Para traballar a paz na clase

1. Os dous monstros David McKee

2. Hai un monstro que vive tranquila-mente na cara oeste dunha montaña.

3. Na cara este da montaña vive outro monstro.

4. Algunhas veces os monstros falan entre eles a través dun burato da montaña.

5. Pero nunca se ven un ao outro.

6. Unha tarde, o primeiro monstro di polo burato: “Podes ver que bonito é? O día está rematando”.

7. “O día está rematando?- di o segundo monstro-. Quererás dicir que a noite esta empezando, so tonto!”.

8. “Non me chames tonto, ou enfadareime”, responde o primeiro monstro. Síntese tan enfadado que non pode durmir.

9. O outro monstro séntese moi anoxado e tamén durme moi mal.

10. A mañá seguinte, o primeiro monstro séntese fatal, despois dunha noite tan mala. Grita polo burato:“Esperta tarugo, a noite está rematando!

11. “Non sexas estúpido, cerebro de mosquito! –responde o segundo-. É o día que está comezando”. Colle unha pedra e tíraa por riba da montaña.

12. “Un tiro pésimo, vaca burra!”, di o primeiro monstro cando a pedra non lle acerta. Colle unha pedra máis grande e tíraa de volta.

13. Esa pedra tamén falla. “Inútil! pasmón, peludo,narigón!” berra o segundo monstro, e tira de volta unha roca que despega o cumio da montaña.

14. “Non es máis que un vello e estúpido papamoscas! -grita o primeiro monstro e lanza un penedo que rompe outro anaco da montaña.

15. E ti es un noxento carballo vello e retorcido! Contesta o segundo monstro. Nesta ocasión patea unha roca enorme.

16. Segundo vai pasando o día, as pedras van sendo cada vez máis grandes, e os insultos máis longos.

17. Os dous monstros seguen a salvo, pero a montaña vai quedando reducida a anacos.

18. “Es un zoquete peludo, cabeza oca e abusón! grita o primeiro monstro mentres lanza un penedo enorme.

19. “Ti es unha noxenta torta de crema esmagada e cheirona” -berra o segundo monstro, tirando unha roca aínda maior.

20. Esa roca acaba co último resto da montaña e os monstros vense por primeira vez o un ao outro.

21. Iso acontece xusto ao comezo dunha nova posta do sol.

22. “Incrible!” -di o primeiro monstro, soltando a roca que está cargando-. “A noite está comezando. Tes razón”.

23. “Alucinante!”- di o segundo monstro soltando o seu penedo-. “Tes razón, o día está rematando”.

24. Camiñan cara o centro do desastre que organizaran e contemplan –xuntos- o comezo da noite e o final do día.

25. “Foi divertido”, di o primeiro monstro. “Si, é verdade -di o segundo- pobre montaña!”.

26. Fin