ORDINARIO C

1. Unha vez que estaba
Xesús orando,
acompañado
dos seus discípulos,
preguntoulles:
Eles respondéronlle:
Quen di a xenteQuen di a xente
que son eu?”que son eu?”
““ Uns, que Xoán Bautista; outros, que Elías; outros,Uns, que Xoán Bautista; outros, que Elías; outros,
que un profeta dos antigos que está resucitado”.que un profeta dos antigos que está resucitado”.

2. ““E vós, quen dicides que son eu?”E vós, quen dicides que son eu?”
Pedro contestoulle:
““O Cristo de Deus”.O Cristo de Deus”.
Pero el mandoulles que non dixesen isto a ninguén.
Dicíalles a todos:
““ Se alguén me quere seguir, que se negue a si mesmo,Se alguén me quere seguir, que se negue a si mesmo,
que tome a súa cruz cada día, e que me siga”.que tome a súa cruz cada día, e que me siga”.
Lc,9, 18-24

3. A categoríaA categoría
do seguimento remítenosdo seguimento remítenos
a tres experienciasa tres experiencias
humanas fundamentais:humanas fundamentais:
 a da itinerancia,a da itinerancia,
 a da compañía,a da compañía,
 e a da busca.e a da busca.

4. O ser humano faise a si mesmoO ser humano faise a si mesmo
na medida en que vai facendo camiño.na medida en que vai facendo camiño.
O ser humano faise a si mesmoO ser humano faise a si mesmo
na medida en que vai facendo camiño.na medida en que vai facendo camiño.
O camiño é a metáfora da existenciaO camiño é a metáfora da existencia
que non se resigna á finitude e ao inacabamento.que non se resigna á finitude e ao inacabamento.

5. O ser humano naceu do amor e para o amor.O ser humano naceu do amor e para o amor.
A súa capacidade de encontro e compañíaA súa capacidade de encontro e compañía
é signo da súa madureza.é signo da súa madureza.
Vivir é tamén deixar pegadas
para os que han seguir o mesmo itinerario.

6.  Busca calidades de vida,Busca calidades de vida,
 busca a harmonía co outro, cos outros,busca a harmonía co outro, cos outros,
 co absolutamente Outro.co absolutamente Outro.

7. San Lucas falaSan Lucas fala
dun grupodun grupo
que segue a Xesús.que segue a Xesús.
No son chamadosNo son chamados
“discípulos”“discípulos”
pero son “crentes”pero son “crentes”
que o “seguen”que o “seguen”
nos seusnos seus
desprazamentos.desprazamentos.
É unha chamada universal.É unha chamada universal.
Xesús pide a todos que o sigan con valentía,Xesús pide a todos que o sigan con valentía,
tomando a súa cruz de cada día.tomando a súa cruz de cada día.

8. “O que queira salvar a súa
vida, perderaa;
pero o que perda a súa vida
pola miña causa, salvaraa”.
Nesa frase contense o resumo da vidaNesa frase contense o resumo da vida
e vocación do discípulo de Xesús.e vocación do discípulo de Xesús.
O relato pecha cun aparente paradoxo:

9. O crente recibiu a feO crente recibiu a fe
que dá sentido á súa vida.que dá sentido á súa vida.
E esa vida ofrécea cada díaE esa vida ofrécea cada día
como un xesto de amorcomo un xesto de amor
e gratitude ao seu Señor.e gratitude ao seu Señor.
Ás veces pídeselle que a entregueÁs veces pídeselle que a entregue
definitivamente por El.definitivamente por El.
E iso é o que fan os mártires.E iso é o que fan os mártires.
Parece que perden a súa vida, pero, na realidade,Parece que perden a súa vida, pero, na realidade,
póñena nas mans do seu Salvador.póñena nas mans do seu Salvador.

10. Señor Xesús, ti chamáchesnos para que sigamos
o teu camino. Sabemos que así viviremos na verdade
e encontraremos a vida que ti nos prometiches. Amén.

11. José Román Flecha Andrés
Palabra del Señor, Salamanca , Editorial.Secretariado Trinitario,2007
Presentación: Antonia Castro Panero