2. Στην Ελλάδα του 19ου αι. δεν υπήρχε βαριά βιομηχανία
(π.χ. μεταλλουργία, τσιμεντοβιομηχανία, ναυπηγική
που απαιτούσαν μεγάλα κεφάλαια σε επενδύσεις).
Περιορισμένο ενδιαφέρον για την εκμετάλλευση
υπεδάφους.
Οι δραστηριότητες αποσκοπούσαν σε εξαγωγές και
στην εξυπηρέτηση των τοπικών αναγκών.
Γιάννου Βασιλική
Εξαγωγές
• Μεταλλευτικά προϊόντα
ακατέργαστα ή στοιχειωδώς
επεξεργασμένα
• Χώρες Δυτικής Ευρώπης
Τοπικές ανάγκες
• Οικοδομικά υλικά
• Λατομεία
3. Η Ελλάδα είχε ικανοποιητική ποικιλία κοιτασμάτων, όμως
σε μικρές ποσότητες.
Στα μέσα του 19ου αι (1860) το ελληνικό κράτος με
νομοθετική ρύθμιση ενθάρρυνε την προσπάθεια για
ανάπτυξη των μεταλλευτικών δραστηριοτήτων.
Δυνατότητα «εκχώρησης» μεταλλευτικών δραστηριοτήτων
με ευνοϊκούς όρους = ραγδαία εξέλιξη του κλάδου.
Άλλες συγκυρίες που ευνόησαν τον κλάδο:
1) Διάνοιξη διώρυγας Σουέζ (1869) = ενίσχυση
ενδιαφέροντος για οικοδομικά υλικά.
2) Συνολική αναβάθμιση Αν. Μεσογείου, εξαιτίας της
διώρυγας.
Γιάννου Βασιλική
4. Από το 1866 στο Λαύριο δραστηριοποιείται μια γαλλο-
ιταλική εταιρία (Serpieri - Roux Σαρπιέρι – Ρου) με
στόχο την εξαγωγή μεταλλεύματος (κοιτάσματα και
«σκωρίες» = υλικά που είχαν συσσωρευτεί εκεί στη
διάρκεια των αιώνων εκμετάλλευσης των ορυχείων
κατά την αρχαιότητα).
Η εξόρυξη αργύρου και μολύβδου γνώρισε σημαντική
άνθηση.
http://www.ltp.ntua.gr/home
Γιάννου Βασιλική
7. Εξορύσσονταν επίσης θειάφι (Μήλος), σμύριδα
(Νάξος) και θηραϊκή γη (Σαντορίνη) ως οικοδομικό
υλικό.
Στα τέλη του 19ου αι. (1870) έχουμε την αξιοποίηση των
θαυμάσιων μαρμάρων της χώρας, εξαιτίας οικοδομικής
ανάπτυξης.
Σ' αυτήν την κατηγορία οικονομικής δραστηριότητας
μπορούμε να εντάξουμε και τις αλυκές, πηγή
σημαντικών δημοσίων εσόδων κατά τις τελευταίες
δεκαετίες του 19ου αιώνα.
Γιάννου Βασιλική