1. Penyata Razak 1956
Jawatankuasa ini meletakkan asas sistem pendidikan Malaysia. Perhatian
khusus sekali lagi ditumpukan kepada isu bahasa. "Tujuan akhir dasar pendidikan ini
ialah untuk menyatukan budak-budak daripada berlainan bangsa ini di bawah satu
sistem pendidikan kebangsaan dengan menggunakan bahasa kebangsaan sebagai
bahasa pengantar.
Walau bagaimanapun kemajuan ke arah ini hendaklah dilaksanakan dengan
berperingkat-peringkat dan tidak boleh dipaksa secara mendadak" (Penyata Razak
1956). Ini bermaksud bahawa bahasa Inggeris, Melayu, Mandarin dan Tamil
dipertahankan di sekolah-sekolah.
Perlembagaan Malaya juga menjadikan bahasa Melayu bahasa
kebangsaan. Bahasa Melayu akan digunakan di samping bahasa Inggeris untuk
sepuluh tahun sehingga ia dapat menggantikan bahasa Inggeris dalam semua ranah
sebagai bahasa rasmi tunggal.
Kedua, jawatankuasa itu juga mengajukan supaya sukatan pelajaran umum
diperkenalkan untuk mewujudkan pandangan yang serupa. Amalan lama yang
menggunakan buku teks dari negara Cina dan India (Ceylon) untuk masing-masing
murid-murid Cina dan India juga hendaklah dihentikan.
Jawatankuasa itu juga mengambil perhatian berat terhadap keperluan untuk
"menjadikan bahasa Melayu sebagai bahasa kebangsaan dengan mengekalkan, dan
terus memperkembangkan bahasa dan budaya masyarakat lain yang tinggal di negara
ini" (Penyata Razak 1956).
2. Pelaksanaan perakuan jawatankuasa ini agak berjaya dalam kebanyakan
hal. Walau bagaimanapun perkembangan Sekolah Kebangsaan (Melayu)
terbantut. Walaupun jelas banyak masalah dan kekurangannya, seperti keperluan
guru-guru terlatih, buku teks, bilik darjah; guru-guru Melayu terus mendesak
pembentukannya. Ugutan guru-guru Melayu untuk keluar daripada UMNO beramai-
ramai memaksa kerajaan melaksanakan penubuhan Sekolah Menengah Kebangsaan
dengan segera (Straits Budget, Okt. 18, 1956).
Sekolah Menengah Kebangsaan (Melayu) ditubuhkan dan menjadi nukleus
perkembengan pendidikan kebangsaan seterusnya. Perkembangan Sekolah Menengah
Kebangsaan memang pesat berlaku. Buat pertama kalinya kanak-kanak Melayu
berpeluang mendapat pendidikan menengah dalam bahasanya sendiri.
Kanak-kanak masih pergi ke sekolah yang berlainan menurut bahasa
ibundanya. Sekolah Kebangsaan tidak begitu popular dalam kalangan murid-murid
bukan Melayu.
Hakikat bahawa kana-kanak belajar di sekolah-sekolah yang berlainan tidak
menjamin mereka mempunyai pandangan kebangsaan yang sama seperti yang
diharapkan. Ini menyebabkan timbulnya Laporan Rahman Talib (1960), yang menjadi
asas Akta Pendidikan 1961.
3. Penyata Razak 1956
Penyata Razak 1956 merupakan cadangan-cadangan yang dibuat oleh satu
jawatankuasa oleh kerajaan Malaysia bagi mengkaji semula sistem pendidikan di
Malaysia. Jawatankuasa pelajaran ini ditubuhkan pada bulan September 1955 dan
dipengerusikan oleh Menteri Pelajaran Malaysia ketika itu Tun Abdul Razak Hussein.
Cadangan yang dikemukakan oleh Penyata Razak ini diluluskan oleh kerajaan
persekutuan Tanah Melayu dan antara perkara penting yang dicadangkan adalah
mewujudkan dua jenis sekolah rendah iaitu Sekolah Rendah Kebangsaan (SRK) dan
Sekolah Rendah Jenis Kebangsaan (SRJK) serta menggunakan bahasa Melayu
sebagai bahasa bahasa pengantar bagi SRK. Penyata Razak juga mencadangkan satu
sistem pendidikan menengah dengan bahasa Melayu sebagai bahasa pengantar.
Tugas jawatankuasa
Tugas jawatankuasa ini ialah untuk:
membentuk satu sistem pendidikan kebangsaan yang bersesuaian dengan
aspirasi menyatupadukan penduduk berbilang bangsa
menjadikan bahasa Melayu sebagai bahasa kebangsaan
menjaga perkembangan bahasa dan kebudayaan kaum lain
mengkaji Ordinan Pelajaran 1952 dan membuat pindaan yang perlu.
4. Cadangan
Penyata Razak mempunyai 17 cadangan dengan mengambil kira matlamat akhirnya
membentuk satu sistem pendidikan kebangsaan di Malaysia. Di antara perkara yang
diperkatakan ialah:
1. Semua sekolah di tanah air mempunyai sukatan yang sama
2. Bahasa Melayu dijadikan bahasa Kebangsaan dan menjadi bahasa pengantar
utama.
3. Bahasa Melayu dan bahasa Inggeris diwajibkan bagi semua sekolah rendah
dan sekolah menengah.
4. Bagi sekolah jenis kebangsaan, bahasa Inggeris, Cina dan Tamil menjadi
bahasa pengantar.
5. Sekolah-sekolah rendah ditukar kepada sekolah kebangsaan dan bahasa
Melayu sebagai bahasa pengantar utama.
6. Penubuhan satu jenis sekolah sahaja yang terbuka kepada semua kaum.
7. Guru-guru sekolah rendah dan menengah adalah bekelayakan.
8. Sistem pendidikan sekolah menengah adalah Sekolah Menengah Rendah
(SMR), Sekolah Menengah Atas (SMA) dan Pra Universiti.
9. Semua guru diletakkan di bawah satu perkhidmatan profesional dan Jemaah
Nazir Persekutuan ditubuhkan.
