2. Heeft het te maken met Steven? Of werkt het levenselixir toch niet zo geweldig?In ieder geval verloopt Melissa’s zwangerschap dit keer niet zo probleemloos.
3. Dat blijkt al meteen, wanneer ze opeens doodmoe ineen zakt midden in de badkamer.
4. Meteen komt Steven aangelopen, die haar heeft horen vallen.“Melissa! Lisje, wordt wakker!”
5. Pas nadat hij wat koud water in Melissa’s gezicht heeft geplensd, knippert ze verward met haar ogen.“Ik kan maar beter eens naar bed gaan…”,mompelt ze, haast onverstaanbaar.
6. En zonder Steven ook nog maar een blik waardig te schenken, strompelt ze naar de slaapkamer.
7. Wanneer ze na een paar uur wakker wordt, en voor de zoveelste keer aan Steven verzekert dat écht alles in orde is, vertrekt hij naar zijn werk.
8. Maar het blijkt toch niet allemaal in orde te zijn, wanneer ze amper een uur later met haar gezicht in haar bord in slaap valt.
9. “Niet weer, hé!”,zucht ze, terwijl ze de stukjes fruit uit haar haren plukt,“Nu kruip ik in mijn bed, en ik kom er de eerstvolgende twee dagen niet meer uit!”
10. Maar zelfs daar slaagt ze niet in, als blijkt dat ze baby zin heeft in een voetbalwedstrijdje in haar buik!
11. “Hé, kleine deugniet!”,zegt ze, terwijl ze liefdevol een hand op haar buik legt,“Ik weet ook wel dat je er bent zonder dat je mijn buik aan stukken schopt!”
12. De volgende ochtend komt Steven enthousiast thuis van zijn werk.“Ik heb promotie gemaakt!”,schalt hij door het hele huis.
13. “Dat is geweldig, liefje!”,roept Melissa uit,“En… dankzij die promotie kan je misschien vannacht wel bij de geboorte van je eerste kindje zijn…”
14. Van puur enthousiasme gooit Steven zijn armen in de lucht:“Dat is fantastisch! Ik wist wel dat die promotie nog wel iets extra’s zou betekenen!”
15. “Maar ik moet dan nu wel weer naar mijn werk vertrekken.”,vervolgt hij, terwijl hij Melissa nog een stevige knuffel geeft,“En zeg tegen het kleintje dat het dus nog maar even wacht met naar buiten komen!”
16. “Ik zal het zeggen…”,lacht Melissa kreunend, “Maar laat me dan los, want ik krijg amper lucht!”
17. En dan gaat alles weer zijn gewone gangetje. Steven vertrekt naar zijn werk…
22. En inderdaad: diezelfde nacht nog beginnen de weeën.Maar hoe vaak Melissa ook al een bevalling heeft doorstaan, het blijft moeilijk.
23. “STEVEN! Steven, ik ben aan het bevallen! Steun me dan toch een beetje!”Maar op één of andere manier, komt Steven maar niet opdagen.(Echt waar! Ik had het icoontje dat hij moest lezen allang weg geklikt, en toch bleef hij daar maar met zijn boek zitten!)
24. Na de laatste wee, staat Melissa dan toch met een schattig klein meisje in haar armen!
25. “Dag, mijn kleine Féline!”,begroet ze de nieuwe aanwinst van de familie,“Je bent een perfecte mengeling van mij en je vader: mijn huidsleur en ogen, maar zijn zwarte haren!”
26. Maar dan legt ze Féline op de grond, en slaat haar handen krampachtig om haar buik.
27. “Het zal toch niet weer…”,kreunt ze tussen de weeën door.
28. Maar alle pijn is meteen verdwenen, wanneer ze haar zoontje in haar armen houdt.
29. “Welkom op de wereld, mijn lieve Ruben…”,fluistert ze, terwijl ze het kindje zachtjes wiegt.
