1. Πρω δε τη υστεραια, αμ' ηλιω ανατελλοντι, χρυσοειδες Και ηδη οι δουλοι πο-
φαινεται το Πρωτονειον. Οι δε των καμινων καπνοι ευθεις Ουτως αγγεια ποιουμεν, Θεασθε. Πρωτον μεν δει
ανιστανται, ο καυματος παλιν σημειον εστιν. το φυραμα ενχερσιν αιρειν, τουτω δε τω τροπω
ματτειν, και επειτα προς κοφινω τινι ισταναι. Τελος δ' υγραινοντα βραδεως
πλαττειν. Των εργων εκεινο δυσχερεστατον εστιν. Νυν ουν ηεψαθητε
Πρωτον μεν ο Έναξ πειραται Και ολιγω υστερον Ευ γε. "Οταν πλειω η δεκα τοιουτων
Παντωνμεντοι των κερα κεραμιων ποιησης...
μιων ουκ εσται καλλιστον· ου μην αλλ επιεικως
τοΰτ'επραξας, απειρος ων. Νυν δε προσεχε,
τουτο βραδεως πλασον. "Αγε δη.
Έπειτα δ1 ο Αλιξ
Ησυχασαν, ω παϊ. Ησυχασαν.
Εγω γαρ συμπασχω, αλλα Άπιστει εκεινφ τω μαλιστα βλαβερω ανθρωπιω,
κρατησαν της οργης. Εαν γαρ επ- μα τον Δια. Ως γαρ οφις ιοβολος και επιβουλος
αναστης, απολει. εστι. Άπιστει.
16

2. Ή η, το κεραμιον σου κατεαξα· ουτω Ουδαμως. Αλλ ' ουκ οϊει βελτιον ειναι προς Έπικινδυνον, ω "Αλιξ, το πραγμα εστιν.
καλως στοχασασθαι ουκ αν ωηθην, μα τον αλληλους διαλλαγηναι; Συγγνωθι δη μοι. Σοι
Δια. Παιζων μεντοι τουτ' εποιησα. γαρ επηγγειλαμην ενια αποκαλυψειν, και εσπε- Πανυ γε, ω Περικα, αλλοχαλεπον εστι
ρας γενομενης ταυτα μοι τουτο μη πραξαι. Ό δ' 'Αρχελαος
Αρ'εν νω εχεις τουτ'ανορθωσαι, δηλωσω. Μη φοβηθης· εκεινος, ποτερον εστι μειρακιον η
ουδεν γαρ κινδυνευσεις. κορη τις;
Ό πατηρ αυτου βρΰλεται
το Πρωτονεϊοναυτω κατα-
λειπειν, αλλ ' υιω μονω εξ-
εστι τουτο παραλαμβανειν
Τοιουτος γαρ εστιν
ο των Αθηναιων νομος.
Ευγε. -ανθην τον δουλον παρα σε της νυκτος
τησδε πεμψω
'Αλλαμετ' Ένακος, του εμου
Και ολιγω υστερον Ένταυθ'εστι το των μυστη- Χαριν σοι ϊσμεν. Ίθι, ω Έναξ.
ριων αντρον. Την/ουν δαδα
Τηδε... Επιμελως ελθετε λαβετε και εισελθετε. Έν-
Όρθια γαρ εστιν η οδος Άλλα ποιημας αγεις,
δον δ'υμας περιμενει τις.
Τελευτωντες παρεστε, ω φιλοι. Πριν του προσω προιεναι Ταυτα ποιησαν εμοι
Χαιρετε δε. Ηδυ γαρ μοιεστιν χρη τους οφθαλμους υμων Ήδη δε δος εμοι την χειρα...
υμας δεχεσθαι εν τω της καταδειν. Τοιουτος γαρ Βραχεια δ' εσται η οδος· ουκουν
Δημητρας της των μυστηριων ου hoi δοκε'ι
εστιν ο νομος και επικινδυ- ασφαλες, θαρρει και ελθε, ελθε.
θεου αντρω. Μη μεντοι πορρω- νον εστιν εμποιεϊν οργην τη
τερω προσελθητε. Ου γαρ μυσται υ.εγιστη θεω. ΟυδενΊ δ'
εστε, ουδ'εξεστιν υμϊν αλλω τροπω δυναται
την εις το αντρον εϊσοδον οραν. ουδεις περι του Πρωτο-
Τοιγαρουν καπνους εποιησα. νειου τα μεγαλα και απορ-
ρητα γνωναι.
17

