3. II. Creo en Xesucristo

4. 1) CREO EN XESUCRISTO

5. Xesucristo é un nome composto
de Xesús – Cristo.
É o resumo dunha confesión de
fe:
Xesús de Nazaré, nome polo
que o coñecía a xente, é
permanentemente, o Cristo, o
Unxido enviado especial de Deus
para salvar o seu pobo

6. Os contemporáneos
esperaban un mesías
político-relixioso, un
gran caudillo que
salvase a Israel dos
seus inimigos e
establecese un imperio
político relixioso con
capital en Xerusalén.

7. Os discípulos de Xesús compartían
esta idea:
Saíu Xesús cos seus discípulos cara
ás vilas de Cesarea de Filipo, e polo
camiño fixo esta pregunta aos seus
discípulos: «Quen din os homes que
son eu?» Eles dixéronlle: «Uns, que
Xoán o Bautista; outros, que Elías;
outros, que un dos profetas». E el
preguntoulles: «e vós, quen dicides
que son eu?» Pedro contestoulle: «Ti
es o Cristo.» E prohibiulles diciren
nada a ninguén (Mc 8,27-30).

8. Xesús manda calar porque interpreta doutra
maneira ser mesías o cristo: non é en plan
triunfalista senón morrendo e resucitando:
E comezou a anunciarlles que o Fillo
do home debía sufrir moito e ser
reprobado polos anciáns, os sumos
sacerdotes e os escribas, ser matado e
resucitar aos tres días. Faláballes
disto abertamente. Tomándoo aparte,
Pedro, púxose a rifarlle. Pero el,
volvéndose e mirando aos seus
discípulos, reprendeu a Pedro,
dicíndolle: «Arreda de min, Satanás!
porque os teus pensamentos non son
os de Deus, senón como os dos homes»
(Mc 8,31-33)

9. Pilato, sen sabelo alcance da súa acción, así o proclamou:
Pilato redactou tamén unha inscrición e púxoa
sobre a cruz. O escrito dicía: « Xesús o Nazareno,
o Rei dos xudeus» Esta inscripción lérona moitos
xudeus, porque o lugar onde crucificaron a Xesús
estaba cerca da cidade; e estaba escrita en
hebreo, latín e grego.
O sumos sacerdotes
dos xudeus dixéronlle a
Pilato: «Non escribas:
“O Rei dos xudeus",
senón: "Este dixo: eu
son o Rei dos
xudeus"». Pilato
respondeulles: «O
escrito, escrito está "».
X n 19,19-22).

10. 2. UN SÓ SEÑOR

11. Para nós non hai máis que
un só Deus, o Pai, do cal
proceden todas as cousas
e para o cal somos; e un
só Señor, Xesucristo, por
quen son todas as cousas
e polo cal existimos nós (1
Cor 8,6).

12. A Igrexa recoñece a
Xesucristo resucitado como
o noso Señor.
Noso Señor Xesucristo, dirixa
o noso camiño cara a vós (1
Tes 3,11) .
Acordándonos sen cesar
diante de Deus e noso Pai da
obra da vosa fe, do traballo
de voso amor e de vosa
constancia na esperanza en
noso Señor Xesucristo (1 Tes
1,3) .

13. Compoñen a Igrexa todos
os que recoñecen a
Xesucristo como o noso
Señor:
O cristiáns son “os
santificados en Cristo
Xesús, chamados a ser
santos, con cantos en
calquera lugar invocan o
nome de Xesucristo,
Señor deles e noso” (1
Cor 1,2)

14. San Paulo adoita saudar
ás comunidades en nome
de Deus, noso Pai, e do
Señor Xesucristo :
Graza e paz a vós, de
Deus, noso Pai, e do
Señor Xesucristo (Rm 1,7).
Da mesma forma 1 Cor 1,3; 2
Cor 1,2; 1 Tes 1,1; 2 Tes 1,2;
Gal 1,3; Ef 1,2; 6,23; Flp 1,2;
Col 1,2; 2 Xn 3.

15. 3) FILLO ÚNICO DE DEUS

16. E a Palabra fíxose carne, e acampou
entre nós, e temos contemplado a súa
gloria, gloria que recibe do Pai como
Fillo único, cheo de graza e de
verdade (Xn 1,14).
A Deus ninguén o viu xamais; o
unixénito Fillo, que está no seo do
Pai, el déunolo a coñecer (Xn 1,18).

