1. Moje miasto - BOLESŁAWIEC

2. Położenie: Bolesławiec leży w południowo-zachodniej części Polski, na północnym skraju Pogórza Kaczawskiego, w środkowym biegu rzeki Bóbr (lewy dopływ Odry). Na północ od miasta, w rozwidleniu Bobru i Kwisy, rozpościerają się Bory Dolnośląskie. Korzystne usytuowanie pozostaje do dziś jednym z głównych atutów miasta. Wyrosło ono bowiem przy historycznych traktach z Wrocławia do Drezna i znad Bałtyku na północ Europy, które w czasach nam współczesnych przekształciły się w ważne szlaki tranzytowe. Z Bolesławca łatwo dotrzeć do miejscowości wypoczynkowych w Karkonoszach i Górach Izerskich, a także do Niemiec i Czech.

3. Zabytki: 1. RatuszPrawdopodobnie pierwszy, drewniany budynek ratusza wzniesiono po wykupie urzędu wójtostwa i powstaniu rady miejskiej czyli w II ćwierci XIV wieku. Po zniszczeniu przez husytów, nowy murowany budynek powstał w 1432 roku. Najstarsza, dzisiejsza część ratusza to trakt północny / z wieżą/ datowany na koniec XV w. i wiązany ze strzechą sasko-łużycką, na co wskazują detale okien i portalu. Niektórzy badacze wiążą te elementy z kolejną poważną przebudową dokonaną przez wybitnego zgorzeleckiego architekta WendelaRoskopfa w latach 1525-1535. Z czasów tej ostatniej przebudowy pochodzą dwie sale na parterze w południowo-zachodniej części budynku - opisane poniżej. Z II połowy XVI wieku pochodzą też odkryte w 1966 roku fragmenty geometrycznego sgraffita, obecnie zrekonstruowane. W latach 1776-81 dokonano barokowej przebudowy całego budynku, a pod koniec XIX w. dokonano sanacji ratusza - „oczyszczenia” budynku poprzez wyburzenie otaczających go kramów i straganów. Wtedy to w elewację południową i wschodnią wmurowano renesansowe portale przeniesione z rynkowych kamienic.

4. 2. Wielki Garniec Obecny Wielki Garniec, autorstwa W. Garnika i A. Trzaski jest artystyczną transpozycją słynnego dzieła Joppego z 1753 roku. Nie istniejący już dzisiaj Garniec Joppego zaliczany był do największych na świecie. Fakt, że była to jedna z najciekawszych turystycznych atrakcji miasta wykorzystywano w różnorodny sposób. Jedna z bolesławieckich cukierni reklamowała się w przewodnikach, że specjalnością zakładu jest tort o kształcie Wielkiego Garnca. Masowo także produkowano pamiątki ceramiczne w kształcie małych kopii garnca. Wielki Garniec był też „bohaterem” sztuki teatralnej. Opowiada ona historię niezwykłego zakładu. Pewien bogaty człowiek założył się, że jest w stanie umieścić cały zbiór grochu z jednego pola w jednym garnku. Znalazł się w poważnych tarapatach, gdy okazało się, że plon to aż 30 szefli grochu. Aby pomieścić tak wielką ilość potrzebny był garniec o pojemności prawie 2 000 litrów. Żaden z doświadczonych garncarzy nie chciał się podjąć tego trudnego zadania. Z pomocą wówczas przyszedł młody czeladnik, zakochany z wzajemnością w pięknej córce bogacza. Wykonał Wielki Garniec, a w nagrodę otrzymał rękę ukochanej.