3. Ap ημινει,εστι τασσε Έξεστι. Θυρα γαρ τις εψοφησεν. Και η με- Έμοιγε δοκεϊτουτ'ειναι
τας ταινιας αψελεσθ γιστη θεος συνεχωρησεν υμιν εις το των καταγειος τε και χειρο-
μυστηριων αντρον εισελθειν
Μαλιστα δ'au παλαια Τηδε βαδιζετε. Ευλαβηθητε δε. Ή Ι Εκεινη δε πο Πνευματος δ'αισθανομαι
γαρ οδος ηδε μαλιστα στενη εστιν. Β ποτ'αγει; Ίσως...
Μαλιστα δη.
Ωρυχθη γαρ εν τοις Μηδικοϊς
υπ' 'Αθηναιων τινων, ϊν'αποφυγειν
τους εμβαλλοντας πολεμιους
δυνηθεϊεν. Καταπεπτωκε δε
νυν κατα το πλειστον μερρ
Γας δαδας τασδε δευρο λιπωμεν ϊνα μη οφθωμεν, Άρ'ουκ ενεμεινα οις
και ηδη σιγωμεν. επηγγειλαμην: Ή
ουπω πιστευεις εμοι;
18

4. Ti γαρ εστιν εν τωδε τω οικηματι; Τιδ' εστι ταδε τα σκευη
Τι ποτ εκεινοι ποιουσιν:
Ένθα δη των εκ της Βαβυλωνος και τουτο δια παντα ταυ Ό εμος πατηρ εκ πολλου Εκεινοι δ'ο'ι ανθρωποι
της 'Αλεξανδρειας και των Αθηνων τα σκευη: Πως γαρ δυ συνελεξε τους μεν σο- εν τουτω τω οικηματι
φιλοσοφων οι γνωριμωτατοι και συ- ψους ανθρωπους τουτους, εργαζονται και καθευδου-
νετωτατοι περι Θαυμασιου σπουδα- τα δε σκευη και τα οργανα σιν: Αλλ ' ως δεσμωται
ζουσιν ευρηματος. Και ολιγου χρο- απερητηκασι. Τημερονδε
νου πλουτησομεν, μαλλον δ' υπερ- πανθ' υπαρχει αυτοις, και
βαλλοντως πλουτησομεν. μετα χρονον ου πολυν ευ "Αγε· Ικανα γαρ
δητα πραξαμε ν. Ναι, κατ- εϊδετε· ελθετε δη
ορθωσομεν ημεις.
ουν ζητουσιν ουτοι οι σοφοι· αρ ουχ υλην τινα, · Ι Ουδαμως δη.Μαλα γαρ απλουστερον Αλλα δια τι τη μοιρφ αΛΛα... Σοιαπεκα
η το τελευταϊον κακη φανησεται ουσα εστιν, ως δηλονεσται. Πλουσιωτατοι σου συζευγνυς εμε; Τι υψα τα περι
γουνεσομεθα, και ηδη δυνησομεθα ταυτης ο'ιει εμε βουλε- του Πρωτο-
τας πολυτελεστατος οικιας και τα σθαι μετεχειν; νειου αποοοπτα
θαυμασιωταταχρυσια κα'ι τους καλ-
λιστους δουλους κτασθαι. "Ω "Αλιξ,
m
μαλιστ' ευδαιμονησομεν.
19

