In Duitsland heeft men vijftien jaar geleden precies hetzelfde gedaan. Het wettelijk pensioen werd afgebouwd, burgers waren aangewezen op pensioensparen of op de groepsverzekering die je krijgt via je werkgever. Maar de verzekeraars hebben een groot deel van die inkomsten in eigen zak gestoken. Gevolg: het rijkste land van Europa telt nu miljoenen ouderen die in armoede leven.

1. E
en appartement in
Spanje of een jaar-
lijkse cruise? Berg
die pensioendromen
maar op. Een appar-
tementje in Blankenberge of een
rondvaart op de Leie zal al een
heuse prestatie zijn, want we ste-
venen af op een toekomst waarin
gepensioneerden met moeite zul-
len rondkomen. Dat zegt althans
PVDA-pensioenspecialist Kim
De Witte in zijn nieuwe boek
‘De grote pensioenroof’.
HUMO Een pensioenróóf,
mijnheer De Witte?
DE WITTE «Ja, want dat is wat er
gebeurt als we onze pensioe-
nen overlaten aan de banken
en verzekeraars, zoals de rege-
ring-Michel van plan is.
»In Duitsland heeft men vijf-
tien jaar geleden precies hetzelf-
de gedaan. Het wettelijk pensioen
werd afgebouwd, burgers waren
aangewezen op pensioensparen
of op de groepsverzekering die je
krijgt via je werkgever. Maar de
verzekeraars hebben een groot
deel van die inkomsten in eigen
zak gestoken. Gevolg: het rijkste
land van Europa telt nu miljoenen
ouderen die in armoede leven.
»In Oostenrijk koos men wel
voor de uitbouw van het wet-
telijk pensioen: het gemiddel-
de pensioen voor mannen be-
draagt er 1.820 euro. Onze
regering wil de Duitse richting
in, terwijl alle experts het eens
zijn dat Oostenrijk het lichten-
de voorbeeld is.»
HUMO Het mantra luidt dat
de pensioenen onbetaalbaar
worden en dat we daarom langer
moeten werken.
DE WITTE «Dat klopt niet. Ja, de
pensioenen zullen meer kosten
door de vergrijzing, maar onbe-
taalbaar worden ze niet. Doordat
de babyboomgeneratie massaal
op pensioen zal gaan, maakt ze
tegelijk plaats vrij op de arbeids-
‘Miljoenen Duitse gepensioneerden leven in
armoede, en in België wil men ook die kant op’
markt, waardoor de werkloos-
heidsuitkeringen zullen dalen.
»Het is een politieke kwes-
tie: hoeveel is men bereid om
aan de pensioenen uit te ge-
ven? Weinig, als je vergelijkt
met andere EU-landen. Zelfs
in 2060 zullen we procentueel
gezien nog niet aan de bedra-
gen komen die andere Europe-
se landen nú al uitgeven.»
HUMO Minister van Pensioenen
Bacquelaine wil een puntensys-
teem. Wie genoeg punten heeft,
kan met pensioen tussen 60 en
67. Dat klinkt toch goed?
DE WITTE «Dat betwijfel ik. Van-
daag bouw je pensioenrechten
op met elk gewerkt uur, uitge-
drukt in euro. In het puntensys-
teem zal je je verdiende punten
pas kunnen omzetten in euro
wanneer je met pensioen gaat.
De waarde van een punt zal af-
hangen van de evolutie van het
gemiddelde loon, de levensver-
wachting en de gezondheid van
de staatskas. Dat zijn heel varia-
bele factoren. In Duitsland is het
pensioen met 10 procent gedaald
sinds de invoering van het pun-
tensysteem. En in Zweden moet
je al werken tot 68,5 jaar om
geen pensioen te verliezen Dus
neen, bij nader inzien klinkt dat
toch niet zo goed.» (tvs)
PHOTONEWS
MINISTER VAN PENSIOENEN
BACQUELAINE
LOOKALIKES
Caeser, leider in
‘Planet of the Apes’
Björn Soenens,
Amerikawatcher
Walter Godefroot,
wielergoeroe
Frank Vercauteren,
leider Cercle Brugge
Slobodan Praljak,
oorlogsmisdadiger
Wouter Vandenhaute,
goeroe tout court
Wielijktvolgensúopwie?Laathetonswetenophumo.be/lookalikes
INGESTUURDDOORHETTELEVISIEHUISINGESTUURDDOORPIERREDECLERCK
LAATSTE LOODJES Wolf van de week
20 MAART 2018 HUMO / 5
‘Goed articuleren, Abu Abdul Al-Belgiki, ook als je in
naam van God ontploft.’ In het kader van de artistieke vrij-
heid wilde het NTGent een onvervalste Syriëganger ten
tonele voeren. Een ideetje tussen de bedrijven door. Buiten
de schouwburg, in de echte wereld, was het ondertussen
weer volop – o, jeugdsentiment! – Koude Oorlog. Ondanks
zulke nieuwsberichten gingen mijn vlinderende gedachten
de afgelopen tijd nog het meest uit naar de doodgereden
wolf in Neeroeteren, een jonge rekel die in de onbestemde
verte een vage wolvin meende op te snuiven. Onderweg zou hij,
zijn wolvenaard getrouw, vast nog wel het binnenwerk van een paar
schapen omwoelen, maar er kwam iets tussen. Zelfs dood, uitge-
strekt op de autopsietafel, was hij nog een prachtig dier. Zelfs dood
leek hij veel te trots om in oma’s nachtpon, en met haar slaapmuts op,
een tut die Roodkapje heet te verschalken.
Ik stel me vier uitgaanstypes voor die ’s nachts in een sjonniebak van
de ene plattelandsdisco naar de andere sjezen. Boven de snoeiharde
techno uit roept één van hen, ze heet ongetwijfeld Sharona: ‘Ik zou
zweren dat we daarnet tegen iets zijn aangereden. Moeten we niet te-
rug, Wesley?’ Sharona heeft er zich allang bij neergelegd dat ze nooit
gehoor krijgt. Later: bloed en haren op de bumper. Is dit een mens?
Om me op de komst van nog meer wolven in de Vlaamse verka-
velingen voor te bereiden, luisterde ik in mijn schrijfhok op een pit-
tig volume naar wolvengehuil, een bloedstollende polyfonie: www.
soundsnap.com. In de deuropening vroeg mijn vrouw zich hardop af
welke hulpdienst ze het eerst zou bellen.
Nog iets: onbevoegden weten niet dat mijn veelgesmade voor-
naam ‘roemrijke wolf’ betekent. Vandaar. Rudy Vandendaele