1. 2, 13-17 O Espíritu empuxou a Xesús ao deserto. Quedou nel corenta días, Deixándose tentar por Satán. Vivía entre as feras e servíano os anxos.
2. 2, 13-17 Cando arrestaron a Xoán, Xesús marchou a Galilea a proclamar A Boa Nova de Deus e dicía: O tempo está cumprido, e chega o Reino de Deus; convertédevos e crede na Boa Nova. (Mc 1, 12-15)
3. 2, 13-17 DA MÁSCARA Á VERDADE Por que se disfraza a xente no Entroido? Tal vez porque o ser humano non acepte a súa propia imaxe. Por iso cóbrea cunha máscara. O Entroido é como o resumo da existencia. A aparencia en lugar da verdade.
4. 2, 13-17 En Coresma a liturxia invítanos a retirarnos ao deserto. e alí son inútiles as máscaras. Non vale presumir do que un é e menos aínda do que non é
5. 2, 13-17 O deserto é o espazo da verdade. Nel se desvela a profunda realidade de cada un: A súa grandeza e a su miseria. Por iso o deserto é temible para o home. Alí encóntrase consigo mesmo.
6.
7.
8. Aceptar e vivir o evanxeo O evanxeo de hoxe inclúe, ademais, as primeiras palabras públicas de Xesús: «O tempo está cumprido, e chega o Reino de Deus; convertédevos e crede na Boa Nova»
9. 2, 13-17 Esa é a oferta de Deus. O seu don aos homes. É o momento da «visita» de Deus, que anunciaran os profetas.
10. 2, 13-17 Esa é a demanda de Deus. A tarefa dos homes fronte á iniciativa divina. Quen se converte acepta a mensaxe do Señor. e ha de cambiar de vida.
11. Señor Xesús, Ti déchesnos exemplo para que descubramos a verdade de nós mesmos. Que o camiño cara á Pascua que agora comezamos nos axude a aceptar e vivir o teu evanxeo. Amén. 2, 13-17
12. Texto: José Román Flecha Andrés PALABRA DEL SEÑOR –Salamanca Presentación: Antonia Castro Panero Música: Gregoriana