5. Έγωγε ου σ1 ητησαμην ταυθ' ημιν | Ν. Δουλοι γουν ενθαδ'εστε, συ και ο φιλος σου,
παντα δηλωσαι. κα'ιμεχρι τουδε δια τουτο μονον ευ επασχετε T
οτι εγω τουτ' ηβουληθην. Εμου δε εναντιου Aààà. Παυσαι αει αντιλεγων εμοι, και κα-
Αλλ ' εγω εδηλωσα και συ εκων γενομενου, ουδεν ηδη εσεσθε. ΟΥΔΕΝ. τανοει οτι ουκετ' εξεστισοι εκ του Πρωτο-
ειδες. Ουκετι δε σοι καιρος εστι "Αγε δη, ω "Αλιξ, αφρων νειου οπελθειν. Νυν γαρ σοι ταυτ' ιδοντι
αν ε'ιης, ει μη παρ ' εμοι θατερον δεϊπροελεσθαι· η παρ'εμοι
μεινειας. μενειν η αποθανεϊν.
Αρ'ου_ μεμνησαι οτι Ουδαμως. Έμοι γαρ
Νουμας Σαδουλος. ο υμαςπαρεδωκε. Και,
ημετερος δεσποτης, εαν oéri, σε αυτος ωνησο
εστιν οοτιερ τω πατρι μαι. Ουτος γαρ ο ανηρ
σου ημας παρεδωκεν τοσουτον ου παρησει
καιρον
Πρω δε τη υστεραιςι, του καυματος ηδη Τελευτων δη ηκει
χαλεπωτερου οντος... Ου συ δη Έρκιος ει, ο του Πρωτονου υιος; Εγω δε τω του
χωριου σου επιμελετη δυο δουλους παρεδωκα, τον μεν "Αλικα,
τον δ' Ένακα 'ινα την περι των αγγειων τεχνηνμαθοιεν. Σοι δ' αν
χαριν αποδοιην, εϊπως της σπουδης αυτων επιμελεθειης.
Ει τουτων κηδομενος τυγχανεις, ουκ αν Του ξανθου παιδος και του των 'Εκεινος ονπερ εν τω ΠειραιεΙπολλου
εδεησεν αυτους εις το Πρωτονειον αγειν. Ό Αιγυπτιων βασιλεως υιου; συ επριω και παρα τα μακρα τειχη υβρι
γαρ Ίκαριος ενταυαα ποιει οπως αν βουληται σες. *Αρα μη επελαθου;
ενΥε τωπαροντι. Τις βασιλεως υιος;
Οιδα· ου μην αλλ ' ολιγον
επιμεληθητι.
20

6. Συ παλιν τυγχανεις παρων; Άρα δια- Ι Γα πραγματα αει δηπου ευ Αλλ ' εκεινον ουδαμως Οϊχεται δη. Ίσως γαρ
τελεις εμοι επομενος και φυλαττων; διακοσμει η τυχη. μελλω αδικεϊν, τουναντιον Άναγκαϊον
γ'η ν. Έα, τα σοι ειρημενα αυτον
Τις ποτ' ει; δε. Ό γαρ Έρκιος εμοι ουτως εταραξενωστ'
δυναται συνεργειν. Έπε'ι οϊχεται οϊκαδ' επανελθεϊν
Πολυαλκης ονομαζομαι, και γυμ- Καλλιστα γε. Έπε'ι δ' δυο δουλους ο Έρκιος.
ηβουληθη.
νασιαρχος ειμι. Έλθων δε δευρο ουδεν ποιεις, 'ινα μη πε- τω Ίκαριω παρεδωκα
σοιενετυχον. ριβλεπτος ης, ουδεν 'ινα την κεραμειαν μαθοιεν
θαυμαστον ε'ι τινες σ'
επετηρουν, αΛΑως τε
και οτε μηχαναις χρη Ινα Ως θαυμαστον...
τουτω τω παιδι εντυχης Αυτους γαρ τοσουτου
ος της των επιτροπων μεν πριασθαι, εν δε τω
επιμελειας ουτω δειται. Πρωτρνειω κατακλει-
σαι ου μονον παραδο-
ξον, αλλα και φοβερον
εστιν.
Και της μεσημβριας "Ερκιος; Μετα του "Αλικος και Αρχελαε... Που ποτ'ησθα; δευρ'ϊθι
του Ένακος: Βαβαι.
ΙΘΙΔΗ.
Μη φυγης, Αρχελαε. Σε κε- Άγε δη, τιουν φευγεις, Εκεινοι οι εκ Καπυης εμποροι σφοδρα επιθυμουσισε
λευω... Φυλακες, συλλα- γνωριζειν. Άφικοντο γαρ ημϊν πλειστα αγγεια ωνησομε
βετε αυτον. νοι. Ή, η. Ουτος δη διαδεξεται εμοι...
Άριστος γ'εμπορος εσται, του Ερμου προ-
στατουντος, και τω γε ταχει ουδεν διαφερει
21

