Recomendados
Más contenido relacionado
La actualidad más candente
La actualidad más candente (20)
Destacado
Más de Ana Ovando
Más de Ana Ovando (20)
Eolo
- 1. ΤΟ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ ΤΕΛΟΣ
- 2. ἐπεὶ δὲ ὁ Φίλιππος περαίνει τὸν μῦθον, ἡ Μέλιττα, «τί δὲ μετὰ ταῦτα γίγνεται,» φησίν, «τῷ Ὀδυσσεῖ καὶ τοῖς ἑταίροις αὐτοῦ; εἰς τίνα νῆσον ἔπειτα πλέουσιν;
- 3. ἆρα εἰς τὴν πατρίδα ἀφικνοῦνται; τίνες τῶν ἑταίρων σῴζονται ἐκ τῆς θαλάττης; μὴ παύου, ὦ Φίλιππε, ἀλλ΄εἰπέ μοι πάντα τὸν μῦθον τὸν περὶ τοῦ Ὀδυσσέως.»
- 4. ὁ δὲ Φίλιππος· «οὐκ ἀφικνοῦνται εἰς τὴν ἑαυτῶν πατρίδα, ἐπεὶ ὁ τοῦ Κύκλωπος πατὴρ ἐχθρὸς αὐτοῖς γίγνεται, καὶ οὐκ ἐᾷ αὐτοὺς οἴκαδε ἐπανιέναι κατὰ θάλατταν, οὐδὲ ὁ Ὀδυσσεὺς δυνατός ἐστιν αὐτοὺς σῴζειν ἐκ τῆς θαλάττης εἰς τὸν λιμένα.»
- 5. ἡ δὲ Μέλιττα· «τί λέγεις; τίνος ἐστὶν υἱὸς ὁ Κύκλωψ;» ὁ δὲ Φίλιππος· «τοῦ Ποσειδῶνος, τοῦ τῆς θαλάττης θεοῦ.
- 6. ὁ γὰρ Ὀδυσσεὺς ἀπὸ τοῦ τῆς νήσου αἰγιαλοῦ ἀποπλεῖ, ἀλλ΄ἐκ μέσης τῆς θαλάττης οὕτω βοᾷ· «ὦ Κύκλωψ, δεινὸς μὲν εἶ σύ, ἐγὼ δὲ ἀνδρεῖος καὶ ἰσχυρός εἰμι.
- 7. διὰ τί οὐ καλῶς δέχῃ τοὺς ξένους εὶς τὴν οἰκίαν σου; ἆρ΄ἀγνοεῖς ὅτι ὁ Ζεὺς τοὺς ξένους ἀεὶ σῴζει; νῦν δὲ οὐκέτι τὸν ὀφθαλμὸν ἐν μέσῳ τῷ μετώπῳ ἔχεις.
- 8. ἐγὼ δὲ αἴτιός εἰμι, καὶ τὸ ὄνομα μου Ὀδυσσεύς ἐστιν· Ὀδυσσεύς εἰμι πολύμητις, υἱος τοῦ Λαέρτου, καὶ ἐν τῇ Ἰθάκῃ οἰκίαν ἔχω.»
- 9. ὁ δὲ Κύκλωψ μέγαν λίθον ἐκ τοῦ ὄρους αἴρει, καὶ βάλλει αὐτὸν εἰς τὴν τοῦ Ὀδυσσέως ναῦν. ὁ μὲν οὖν λίθος τῇ θαλάττῃ ἐμπίπτει, ὁ δὲ Ὀδυσσεὺς καὶ οἱ ἑταῖροι ἀποφεύγουσιν.
- 10. ἀλλ΄ὁ Κύκλωψ τὸν Ποσειδῶνα τὸν ἑαυτοῦ πατέρα καλεῖ, καὶ λέγει · «ὦ Πόσειδον πάτερ, ὦ δέσποτα καὶ βασιλεῦ τῆς θαλάττης, ὅρα τί πάσχω ὑπὸ τοῦ Ὀδυσσέως· βοήθει μοι, καὶ μὴ ἔα αὐτὸν οἴκαδε ἐπανιέναι. εἰ δὲ μὴ τοῦτο δυνατόν ἐστιν, ἀπόκτεινε πάντας τοὺς ἑταίρους αὐτοῦ.»
- 11. ἡ δὲ Μέλιττα· «τί δὴ γίγνεται; ἆρα ὁ Ὀδυσσεὺς σῴζεται ἐκ τοῦ χειμῶνος; ἆρα ἐν τῷ χειμῶνι οἱ ἑταῖροι αὐτοῦ ἀποθνῄσκουσιν; ἆρα σῶοί εἰσι πάντες ἐπεὶ ὁ χειμὼν παύεται; εἰπέ μοι, ὦ Φίλιππε, εἰπέ μοι καὶ μὴ παύου.»