17. Xesús diríxese a Deus coma a seu Pai, dunha
maneira especial. Son moitísimos os textos que
o afirman con diversas fórmulas:
a) Ás veces chama a Deus Meu Pai: Mt
10,32.33; 12,50; 15,13; 16,17;
18,10.19.35; 20,23; 24,36; 25,34; 26,29;
Lc 2,48; 22,29; 24,49; Xn 2,16; 5,17.43;
6,32; 8,54; 10,19.37; 12,26;
14,2.7.20.21.23; 15,1.8.10.15.23.24; Ap
3,21.5.
Non vos chamo xa servos, porque o servo
non sabe o que fai o seu amo; a vós
chameivos amigos, porque todo o que oín a
meu Pai déivolo a coñecer (Xn 15,15).

18. b) Outras veces chámao o Pai: Mt 28,19; Lc 9,26; Xn
1,18; 3,35; 5,21.22.26.36 (bis).37.57(bis);
6,27.37.44.45.65; 8,16.18.23.27.28.29.38; 10,15
(bis).17. 25. 29 (bis). 30. 32. 36. 37. 38 (bis);
12.49.50; 13,3; 14,6.8. 9 (bis). 10 (ter).11 (bis).12. 14.
16. 24.26.28 (bis).31(bis); 15,9.15.26 (bis);
16,3.10.15.17.23.26.27.28 (bis). 32; 18,11; 20,21;
Hch 1,4.7; 4,21.23; Ap 2,28.
Por iso os xudeus trataban con grande empeño matalo, porque non
só quebrantaba o sábado, senón que chamaba a Deus o seu propio
Pai, facéndose a si mesmo igual a Deus. Xesús, pois, tomando a
palabra, dicíalles: «En verdade, en verdade vos digo: o Fillo non
pode facer nada pola súa conta, senón o que ve facer ao Pai: o que
fai el, iso tamén o fai igualmente o Fillo. Porque o Pai quere o Fillo e
amósalle todo o que el fai. E amosaralle obras aínda maiores que
estas, para que vos asombredes. Porque, como o Pai resucita os
mortos e dálles a vida, así tamén o Fillo dá a vida aos que quere.
Porque o Pai non xulga a ninguén; senón que todo xuízo entregoullo
ao Fillo, para que todos honren o Fillo como honran o Pai. O que
non honra o Fillo non honra o Pai que o enviou (Xn 5,18-23).

19. c) De forma correlativa, Xesús
chámase a si mesmo o Fillo . Véxase o
texto anterior.
Mais de aquel día e
hora, ninguén sabe
nada, nin os anxos
no ceo, nin o Fillo,
senón só o Pai (Mc
13,32).

20. d) Ás veces Xesús fala de seu Pai en
terceira persoa, Seu Pai: Mc 8,38; Mt
16,27; Ap 1,6; 14,1.
Porque quen se avergoñe de
min e da miñas palabras nesta
xeración adúltera e pecadora,
tamén o Fillo do home se
avergoñará del cando veña na
gloria de seu Pai cos santos
anxos (Mc 8,38).

21. e) Xesús invoca a Deus como
Pai:
Pai (Mt 11,25.26 ; Xn
17,1.5.21.24);
Abba, Pai (Mc 14,36);
Pai xusto (Xn 17,25);
Pai santo (Xn 17,11).
Dicía, abba, Pai, todo che
é posible (Mc 14,33)

22. f) Dirixindose ao Pai na oración
alude a si mesmo como Teu Fillo:
Así falou Xesús, e
alzando os ollos ao
ceu, dixo:
«Pai, chegou a hora;
glorifica o teu Fillo,
para que teu Fillo te
glorifique a ti» (Xn
17,1).

23. g) Igualmente a Igrexa primitiva chama a Xesús o
Fillo ou fala do Pai e o Fillo ou o Pai e seu
Fillo :
A graza, a misericordia e a paz de
parte de Deus Pai e de Xesucristo,
o Fillo do Pai, estarán connosco
segundo a verdade e o amor (2 Xn
3).
A Deus ninguén o viu xamais: o
Fillo único, que está no seo do Pai,
foi quen nolo revelou (Xn 1,18).
E nós vímolo e damos testemuño de que o
Pai enviou a seu Fillo, como Salvador do
mundo (1 Xn 4,14).
O que temos visto e oído, iso vos
anunciamos, para que tamén vós teñades
comuñón connosco e a nosa comuñón
verdadeiramente é co Pai e co seu Fillo
Xesucristo (1 Xn 1,3).

