g3

1. 14 Αυγούστου 1974
Θυμάμαι όταν έγινε η Τουρκική εισβολή τα κτήρια γίνονταν καταφύγια για τα ερπετά.
Τρομοκρατημένος ο κόσμος έτρεχε να σωθεί καθώς οι Τούρκοι μας κατακτούσαν.
Εγώ και η οικογένεια μου ξεκινήσαμε να περπατάμε πηγαίνοντας στις ελεύθερες
περιοχές, όταν ξαφνικά μας σταμάτησε ένας καλόκαρδος κύριος που οδηγούσε τρακτέρ και
μας ρώτησε αν θα μπορούσε να μας μεταφέρει εκείνος. Τότε η μαμά μας δέχτηκε και αφού
μπήκαμε στην καρότσα του τρακτέρ, ξεκινήσαμε.
Όταν φτάσαμε σε ένα μέρος που ήταν γεμάτο πρόσφυγες, περιμέναμε να δούμε κάτι σαν
κανονικό σπίτι. Μα οι ελπίδες μας για να επιβιώσουμε ήταν ένα αντίσκηνο. Οι μέρες
περνούσαν και ο πατέρας μας δε φαινόταν.
Ο πατέρας μας ονομάζεται τώρα αγνοούμενος. Και οι μέρες εδώ στην προσφυγιά περνούν…
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΒΟΥΡΚΑΣ, Γ3
ΕΝΑ ΠΡΟΣΦΥΓΟΠΟΥΛΟ ΘΥΜΑΤΑΙ