7. "Αγε δη, ω φιλοι, ελθετε τηδε. Διεξιμεν γαρ νυν τα εργαστηριονενω οι εργαται τα αγγεια Ω, βαβαι. τι εστι το θαυμα-
κοσμουσι, μιμουμενοι, τους αριστους ζωγραφους, αλλους τε και Πολυγνωτον και Έρμωνακα και σιον ποιημα τουτο:
Αϊσωνα και Πυθωνα και Αριστοφανη...
W
"Α, επαιοντες τυγχανετε. Αρ'ου Ω πατερ, αρα νυν εξεστι Και ολιγω υστερον
πολλου αξιον; Κεχρυσωμενον γαρ Άρα νυν απελθειν εξεστι μοι;
μοι...
χαλκωμα εστι, καλλιστον οντως Τουθ' ουτως εστω... Το γαρ
εργον. δευτερον μερος της τιμης Έπιμεινον δη εως αν απ-
Σιγαδη. Εκεινοι ταχα καταθησομεν και αυτοι
οι ωνηται παντων ελθωσιν εκεινοι...
τα αγωγιμα πορευσομεν.
των ημετερων αξιο-
χρεωτατοι εισιν.
Ειμι δητα, ειμι.
Χαιρετε, και αγαθη Ό Έρκιος εφυγε μετα τουτοιν τοϊν δου-
τυχη πορευθητε. λοιν ων εκεινος ο 'Ρωμαιος σοι επετρεψεν. Αιαι· αμφοτερους μεν γαρ δει ως ταχιστα απολεσαι, του δ' Έρκιου
Νυν δη, ω 'Αρχελαε, τι δεδοικα ουνμη ευρωσιν α ου δειαυτους κατηγορειν. "Α, α. Ως τουτ'εμοΊανπροσηκοι. "Αγε δη, ταυτ'
ποθ'ουτως επηρμενος ειδεναι περι του Πρωτονειου. Ικανοι γαρ αυτικα πραξωμεν.
ε'ισι και τουθ'ημινμεγας κινδυνος ανεϊη
22

8. Δηλον μεν εστιν οτι εκεινος "Ακουσον γε. Αρχην μεν γαρ "Α ειπον, ποιησω. Μεχρι μεν
ο 'Ρωμαιος τω δουλω τουτω ενθαδε Ήδη δε χρη παντα ποιεϊν εγνων οτι περα του μετριου
ωστε της πλημμελειας απο- εφιλεις τουτους τους εξωθεν γαρ τουδε ανηκα σε ο τι βου-
κατεστησε ν ϊνα ραδιως διε- λοιο ποιεϊν, ου μεν εικοτως,
ρευνησειαν. Συ δε περι αυτους σπου- λαυε; ν. Πρωτον μεν γαρ δουλους, και ταυτα πανταπα-
αναγκαϊον εστι τουτω τω σιναλογως. Ίνα δε ταυτην τα δε μελλοντα ου βλαπτων.
δαζεις. ΕΙ γαρ εξ αρχης μη επεισθην Ήδη δε των οικοι εν κινδυνω
υπο σου παϊδε ανελεϊν. την ουσιαν πασαν κτωμεθα,
αναγκαϊον εστιν ηρας χαλε- οντων, αναγκαϊον εστιν εμοΊ
πους τε ειναι και ωμοτατους. ισχυρως σοι αντιτεινειν, συ δ'
7 lrf ιι Τηu "Αλικα και... Μη Οΰκουντουτο κατελαβες; εμοΊ μελλεις επεσθαι ινα δι-
Αμφοτερους γαρ δεϊανελεϊν δαξω σε τοιουτων
τω αυτω τροπω χρωμενοι πραγματων κρατεϊν. Έλθε.
ωπερ ανελοντες τον γραμμα-
τα εν τοις κεραμιοις ενγλυ-
ψαντα. ΤΑρ{ ου μεμνησαι;
Πορρωτερω Συ ουν ει του Πρωτονου Τις επε νοησε δια Έγωγε. Ήγησαμην γαρ "Αλλο τι δ'αυ 'Ορθως λογισαμενος· μονη
δε... υιος, ο της ουσιας του γυναικωνος τας γυναικας υμιν το παρεσκευα- γαρ εστι διοδος.
κληρονομος διαβαινειν: δειπνον παρασκευαζειν. ζον αυται.
Τι δ'ουν ενθαδε Ταυτα τα σκευη ηδη ειδον
"Οδε ο Ίκαριος συνεδωκεν ημιν
ΧΡΥΣΟΣ.
κατεκλεισθητε; παρα σοφω τινι
των Καρχηδονιων. αδοκητους τε και θαυμασιους πορους,
ωστ'ουδεν μεν κωλυομενοι, θεωνδε
εθελοντων, διεπραξαμεθα και την «με-
Φιλοσοφοι γαρ εσμεν πανταχοθεν ελθοντες 7 Ι γαλην υλην» εποιησαμεν.
.και σπουδαζοντες οπως την «μεγαλην υλην»
ευρησομεν.
23

