Dexia... the Titanic

1. DEXIA OF DE KONINGINNEWEG NAAR EEN
VERZEKERD GRIEKENLAND AAN DE SCHELDE
.door Jean Pierre van Rossem op vrijdag 13 april 2012 om 2:35
·.Stilaan gaan de ogen open. Beginnen de eerste mensen de ware
diepgang van de tragedie te beseffen: Dexia. Gisteren heeft het
bureau van bedrijfsrevisoren, dat het oude Dexia in april 2008 heeft
aangesteld, Deloitte dus, even een tip van de sluier opgelicht.
Deloitte heeft inderdaad meegedeeld dat de holding Dexia in 2011
niet 11.6 miljard verloor, maar wel 16.4 miljard euro. In financiële
kringen werd dit al eerder vermoed, maar niemand durfde het toe
te geven, want een extra verlies van bijna 5 miljard levert het
onomstotelijk bewijs dat het eigen vermogen van de holding niet
7.6 miljard is zoals CEO Mariani op 23 februari nog liet geloven, ook
niet 2.8 miljard is zoals experts dezelfde dag berekenden, maar 4.8
miljard minder, dus minus 2.0 miljard euro zoals ik al maanden
geleden schreef on mijn notitie Dexia, de atoombom onder de
Belgische welvaartstaat. Dat kon men gisteren afleiden uit een
artikel, uitgesmeerd over twee bladzijden in De Standaard van 12
april (pp. 26-27).
In de Wetstraat schijnt niemand te beseffen wat dit in feite
betekent, dus heeft het bureau van Deloitte (een auditbureau met
Frank Verhaegen en Bernard de Meulemeester als revisoren) het
effen netjes voorgerekend. Het passief van de Dexia holding – hou
u even vast voor u wegduizelt, mijnheer, mevrouw – beloopt 403.1
miljard euro voor een eigen vermogen van … minus 2.0 miljard

2. euro! In een normaal land – ik bedoel in een rechtstaat – impliceert
dit dat de Dexia holding niet virtueel failliet is, maar ook
daadwerkelijk failliet. De wet schrijft immers voor dat als de
verliezen minstens de helft van het kapitaal bedragen een
vennootschap failliet moet worden verklaard. Bij een verlies van
16.4 miljard euro voor een kapitaal dat nog minder dan een stuiver
waard is, zou de Dexia holding dus al lang failliet zijn verklaard.
Enfin toch in iedere rechtstaat met minstens nog een morzel
fatsoen.
Raar toch hoe men in België redeneert over het “toepassen van de
wet”. Voor 23 hongerstakers mocht men niet de minste
uitzondering op de wet maken, ook al bestond er kans dat een paar
van hen de hongerdood zouden sterven. Zelfs de ethicus Etienne
Vermeersch werd er bijgehaald om plechtig op de buis te verklaren
dat medelijden met de hongerstakers uit den boze was, dat ze
chantage pleegden, en dat de wet zonder pardon moest worden
toegepast. Maggie de Block zag in dit soort redeneringen een
bewijs dat de hongerstakers geen bezoek van haar waard waren: in
de rechtstaat België wordt er niet gesold met de wet!
Inderdaad: raar toch. Als het om weerloze mensen gaat dan gaat er
niets boven de wet, ook al creperen ze erbij. Als het om een CD&V
en ACW bastion als Dexia gaat dan wordt dezelfde wet plots een
elastiek waar je eindeloos kunt aan rekken. Inderdaad, meer dan
raar toch, dat in een land waar het bulkt van de rechters er niet
één enkele is, die de wet toepast en Dexia zonder verder dralen
failliet verklaart. Zoiets zou in de eerste de beste
bananenrepubliek gebeuren, evenwel niet in het koninkrijk der

3. improvisatie dat toevallig België heet.
Het is zonneklaar waarom geen enkele rechter zijn werk doet,
waarom de rotte appel die Dexia is, niet failliet wordt verklaard
conform met de wet. Als Dexia morgen in faling gaat moet de
Belgische staat overmorgen al zonder verwijl 54.5 miljard euro op
tafel leggen (5000 euro per Belg, kinderen en zuigelingen
inbegrepen, zeg maar 20.000 euro per gezin). Die 54.5 miljard
correspondeert met de staatsgaranties die het duo Leterme-
Reynders in een vlaag van totale zinsverbijstering aan Dexia
verstrekte. (Daarvan is inmiddels al 41 miljard verkwanseld!) Van
een Minister van Financiën met ook maar een morzel verstand in
zijn kop zou men actie hebben verwacht. Zoniet van ene Steven
Vanackere die denkt dat hij de bal eeuwig voor zich kan uitrollen.
Al vergeten dat Dexia eind december 20 miljard euro binnenrijfde
tijdens de eerste uitdeelronde van de ECB en allicht nog eens 30
miljard (cijfer officieel nog steeds niet bevestigd) rijdens de
tweede uitdeelronde van goedkope kredieten. Wat een Minister van
Financiën met zelfs maar embryonale kennis van financiën zou
hebben gedaan is zowel de eerste als de tweede keer onmiddellijk
beslag leggen op de presentjes die Dexia kreeg. Was dit gebeurd
dan hadden we al 50 miljard van de 54.5 en konden we ons
eindelijk voorgoed ontdoen van de rotte CD&V/ACW appel mits het
lenen van de ontbrekende 4.5 miljard. Zo zou dat zijn gegaan in
ieder normaal land waar men niet de gewoonte heeft Financiën toe
te vertrouwen aan een opeenvolgende reeks juristen (denk aan
Reynders, denk aan Vanackere).
Neen, hier gaat de lof der dwaasheid zover, dat het CD&V/ACW

