6. “ G r a f i e t - w o l k e n ”
S e n z a N o m e
K l o k h u i s
T e s t a d i R a p a
G r a c e
A p p e l s i e n t j e s
D o u b l e F a c e
O r i g i n
P o i r e B e l l e V u e
N o c i n a
G r a p p o l o
R o s a d e i V e n t i
C a s a d i L u m a c a
F r u i t
L e a v e s
B u r d i e s
K a n n e t j e
R a c c o n t i
B e s
H a l f
T e r r a
E Q
B u b b e l
T - P o t
S p o o r
W e k k e r
E l l a
G r o w i n g O u t
R i d e r s
D a n c e r s
V i o l a
F a m i l
O r o l o g i o
I P i s e l l i
8. Mijn werk is als de wind
begrensd door tijd en ruimte.
S y m o n a C o l i n a
Kunst heeft veel raakvlakken met het bestaan, is
veelzijdig in zijn talloze disciplines en desondanks
onbegrensd. De door mij gehanteerde raakvlakken
in de beeldende kunst stemmen het meest overeen
met ruimtelijk waarnemen, ruimtelijk denken en
contemplatie. Waardoor oneindigheid
ogenschijnlijk binnen handbereik ligt.
Tijdens mijn studie aan de kunstacademie
Minerva in Groningen heb ik de eerste stappen
ondernomen tot het schrijven van Watte.
Omdat vragen als “Watte is dat?”
“Watte heeft dat te betekenen?"
en “Watte zit daarachter?“
vastgewortelde basisstructuren geworden zijn in
het vertel en verwoord raamwerk van de
beeldende kunst.
"Watte wil je daarmee zeggen?"
“Watte?”