5. 3. Rynek nr 29, kawiarnia „Pod Złotym Aniołem” Według kronikarskich zapisków miasto początki swe wiązało m.in. z dogodnym położeniem na szlakach handlowych, a zwłaszcza z przebiegającą tędy „Królewską Drogą”. Przed przeprawą przez Bóbr wędrowcy mogli zatrzymać się w trzech karczmach - jedną z nich była właśnie gospoda „Pod Złotym Aniołem”. Do dziś elewację zdobi rokokowa płaskorzeźba przedstawiająca anioła, z wykutą datą 1776. 4. Rynek nr 28 - obecnie księgarnia „Agora” Barokowa kamienica, w której urodził się znany badacz i podróżnik K. F. Appun i przez wiele lat mieściła się księgarnia i wydawnictwo Appunów, została zburzona w roku 1897. Pięć lat później na jej miejscu otwarto jeden z najbardziej eleganckich i najnowocześniejszych domów handlowych w mieście. Podziw wzbudzały zwłaszcza elewacje, będące przykładem modnej wówczas architektury sięgającej do form historycznych o przeważających, zmodernizowanych elementach neogotyckich i neorenesansowych. Pieczołowicie zrekonstruowana po II wojnie światowej mieści obecnie, zgodnie z dawną tradycją księgarnię ”Agora”.

6. 5. Kościół p.w. Wniebowzięcia NMP Prawdopodobnie uprzednio wznosił się tu kościół św. Doroty, ufundowany w 1194 roku przez wrocławskiego kupca, cudem uratowanego z bagna koło „Żywego Źródła”, rozebrany podczas budowy obecnej świątyni. W roku 1261 po raz pierwszy w źródłach wymieniany jest proboszcz kościoła Włast. Pierwotna budowla z XIII wieku została zniszczona w czasie najazdów husytów w 1429 roku. Odbudowę świątyni podjęto ok. 1442 roku i przerwano. Dzisiejszy kształt kościół otrzymał w latach 1482-92. Gotycka trójnawowa pseudobazylika została wzniesiona przez strzechę sasko-łużycką. Na przełomie XV i XVI wieku od strony południowej i zachodniej wzniesiono późnogotyckie portale. Prace budowlane trwały nadal na początku XVI, kiedy to od południa dobudowano szereg kaplic, część tych realizacji wiązana jest z warsztatem Roskopfa. Świątynia w latach 1524-1640 użytkowana była przez protestantów. Po pożarze w roku 1642 została odbudowywana w latach 1655-92. W ostatniej fazie odbudowy włączył się Giulio Simonetti. W wyniku tych prac wnętrze kościoła otrzymało wystrój barokowy. Neogotycki hełm wieży pochodzi z roku 1843.

7. 6.Wiadukt kolejowy Za ten "najbardziej parowy" wiadukt bolesławiecki architekt Fryderyk Gansel odznaczony został Orderem Czerwonego Orła. I nic dziwnego - budowla jest imponująca - 490 metrów długości, 26 szerokości i 8 wysokości. 35 półkolistych przęseł wspiera się na potężnych filarach. Budowa wiaduktu - rozpoczęta w 1844 roku - trwała 2 lata i kosztowała - bagatela - 400 tysięcy talarów. Mimo, że kwota ta była - jak na owe czasy - zawrotna, to specjaliści obliczyli, że tylko bliskie położenie kamieniołomów, z których czerpano surowiec do budowy, pozwoliło obniżyć koszty aż o połowę. W 1945 roku wycofujący się Niemcy wysadzili główne, zachodnie przęsło. Przez krótki czas po wojnie trzeba więc było przerywać tu podróż, przejść przez rzekę i kontynuować jazdę pociągiem podstawionym po drugiej stronie mostu. Już jednak w 1947 roku wiadukt został odbudowany i do dziś jest jednym z najbardziej charakterystycznych obiektów Bolesławca.

