4. INTRODUCTION
• موفقیت بالینی و طول عمر ایمپلنت های دندانی درونی به عنوان اباتمنت متحمل بار تا حد
زیادی توسط تنظیمات مکانیکی در کارکرد آنها کنترل می شود. طرح درمان مسئول طراحی،
نوع و تعداد ایمپلنت است.
• پس از دستیابی به تثبیت سفت و سخت، حد فاصل استخوان کرستال مناسب، سلامت لثه، تنش
مکانیکی، و / یا فشار فراتر از محدودیت های فیزیکی از بافت سخت به عنوان علت اصلی از
دست دادن اولیه استخوان اطراف ایمپلنت مطرح شده است.
• پس از بازتوانی جراحی و پروتز موفق با پروتز های غیر فعال، از جمله استرس های مضر و
بار وارد به ایمپلنت و بافت های اطراف که عمدتا از تماس های اکلوزالی منجر میشوند،
عوارض )پروتزهای متکی بر ایمپلنت / یا استخوانی( گزارش شده که در پیگیری مطالعات
تأکید اکلوژن به عنوان یک عامل تعیین کننده در موفقیت یا شکست اعلام می گردد.
5. INTRODUCTION
• انتخاب یک طرح اکلوزالی برای پروتز متکی بر ایمپلنت بسیار گسترده و اغلب بحث برانگیز
است.
• تقریبا تمام مفاهیم بر اساس آن دسته است که با دندان طبیعی و بدون هیچ تغییری در حال
انتقال به سیستم های متکی بر ایمپلنت است مطالعات بالینی بدون کنترل در مقایسه با تئوریهای
مختلف اکلوزال ایمپلنت منتشر شده است.
7. RISK FACTORS
• پروتزهای ایمپلنت با کانتی لیورهای گسترده موفق بوده اند، با این حال، عوامل بیومکانیکی به
وضوح افزایش خطر نشان می دهد.
• پارامترهای بیومکانیکی شاخص های بسیار خوبی از افزایش خطر هستند چرا که آنها هدف
هستند و می توانند اندازه گیری شوند. در واقع می توان مشخص کرد که کدام شرایط ارائه در
معرض خطر بیشتری است و به چه اندازه خطر افزایش یافته است.
• از این رو مفاهیم اکلوزالی بحث شده در این سمینار از عوامل خطر بیومکانیکی هستند.
9. تحرک دندان طبیعی در مقابل ایمپلنت :
Differences between natural teeth and implants
10. Abstract
• عمده تفاوت دندان طبیعی و ایمپلنتهای متصل به استخوان، عدم وجود لیگامانهای
دندانی است.
با توجه به نقش ضربه گیری لیگامانهای اطراف ریشه دندان، این تفاوت عمده باعث
وارد آمدن فشارهای اکلوزالی و زیست حرکتی به ایمپلنت و بافت استخوانی اطراف آن
میشود.
یا ،Fixture یا شکست ،SCREW این فشارها به طور معمول باعث تغییر حالت
فیبری شدن استخوان دربرگیرنده ایمپلنت و شکست استخوان و در نهایت شکست درمان
ایمپلنت میشود.
با توجه به نظر بسیاری از متخصصین و اساتید این رشته، چنین اضافه بار اکلوزالی،
مهمترین عامل در شکست اینگونه درمانها است.
