3. Η ισχυροποίηση της κεντρικής εξουσίας
Μετά την τελευταία μάχη των εμφυλίων πολέμων
(Ναυμαχία στο Άκτιο, 31 π.Χ., μεταξύ Οκταβιανού και
Μάρκου Αντωνίου) ο Οκταβιανός οργάνωσε τη ρωμαϊκή
πολιτεία σε νέες βάσεις δημιουργώντας ένα νέο
πολίτευμα:
4. Η ισχυροποίηση της κεντρικής εξουσίας
Ι. Ενίσχυσε την κεντρική εξουσία με τη σύμφωνη γνώμη
της συγκλήτου χωρίς να λάβει τον τίτλο του δικτάτορα.
5. Η ισχυροποίηση της κεντρικής εξουσίας
ΙΙ. Έλαβε μια σειρά από αξιώματα
τα οποία στη Res Publica κατείχαν
ξεχωριστά πρόσωπα δηλαδή,
• Ύπατος (Consul)
• Ανθύπατος (Proconsul)
• Μέγιστος Αρχιερέας (Pontifex
maximus)
• Αρχιστράτηγος (Imperator)
• Δήμαρχος (Tribunus)
• Πρώτος πολίτης (Princeps)
6. Η ισχυροποίηση της κεντρικής εξουσίας
ΙΙΙ. Δημιούργησε ένα
συμβούλιο του
αυτοκράτορα για να μην
ασκεί απολυταρχικά την
εξουσία.
7. Η ισχυροποίηση της κεντρικής εξουσίας
Η άσκηση της εξουσίας δεν ήταν
αποκλειστικότητα του
Οκταβιανού, αλλά τη
μοιραζόταν με άλλα πρόσωπα:
Διατήρησε την υψηλή
εποπτεία στα σημαντικότερα
ζητήματα.
8. Η ισχυροποίηση της κεντρικής εξουσίας
Η άσκηση της εξουσίας δεν ήταν
αποκλειστικότητα του Οκταβιανού,
αλλά τη μοιραζόταν με άλλα
πρόσωπα:
Ανέθεσε τη διαχείριση των
επιμέρους θεμάτων σε δημόσιους
άνδρες υπό αυστηρές
προϋποθέσεις.
9. Η ισχυροποίηση της κεντρικής εξουσίας
Η άσκηση της εξουσίας δεν ήταν αποκλειστικότητα του
Οκταβιανού, αλλά τη μοιραζόταν με άλλα πρόσωπα:
Μοιράστηκε τη διοίκηση των επαρχιών με τη σύγκλητο.
10. Η ισχυροποίηση της κεντρικής εξουσίας
Η άσκηση της εξουσίας δεν ήταν αποκλειστικότητα του
Οκταβιανού, αλλά τη μοιραζόταν με άλλα πρόσωπα:
Ασκούσε την
εκτελεστική εξουσία
μέσω αυτοκρατορικών
υπαλλήλων.
11. Η ισχυροποίηση της κεντρικής εξουσίας
Η άσκηση της εξουσίας δεν ήταν αποκλειστικότητα του
Οκταβιανού, αλλά τη μοιραζόταν με άλλα πρόσωπα:
Προσπάθησε να επαναφέρει τα παλαιά αυστηρά ήθη.
12. Η ισχυροποίηση της κεντρικής εξουσίας
Η άσκηση της εξουσίας δεν ήταν αποκλειστικότητα του
Οκταβιανού, αλλά τη μοιραζόταν με άλλα πρόσωπα:
Φρόντισε για τον εξωραϊσμό της Ρώμης με την
κατασκευή λαμπρών οικοδομημάτων (φόρουμ, ναοί) τα
οποία επιμελήθηκαν σπουδαίοι καλλιτέχνες και τεχνίτες.
13. Η ισχυροποίηση της κεντρικής εξουσίας
Η άσκηση της εξουσίας δεν
ήταν αποκλειστικότητα του
Οκταβιανού, αλλά τη
μοιραζόταν με άλλα
πρόσωπα:
Φρόντισε για την
πολιτιστική άνθηση της
Ρώμης χρηματοδοτώντας
πολλούς πνευματικούς
ανθρώπους στην παραγωγή
έργων λογοτεχνίας και
εικαστικών τεχνών.
14. Η ισχυροποίηση της κεντρικής εξουσίας
Εν τέλει του απονεμήθηκε ο τίτλος
«Αύγουστος» (Imperator Caesar
divi filius Augustus), τίτλος που ως
τότε, δινόταν μόνο στους θεούς.
Στην πράξη, ο Οκταβιανός
Αύγουστος κατέλυσε το πολίτευμα
της Res Publica, με την ανοχή ή και
την υποστήριξη των Ρωμαίων.
16. Το πολίτευμα και οι στρατιωτικές μεταρρυθμίσεις
Ο Οκταβιανός Αύγουστος
κάνοντας αυτές τις
μεταρρυθμίσεις δημιούργησε
ένα νέα πολίτευμα που
ονομάστηκε Ηγεμονία
(Principatus) στο οποίο
δρούσε, ουσιαστικά, σαν
βασιλιάς, όμως δεν ήταν
ανεξέλεγκτος ,όπως ήταν
κάποτε οι βασιλείς της
Ανατολής.
17. Το πολίτευμα και οι στρατιωτικές μεταρρυθμίσεις
Το πολίτευμα του Principatus ήταν ουσιαστικά μια δυαρχία
εξουσιών
παράγοντες λειτουργίας ο Πρώτος πολίτης (Princeps) και
η Σύγκλητος (Senatus).
όρια αρμοδιοτήτων μεταξύ τους ασαφή.
επικύρωση της εκλογής από τη σύγκλητο απαραίτητη.
18. Το πολίτευμα και οι στρατιωτικές μεταρρυθμίσεις
Στήριγμα του αυτοκράτορα
έγινε ο στρατός ο οποίος
χωριζόταν σε
• μονάδες που στρατοπέδευαν
στα σύνορα της αυτοκρατορίας
• μονάδες που βρισκόντουσαν
στη Ρώμη και ονομάστηκαν
πραιτοριανή φρουρά.
19. Το πολίτευμα και οι στρατιωτικές μεταρρυθμίσεις
Οι πραιτοριανοί ήταν πιστοί, αρχικά, στο θρόνο, σταδιακά
όμως έγιναν επικίνδυνοι για το κράτος, αφού είχαν τη
δυνατότητα να ενθρονίζουν αυτοκράτορες σύμφωνα με
τις επιθυμίες τους.