8. 7. Pomnik Michała Kutuzowa Rosyjski generał feldmarszałek książę Kutuzow-Smolenskij nawoływał Niemców 25 marca 1813 roku do walki przeciwko Francji. Zmarł krótko przed rozpoczęciem działań nieprzyjacielskich, 17 kwietnia 1813. Rozkazem z 13 maja 1819 roku król Fryderyk Wilhelm III rozporządził wzniesienie pomnika ku jego czci na rynku w Bolesławcu. Pomnik ten zaprojektował Schinkel, jak wynika z "Magazynu ilustracji odlewów odlewni żeliwa w Berlinie" (Magazin von Abbildungen der Gußwaren aus der Eisengießerei zu Berlin). Cztery lwy modelował Gottfried Schadow. Odlewu dokonano w Królewskiej Odlewni Żeliwa w Berlinie (Königliche Eisengießerei in Berlin).Pomnik stoi na podwyższonej przez trzy stopnie szerokiej podstawie. Najciekawsze w nim jest połączenie dużych odlewanych płaszczyzn z napisami, które prawie w całości pokrywają obelisk. Część inskrypcji jest w języku rosyjskim a użyta cyrylica wzmacnia u obserwatora wrażenie ornamentalości. Forma obelisku z leżącymi na cokole we frontalnej pozycji lwami w połączeniu ze sposobem rozplanowania tekstu świadczy o tym, iż Schinkel pozostawał pod wpływem wzorów egipskich. Cztery strony pomnika to dwie strony napisów w języku niemieckim i dwie po rosyjsku. Niemiecki napis na frontalnej stronie głosi: "Książę Michał Golinischtscheff Kutusoff ze Smoleńska, feldmarszałek rosyjski, Rycerz Orderu Św. Andrzeja, św. Grzegorza I klasy, Orderu Św. Aleksandra Newskiego i Orderu Św. Anny I klasy, Wielkiego Krzyża Orderu Cesarsko-Królewskiego Marii Teresy, Rycerz Czarnego i Czerwonego Orła i Komtura Orderu św. Jana z Jerozolimy, posiadacz Wizerunku Jego Wysokości Cesarza Wszystkich Rosjan i Szpady z Wawrzynem". Na tej samej stronie cokołu widnieje napis: "Urodzony 5 września 1745, zmarł 17 kwietnia 1813 roku", natomiast na prawej stronie obelisku: "Tak długo prowadził książę Kutuzow ze Smoleńska zwycięsko postępujące rosyjskie wojska, aż śmierć wyznaczyła koniec jego życia. Był on oswobodzicielem swojej ojczyzny; On to był, co utorował drogę ku wyzwoleniu narodów. Niech będzie błogosławiona ta pamiątka po bohaterze.". Na tej samej stronie cokołu jest także napis: "Jemu poświęcił ten prosty pomnik Fryderyk Wilhelm III".

9. Ceramika Bolesławiecka

10. Ceramika Bolesławiecka Historia ceramiki bolesławieckiej sięga XIV wieku. Wówczas to w okolicach Bolesławca odkryto pokład glinki ceramicznej, którą garncarze i ceramicy potrafili zmieniać w użytkowe dzieła sztuki. Produkty bolesławieckich mistrzów ceramicznych znane były nie tylko w Polsce, także w Niemczech i Czechach. Ich sława rosła z wieku na wiek. W XIX stuleciu w mieście funkcjonowało 15 dużych garncarni, których wyroby trafiały do wszystkich krajów Europy. Szczególnie wielkie uznanie zdobyła stosowana w Bolesławcu technika ozdabiania ceramiki. Wzory w postaci gałązek, kwiatów, ptaków i innych elementów graficznych nakładane były na naczynia ręcznie, za pomocą specjalnie przygotowanych stempli. Stąd nazwa techniki - stempelkowa. Podstawę naszej obecnej produkcji stanowią ręcznie formowane i zdobione naczynia stołowe i kuchenne, które są alternatywą dla zunifikowanej i pozbawionej indywidualnego charakteru, produkcji masowej.Warto dodać, że Zakłady Ceramiczne "BOLESŁAWIEC" od lat są mecenasem sztuki. Aktywnie wspomagają Plenery Ceramiczno - Rzeźbiarskie - międzynarodową imprezę artystyczną, która szczyci się najdłuższą, bo 40 letnią tradycją w kraju wśród imprez tego rodzaju.

11. Bibliografia: Wykonały: Sara Chmielewska Jowita Marszałek Źródła: Internet Encyklopedia PWN