13. Differences between natural teeth and implants
Natural Teeth Implants
بافت های اطراف (PDL) استخوان سازی در میان پیچ فیکسچر لیگامان پریودنتال
تحلیل استخوان کرستال شاید بدون عارضه برای سال ها ناهنجاری اکلوژن
پس از ضربه به حمایت استخوان توان تحمل نسبی نیروهای غیر عمودی
ویژگی های تحمل بار گذاری
جذب شوک توزیع استرس عملکرد
اولیه: حرکات فوری )غیر خطی و پیچیده(
استرس متمرکز در استخوان کرستال
حرکت تدریجی )خطی و الاستیک( ثانویه: حرکات تدریجی )خطی و الاستیک( الگوهای حرکتی
اتکاء به نیروهای جانبی
1 از ریشه / آپیکالی 3
Apical 1/3 of root استخوان کرستال
56 حرکات جانبی ~108 μm 10~50 μm
25 حرکات آپیکالی ~100 μm 3~5 μm
علائم اورلودینگ
،fremitus ، ضخخخخامت پریودنشخخخیوم، تحخخخرک
درد
شل شخدن پخیچ و یخا شکسختگی، شکسختگی در اباتمنخت و پروتخز، از دسخت دادن
استخوان، شکستگی ایمپلنت
حساسیت لمسی
Tactile sensitivity ) پائین ادراک استخوانی بالا )مکانیزم بازخورد حس عمقی
14. Overloading factors
فاکتورهای ذیل، بیشترین نقش را در کاهش طول عمر درمان ایمپلنت و عدم رضایت بیمار دارا
می باشند:
1. کانتی لیورهای بلند و بزرگ
)parafunction( 2. حرکات زیاد فکی
3. طراحی نامناسب اکلوژن
)premature contacts( 4. تماس زودرس
از بین این عوامل، اکلوژن نامناسب را می توان مهمترین عامل دانست چرا که با ایجاد یک
اکلوژن مناسب و حساب شده، فشارهای ناشی از سایر عوامل نیز خنثی خواهد شد.
16. Overloading factors
نیروهای اکلوزال ایجاد شده توسط
عملکرد دهان، تحت تاثیر دینامیک
سطح جونده، اندازه زبان، موقعیت
قوس ایمپلنت و محل قرارگیری
ایمپلنت ها قرار گرفته است.
17. OVERLOADING FACTORS OF IMPLANT OCCLUSION
• کانتی لیورهای بزرگ و طولانی در
پروتز ایمپلنت می تواند اضافه بار تولید
کند که احتمالاً منجر به از دست دادن
استخوان اطراف ایمپلنت و شکست پروتز
میگردد.
• هنگامی که یک نیروی گاز گرفتن به
کانتی لیور انتهایی وارد گرد، بیشترین
نیروی محوری و نیروی حرکات خمشی
بر روی ایمپلنتهای دیستالی اعمال می
شود، که در پروتزهایی که تنها توسط سه
ایمپلنت حمایت می شوند در مقایسه با
پروتز با پنج یا شش ایمپلنت بارز تر است.
18. OVERLOADING FACTORS OF IMPLANT OCCLUSION
• در برخی مطالعات مشخص گردید که نیروهای
دیستال در طول تیرک های کانتی لیور در
هنگام بستن با پروتز کامل افزایش و هنگام
بستن با پروتز پارسیل ثابت کاهش یافته است.
• تغییر مکان پروتز کامل در طی عملکرد ممکن
است تماس های اکلوزالی سنگینی روی کانتی
لیور خلفی ایجاد کند.
• این یافته نشان می دهد که تماس های اکلوزالی
به طور همزمان در طول پروتز معنی دار
بود، و تعداد و توزیع اطلاعات تماس اکلوزالی
در بخش کانتی لیور باید به دقت با در جهت
خلاف پروتز کامل کنترل شود
19. کانتی لیورهای
توسعه یافته
تماس بیش از
اندازه زودرس
عادات
پارافانکشنال
تراکم استخوانی
ضعیف
تمایل شیب
کاسپ ها
تعداد ناکافی
ایمپلنت
سطح اکلوزالی
بزرگ
20. OVERLOADING FACTORS OF IMPLANT OCCLUSION
تأثیر بیشتری )mm • با توجه به طول کانتی لیور، یک مطالعه بالینی نشان داده است که کانتی لیورهای طولانی)+ 15
دارد. mm در شکست پروتز ایمپلنت در مقایسه با کانتی لیورهای کوتاه تر از 15
• فعالیت های پارافانکشنال )دندان قروچه، فشار دادن دندانها، و غیره( و طرح های اکلوزال نامناسب رابطه مستقیم با
شکست یا از دست دادن استخوان اطراف ایمپلنت، شکستگی ایمپلنت، و شکست پروتزهای متکی بر ایمپلنت دارند.
