1. AITORPEN SEKRETUAK
Editorial: PHEELU 1.
Taldea

2. 1937ko urtarrilaren 20an estatu batuetan
jaiotako emakume baten egunerokoa aurkitu
genuen. Bertan, Segismunda bere bizitza
idatzi zuen.
Jaio zenetik bazekien irakaslea izatea nahi
zuela. Hasiera baten bere gurasoak ez zeuden
ados bere aukerarekin, baina Segimundak oso
argi zeukan nolakoa izango zen bere
etorkizuna.
Eguneroko honetan zehar, bere abentura,
tristurak, poztasunak…idatzi zituen. Istoria
liluragarri eta berezi baten aurrean ikusi
genuen gure burua eta horregatik egunerokoa
argitaratzea adostu genuen.
Abenturazalea bazara, anima zaitez liburu
hau irakurtzera. Inoiz ez dakigu eta noiz
topatuko garen hain zoragarria den liburu
batekin.
Haz dezan gure istorioa…
1

3. 1947ko urtarrilaren 20a
Eguneroko maitia:
Gaur nire urtebetzea da eta aita eta amak zu
oparitu didate. Oso pozik nago 10 urte
ditudalako eta horrek pertsona nagusia
bihurtzen nau.
Zu zelan zaude? Oso ondo egotea espero
dut.
Zuk ez nauzu ezagutzen, baina nik zutaz
gauza guztiak dakizkit. Horregatik, nahi
baduzu, nire bizitzaren gauza
garrantzitsuenak kontatuko dizkizut. Nire
ama Genobeba deitzen da, eta oso oso polita
da. Bere eskuak leunak eta argiak dira eta
hilea gorria eta kizkurtua darama. Aitak,
Eustaquio du izena, eta oso oso altua eta
indartsua da. Aitak ez du hilerik buruan
baina bibotea darama. Baina asko maite
diot. Bioi.
Orain joan beharra daukat, baina ez
kezkatu. Ez zaitut ahaztuko. Eta zu
nitaz ez ahazteko klaseko lehenengo
egunean egin nuen marrazkia uzten dizut.
Ez apurtu mesedez.
Musu handi bat.
(Segismunda bere urtebetzean)
3

4. (Segismundak egindako marrazkia, irakasleen erregina izanda)
5

5. 1947ko urtarrilaren 21ean
Eguneroko maitia:
Ba al dakizu nor naizen? Atzoko neska polita
naiz.
Atzo prisa neukanez, ez nizun gauza guztiak
kontatu. Biana orain bakarrik gaudela nire
sekretuak kontatu nahi dizkizut. Lagun asko
ditut. Eta beraiekin nagoenean, eskolan,
irakasle jokoak egiten ditugu eta nik beti
irakaslea izatea nahi dut. Izan ere, nagusia
naizenean irakaslea izan nahi dut. Hori
izango zen nire amets politena. Baina aita eta
ama ez dute hori nahi nire etorkizunerako.
Hala ere, amets egitea dohainik da, ezta? Zuk
zer nahi duzu izatea?
Agurtzeko ordua heldu da ohera joan behar
naizelako.
Bihar arte.
Nire lagun mina zara eta asko maite
zaitut.
7
(Genobeba, Segismunda eta Eustaquio)

6. 1958ko irailaren 6a
Ez dakit nola hasi urte asko pasa dira
eta azkenengoz idatzi nuenetik. Ez
dakit norkin hitz egin eta bat-batean,
etxeko gauzak antolatzen nengoela
txikitako egunerokoarekin topatu
nintzen. Eta zergatik ez bertan idatzi?
Nondik hasi? Ikastola eta goi mailako
ikasketak amitu ditut.
Azkenean gurasoen bahimena izan nuen
irakaslea izateko eta beraiek ordaindu
zidaten unibertsitateko goi mailako
ikasketak. Bertan hiru urte eman nituen
oso pozik benetako eskola batean lan
egiteko irrikaz. Dena gainditzea ez zen
erraza izan baina orain horman dudan
titulua begiratuz konturatzen naiz ondo
aukeratu nuela.
Bihar nire lehenengo eguna da irakasle
moduan. Oso urduri nago, baina beste
alde batetik gaurko eguna lehen bai-lehen
pasa dezan nahi dut biharko eguna
ailegatzeko.
Ni banoa, biharko gauza guztiak
prestatu behar ditudalako.
9