4. bastion Dexia veel liever kunstmatig in leven houden. Er was met
Dexia immers overeen gekomen dat de holding jaarlijks een half
procent zou betalen voor de verworven staatsgaranties, en dit
dertig jaar lang. [Mariani heeft ondertussen wel laten weten dat
Dexia niet 0.5 % per jaar KAN betalen voor het gebruik van de
staatsgaranties, amper … 0.05 %] Per jaar komt die 0.5 % neer op
300 miljoen – 300 miljoen die de federale staat absoluut nodig
heeft om het begrotingstekort onder de fameuze 3 % van de
Maastrichtnorm te houden. Die ziekelijke inhaligheid van de
Belgische staat (die absoluut die 300 miljoen wil, niet de luttele 30
miljoen die Mariani desnoods wel wil betalen) dreigt de burger de
komende jaren geen 5000 euro per persoon te kosten, maar wel – u
leest het goed, mevrouw, u leest het goed, mijnheer – 40.000 euro
per persoon, jawel 160.000 euro per gezin. Begint u alvast maar uw
woning te verkopen. Want zo is het: om 300 miljoen per jaar te
kunnen verdienen neemt onze fiere Belgische overheid inderdaad
een risico van 403 miljard euro. U volgt even niet? Ik leg het u uit,
mijnheer, u uit mevrouw. En denk nu maar niet: “Ha die klootzak
van een Van Rossem, het enige wat hij kan is brave godsvruchtige
burgers de daver op het lijf jagen!” Leest u dan toch nog even De
Standard van gisteren: ook daar staat zwart op wit op papier wat
het revisorenkantoor ontdekte. Er staat: “De regering zit dus vast:
ze wil een hogere vergoeding, maar dat betekent dat Dexia NV van
vers kapitaal moet worden voorzien. Als de overheden Dexia NV
moeten helpen herkapitaliseren tegen de huidige extreem lage
beurskoersen, worden ze de hoofdaandeelhouder, waardoor de
balans van de Dexia Groep (403 miljard schuld per eind december)
bij de staatsschuld geteld zou moeten worden. Dat zou ongeveer
neerkomen op een verdubbeling van de staatsschuld. Het is dus

5. kiezen tussen de cholera en de pest.” (artikel van Pascal
Dendooven, angstvallig verzwegen op alle Belgische zenders: iets
wat de brave Belgische burger beter niet weet.)
Ja mevrouw, ja mijnheer, leest u het er maar een tweede en een
derde keer op na. Om zeker te zijn van hun 300 miljoen Dexia-
inkomen per jaar zijn onze schrandere heren Di Rupo en Vanackere
bereid een risico te lopen van 403 miljard, is meer dan ons
complete bruto binnenlands product!
Het nog even schep stellen: de regering heeft de keuze
tussen Dexia onmiddellijk failliet te laten gaan mits het
neertellen van 54.5 miljard, of alles zijn beloop te laten gaan
en uiteindelijk 403 miljard te moeten afdokken. Deze tragedie
had dus kunnen worden vermeden indien Vanackere
onmiddellijk beslag had laten leggen op de 20 miljard en 30
miljard die Dexia van Europa kreeg. Dat het niet is gebeurd? Tja
zeg, eventjes vergeten. Heeft mijnheer Vanackere al niet genoeg
aan het hoofd? En zijn ze misschien niet goed bezig? Kijk maar,
partijgenoot Hendrik Bogaert werkt zich uit de naad om de
concurrentiekracht van onze economie te verbeteren: als het van
Hendrikje de Clown afhangt - het hangt niet! - moet de werknemer
vijf jaar lang 1 % van zijn koopkracht inboeten. Mocht dat niet
volstaan - neen het volstaat niet (lees mijn notitie over de
inhaligheid van de overheid) dan wil Hendrikje er graag nog eens
vijf jaar bijdoen, dus de werknemers 10 % verarmen in tien jaar tijd.
En onze banken, zijn die niet goed bezig misschien? Die dutsen

6. moeten de interest op de spaarboekjes toch laten zakken tot 0.75
% plus 0.25 % getrouwheidspremie. Ze kunnen toch niet anders,
zeker? Kortom: dezelfde banken die eerst overeind moesten
worden gehouden met de tientallen miljarden van de
belastingbetaler hebben nu het lef dezelde belastingbetaler nog
eens te bestelen door een interest op spaarboekjes uit te keren die
liefst drie keer lager is dan de inflatie. En terwijl het CVP bolwerk
bezig is de altijd ja-knikkende Belg verder te verarmen wil de
dapperste telg van het tsjevengeslacht, Hendrik Bogaertje de
loontrekkenden boven dit alles nog eens 5 of 10 % extra verarmen.
Alles lijkt erop dat onze overheden het noorden compleet kwijt zijn.
Maar de Dexia factuur wordt onomkoombaar gepresenteerd.
Terwijl het perfect vermijdbaar was geweest. Om er ziek van te
worden. Kotsmisselijk. Kijk! Ik kots.
PLEASE, ZET DIT ARTIKEL OP JE EIGEN FB PAGINA EN ROEP
ZOVEEL MOGELIJK MENSEN OP HETZELFDE TE DOEN!
PLEASE
.