21. OVERLOADING FACTORS OF IMPLANT OCCLUSION
و همکاران گزارش کردند که طراحی اکلوزال )تعداد و توزیع تماس های اکلوزالی( تاثیر عمده ای در Falket •
توزیع نیروی های مختلف بین یک بخش کانتی لیور و تکیه گاه ایمپلنت داشته است، افزایش نیروهای نزدیک به طور
قابل توجهی به تعداد واحدهای کانتی لیور ارتباط دارد.
• وجود نیروی های اکلوزالی سنگین و توزیع نامطلوب تماس های اکلوزالی ازعوامل اضافه بار است که احتمالاً منجر
به حساسیت بالاتر نسبت به از دست رفتن استخوان ایمپلنت، شکستگی ایمپلنت و شکست پروتز می گردد.
22. OVERLOADING FACTORS OF IMPLANT OCCLUSION
• کیفیت استخوان در نظر گرفته شده مهم ترین عامل برای موفقیت ایمپلنت در هر دو مرحله جراحی
و کاربری است و بنابراین اضافه بار اکلوزالی در استخوان با کیفیت پایین می تواند یک نگرانی
بالینی برای طول عمر ایمپلنت باشد.
پیشنهاد کرده است که بار گذاری پیشرفته استخوانی می تواند اجازه زمان توسعه را Mischet •
برای استخوان تحمل کننده بار در استخوان رابط ایمپلنت دهد و استخوانی با سازگاری بالا برای بار
گذاری ایمپلنت از طریق یک افزایش تدریجی ایجاد می کند. او در ادامه توضیح داده که بارگذاری
استخوانی پیشرفته را می توان با عمل به افزایش بار اکلوزالی بیش از یک دوره زمانی از 6 ماه به
دست آورد.
اشاره کرد که در ایمپلنت با بار گذاری تدریجی تراکم استخوانی افزایش یافته و Appletonet •
همچنین مقدار تحلیل استخوان کرستال کاهش می یابد. این یافته ها نشان می دهد که زمان بهبود
طولانی و بار گذاری با دقت و تحت نظارت، در استخوان با کیفیت پایین مورد نیاز است.
23. ملاحظات اکلوژن برای پروتزهای متکی بر ایمپلنت
Figure 2: Occlusal consideration
24. ملاحظات اکلوژن برای پروتزهای متکی بر ایمپلنت
و اکلوژن مرکزی زودرس باشد، به intercuspation • هیچ تماس اکلوزالی نباید در طول حداکثر
خصوصدر پروتزهای ایمپلنت.
• از آنجا که سطح تماس زودرس کوچک است، مقدار تنش در استخوان را به تناسب افزایش می دهد.
• تمام نیروی اکلوزالی به جای یک منطقه، توسط چند اباتمنت و / یا دندان های طبیعی به اشتراک
گذاشته شده است.
تماس
اکلوزالی
زودرس
25. ملاحظات اکلوژن برای پروتزهای متکی بر ایمپلنت
تماس
اکلوزالی
زودرس
(stress=force/area)
علاوه بر این، تماس زودرس اغلب بر روی یک سطح
شیب دار، ایجاد یک مؤلفه افقی بیشتر برای بار گذاری
کرده و افزایش تنش های کرستال فشاری و کششی در پی
دارد.
بنابراین ارزیابی و تنظیم اکلوزالی در ایمپلنت بیماران نیمه
بی دندان نسبت به دندانهای طبیعی از اهمیت بیشتری
برخوردار است، زیرا این تماس زودرس می تواند به
پیامدهای مخرب بیشتر در مورد ایمپلنت در مقایسه با
دندان منجر شود.