- 12. ὁ δὲ Φίλιππος· «ὦ Μέλιττα, μὴ θόρυβον ποίει ἀλλ΄ἄκουε τὸ τοῦ μύθου τέλος· έγὼ μὲν γὰρ τὸν μῦθον λέγειν βούλομαι, σὺ δὲ σίγα, καὶ ἄκουε μου.»
- 13. ἡ μὲν οὖν Μέλιττα σιγᾷ, ὁ δὲ Φίλιππος, «ὁ Ὀδυσσεύς,» φησίν, «καὶ οἱ ἑταῖροι αὐτοῦ πολλὰ καὶ δεινὰ πάσχουσιν, πολλάκις χειμῶνας ὑπέχουσιν, καὶ οἱ μὲν σῴζονται, οἱ δὲ ἐν τῇ θαλάττῃ ἀποθνῄσκουσιν. τέλος δὲ ἀφικνοῦνται εἰς τὴν Αἰόλου νῆσον.»
- 14. ἡ δὲ Μέλιττα, «τίς ἐστιν,» φησίν, «Αἴολος;» ὁ δὲ Φίλιππος, «ὁ Αἴολος,» φησίν, «βασιλεύς ἐστι τῶν ἀνέμων καὶ τῶν χειμώνων· ἔν τινι νήσῳ οἰκεῖ μετὰ πολλῶν υἱῶν καὶ θυγατέρων, καὶ ἐν τῇ οἰκίᾳ ἀεὶ δειπνοῦσιν.
- 15. ὁ μὲν Αἴολος καλῶς δέχεται τοὺς ξένους, καὶ πολὺν χρόνον ὅ τε Ὀδυσσεὺς καὶ οἱ ἑταῖροι μένουσιν ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ. τέλος δὲ ὁ Ὀδυσσεὺς εἰς τὴν πατρίδα ἐπανιέναι βούλεται καὶ ἀπὸ τοῦ λιμένος τοῦ Αἰόλου ἀποπλεῖν.
- 16. παρὰ δὲ τοῦ Αἰόλου ἀσκόν τινα δέχεται. ὁ δὲ Αἴολος, «ἐν τούτῳ τῷ ἀσκῷ,» φησίν, «πάντες τε οἱ ἄνεμοι καὶ πάντες οἱ χειμῶνες ἔνεισιν·
- 17. μὴ οὖν λῦε αὐτόν, εἰ μὴ βούλει χειμῶνας ὑπέχειν καὶ πολλὰ καὶ δεινὰ πάσχειν.»
- 18. ὁ μὲν οὖν Ὀδυσσεὺς καὶ οἱ ἑταῖροι αὐτοῦ ἀποπλέουσιν ἀπὸ τῆς τοῦ Αἰόλου νήσου. πολλὰς μὲν οὖν ἡμέρας οἴκαδε πλέουσιν, ἀεὶ δὲ εὐδία ἐστίν, ἐπεὶ πάντες θ΄οἱ ἄνεμοι καὶ πάντες οἱ χειμῶνες ἐν τῷ ἀσκῷ ἔνεισιν. ἡ εὐδία, ας ≠ χειμών
- 19. ἡ δὲ Μέλιττα, «ἀλλὰ διὰ τί,» φησίν, «ὁ Ὀδυσσεὺς καὶ οἱ ἑταῖροι αὐτοῦ οὕτω τοὺς χειμῶνας φοβοῦνται; ἆρα οὐ δυνατόν ἐστιν ἐν τοῖς χειμῶσι καταφεύγει εἰς τοὺς λιμένας;
- 20. αἱ μὲν γὰρ νῆες αἱ τῶν Ἀθηναίων ἐν τοῖς χειμῶσι μένουσιν ἐν τῷ Πειραιεῖ καὶ ἐν ἄλλοις τισὶ λιμέσιν· οὕτω γὰρ ἀπὸ τῶν χειμώνων σῴζονται.
- 21. ὁ δὲ Φίλιππος · «ἀλλὰ τί λέγεις, ὦ ἀνόητε κόρη; οὐκ ἀεὶ δυνατόν ἐστιν ἐν τοῖς λιμέσι μένειν · πολλάκις γὰρ αἱ νῆες ἤδη κατὰ θάλαττάν εἰσιν ὅτε οἱ χειμῶνες γίγνονται, καὶ μακράν εἰσι πάντες οἱ λιμένες · οὐκ οὖν δυνατόν ἐστιν τοὺς λιμένας καταφεύγειν.
