1. Xesús sentou, chamou os Doce e díxolles:
“Quen queira ser o primeiro, que sexa o
último de todos e o servidor de todos”. Mc 9, 33-35

2. Se as xentes rexeitan a Igrexa non é porque non a entendan,
senón porque saben ben o que anuncia e propón.
“Espreitemos o xusto que nos resulta incómodo…,
é un reproche para as nosas ideas
e só velo dá grima, leva unha vida distinta
dos demais e a súa conduta é diferente”. (Sab 2, 17-20).

3. Xesús prepárase
para afrontar a súa paixón
e anúnciaa coidadosamente
aos seus discípulos.
El é o xusto que resulta
incómodo aos que o ven.
É consciente disto
mentres vai
“subindo cara a
Xerusalén”.

4. Quere que os seus
discípulos
entendan a vida
do Mestre
como misterio
pascual.
E que entendan así
as súas propias
vidas.

5. Pero os seus discípulos
non entenden o anuncio.
Dálles medo preguntar.
Mentres soben cara a
Xerusalén,
continúan discutindo
sobre prerrogativas e
preeminencias.
A cada un deles gustaríalles
ser superior aos demais.

6. O noso pecado é con frecuencia a
“distracción”.
O Señor fálanos da súa morte e nós
distraémonos discutindo sobre
cargos e privilexios.

7. “ Quen queira ser
o primeiro, que
sexa o último de todos
e o servidor de todos”.

8. Os que se prestan a servir aos seus irmáns
han de saber que serán criticados por moitos.
e han de recordar que ese é o estilo de Xesús,

9. e o reflexo da súa entrega pascual
na vida diaria do discípulo.

10. Señor Xesús,
agradecemos o teu sacrificio
por nós.
Axúdanos a aprender
a lección
da túa entrega
e a levar no mundo
ese estilo de vida
e esa conduta diferente.
Amén.

11. Texto: José Román Flecha Andrés
PALABRA DEL SEÑOR –Salamanca
Presentación: Antonia Castro Panero
Música: Melode Of Love