2. Հերկուլես
Հերակլես[2] (հին հուն․՝ Ἡρακλῆς, լատ.՝ Herculēs, Հերկուլես) հունական
դիցարանի[3] հերոս, Զևս աստծո և Ամփիտրիոնի կին Ալկմենեի որդին։[4]
Ի ծնե անունը եղել է Ալկիդես, որի մասին բազմիցս հիշատակվում է
«Իլիականում»:
Հերակլեսի բազմաթիվ լեգենդներից առավել հայտնի են 12 սխրանքները,
որոնք նա գործել է միկենյան արքա Էվրիսթևսի մոտ ծառայելիս։
Հերակլեսի պաշտամունքը մեծ ժողովրդականություն էր վայելում
Հունաստանում, որտեղից հույն գաղութաբնակների միջոցով տարածում
գտավ նաև Իտալիայում, որտեղ Հերակլեսին անվանում էին Հերկուլես։
Հյուսիսային կիսագնդի երկնքում կարելի է տեսնել Հերկուլես
համաստեղությունը:
3. Տոր
Թոր (հին սկանդինավերեն՝ Þórr), սկանդինավյան դիցաբանության մեջ որոտի,
կայծակի, փոթորիկների, կաղնու ծառի, հզորության, մարդկության
պաշտպանության, ինչպես նաև պտղաբերություն և հիվանդների ապաքինման
աստվածն է, ոսկեհեր աստվածուհի Սիֆի ամուսինը, Յոթունների (հսկաներ) սիրելին,
ամենակարող աստված Օդինի որդին և չար աստված Լոկիի խորթ եղբայրը։ Թորն
ունի մուրճանման զենք, որը կոչվում է մյոլնիր։ Գերմանական ցեղերը Թորին հին
անգլերենով կոչում էին Þunor, հին գերմաներենով՝ þonar։
Ի վերջո ծագելով նախահնդեվրոպական հավատալիքներից, Թորը գերմանական
ժողովուրդների ամբողջ գրի առնված պատմության մեջ նշվում է որպես աստված,
երկնային հզոր ուժ։ Պատմությունը որպես այդպիսին սկսվում է Հռոմի կողմից
գերմանական տարածքների զավթմամբ, շարունակվում ցեղային
ընդարձակումներով ու Ազգերի մեծ գաղթով, հասնում մեծագույն
ժողովրդականությանը Վիկինգների ժամանակաշրջանում և վերջանում
սկանդինավյան երկրներում քրիստոնեության ընդունմամբ։
4. Հեկտոր
Հեկտոր[1] (հունարեն՝ Ἕκτωρ), հին հունական առասպելական
հերոս, տրոյացիների զորապետը, Տրոյա քաղաքի արքա
Պրիամոսի ավագ որդին, Անդրոմաքեի ամուսինը, հույների
գլխավոր հակառակորդը Տրոյական պատերազմում, Հոմերոսի
«Իլիականի» գլխավոր գործող անձանցից մեկը։