26. ملاحظات اکلوژن برای پروتزهای متکی بر ایمپلنت
• با توجه به تفاوت های اولیه در حرکت عمودی میان دندان طبیعی و ایمپلنت، تماسها باید به
گونه ای طراحی شود که همزمان فشار را به دندانهای مجاور و یا سایر ایمپلنت ها منتقل نماید
تا از فشار اضافی به استخوان جلوگیری به عمل آید.
• اکلوژن باید قبل از بازسازی با ایمپلنت مورد ارزیابی قرار گرفته و در صورت نیاز اصلاح
اکلوژن برای بیمار انجام گردد.
زمان بندی
تماس های
اکلوزالی
27. ملاحظات اکلوژن برای پروتزهای متکی بر ایمپلنت
و )μm • تنظیم اکلوزال ایمپلنت در اکلوژن مرکزی، با کاغذ آرتیکولاسیون نازک )کمتر از 25
در زیر نور سفید انجام می شود.
• پروتز ایمپلنت باید به حداقل تماس را داشته و دندان مجاور باید تماس های اولیه را بیشتر نشان
دهد.
زمان بندی
تماس های
اکلوزالی
28. ملاحظات اکلوژن برای پروتزهای متکی بر ایمپلنت
• استرس مکانیکی تعریف شده است: وارد آمدن مقدار نیرویی خارج از توان
تقسیم بر سطح مقطع
• ایمپلنت های وسیعتر که تماس بیشتری با کرست استخوانی دارند، دارای
تنش کمتری نسبت که ایمپلنت های نازکتر می باشند چرا که فشار مکانیکی
ایمپلنت های نازکتر به استخوان به صورت نقطه ای می باشد.
• همچنین می توان برای کاهش این نگرانی، سه راهکار پیشنهاد کرد:
1. اضافه کردن ایمپلنت های استفاده شده
2. استفاده از میکرو ایمپلنت ها در حفره ریشه های دندان
3. اسپلینت کردن ایمپلنت ها در ناحیه تاج
بررسی اثر
سطح مقطع
29. ملاحظات اکلوژن برای پروتزهای متکی بر ایمپلنت
• ایمپلنت هایی که برای بار وارد بر محور طولی بزرگ طراحی شده اند سهم بیشتری از تنش فشاری را
نسبت به تنش کششی و یا برشی به خود اختصاص می دهند.
• گزارش شده است که در قشر استخوان دارای مقاومت خوبی در فشرده سازی دارد اما در تنش کششی
%30 ضعیف می شود و در تنش برشی حدود 65 % ضعف از خود نشان می دهد.
• نیروی اکلوزالی اعمال شده در یک زاویه مقدار تنش برشی بر روی ایمپلنت را افزایش می دهد که
متعاقبا به حد فیزیولوژیکی تنش فشاری و کششی در استخوان تأثیر می گذارد بنابراین کاهش قدرت
استخوان را شاهد خواهیم بود.
• بنابراین جزء اصلی از نیروی اکلوزالی باید در امتداد محور طولی بدنه ایمپلنت هدایت شود.
نه در یک زاویه و یا پس از زاویه یک پست اباتمنت.
در نتیجه اباتمنت زاویه دار تنها به منظور بهبود مسیر پروتز و یا برای از زیبایی استفاده می شود.
جهت گیری
مکانیکی بدنه
ایمپلنت و
استخوان
30. ملاحظات اکلوژن برای پروتزهای متکی بر ایمپلنت
جهت گیری
مکانیکی بدنه
ایمپلنت و
استخوان
31. ملاحظات اکلوژن برای پروتزهای متکی بر ایمپلنت
• نیروی اعمال شده در یک زاویه 30 درجه و محدودیت قدرت استخوان با 10 ٪ زیر فشرده سازی کاهش
یافته است و 25 ٪ با تنش است. نیروی اعمال شده در یک زاویه 60 درجه مقاومت 30 ٪ زیر فشرده
سازی کاهش می یابد و 55 ٪ زیر تنش است.
