1. Don Misael Prieto García
(1879-1935) , O defensor
dos pobres.

2. • Son moitos os aspectos da obra e do
testemuño de Don Misael Prieto ,pero é
necesario falar , sobre a súa defensa dos
desfavorecidos. Foi un extraordinario exemplo
, desa caste de cregos que tanto fixeron polo
medio rural galego en tempos nos que o
labrego pouco máis podía esperar das castes
dominantes que explotación e desprezo.

3. • A obra feita por Don Misael na parroquia de
San Vicente de Meirás foi inmensa. Foi un
adiantado dos tempos e un home cunha gran
visión de futuro.

4. O seu labor social
• Lembran ,os dirixentes da Cooperativa, que
Don Misael, ó chegar a Meirás en 1910 para
axudar na parroquia ó seu tío, xa mostraba
unha fonda inquedanza polas cuestións
sociais, que deseguida daría os seus 1º froitos,
coa construcción dun “local social lindeiro a
Igrexa da parroquia, para destinalo a escola”.
Unha escola de ensinanza gratuita.

5. No ano 1917 funda a Sociedade do gando e
“entrana formar parte da mesma case todos os
veciños,dado que a economía era case
basicamente agraria “.Esta nova forma de
mutualidade xa ten o seu servicio un veterinario, o
que contribuye a mellorar a calidade do gando dun
xeito notable.
Fundar o Sindicato da un novo paso ,xa que
un dos primeiros obxectivos do sacerdote e que os
campesiños consigan ser propietarios do gando .
Concedelles os préstamos necesarios ,insiste na
necesidade de deixar atrás vellas maneiras de
xestión afraria que son prexudiciais para os
intereses e a economía dos labregos.

6. El sindicato, órgano económico.
La 1 º sección que fundó el sindicato fue la Caja
rural , le ayudó Sanz Martínez, la Caja rural
como sección básica en el Sindicato .Estaba bien
orientada da que se daba cuenta de que el
principal problema de la región era de crédito.

7. La sección de ganado.
• Con el fin de mejorar la raza vacuna ,el
sindicato adquirió un toro semental .
– Para prevenir enfermedades y ver el modo de
remediarlas ,el sindicato nombró un profesor
veterinario que hoy día es el cultísimo y entusiasta
técnico Don Antonio del Castillo.

8. El local social.
Debido ao aumento de socios do sindicato,
construiuse adosado a igrexa,o actual ao que
teñen acceso máis de 300 persoas. Na planta
baixa instalouse a cooperativa e a sección de
maquinaria. Tamén dispón da caixa rural.

9. A escola parroquial.
Cando fundouse o sindicato non había
escola pública , polo que construise
unha escola para os socios da
cooperativa.

10. A compra de terras.
Meirás tiña moi dividida a propiedade alcanzando
esta uns precios disparatados. Existía falta de
terra e temor a emigración, como consecuencia
disto mesmo.
As terras eran propiedade da Duquesa da
Conquista. Pretendía o sindicato comprar e
parcelar entre os socios máis necesitos ou facer
un arrendo colectivo.
A Providencia encargouse de arranxar o conflicto
de tal maneira que a Duquesa da Conquista
accedeu a demanda do sindicato e otorgoulles a
venta nun precio moi inferior ao verdadeiro valor
destas terras..
Cando recibiuse a noticia de que a Duquesa
accedera a venta das terras celebrouse unha

11. Cree Don Misael e con él nos que de esta forma é
como prevense e evitan os conflitos sociais. O
socialismo acudirá as nosas terras cun programa
moi distinto do de antes ,colectivo e oportunista.
Intentará captar adeptos. Para evitalo ten o seu
Sindicato .Deulle disgustos, pero moitas máis
podrían darlle os outros se no o tivese e sostivese
co seu sacrificio, enamorado do espírito de
asociación sabe que ista a de insinorarse de todas
as clases sociais.
Nesta forma dalles estabilidade, evita as
ansiais de violencia, contén a emigración ,
aumenta a producción e cre riqueza.
É obra agraria e patriótica.