- 22. ἡ δὲ Μέλιττα· «ἀλλὰ εἰ μὴ οἱ ἄνεμοι ἐξέρχονται ἐκ τοῦ ἀσκοῦ, πῶς οὐκ άφικνοῦνται ὁ Ὀδυσσεὺς καὶ οἱ ἑταῖροι εἰς τὸν λιμένα τὸν τῆς πατρίδος αὐτῶν;»
- 23. ὁ δὲ Φίλιππος · «ἄκουε δή · ὁ μὲν Ὀδυσσεὺς καθεύδει, μάλα κάμνει γάρ· οἱ δὲ ἑταῖροι αὐτοῦ ἀγνοοῦσι τί ἐν τῷ ἀσκῷ ἔνεστιν.
- 24. οὕτως οὖν αὐτῶν τις λέγει τοῖς ἄλλοις · «τί οὐ λύομεν ἡμεῖς τοῦτον τὸν ἀσκόν; ἀφικνούμεθα γὰρ εἰς τὸν τῆς πατρίδος λιμένα, ἀλλ΄ οὐδὲν ταῖς γυναιξίν, οὐδὲν τοῖς υἱοῖς φέρομεν. ὁ δὲ Ὀδυσσεὺς ἐν τούτῳ τῷ ἀσκῷ κρύπτει πολλοὺς θησαυρούς.»
- 25. οἱ δὲ ἄλλοι αὐτῷ πείθονται καὶ τὸν ἀσκὸν λύουσιν. ὦ ἀνόητοι· οἱ γὰρ ἄνεμοι πάντες ἐξέρχονται ἐκ τοῦ ἀσκοῦ, χειμών τε μέγας γίγνεται ἐν τῇ θαλάττῃ καὶ τὴν ναῦν ἀπὸ τῆς πατρίδος ἀποφέρει.
- 26. ὁ μὲν οὖν Ὀδυσσεὺς ἐγείρεται καὶ ἐπαίρει ἑαυτόν, οἱ δὲ ἑταῖροι στενάζουσι καὶ βοῶσιν.
- 27. ὁ δὲ Φίλιππος, «ναὶ μὰ Δία, ὦ Μέλιττα,» φησὶν · «καὶ γὰρ ἐμοὶ ὁ πατὴρ οὕτω λέγει. ἀλλ΄ ἔργον ἐστὶ τῶν σωφρόνων ἀνθρώπων τοὺς θεοὺς τιμᾶν, καὶ τοῖς ἡγεμόσι πείθεσθαι.
- 28. οἱ γὰρ θεοὶ τοῖς σώφροσιν ἀνθρώποις ἀγαθοί εἰσιν · ἀεὶ γὰρ τῷ σώφρονι ἀνθρώπῳ βοηθοῦσιν, καὶ πάρεισιν αὐτῷ ἐν τοῖς κινδύνοις. ἀπὸ δὲ τοῦ σώφρονος ἀνθρώπου οὐκ ἀπέρχονται οἱ θεοί, ἐπεὶ σώφρονά ἐστι καὶ τὰ ἔργα αὐτοῦ, οἱ δὲ θεοὶ τὸ σῶφρον
- 29. ἡ δὲ Μέλιττα, «ἄφρονες δέ,» φησίν, «οἱ τοῦ Ὀδυσσέως ἑταῖροι εἰσιν. ἆρα πάντες ἐν τῷ χειμῶνι ἀποθνῄσκουσιν;»
- 30. «οὐδαμῶς,» ἀποκρίνεται ὁ Φίλιππος, «ἀλλὰ πολλοὶ σῴζονται. πολλὰ δὲ καὶ δεινὰ ἐν τῇ θαλάττῃ πάσχουσιν.
- 31. τέλος δὲ ὁ Ζεὺς αὐτοὺς ἀποκτείνει πάντας, ἐπεὶ τὰς τοῦ Ἡλίου βοῦς σφάττουσι καὶ κατεσθίουσιν · ὁ δὲ Ὀδυσσεὺς οὐκ ἐσθίει, ἐπεὶ σώφρων ἐστὶν ἀνήρ, καὶ οὺκ ἀγνοεῖ ὅτι αἱ βόες τοῦ Ἡλίου εἰσίν.
- 32. οἱ μὲν οὖν ἑταῖροι πάντες κακῶς ἀποθνῄσκουσιν, μόνος δὲ ὁ Ὀδυσσεὺς σῴζεται. ἄλλα δὲ πολλὰ καὶ δεινὰ πάσχει, ἐπεὶ ἐχθρὸς αὐτῷ ἐστιν ὁ Ποσειδῶν · τέλος δὲ εὶς τὴν πατρίδα ἀφικνεῖται, πρὸς τὴν γυναῖκα καὶ τὸν παιδα.