• بنابراین نه تنها بار استخوان کرستال را افزایش می دهد، در اطراف ایمپلنت با نیروهای زاویه دار نیز
میتواند استخوان سازی را افزایش دهد، اما میزان استرس در استخوان ممکن است مقاومت را کاهش دهد.
• در زاویه بار بیشتر، مقاومت نهایی پایین تر است.
• جزء اصلی از نیروی اکلوزالی باید در نتیجه امتداد محور طولی بدن ایمپلنت جهت گیرد، نه در یک
زاویه و یا بعد از یک پست اباتمنت زاویه دار.
• اباتمنت زاویه دار تنها به منظور بهبود مسیر قرار دادن پروتز و یا نتیجه نهایی زیبایی مورد استفاده قرار
می گیرد.
جهت گیری
مکانیکی بدنه
ایمپلنت و
استخوان
32. ملاحظات اکلوژن برای پروتزهای متکی بر ایمپلنت
جهت گیری
مکانیکی بدنه
ایمپلنت و
استخوان
33. ملاحظات اکلوژن برای پروتزهای متکی بر ایمپلنت
• اباتمنت زاویه دار، که در امتداد محور اباتمنت بار گذاری می شود، یک بار لحظه ای قابل توجهی را به هر
دو منطقه کرستال ایمپلنت و پیچ اباتمنت متناسب با زاویه تمایل آن انتقال می دهد.
• علاوه بر این، ایمپلنت زاویه دار اغلب مورد نیاز است اباتمنت زاویه دار است
• اباتمنت زاویه دار در دو تکه ساخته شده و در طراحی ضعیف تر از پست یک تکه است.
• علاوه بر این، یک لود عرضی بزرگتر در کرست باعث ایجاد لود زاویه دار می شود.
• بار زاویه دار نسبت به محور طولی ایمپلنت، نیروهای فشاری را افزایش می دهد که در ریج کرست در
سمت مقابل ایمپلنت است که در آن نیرو هدایت شده و افزایش دهنده مؤلفه نیروی تنش در سمت مشابه
است.
• زاویه بیشتر، نیروی بیشتری به محور طولی بدنه ایمپلنت وارد می کند، در این حالت بار صورت بالقوه
آسیب بیشتری را در کرست استخوان ایجاد می کند.
جهت گیری
مکانیکی بدنه
ایمپلنت و
استخوان
34. ملاحظات اکلوژن برای پروتزهای متکی بر ایمپلنت
• از این رو، بار زاویه دار باعث افزایش مقدار تنش کرستال اطراف بدنه ایمپلنت شده و تبدیل
درصد بیشتری از نیرو به کشش و نیروی برشی، و استحکام استخوان را در طی فشرده سازی و
تنش کاهش می دهد.
• در مقابل، در اطراف بدنه ایمپلنت دامنه استرس کم است و قدرت استخوان زیر محور بار متصل
به بدنه ایمپلنت بیشتر است.
جهت گیری
مکانیکی بدنه
ایمپلنت و
استخوان
35. ملاحظات اکلوژن برای پروتزهای متکی بر ایمپلنت
• صحیح یا غلط بودن مورفولوژی دندان، یکی از عوامل شکست یا موفقیت یک پروتز ایمپلنت
می باشد.
ادعا کرده است که تمایل کاسپ یکی از عوامل مهم در تولید فشار خمشی :Weinberg •
لحظه ای است.
• کاهش شیب کاسپ به علّت کاهش نیروی اهرمی، می تواند برآیند نیروی خمشی لحظه ای را
خواهد بود. (lauding) کاهش دهد که نتیجه آن بهبود نیروی بار گذاری
زاویه کاسپ
تاج
36. ملاحظات اکلوژن برای پروتزهای متکی بر ایمپلنت
• تماس اکلوزالی اولیه ایده آل در پروتز ایمپلنت در داخل قطر ایمپلنت باید در داخل
حفره مرکزی وارد گردد.
