2. «Lume vin traer á terra e que maís quería
eu ca que xa estivese a arder!»
(Lc 12, 49).
3. No Antigo Testamento
o lume simboliza
a Palabra de Deus
pronunciada
polo profeta.
Pero, tamén,
o xuízo divino
que purifica
o seu pobo,
pasando polo medio
del.
4. Así é a Palabra de Xesús, constrúe,
pero simultaneamente destrúe o que non ten consistencia,
o que ten que caer, o que é vaidade
e deixa en pé só a verdade.
5. San Xoán Bautista
dixera del:
«El bautizaravos
en Espírito Santo e
lume», anunciando
o bautismo cristián
inaugurado o día de
Pentecoste coa
efusión do Espírito Santo
e a aparición
das linguas de lume.
6. Por tanto esta é
a misión de Xesús:
esparexer lume
sobre a terra, dar o
Espírito Santo
coa súa forza
renovadora
e purificadora.
7. «Lume vin traer á terra e que maís quería
eu ca que xa estivese a arder!»
(Lc 12,49).
8. Xesús dános o Espírito.
Pero, de que modo actúa o Espírito Santo?
9. Faino infundindo en nós o amor.
Ese amor que nós, por desexo seu,
debemos manter acendido nos nosos corazóns.
10. E como é este amor?
Non é terreal, limitado; é amor evanxélico.
É universal como o do Pai celestial que manda a chuvia e o sol
sobre todos, sobre bos e malos, incluso sobre os inimigos.
11. É un amor que non espera nada dos demais,
senón que toma sempre a iniciativa, é o primeiro en amar.
12. É un amor que se fai un con cada persoa: sofre con ela, goza con ela,
preocúpase con ela, espera con ela.
e faino, se é necesario, concretamente, con feitos.
Un amor, polo tanto, non meramente sentimental, non só de palabras.
13. Un amor polo cal se ama a Cristo no irmán e na irmá, recordando
aquel: “Comigo fixéstelo”.
É un amor, ademais, que tende á reciprocidade,
a realizar cos demais o amor recíproco.
14. Este amor, sendo expresión visible, concreta,
da nosa vida evanxélica, subliña e dá valor á palabra
que logo poderemos e deberemos ofrecer para evanxelizar.
15. «Lume vin traer á terra e que maís quería
eu ca que xa estivese a arder!»
(Lc 12,49).
16. O amor é como un lume,
o importante é que permaneza acendido.
17. E, para que isto sexa así, é necesario que queime sempre algo.
Ante todo, o noso eu egoísta, e faise así porque,
amando, estamos completamente envorcados no outro:
ou en Deus, cumprindo a súa vontade, ou no próximo, axudándoo.
18. Un lume acendido, aínda que sexa pequeno, se se alimenta
pode chegar a ser un gran incendio. Ese incendio de amor, de
fraternidade universal que Xesús trouxo á terra.
19. «Lume vin traer á terra e que maís quería
eu ca que xa estivese a arder!»
(Lc 12,49).
“Palabra de Vida”,
Texto de: Chiara Lubich, escrito en 1982.
Este comentario da Palabra de Vida tradúce a 96 linguas e idiomas,
incluído o galego, e chega a varios millóns de persoas en todo o mundo
a través da prensa, radio, televisión e internet.
Pode ser tomado da revista “Ciudad Nueva” edición española
no número correspondente a maio 2012
onde tamén se encontrarán experiencias e outros artígos de interese.
20. Nota do Secretariado de Catequese de Santiago de Compostela
para o curso 2011-12, cuxo lema do proxecto, uniéndose á diocese,
é
“A PALABRA DE DEUS, CORAZÓN DA CATEQUESE”:
“Temos comprendido que nosa diocese e o mundo necesita unha
cura de Evanxeo porque só a Boa Nova pode devolverlle a vida que
lle falta. Por iso invítasenos a vivir a Palabra de Vida, ou de
calquera outro modo a Palabra de Deus, por exemplo a que se
proclama cada domingo na celebración da Eucaristía”.
Sexamos evanxeos vivos, palabras de vida, outro Xesús!
Así imitaremos a María Santísima, a Nai da Luz, do Verbo: a palabra
viva.
“A nós non nos abonda con vivila cada un pola súa conta; é necesario ademais que
nos comuniquemos mutuamente as nosas experiencias sobre ela. Así
evanxelizarémonos como individuos e como comunidade: somos Xesús cada vez
máis, individualmente e colectivamente” (C.L.).
Comunicádenos a luz que recibides desde a Palabra e a vida que se vai
construíndo en vós desde ela (podedes facelo por correo electrónico:
catequese@planalfa.es). GRAZAS.
