2. მუმიფიცირების ტრადიცია
მუმია - ბალზამირებით შენახულ სხეულს ეწოდება. მუმიას უწოდებენ არა მარტო
ადამიანის, არამედ ნებისმიერი სხვა ცოცხალი ორგანიზმის სხეულს, რომელსაც
სპეციალური ქიმიური დამუშავება უტარდებოდა.
ცნობილია, რომ მუმიფიცირება განსაკუთრებით გავრცელებული იყო ძველ ეგვიპტეში.
წინათ ანსხვავებდნენ “ხელოვნურსა” და “ბუნებრივ” მუმიფიცირებას.ბუნებრივად
მიიჩნევდნენ იმ მუმიებს, რომლებიც შეინახნენ არა ადამიანების მიერ, არამედ ამა თუ იმ
გარემოებათა წყალობით.
მრავალრიცხოვანმა გამოკვლევებმა, განსაკუთრებით კი ეგვიპტის ფარაონის,
ტუტანხამონის მუმიის ანალიზმა აჩვენა, რომ კარგად შენახული მუმიები ნილოსის მშრალ
ჰავას, ჰაერსა და ქვიშის სისუფთავეს უნდა უმადლოდნენ და არა ეგვიპტელთა ოსტატობას.
აღმოჩენილი იქნა მრავალი საუკეთესოდ შენახული მუმია, დასაფლავებული არა
სარკოფაგში, არამედ პირდაპირ ქვიშაში, თანაც მათ შიგნეულობაც კი არ ჰქონდათ
ამოღებული.
3. მუმუფიცირება შემდეგნაირად
ხდებოდა:
მუმიფიცირება მთელი რიტუალი იყო. მიცვალებულს
უჭრიდნენ მუცელს და სწრაფად აცლიდნენ შიგნეულს,
გულსა და ფილტვებს, რომლებსაც ცალ-ცალკე
ათავსებდნენ ოთხ დიდ, სპეციალურ ურნაში
შემდეგ სოდით გაზავებულ წყალში ათავსებდნენ
სხეულს, სადაც მთელი სამოცდაათი დღის მანძილზე
უნდა დარჩენელიყო. შემდეგ მიცვალებულს თვეზე
მეტი ხნით დებდნენ მარილის ხსნარში, მოგვიანებით
კი აშრობდნენ 70 დღის განმავლობაში.
სიცარიელეს ავსებდნენ ქვიშით, მატყლით,
ნახერხით,თიხით და ამ ყველაფერს კი უმატებდნენ
სხვადასხვა სურნელოვან ფისსა და ხახვს…ამის შემდეგ
კი იწყებოდა მუმიისათვის სახვევების შემოხვევის
პროცესი. მიცვალებულს დებდნენ ხის კუბოში ან ქვის
სარკოფაგში, რომელსაც უმთავრესად ადამიანის
სხეულის ფორმას აძლევდნენ.
4. ტუტანხამონის აკლდამა
1922 წელის, ბრიტანელმა მკვლევარმა ჰოვარდ კარტერმა ეგვიპტის ფარაონის,
ტუტანხამონის აკლდამა გახსნა და ფარაონის ოქროს ნიღაბი იპოვა, რომელიც
მსოფლიო კულტურის ერთ-ერთი მთავარი სიმბოლო გახდა.
ტუტანხამონის აკლდამაში არქეოლოგებმა სულ 3500 ნივთი იპოვეს. ოქროს
ნაკეთობების საერთო წონამ 110 კილოგრამი შეადგინა, თავად ნიღაბი კი 11
კილოგრამია. ამჟამად ის ქაიროს ეროვნულ მუზეუმში ინახება.