24. h) A Igrexa primitiva emprega
tamén a frase Pai do noso Señor
Xesucristo.
Bendito sexa o Deus
e Pai do noso Señor
Xesucristo (2 Cor
11,31; 1 Pe 1,3; Ef
1,3; Col 1,3)

25. i) Xesús lexitímase como Fillo
identificándose coa vontade do Pai
Díxolles, pois, Xesús: «Cando teñades erguido
o Fillo do home, entón saberedes que eu Son,
e que non fago nada pola miña propia conta;
senón que, o que o Pai me ensinou, iso é o
que falo. E o que me enviou está comigo: non
me deixou só, porque eu fago sempre o que
lle agrada a el. » (Xn 8,28-29)
A aquel a quien o Pai santificou e enviou ao
mundo, como lle dicides que blasfema por ter
dito: “Eu son Fillo de Deus"? Se non fago as
obras de meu Pai, non me creades; pero se
as fago, aínda que a min non me creades,
crede polas obras, e así saberedes e
coñeceredes que o Pai está en min e eu no
Pai. » (Xn 10,36-38).

26. 3) NACIDO DO PAI ANTES DE
TODOS OS SÉCULOS:
DEUS DE DEUS, LUZ DE LUZ.
DEUS VERDADEIRO DE DEUS
VERDADEIRO,
XERADO, NON CREADO, DA
MESMA NATUREZA DO PAI.

27. Ser Fillo é algo permanente
de Xesús e indica que vén do
Pai, que lle dá eternamente o
ser, e existe sempre para o
Pai . Non ten razón de ser en
si mesmo. Comparte a
natureza do Pai e
identifícase plenamente con
el. E como o Pai é amor que
se entrega, o Fillo é tamén
amor entregado.

28. a) Xesús preséntase igual ao Pai
Eu e o Pai somos un».
(Xn 10, 30)
O Pai ama o Fillo e entregou todas
as cousas na súa man (Xn
3,35).
Todo me foi entregado por meu
Pai, e ninguén coñece ben o
Fillo senón o Pai, nin ninguén
coñece ben o Pai senón o
Fillo, e aquel a quen o Fillo llo
queira revelar (Mt 11,27).
Todo o que ten o Pai é meu (Xn
16,15).

29. Así como o Pai me coñece e
eu coñezo o Pai; e dou a miña
vida polas ovellas (Xn 10,15).
Xesús respondeulles: Meu Pai
ata agora traballa, e eu
tamén traballo (Xn 5,17 cf.
5,21-26).
Se non fago as obras de meu
Pai, non me creades; pero se
as fago, aínda que a min non
me creades, crede polas
obras, e así saberedes e
coñeceredes que o Pai está
en min e eu no Pai (Xn 10,37-

30. Mirade que chega a hora (e xa
chegou) en que vos
dispersaredes cada un polo voso
lado e me deixaredes só. Pero non
estou só, porque o Pai está
comigo (Xn 16,32).
Pido que todos sexan un, como ti,
Pai, en min e eu en ti, que eles
tamén sexan un en nós, para que o
mundo crea que ti me enviaches. E
a gloria que ti me deches, déillela
a eles, para que sexan un coma
nós somos un: eu neles e ti en
min, para que sexan
perfectamente un, e o mundo
coñeza que ti me enviaches e que
os amaches a eles como me
amaches a min. (Xn 17,21-23)

31. b) Xesús preséntase como
eterno, igual ao Pai
Pai, os que ti me deches,
quero que onde eu estea
estean tamén comigo,
para que contemplan a
miña gloria, a que me
deches, porque me
amaches antes da
creación do mundo (Xn
17,24).

32. c) Xesús afirma que viu e oíu o Pai
Eu falo do que vin estando
xunto ao Pai (Xn 8,38).
Moitas cousas teño que dicir e
xulgar de vós; pero o que me
enviou é verdadeiro, e eu, o
que oín del, isto falo ao
mundo. Pero non entenderon
que lles falaba do Pai (Xn
8,26).

33. d) Igualmente a Igrexa primitiva
afirma que Xesús é igual a Deus e
eterno:
No principio existía
a Palabra e a
Palabra estaba con
Deus, e a Palabra
era Deus. Ela
estaba no principio
con Deus (Xn 1,1-2).

34. e) Xesús preséntase como enviado do Pai
Meu Pai, que mas deu, é máis
grande que todos, e ninguén
pode arrebatar nada da man do
Pai. Eu e meu Pai somos un».
(Xn 10,29)
Eu vin no nome de meu Pai e non
me recibistes; se outro viñese
no seu propio nome, a ese
recibiriades (Xn 5,43).
Pero eu teño un testemuño maior que o de
Xoán: as obras que o Pai me encargou de levar
a cabo, as mesmas obras que eu fago, dan
testemuño de min, de que o Pai me enviou.
Tamén o Pai, que me enviou, dá testemuño de
min. (Xn 5,36-37).

