1. UN ADIANTO
DO CEO

2. Ocorreu durante un mes de voluntariado
nas vacacións de verán.

3. Cando chegamos a
Nairobi (Kenya),
preguntabámonos
como nós,
inexpertos
universitarios,
poderiamos axudar
naquela África
sucia, poeirenta e
calorosa.

4. Quizais arranxando tellados, pero non tiñamos
experiencia en construción.
Quizais pintando un colexio, pero non sabiamos de pintura.

5. O que si tiñamos claro
era a nosa intención
de darnos totalmente
aos demais. Non
obstante, recibiriamos
moito máis do que
logramos dar: tivemos
a sorte de entrar en
contacto co Terceiro
Mundo, a través dun
aloxamento para
nenos moribundos das
Irmás da Caridade en
Nairobi.

6. Todos entramos naquela
casucha, un tugurio sen
mobles, con pouca luz.
Contrastaban as hamacas
cheas de nenos enfermos
e choromicando cos
limpísimos traxes talares
brancos e azuis das Irmás
da Caridade, que
desbordaban alegría. Eu
quedei bloqueado, na
metade da habitación.

7. Nunca vira nada
así. Os meus
compañeiros
universitarios
espalláronse
polas estancias,
seguindo a
distintas monxas,
que requerían
a súa asistencia.

8. Unha irmá preguntoume
en inglés:
- Viñeches mirar
ou queres axudar?
Sorprendido por tan directa
pregunta e en estado de sopor,
balbucín:
- A axudar…
- Ves aquel neniño de alí,
o do fondo que chora?
-Choraba desconsoladamente,
pero sen forza.
- Si, aquel (díxenlle
sinalándoo).

9. - Agora tómao e dalle todo o amor que poidas…
- Non entendo… - Excuseime.
-Que lle deas todo o cariño de que sexas capaz, á túa maneira.
E deixoume co neno.
- Ben: tómao con coidado
e tráeo.
Bautizámolo onte.
- Noteino con unha febre
altísima.
O neno tería un par
de anos.

10. Canteille, biqueino, arroleino… deixou de chorar,
sorriume, durmiuse.
Ao cabo dun tempiño, busquei chorando a Irmá:
- Irmá: non respira.

11. A monxa
certificou a súa
morte:
- Morreu nos teus
brazos… E ti
décheslle por
adiantado quince
minutos co teu
cariño o amor que
Deus lle vai dar
por toda a
eternidade.

12. Daquela entendín tantas
cousas: o ceo, o amor
de meus pais, o amor de
Xesús, os detalles de
afecto dos meus
amigos… A miña viaxe
a Kenya supuxo un
antes e un despois na
miña vida. Agora sei
que todos temos
“Kenyas” ao noso
arredor para dar amor
cada día.

13. “ Vou pasar pola vida
unha soa vez,
calquera cousa boa
que eu poida facer
ou algunha
amabilidade que
poida facer a algún
humano, debo facela
agora, porque non
pasarei de novo por
aquí”.
Madre Tareixa de Calcuta