Cristianismo e Helenismo

1. CRISTIANISMO HELENISMO
CRISTIANISMO E HELENISMO
FILOSOFÍA
CRISTIANA
PREGUNTA pola
EXISTENCIA
POR QUÉ SON as
cousas?
RESPOSTA: Ser Creador (Ser
necesario) + seres creados
(seres continxentes)
FILOSOFÍA GREGA
PREGUNTA pola
ESENCIA
QUÉ SON as cousas?
RESPOSTA: Xeración +
Corrupción + Eterno Retorno

2. HELENISMO
O horizonte grego da esencia conleva plantexar a pregunta filosófica
central acerca de qué e o mundo. O que preocupa aos filósofos gregos é
averiguar qué son as cousas, cál é a súa esencia. Concretamente, a
pregunta céntrase na investigación acerca da natureza (physis). As
variadas escolas filosóficas e correntes de pensamento que integran a
filosofía grega responderán aportando as súas propias respostas. Pero hai
un marco xeral no que se poden inscribir as diversas aportacións que fan á
investigación da natureza. Estas contestacións falan de que as cousas
sempre están aí (eternidade do mundo), os seres do mundo por intres se
mostran, aparecen (xeración), pero por intres os seres se ocultan e
desaparecen (corrupción e ocultamento). Este permanente movimento
de aparición e desaparición, de desvelamento e ocultamento caracteriza a
physis (eterno retorno).

3. CRISTIANISMO
O horizonte cristiano da existencia é completamente diferente ao grego,
ao formular como pregunta filosófica principal a cuestión acerca da
existencia. O que inquieta aos filósofos cristianos non é tanto qué son as
cousas, como principalmente a pregunta de por qué existen as cousas. A
filosofía cristiana plantexa como cuestión primaria, polo tanto, a
existencia do mundo; a indagación acerca do que sexa o mundo e os seres
que o habitan sempre é secundaria respecto da primeira pregunta. No
ámbito filosófico cristiano cobra relevancia a cuestión da existencia, xa
que o mundo podería non ter existido ao ser froito dun acto libre de
creación mediante o que Deus manifesta a súa omnipotencia ao crear o
mundo e os seres a partir da nada (creatio ex nihilo). Esta idea da creación
a partir da nada está completamente fóra do horizonte da esencia grego.
Para un grego, que o mundo puidera ser creado a partir da nada resulta
unha afirmación loxicamente incongruente. Da nada nada pode xurdir.

4. DEUS GREGO / DEUS CRISTIANO
 Deus da Filosofía Grega
 Deus da Filosofía Cristiana
Os deuses da filosofía grega non son o deus creador da tradición xudeo
cristiana. Por exemplo, o deus platónico (demiurgo platónico) modela o
mundo como unha especie de artesán divino a partir dunha materia
amorfa preexistente nun espazo baleiro e tomando como modelo as
Ideas. Pero o demuirgo non crea nin a materia, nin as Ideas nin o espazo
valeiro, que son elementos eternos e, polo tanto, preexistentes á acción
modeladora do artesán divino.
Se ben a idea da creación está ausente do mundo grego, é o concepto
clave sobre o que se vertebra todo o pensamento cristiano. Deus
todopoderoso crea o mundo e os seres que o habitan a partir da nada.
Deste xeito, Deus convértese no Ser Creador e as creaturas de Deus son
os Seres Creados, seres continxentes, isto é, seres que existen pero que
poderían non existir (no caso en que Deus non os crease). Polo tanto,
Deus é o ser necesario; necesario, porque sen el non exsitirían nin o
mundo nin os seres, e tamén, ser necesario, porque é o único ser que non
necesita de ningún outro ser para existir, mentras que como se dixo, todos
os demais seres son continxentes por seren creados por Deus.