35. Así como o Pai, que me
enviou vive, e eu vivo polo
Pai, tamén o que me come
vivirá por min (Xn 6,57)
E se eu xulgo, o meu xuízo é
segundo a verdade, porque
non son eu só, senón eu e o
Pai que me envió (Xn 8,16).
Eu dou testemuño de min
mesmo, pero tamén o dá o
Pai que me enviou. (Xn 8,18).

36. E se eu xulgo, o meu xuízo
é segundo a verdade,
porque non son eu só,
senón eu e o Pai que me
enviou (Xn 8,16) .
Esta é a vontade do que
me enviou. (Xn 6,40)
Pai xusto, o mundo non te
coñeceu, pero eu
coñecinte e éstes
coñeceron que ti me
enviaches (Xn 17, 25).

37. h) Xesús ama o Pai e identifícase
coa súa vontade.
Ha de saber o mundo que
amo o Pai e que obro
segundo o Pai me ordenou
(Xn 14,31).
Se gardades os meus
mandamentos,
permaneceredes no meu
amor, como eu gardei os
mandamentos de meu Pai, e
permanezo no seu amor (Xn
15,10) .

38. 4) POR QUEN
TODO FOI FEITO

39. Para nós non hai máis que un só Deus, o Pai,
do cal proceden todas as cousas e para o cal
existimos; e un só Señor, Xesucristo, por quen todo
existe e por quen existimos nós mesmos (1 Cor 8,6).
El é Imaxe de Deus invisible, Primoxénito de
toda a creación, porque nel foron creadas todas as
cousas, nos ceos e na terra, as visibles e as
invisibles, os Tronos, as Dominacións, os
Principados, as Potestades: todo foi creado por el e
para el, el existe con anterioridade a todo, e todo
ten nel a súa consistencia (Col 1,15-17).
No principio existía a Palabra e a Palabra
estaba con Deus, e a Palabra era Deus. Ela estaba
no principio con Deus. Todo se fixo por ela e sen ela
non se fixo nada de canto existe (Xn 1,1-3).

40. 5) POR NÓS OS
HOMES E POLA
NOSA
SALVACIÓN,
BAIXOU DO CEO;

41. Cristo deuse a si mesmo
polos nosos pecados para
librarnos do presente século
malo, conforme á vontade do
noso Deus e Pai (Gál 1,4).
Nisto manifestouse o amor
que Deus nos ten; en que
Deus enviou ao mundo o seu
Fillo único para que vivamos
por medio del (1 Xn 4,9).
O Pai mesmo quérevos,
porque me queredes a min e
credes que saín de Deus. Saín
do Pai e vin ao mundo. Agora
deixo outra vez o mundo e vou
ao Pai (Xn 16,27-28).

42. 6) POR OBRA DO ESPÍRITO
SANTO ENCARNOUSE EN
MARÍA, A VIRXE,

43. A xeración de Xesucristo foi desta maneira:
A súa nai, María, estaba prometida a Xosé e,
antes de viviren xuntos apareceu ela
embarazada por obra do Espírito Santo... O
anxo do Señor apareceuselle en soños e
díxolle: «Xosé, Fillo de David, non temas
tomar contigo a María, a túa prometida
porque o que nela se concibiu é obra do
Espírito Santo... Dará a luz un Fillo, e ti
poñeraslle por nome Xesús, porque él
salvará o seu pobo dos seus pecados».
Todo isto sucedeu para que se cumprise o
oráculo do Señor por medio do profeta:
“Vede que a virxe concibirá e dará a luz un
Fillo, e poñeranlle por nome Emmanuel,...”
Acordou Xosé do soño e fixo tal como o
anxo do Señor lle mandara, e levou consigo
a súa prometida. E sen que a tocase, ela
deu a luz un fillo. E el póxolle de nome Xesús
(Mt 1,18-25).

