Λογοτεχνία

1. ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΥ ΛΟΥΚΑ ΠΑΝΑΓΟΥ
ΚΑΙ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΠΑΛΟΥΔΗ
ΤΜΗΜΑ Α4 ΣΧΟΛ.ΕΤΟΣ:2016-2017
2ο Γυμνάσιο Αγίου Δημητρίου
Yπεύθυνη καθηγήτρια:κ.Παναγιωτακοπούλου
Στο μάθημα της Λογοτεχνίας

3. Αγαπητοί μου αναγνώστες, είχα την τιμή να
συνομιλήσω με ένα 11χρονο αγόρι που
τελείωσε το δημοτικό σχολείο, τον Φάνη . Ο
Φάνης είχε μόλις γυρίσει από την περιπέτειά
του στο Χλωρό, ένα ψηλό βουνό της
Ευρυτανίας με τους συμμαθητές τους. Εκεί
μέσα έμαθε το ομαδικό πνεύμα, τη συνεργασία
και τον αλληλοσεβασμό . Έμαθαν να εκτιμούν ο
ένας τον άλλο και να μοιράζονται . Κατανόησαν
τη φύση και γνώρισαν καλύτερα το εαυτό τους
και τις δυνατότητές τους . Μέσα από εκεί η
προσωπικότητά τους άλλαξε και γίνανε άντρες.
Γι΄αυτό σήμερα σας παρουσιάζω τη συνέντευξη
του μικρού μας ήρωα.

4. - Καλωσήρθες Φάνη. Αυτό το καλοκαίρι
βρέθηκες μαζί με τους φίλους σου στο Χλωρό.
Πώς πήρατε αυτή την απόφαση;
- Ο δάσκαλός μας μάς εντυπωσίασε με τις
περιγραφές του για τα ψηλά βουνά της
Ευρυτανίας και θελήσαμε να τα επισκεφθούμε.
Όμως οι γονείς μας αρνήθηκαν. Ευτυχώς για
μας, ο κυρ Στέφανος, ο πατέρας του Ανδρέα
τούς έπεισε, και ετοίμασε την αναχώρηση και
την διαμονή μας.

5. - Φτάνοντας εκεί Φάνη, τι αντικρίσατε;
- Είδαμε μόνο οκτώ καλύβες, τίποτα άλλο. Η αλήθεια
είναι ότι στην αρχή προβληματιστήκαμε για το πώς θα
τα καταφέρουμε. Όμως λίγες μέρες μετά αρχίσαμε να
συνηθίζουμε.
- Να μου περιγράψεις το πρώτο σου βράδυ στο δάσος.
- Δεν κοιμήθηκα και πολύ. Μέσα στη νύχτα ξύπνησα και
βγήκα έξω από την καλύβα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την
εικόνα του ουρανού. Ένιωθα σα να έβλεπα τα αστέρια
για πρώτη φορά, τόσο κοντά, τόσο μακριά, τόσο
λαμπερά….
- Ποιος ήταν ο αρχηγός της «αποστολής»;
- Ο Ανδρέας. Ήταν οργανωτικός, μας βοηθούσε στη
συμβίωση αφού είχε εμπειρία. Μας ενθάρρυνε όποτε
φοβόμασταν ή απογοητευόμασταν. Ήταν πάντα εκεί,
σε κάθε δύσκολη στιγμή, και άξια τον ονομάζω αρχηγό.

6. - Eξήγησέ μας πώς οργανώσατε τη διαμονή σας εκεί.
- Δημιουργήσαμε μια κοινότητα με καταμερισμό
εργασίας, με ρόλους και αρμοδιότητες στον καθένα.
Είχαμε το παντοπωλείο μας, το καφενείο μας ακόμα
και το σφαγείο μας. Ήρθαμε σε επαφή με τους
ντόπιους , οι οποίοι μας έδωσαν εργαλεία και φτιάξαμε
μονοπάτια, σεβόμενοι πάντα την φύση. Μέσα από όλα
αυτά μάθαμε το μεγαλείο της.
- Μίλησε μας για την συνάντησή σου με τον κυρ
Θανάση.
- Ο κυρ Θανάσης είναι 80 χρονών αλλά όπως έλεγε:
«την γκλίτσα δεν την πάταγε χάμω». Είναι ο πρώτος
τσέλιγκας σε εκείνα τα βουνά , ο παππούς της γενιάς.
Αγωνίζεται όλη του τη ζωή , είναι ακούραστος και
αγαπά την φύση. Άλλωστε οι άνθρωποι του χωριού
δεν είναι συνηθισμένοι. Εκεί συνεργάζονται με τη φύση
και τα δημιουργήματά της, έτσι μας έλεγε η Αφρόδω.