9. T
Ap ου θαυμαστον τουτο: πολυν γαρχρο- Εκεινοι γαρ οι παλαι φιλοσοφοι ε/σι ν Ηρα-
νον περι των αρχαιων συγγραμματων σπου- κλειτος και Αναξαγορας και Παρμενιδης
δαζοντες και πολλα απο των παλα; φιλο- και Εμπεδοκλης κα'ι Πλατων και Αριστο- Μελλω ουν ταυτα διδαξειν. Ό γαρ Δημο-
σοφων αναγνοντες, νυν ευ πεπραγαμεν. τελης και Ευκλειδης και εν τοις σοφωτατοις κριτος ετηκμηρατο οτι η υλη εκ μικροτατων
Εν γαρ ταυτη τη χωνη χρυσον εποιησαμεν. ο Δημοκριτος· ου τα συγγραμματα ανα- «ατομων» λεγομενων συγκειται. Ταυτα δε
γνοντες την υληνεμαθομεν οπως συνισταται τα ατομα αλληλοις συνηρμοσμενα τα οντα
συνιστησιν. Ου μεντοι πορρωτερω της
υποθεσεως προυβη, αλλ ' ημεις εξ ατομων
Λυδα, του Καρχηδονιου, περ[τουτου διαλε- αλλα μεταλλεια κα'ι χρυσον συνεσ-
γομενουποτ ηκουσα, ακριβωςδ'ου τησαμεν.
μεμνημαι.
Εκπληκτικωτατα γουν ταυτα- Παυσομεθα γε. Αναγκαιον
Δαιμονιαμεν γαρ εδρασαμ πολλου μεν γαρ χρονου γαρ νυν εστιν ου μονον παν- Η πασα οικια ηδη ρπει-
μαλιστα δε και φοβερα."ηδ δεησει εως αν ταυτα υυμβαινη, τα τα σκευη διαφθειρειν, αλ- ληπται. Νυν ουν. ω φυλακες, εμοι
ισμεν οτι τα ατομα ταυτα ου μο μεγαλα μεντοι κα'ι δεινοτατα ' λα κα'ι την δεινη ν επιστηβην λουθησατε.
νον πολλα κακα ανθρωποις φε- κινδυνευουσιν οι ανθρωποι. αφεϊναι. Παντεςγαρ τουθ'
ρε_ιν δυναται, αλλα κα'ι την δλην ομολογουβεν. Προς συν και-
γην διαφθειρειν. ρον, ω παιδες, ηΛθετε δευ-
ρο. Παροντων γαρ υμων,
το εργον νυνανυσομεν.
τ
/4ρ'ου παυσεσθε τω Ίκαβιω
χρυσον ποιρυντες απο των του
εμου πατρος χρηματων;

10. Οι φυλακες την οικιαν περιλαμ Ο με ν Έρκιος παρ ' υμιν Ενταυθα δ' εστιν αυτο, ω "Αλιξ, εν
βανουσιν, πολλοι δ'ε'ισιν· ουδεν κινδυνευει, εμε δε και των αγαλματων· αναμνησθητι γαρ
ευλαβηθητε. τον Ένακαχρη φυγειν. Ημας
γαρ διωκουσι και κακα ποιεϊν
βουλονται.
Τοδ'εστι. Πνευματος γαρ τινος Υμεϊς δε, γυναικες, απελθετε
εξ αυτου αισθανομαι ελθοντος
Σιδηριον...
τοιουτον τι
Σπευσον δε και συ· ημεις δε Ουτος μενο παις υφ' ημων εισεκληθη, υμεις
αφικνου-m το ορυγμα πειρασομεθα μηδεις, αλλα παντες δε... Τι ποτ'εισηλθετε βια;
Ι εν τω αυτω μενετε
Α*ν(
Νεους τε και πονηρους δουλους ζητουμεν
δυο, οϊαποδραντες εκρυφησαν εν τω
Πρωτονειω... Αυτους γαρ ερευνωμεν.
25