44. Foi enviado por Deus o anxo Gabriel...a unha
mociña prometida a un home chamado Xosé, da
casa de David; o nome da mociña era María. e
entrando onde ela estaba, díxolle: «Alégrate, chea
de graza, o Señor está contigo». Ela turbouse con
estas palabras, e cavilaba no que podería significar
aquel saúdo. O anxo continuou: «Non temas,
María, porque atopaches graza diante de Deus;
vas concibir no seo e vas dar a luz un fillo, a quen
poñerás por nome Xesús. El será grande e será
chamado Fillo do Altísimo, e o Señor Deus daralle o
trono de David, seu pai; reinará sobre a casa de
Xacob polos séculos e o seu reino no terá fin».
María respondeu ao anxo: «Como será isto, pois eu
son virxe»? O anxo replicoulle: «O Espírito Santo
virá sobre ti e o poder do Altísimo vaite cubrir coa
súa sombra; por iso o que ha de nacer de ti será
santo e será chamado Fillo de Deus... porque
ningunha cousa é imposible para Deus». María
contestoulle: «Velaquí a escravado Señor;
cúmprase en min o que dixeches». E o anxo
marcou de onda ela (Lc 1,26-38).

45. 7) E FÍXOSE HOME.

46. E o Verbo fíxose carne e habitou entre nós, cheo
de graza e de verdade; e vimos a súa gloria, gloria
como do unixénito do Pai (Xn 1,14).
El, sendo de condición divina, non se agarrou
cobizosamente á súa categoría de Deus; senón
que se espiu do seu rango, asumindo a condición
de escravo; fíxose un home normal e presentouse
como tal (Flp 2,6-7).
Poderedes coñecer nisto o Espírito de Deus: todo
Espírito que confesa a Xesucristo, vindo en carne,
é de Deus ( 1 Xn 4,2).
Moitos sedutores saíron ao mundo, que non
confesan que Xesucristo veu en carne. Ese é o
Sedutor e o Anticristo ( 2 Xn 7).

47. 8) E POLA NOSA CAUSA

48. Graza a vós e paz de
parte de Deus, noso
Pai, e do Señor
Xesucristo, que se
entregou a si mesmo
polos nosos pecados,
para librarnos deste
mundo perverso,
segundo a vontade do
noso Deus e Pai (Gál
1,3-4).

49. 9) FOI CRUCIFICADO EN
TEMPOS DE PONCIO
PILATO, PADECEU

50. Os sumos sacerdotes cos anciáns, os escribas e todo o Sanedrín e,
despois de ter atado a Xesús, levárono e entregárono a Pilato. Pilato
preguntoulle: «Es ti o Rei dos xudeus»? El respondeulle: «Si, ti o dis»...
Pilato contestoulles: «Queredes que vos solte o Rei dos xudeus»? ... a
xente volveu gritar: « Crucifícao!»
... Pilato, entón, querendo compracer a
xente, soltoulles a Barrabás e entregou a
Xesús, despois de azoutalo, para que fose
crucificado... Conducírono ao lugar do
Gólgota, que quere dicir: Calvario...
Crucificárono e repartiron os seus vestidos,
botando a sortes a ver quen se levaba cada
un. Era a hora terza cando o crucificaron...
Chegada a hora sexta, houbo escuridade sobre toda a terra ata a hora
nona. Á hora nona gritou Xesús con forte voz: «Eloí, Eloí, lema sabactaní»,
- que quere dicir - «Meu Deus, meu Deusno! Por que me
abandonaches»?... E Xesús, lanzando un forte grito, expirou (Mc 15,1-37).

51. Por iso ámame o Pai, porque eu
dou a miña vida, para recobrala
de novo. Ninguén ma quita; eu
douna voluntariamente. Teño
poder para dala e poder para
recobrala de novo; esa é a orde
que recibín de meu Pai». (Xn
10,17).
Agora a miña alma está turbada.
E, que vou dicir? Pai, líbrame
desta hora! Pero, se cheguei a
esta hora para isto! Pai, glorifica
o teu Nome». Chegou entón unha
voz do ceo: «Xa o glorifiquei e
glorificareino aínda de novo». (Xn
12, 27)

52. 10) E FOI
SEPULTADO

53. E á tardiña, como era véspera do
sábado, veu Xosé de Arimatea, membro
respetable do Consello, que esperaba
tamén o Reino de Deus, e tivo a valentía
de entrar onda Pilato e pedirlle o corpo
de Xesús. Estrañouse Pilato de que xa
estivese morto e, chamando o
centurión, preguntoulle se xa morrera.
Informado polo centurión, concedeulle
o corpo a Xosé, quen, mercando unha
saba, descolgouno da cruz, envolveuno
na saba e púxoo nun sepulcro que
estaba excavado na rocha; logo, fixo
rodar unha pedra sobre a entrada do
sepulcro. María Madalena e María a de
Xosé enxergaban para ver onde o poñía
(Mc 15,42-47).