7. - Η Αφρόδω;
- Ναι, η κόρη του γερο Θανάση, μια μικρή
βλαχοπούλα που έγινε γρήγορα η «μητέρα
μας» εκεί πάνω, αφού μας φρόντιζε, μας
βοηθούσε στις δύσκολες στιγμές και μας
μάγευε με τα λεγόμενά της. «Έχω συγγένεια με
κάθε δένδρο, εδώ γίναμε ένα κλαριά και
βλάχοι» θυμάμαι που μου έλεγε. Αυτή μας
εξήγησε τη βαθιά ενότητα του ανθρώπου και
της φύσης.

8. - Φτιάξατε σχολείο;
- Ναι. Φτιάξαμε ένα σχολείο όπου ο Λάμπρος ένα
μικρό βοσκόπουλο είχε την ευκαιρία να μάθει όλα
αυτά που εμείς πριν ανεβούμε στο βουνό τα
θεωρούσαμε δεδομένα και βαρετά.
- Φάνη, έμαθα ότι ο δασάρχης σας απένειμε το
μετάλλιο της δασικής προστασίας. Είναι αλήθεια;
- Ναι, είναι αλήθεια. Εκεί πάνω δυστυχώς υπήρχαν
άνθρωποι που πλήγωναν τα πεύκα, για να
πουλήσουν το ρετσίνι για λίγες δραχμές ή έκοβαν
παράνομα δέντρα για την ξυλεία. Αποφασίσαμε
λοιπόν να αναλάβουμε δράση και φυλάγαμε το
δάσος μέρα νύχτα.

9. - Δεν φοβόσασταν να αντιμετωπίσετε ανθρώπους με
τσεκούρια;
- Ομολογώ πως όχι, δεν φοβόμασταν τη νύχτα.
Όποιος κάνει το σωστό, δεν έχει να φοβηθεί
τίποτα. Αν όλοι προστατεύουμε το δάσος, αυτό
γίνεται αιώνιο , και η ζωή μας καλύτερη. Γίναμε
δηλαδή όλοι δασοφύλακες.
- Δεν υπήρξε στιγμή που φοβήθηκες;
- Τρόμαξα όταν χάθηκα μέσα στο δάσος,
προσπαθώντας να ανέβω στον Αραπόβραχο για
να δω τον ήλιο που θα βασίλευε. Έχασα το
μονοπάτι και πέρασα όλη τη νύχτα μόνος στο
σκοτάδι και τότε όλα αυτά που είχα αγαπήσει
φαίνονταν διαφορετικά. Οι σκιές τη νύχτα με
τρομοκρατούσαν. Όμως με βρήκαν ευτυχώς οι
φίλοι μου, ανεβήκαμε μαζί στον Αραπόβραχο και
είδαμε τον πανέμορφο ήλιο να ανατέλλει.

10. - Φάνη με αυτή την όμορφη εικόνα θα κλείσουμε
αυτήν την συνέντευξη. Πες μου όμως
γυρίζοντας πια στο χωριό σου, τι έχεις κερδίσει
από αυτήν την εμπειρία;
- Ειλικρινά είδα και έμαθα πολλά εκεί επάνω.
Γνώρισα τη δύσκολη και όμορφη ζωή των
βοσκών, την τραχύτητα αλλά και την ομορφιά
και την « αιωνιότητα » των βουνών, τις λαϊκές
παραδόσεις αλλά και τις προκαταλήψεις των
απλών ανθρώπων καθώς και πολλά πράγματα
για τη ζωή των άγριων ζώων. Με δυο λόγια
…έμαθα να αγαπώ τη φύση, τους ανθρώπους
και να πιστεύω στον εαυτό μου.