Presentation of the Adriatic Sea

1. ΑΔΡΙΑΤΙΚΗ ΘΑΛΑΣΣΑ
Ζαχαράτου Νικολέττα Στ’3

2. ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
 Ο Αδρίας, η Αδριατική θάλασσα, ή Αδριατικό πέλαγος, ή Αδριατικός κόλπος, και
κοινώς Αντριάτικο, είναι μια υδάτινη μάζα που χωρίζει την Ιταλική από τη Βαλκανική
Χερσόνησο και τα Απέννινα από τις Δειναρικές Άλπεις και τις γειτονικές οροσειρές. Η
Αδριατική είναι το βορειότερο σκέλος της Μεσογείου Θαλάσσης, εκτεινόμενη από τον
Πορθμό του Οτράντο (όπου συνδέεται με το Ιόνιο Πέλαγος) προς τα βορειοδυτικά μέχρι την
Κοιλάδα του Πάδου. Χώρες με ακτές στην Αδριατική είναι η Ιταλία, η Σλοβενία, η Κροατία, η
Βοσνία και Ερζεγοβίνη, το Μαυροβούνιο, η Αλβανία και η Ελλάδα (μέσω των νήσων
Οθωνοί). Η Αδριατική περιέχει πάνω από 1300 νησιά, που βρίσκονται τα περισσότερα
κατα μήκος της ανατολικής της, Κροατικής, ακτής. Χωρίζεται σε τρεις λεκάνες, με ρηχότερη
τη βόρεια και βαθύτερη τη νότια, με μέγιστο βάθος 1233 μέτρα.
 Βαθυμετρία

 Βάθη της Αδριατικής Θάλασσας
 Το μέσο βάθος της Αδριατικής Θάλασσας είναι 252,5 μέτρα και το μέγιστο βάθος της 1233
μέτρα
 Το βορειότερο μέρος της θάλασσας είναι πολύ ρηχό και ανάμεσα στα νότια ακρωτήρια της
Ίστρια και του Ρίμινι το βάθος σπάνια ξεπερνά τα 46 μ. Ανάμεσα στις πόλεις Šibenik και
Ortona υπάρχει μια αξιόλογη "τάφρος", μια σημαντική περιοχή η οποία ξεπερνά τα 180 μ.
σε βάθος.


3. ΌΝΟΜΑ ΚΑΙ ΕΤΥΜΟΛΟΓΊΑ

 Η προέλευση του ονόματος Αδριατική συνδέεται με τον Ετρουσκικό οικισμό του Αδρία, που
πιθανότατα πήρε το όνομά του από από το Ιλλυρικό αντούρ, που σημαίνει νερό ή θάλασσα.
Στην κλασική αρχαιότητα η θάλασσα ήταν γνωστή ως Mare Adriaticum (Mare Hadriaticum,
μερικές φορές απλοποιημένο σε Adria) 'ή, σπανιότερα, ως Mare Superum, "[η] ανώτερη
θάλασσα". Οι δύο όροι όμως δεν ήταν συνώνυμοι. Το Mare Adriaticum αντιστοιχεί γενικά στο
μέγεθος της Αδριατικής, που εκτείνεται από τον Κόλπο της Βενετίας μέχρι τον Πορθμό του
Οτράντο. Το όριο αυτό καθορίστηκε σταθερότερα από Ρωμαίους συγγραφείς - αρχαίες
Ελληνικές πηγές τοποθετούν το όριο μεταξύ Αδριατικής και Ιονίου Πελάγους σε διάφορες θέσεις
που κυμαίνονται από τον Κόλπο της Βενετίας μέχρι το νότιο άκρο της Πελοποννήσου, τις
ανατολικές ακτές της Σικελίας και τις δυτικές ακτές της Κρήτης. Το Mare Superum αφ' ετέρου
περιελάμβανε τόσο τη σημερινή Αδριατική όσο και τη θάλασσα ανοικτά των νότιων ακτών της
Ιταλικής χερσονήσου μέχρι τον Πορθμό της Σικελίας. Άλλο όνομα που χρησιμοποιείται την
εποχή αυτή ήταν το Mare Dalmaticum, όνομα που αφορούσε τα νερά ανοιχτά των Ρωμαϊκών
επαρχιών Δαλματίας ή Ιλλυρικού.
 θερμοκρασία
 Η θερμοκρασία της επιφάνειας της Αδριατικής κυμαίνεται συνήθως μεταξύ 22 και 24 °C το
καλοκαίρι και 12 και 14 °C το χειμώνα, εκτός από το βόρειο τμήμα των δυτικών ακτών της
Αδριατικής, όπου το χειμώνα πέφτει στους 9 °C. Οι συγκεκριμένες εποχικές διακυμάνσεις της
θερμοκρασίας οφείλονται στα ηπειρωτικά χαρακτηριστικά της Αδριατικής. Είναι πιο ρηχή και πιο
κοντά στην ξηρά από ότι οι ωκεανοί. Κατά τη διάρκεια ιδιαίτερα ψυχρών χειμώνων μπορεί να
εμφανισθεί θαλάσσιος πάγος στις ρηχές παράκτιες περιοχές της Αδριατικής, ιδιαίτερα στη
Λιμνοθάλασσα της Βενετίας, αλλά επίσης σε απομονωμένα βάθη, νότια μέχρι το Τίσνο (νότια
του Ζαντάρ). Η Νότια Αδριατική είναι περίπου 8 έως 10 °C θερμότερη κατά το χειμώνα από τις
βορειότερες περιοχές. Η διακύμανση της αλατότητας της Αδριατικής κατά τη διάρκεια του έτους
είναι επίσης σαφής. Η Νότια Αδριατική έχει αλμυρότερα νερά από την Ανατολική Λεκάνη.

4. ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

5. ΤΕΛΟΣ