54. 9) E RESUCITOU AO
TERCEIRO DÍA,
SEGUNDO AS
ESCRITURAS ,

55. Pasado o sábado, María Madalena,
María a de Santiago e Salomé
mercaron aromas para ir a
embalsamalo. E moi cedo, no
primeiro día da semana, despois da
alborada, foron ao sepulcro. Ïan
comentando entre elas: «Quen nos
arredará a pedra da entrada do
sepulcro»? E erguendo a vista viron
que a pedra estaba arredada; e iso
que era moi grande. Entrando no
sepulcro viron un mozo sentado no
lado dereito, vestido con unha túnica
branca, e asustáronse. Pero el
díxolles: «Non vos asustedes.
Buscades a Xesús de Nazaré, o
Crucificado; resucitou, non está
aquí. Vede o lugar onde o puxeron
(Mc 16,1-6).

56. Pola súa parte, os once discípulos
marcharon a Galilea, ao monte
que Xesús lles indicara. Ao velo
adorárono; algúns con todo
dubidaron. Xesús achegóuselles e
faloules así: «Foime dado todo
poder no ceo e mais na terra. Ide,
pois, e facede discípulos a todas
as xentes, bautizándoas no nome
do Pai e do Fillo e do Espírito
Santo, e ensinándolles a gardar
todo o que eu vos mandei.
Asegúrovos que eu estarei
convosco todos os días ata a fin
do mundo» (Mt 28,16-20).

57. Ao serán daquel día, o primeiro da
semana, estando pechadas, por
medo aos xudeus, as portas do
lugar onde se encontraban os
discípulos, presentouse Xesús no
medio deles e díxolles: «A paz
convosco». Dito isto, amosoulles
as mans e o costado. Os discípulos
alegráronse de ver o Señor. Xesús
díxolles outra vez: «A paz
convosco. Como o Pai me enviou,
tamén eu vos envío». Dito isto,
alentou sobre eles e díxolles:
«Recibide o Espírito Santo. A quen
lles perdoedes os pecados,
quédanlles perdoados; a quen
llelos reteñades, quédanlles
retidos. » (Xn 20,19-23)

58. Quero que vos acorde, irmáns, o Evanxeo que vos
prediquei... Transmitínvos, xa que logo, antes de nada o
que eu mesmo recibín: que Cristo morreu polos nosos
pecados, segundo as Escrituras; que foi sepultado e que
resucitou ao terceiro día, segundo as Escrituras; que se
apareceu a Cefas e logo aos Doce; despois apareceuse a
máis de cincocentos irmáns á vez... Agora ben, se se
predica que Cristo resucitou de entre os mortos, como
andan dicindo algúns entre vós que non hai resurrección
dos mortos? Se non hai resurrección dos mortos,
tampouco Cristo resucitou. E se non resucitou Cristo,
baleira é a nosa predicación, baleira tamén a vosa fe... e
se Cristo non resucitou, a vosa fe é va: estades aínda nos
vosos pecados... Se soamente para esta vida temos posta
a nosa esperanza en Cristo, somos os máis dignos de
compaixón de todos os homes! Pero non! Cristo resucitou
de entre os mortos como primicias dos que dormen (1 Cor
15,1-20).

59. 10) E SUBIU AO CEO,
E ESTÁ SENTADO Á
DEREITA DO PAI.

60. E dito isto, elevouse en
presenza deles, e unha nube
quitóullelo da súa vista.
Estando eles mirando
fixamente ao ceo mentres se
ía, aparecéronlles dous home
vestidos de branco que lles
dixeron: «Galileos, que facedes
aí mirando ao ceo? Este que
vos foi levado, este mesmo
Xesús, virá así tal como o tedes
visto subir ao ceo». (Feit 1,9-
11)

61. Non ceso de dar grazas por vós
recordándovos nas miñas oracións,
para que o Deus de noso Señor
Xesucristo, o Pai da gloria, vos conceda
Espírito de sabedoría e de revelación
para coñecelo perfectamente;
iluminando os ollos do voso corazón
para que coñezades cal é a esperanza
á que fostes chamados por el; cal a
riqueza da gloria outorgada por el en
herdanza aos santos, e cal a soberana
grandeza do seu poder para connosco,
os crentes, conforme á eficacia da súa
forza poderosa, que despregou en
Cristo, resucitándoo de entre os mortos
e sentándoo á súa destra nos ceos... (Ef
1,16-23).

62. 11) E DE NOVO VIRÁ
CON GLORIA PARA
XULGAR OS VIVOS E
OS MORTOS.

