2. Ο ορισμός του παιχνιδιού είναι ένα πολύπλευρο φαινόμενο και όχι
απλό. Περιλαμβάνει διαφορετικές πράξεις, προσανατολισμούς και
εκδηλώσεις.
Η παιδική ηλικία συνδέεται άμεσα με το παιχνίδι και μάλιστα υπάρχει
και ετυμολογική συγγένεια ανάμεσα στις λέξεις παιδί και παιχνίδι,
καθώς ένα παιδί βλέπει οποιαδήποτε δραστηριότητα σαν παιχνίδι.
3. Κάποτε είπαν:
• «Δεν σταματάμε να παίζουμε επειδή γερνάμε, γερνάμε
γιατί σταματάμε να παίζουμε»
• «Το παιχνίδι είναι αυτή η συναρπαστική δραστηριότητα
στην οποία συμμετέχουν υγιή παιδιά με ενθουσιασμό
και ανεμελιά» (Scales et al., 1991).
• «Το παιχνίδι είναι αρχαιότερο από τον πολιτισμό»
(Huizinga, 1989)
4. ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΣΤΑΔΙΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ
Ελεύθερο παιχνίδι Το παιδί μένει αμέτοχο (βρέφη)
Μοναχικό παιχνίδι Το παιδί αφοσιώνεται στο δικό του
Παιχνίδι παρατήρησης Το παιδί μένει θεατής, δεν συμμετέχει
παιχνίδι
Παράλληλο παιχνίδι Το παιδί παίζει δίπλα στα άλλα
αλλά όχι μαζί τους
Συνεργατικό παιχνίδι Το συντροφικό παιχνίδι με κοινούς
και χωρίς κανόνες
Κοινωνικό παιχνίδι Το συνεργατικό παιχνίδι με
κανόνες
7. ΑΠΟΨΕΙΣ ΓΙΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΚΑΙ ΜΑΘΗΣΗ
1. Bruner: τα παιχνίδια υποστηρίζουν τη γνωστική
εξέλιξη των παιδιών, καλλιεργώντας τη
δημιουργικότητα και βοηθώντας στη επίλυση
προβλημάτων.
2. Freud: πρόταξε τη θεραπευτική αξία του παιχνιδιού
προσδιορίζοντας μέσα από τη θεωρία για το
συμβολικό παιχνίδι ότι αποτελεί έκφραση του εγώ
του παιδιού.
8. 3. Debesse: τονίζει ιδιαίτερα τη συμβολή του
παιχνιδιού στην ανάπτυξη των αισθήσεων, της
δεξιοτεχνίας του χεριού και των λοιπών κινητικών
ικανοτήτων, οι οποίες συμβάλλουν και στη
γλωσσική ανάπτυξη.
4. Slavin: το παιχνίδι προετοιμάζει τα παιδιά για τον
κόσμο των ενηλίκων.
5. Koster: τα παιχνίδια εξελίσσονται μαζί με εμάς για
να ανταποκρίνονται καλύτερα στις ανάγκες μας.
9. Οι απαιτήσεις της μάθησης επιτυγχάνονται μέσω του παιχνιδιού.
Ποιες είναι αυτές;
ενεργό συμμετοχή
κοινωνική αλληλεπίδραση
δραστηριότητες
διαβάθμιση απαιτήσεων
σύνδεση νέων πληροφοριών με προϋπάρχουσα γνώση
χρήση στρατηγικών
αυτορρύθμιση και αναστοχασμό
κατανόηση
εξάσκηση
κίνητρα