1 سازه حاشیه ایمپلنت و به منظور کاهش لود mm • تماس اکلوزالی ثانویه باید در
لحظه ای باقی بماند.
• باید از تماس ریج مارژین اجتناب شود زیرا مخرب ترین عامل ایجاد اثرات کانتی
لیور و ایجاد نیروی خمش لحظه ای می باشد.
ارتفاع تاج
دندان
38. ملاحظات اکلوژن برای پروتزهای متکی بر ایمپلنت
• هنگامی که دندان از دست برود، ریج بی دندانی در یک جهت مزیالی برای فک
بالا و لینگوالی برای قوس فک پایین حرکت می کند. در نتیجه ایمپلنت های
درون استخوانی معمولا لینگوالی بیش از دندانهای طبیعی از دست رفته قرار
می گیرند.
• قطر و توزیع مناسب ایمپلنت ها و هماهنگ سازی با دندان های طبیعی از
عوامل مهم تصمیم گیری اندازه سطح اکلوزال است.
• سطح اکلوزال باریک شانس بار گذاری جبرانی را کاهش می دهد و بار گذاری
محوری را افزایش می دهد که در نهایت می تواند خمش لحظه ای را کاهش دهد
کانتور تاج
ایمپلنت
40. CONCLUSION
،transosteal • ملاحظات اکلوزالی محلی در دندانپزشکی ایمپلنت شامل نیروهای
بیومکانیک استخوان، بیومکانیک پایه، تفاوت در دندان های طبیعی و ایمپلنت، عضلات
جونده و نیروی اکلوزالی و تحلیل استخوان است. ادغام همه این عوامل منجر به طرح
اکلوژن حفاظتی ایمپلنت( مورد بحث در این سمینار بود. ( IPO اکلوزال
• در طرح های اکلوزالی باید ضعیف ترین جزء، قوس کامل یا نیمه کامل بی دندان، و خلفی
و یا دندان های قدامی و یا ایمپلنت در نظر بگیرند.
یک رویکرد منسجم برای طرح های اکلوزال ایمپلنت است. IPO •
• موادی که در منطقه اکلوزال استفاده شده ممکن است بار گذاری ایمپلنت را تحت تاثیر قرار
داده و نیز تحت تاثیر نیروهای واکنش ایمپلنت به قوس های مخالف قرار گیرد.
• این مواد اکلوزالی همچنین اثرات و شکستگی ها را می پوشاند، که در آن تماس اکلوزالی،
بعد اکلوزالی عمودی و زیبایی تحت تأثیر قرار می گیرند.
CONCLUSION
41. References & resource:
1. OCCLUSAL CONSIDERATIONS FOR IMPLANT SUPPORTED PROSTHESIS (INDIAN
DENTAL ACADEMY)
2. Occlusion in Implant Dentistry-Issues and Considerations (Dhanasekar B1, Aparna
IN2, Neha Mall3, Amit Garg4, JOHCD www.johcd.org May 2012;6(2))
3. Implant occlusion: biomechanical considerations for implant-supported
prostheses(1. Department of Dentistry, Tri-Service General Hospital, Taipei,
Taiwan, ROC.
2. School of Dentistry, National Defense Medical Center, Taipei, Taiwan,
ROC.//YU-YING CHEN1,2 CHUNG-LING KUAN1 YI-BING WANG1,2// J Dent Sci
2008‧Vol 3‧No 2)
4. Date: Accepted 5 January 2004 /To cite this article: Kim Y, Oh T-J, Misch CE,
Wang H-L. Occlusal considerations in implant therapy: clinical guidelines with
biomechanical rationale. Clin. Oral Impl. Res. 16, 2005; 26–35 doi:
10.1111/j.1600-0501.2004.01067.x