63. O Fillo do Home virá na gloria de
seu Pai, cos seus anxos, e daquela
pagará a cada un conforme ás súas
obras (Mt 16,27).
O que se avergoñe de min e das
miñas palabras nesta xeración
adúltera e pecadora, tamén o Fillo
do Home se avergoñará del cando
veña na gloria de seu Pai cos
santos anxos (Mc 8,38).
Que el afirme os vosos corazóns,
que vos faga irreprochables en
santidade diante de Deus, noso Pai,
na vinda do noso Señor Xesucristo
con todos os seus santos (1 Tes
3,13).

64. «Cando o Fillo do Home veña na súa gloria
acompañado de todos os seus anxos,
daquela sentará no seu trono de gloria.
Serán congregadas diante del todas as
nacións... Entón dirá o Rei aos da súa
dereita: "Vinde, benditos de meu Pai,
recibide a herdanza do Reino preparado
para vós desde a creación do mundo.
Porque tiven fame, e déstesmes de comer;
tiven sede, e déstesme de beber; era
forasteiro, e acolléstesme; estaba espido,
e vestístesme; enfermo, e visitástesme; na
cadea, e viñestes visitarme." ... Entón dirá
tamén aos da súa esquerda: "Apartádevos
de min, malditos, ao lume eterno preparado
para o Diabo e os seus anxos. Porque tiven
fame, e non me destes de comer... E irán
estes a un castigo eterno, e os xustos a
unha vida eterna». (Mt 25,31-46).

65. 12) E O SEU REINO
NON TERÁ FIN

66. Pilato... chamou a Xesús e díxolle:
«Es ti o Rei dos xudeus»?
Respondeulle Xesús: «O meu
Reino non é deste mundo. Se o
meu Reino fose deste mundo, a
miña xente tería combatido para
que non fose entregado aos
xudeus: pero o meu Reino non é
de aquí». Entón Pilato replicoulle:
«Con que ti es Rei»? Respondeulle
Xesús: «Si, como ti dis, son Rei. Eu
para isto nacín e para isto vin ao
mundo: para dar testemuño da
verdade. Todo o que é da verdade,
escoita a miña voz» (Xn 18,33-37).

67. Logo o fin, cando entregue o Reino ao Deus e Pai, cando teña
suprimido todo dominio, toda autoridade e todo poder, porque
debe el reinar ata que poña todos os seus inimigos baixo os
seus pés. O último inimigo en ser destruído será a Morte.
Porque someteu todas as cousas baixo os seus pés. Mais cando
diga que «todo está sometido», é evidente que se exclúe a Aquel
que someteu a el todas as cousas. Cando sexan sometidas a el
todas as cousas, daquela tamén o Fillo se someterá a Aquel que
lle someteu a el todas as cousas, para que Deus sexa todo en
todo. (1 Cor 15,24-28).

68. QUE
IMPLICA
CRER EN
XESUCRIST
O

69. 1. Compartir a súa filiación. A nosa
vocación é ser Fillos no Fillo
Polo demais, sabemos que en todas as cousas
intervén Deus para ben dos que o aman; de
aqueles que foron chamados segundo o seu
designio. Pois aos que de antemán coñeceu,
tamén os predestinou a reproducir a imaxe de
seu Fillo, para que fose el o primoxénito entre
moitos irmáns (Rm 8,28-29).
Bendito sexa o Deus e Pai do noso Señor
Xesucristo, que nos bendiciu con toda clase de
bendicións espirituais, nos ceos, en Cristo; por
canto nos elixiu nel antes da fundación do
mundo, para ser santos e inmaculados na súa
presenza, no amor; elixindonos de antemán para
ser os seus Fillos adoptivos por medio de
Xesucristo, segundo o beneplácito da súa
vontade, para loanza da gloria da súa graza coa
que nos agraciou no Amado (Ef 1,3-5).

70. Ao chegar a plenitude dos tempos,
enviou Deus a seu Fillo, nacido de
muller, nacido baixo a le, para
rescatar os que se atopaban baixo
a lei, e para que recibísemos a
filiación adoptiva. A proba de que
sodes Fillos é que Deus enviou aos
nosos corazóns o Espírito do seu
Fillo que clama: Abbá, Pai! De
modo que xa non es escravo,
senón Fillo; e se Fillo, tamén
herdeiro por vontade de Deus (Gál
4,4-7).

71. 2. No bautismo recibimos a filiación de Xesús,
compartindo a súa vida filial, a súa morte e
resurrección
En efecto, todos os que son
guiados polo Espírito de Deus
son Fillos de Deus. Pois non
recibistes un Espírito de
escravos para recaer no temor;
antes ben, recibistes un
Espírito de Fillos adoptivos que
nos fai exclamar: Abbá, Pai! O
Espírito mesmo únese ao noso
espírito para dar testemuño de
que somos Fillos de Deus (Rm
8,14-16).