7. 11
1967ko otsailaren 2a
Kaixo:
Berri onak ditut. Gaur klasekidei
eguneroko bat idaztea eskatu diet eta
momentu horretan zutaz gogoratu nahiz
eta nire berri onen berri ematea pentsatu
dut.
Bederatzi urte daramatzat klaseak
ematen eskola berdinean. Urteak pasa
ahala nire gaitasunak garatu direla
konturatu nahiz. Izan ere, orain
urduritasunaren lekuan poztasuna eta
konfiantza jarri dira. Gero eta
autonomia handiagoa dut klaseak erraz
garatzeko eta materialak hautatzeko.
Umeak nirekin oso pozik daude. Bere
aurpegiko irribarrea ala bermatzen du.
Beraiekiko maitasun pedagogikoko
sentimendua hazkorragoa da.
Ez nuke inoiz ez nire bizitza beste
norbaiten bizitzarekin aldatuko.
Hurrengora arte .

8. 1972ko maiatzak 3
Kezkatuta nago. Lan handia daukat eta ez
daukat eskolatik kanpoko bizitza izateko
denbora nahikorik. Ez daukat senarrik, ez
mutil lagunik…eta denbora eta urteak
pasatzen dira. Gero eta helduagoa bihurtzen
ari nahiz eta egun batean ohetik altxatuko
nahiz eta beranduegi izango da beste
pertsona bat nire ondoan aurkitzeko.
Umeak eta umeak pasatzen dira nire klasetik
eta neukan motibazioa galduz joan da. Nire
interesen dibertsifikazioa gertatzen dela
konturatzen naiz.
Ez dakit soilik krisi bat baden edo azkenean
bertan behera utzi beharko dudan.
Ohera noa oso nekatuta baitnago.
Agur.
(Segismunda ezkerreko emakumea da)
13

9. 15
1977ko apirilaren 29a
Azkenean ez nuen lana utzi. Egun batean,
irakasle batek niregana urreratu zen eta begi
distiratsuekin nitaz maiteminduta zegoela
aitortu zidan. Maitasuna nire begien aurrean
neukan eta ez nuen ikusi.
Baina orain, hiru urte pasa ondoren, oso
zoriontsu bizitzen naiz. Bi ume (laura eta
Pablo) txikiak ditut eta nire ondoan egun
guztietan esnatzen den gizon zoragarria.
Bizitzan, nahiz eta egun euritsuak egon beti
bidearen amaieran ostadarra aurkitzen dugu.
(Segismunda eta Demofiloren ezkontza)
(Demofilo, Laura eta Pablo)

10. 17
1987ko abenduaren 12a
Laguntza behar dut. Ezin dut gehiago.
Gero eta zailago egite zait lanera joatea.
Kideekin harremanak eskasak dira eta gero
etxera heltzen naizenean nire nerabeekin
lehian egon behar naiz. Hau jasangarri
ezina da.
Klasera heltzen naizenean, ez dut nire umeen
hizkuntza modernoa ulertzen. Izan ere, gure
arteko adin desberdintasuna gero handiagoa da
eta nabarmentzen da. Eta motibazioa
pixkanaka-pixkanaka desagertuz doa eta gero
eta ardura gutxiagoa jartzen dut klaseak
prestatzen.
Ditudan gauza guztiak kexak dira. Baina
aurrera jarraitu behar da.
Azterketak zuzendu behar ditut.
Agur.

11. 19
1994ko ekainak 4
Nire bizitzaren azkeneko etapan nago eta
erretirorako prestaketak egiten hasia naiz.
Atzera begiratzean gezurra dirudi neukan
motibazio handia eta irakasteko gogoak
orain inondik ere ez agertzea.
Hala eta guztiz ere dena ez da beltza izan.
Momentu onak eta txarrak izan ditut, baina
izango ditudan oroitzapenak onak izango
dira. Umeen irribarreak, lehenengo klaseak,
taldeko lanak…hori guztia nire oroimenean
betirako geratuko dira.
Laburbilduz, argi daukan gauza bakarra ez
naizela damutuko irakaslea izateaz da.
Zutaz agurtzen nahiz nire ilobekin egon
behar naizelako.
Maitasunez,
Segismunda

12. 20
Gaur egun, Segismundak erretiroaz gozatzen
du klaseetatik urrun bere familiaren ondoan.
Bere bi semeak irakasleak egin ziren bere
amaren istorioa entzun ostean, bera eredu
giza izanda.
Familia alaia eta bateratua da.
Nahiz eta momentu txarrak izan ezin duzu
zure ametsa bertan behera utzi behar. Hori da
irakaslea izatea irakatsi ziona Segismundari.
AMAIERA