72. Porque somos sepultados
xuntamente con el para a morte
polo bautismo, a fin de que como
Cristo resucitou dos mortos pola
gloria do Pai, así tamén nós
andemos en vida nova (Rm 6,4) .
Díxolle Xesús: «Teu irmán
resucitará». Respondeulle Marta:
«Xa sei que resucitará na
resurrección, o último día». Xesús
respondeulle: «Eu son a
resurrección e a Vida. O que cre
en min, aínda que morra, vivirá; e
todo o que vive e cre en min, non
morrerá endexamais. Cres ti isto?
» (Xn 11,23-26)

73. 3. E compártese a súa vida
Quen ten o Fillo, ten a vida;
quen non ten o Fillo, non ten
a vida (1 Xn 5,12).
Así como o Pai, que me
mandou, vive e eu vivo polo
Pai, tamén o que me come
vivirá por min (Xn 6,57)
Aquel día comprenderedes que
eu estou en meu Pai e vós en
min e eu en vós (Xn 14,20)

74. 4. Unidos a Xesús, único mediador,
temos acceso ao Pai
E todo o que pidades no meu nome, eu
heino facer, para que o Pai sexa
glorificado no Fillo (Xn 14,13).
Con toda a verdade volo aseguro: o que
pidades ao Pai no meu nome, El hávolo
dar...Aquel día pediredes no meu nome
e non vos digo que eu rogarei ao Pai por
vós, pois o Pai mesmo vos quere, porque
me queredes a min e credes que saín de
Deus (Xn 16,23.26-27)

75. Díxolles Xesús: «Eu son o Camiño, a Verdade e a Vida.
Ninguén vai ao Pai senón por min. Se me coñeceses a
min, coñeceriades tamén a meu Pai; desde agora o
coñecedes e tédelo visto... o que me viu a min, viu
tamén o Pai... Non credes que eu estou no Pai e o Pai
está en min? As palabras que vos digo, non as digo
pola miña conta; o Pai que permanece en min é o que
realiza as obras. Crédeme: eu estou no Pai e o Pai
está en min. Cando menos, crédeo polas obras». (Xn
14,6-11).

76. 5. Isto implica compartir os seus sentimentos
Tende entre vós os mesmos
sentimentos que Cristo: o cal,
non se agarrou cobizamente á
súa categoría de Deus; senón
que se espiu do seu rango,
asumiu a condición de escravo;
fíxose un home normal e
presentouse como tal,
abaixouse a si mesmo,
facéndose obediente ata a
morte, e a morte na cruz! (Flp
2,5-8).

77. 6. Agradecer a fe e a amizade con el
Non me elixistes vós a min, senón que eu
vos elixín a vós, e destineivos para que
vaiades e deades froito, e que o voso
froito permaneza; de modo que todo o
que pidades ao Pai no meu nome volo
conceda. (Xn 15,16).
Non vos chamo xa servos, porque o servo
non sabe o que fai o seu amo; a vós
trateivos de amigos, porque todo o que
oín a meu Pai déivolo a coñecer (Xn
15,15).
Quen ten os meus mandamentos e os
garda, ése ámame; e o que me ama,
será amado por meu Pai; e eu amareino
e manifestareime a el». (Xn 14,21).

78. 7. Amar a Xesús é facer a súa vontade
Quen ten os meus
mandamentos e os
garda, ése ámame; e o
que me ama, será
amado por meu Pai; e
eu amareino e
manifestareime a el».
(Xn 14,21).

79. 8. Coñecer mellor a súa persoa e obra
Pido que o Deus do
noso Señor Xesucristo,
o Pai da gloria, vos dea
o Espírito de sabedoría
e de revelación no
coñecemento del (Ef
1,17)

80. 9. Recoñecelo como Señor facendo a súa vontade
E todo o que fagades, sexa de
palabra ou de obra, facédeo
todo no nome do Señor
Xesús, dando grazas a Deus
Pai por medio del (Col 3,17)
Non todo o que di: Señor,
Señor!, entrará no Reino dos
ceos, senón o que fai a
vontade de meu Pai que está
nos ceos (Mt 7,21)

81. Xesús respondeulle:
«Se alguén me ama,
gardará a miña
Palabra, e meu Pai
amarao, e viremos a el,
e faremos vida con el.
O que non me ama non
garda as miñas
palabras. E a palabra
que escoitades non é
miña, senón do Pai que
me enviou (Xn 14,23-
24).