1. O CASAL (ESTACAS) MÓNICA CAMPOS REBOREDO 3ºA

2. O CASAL Esta fotografía pertence ao Casal. Cremos que lle puxeron ese nome debido a que Casal significa pequeno grupo de casas. Nesta aldea o que mais abunda son as árbores, as veigas e os hórreos. A maioría das casas teñen hórreo. Aquí viven arredor de 100 habitantes. Non hai moita ganderia, só alguns veciños se dedican á agricultura e a maioría ten traballos lonxe das súas , na construción, nos servizos ou na industria. Aquí non hai traballo, e a maioría da xente marcha desta aldea para outros lugares, e cada vez hai menos novos e máis xente maior. Aquí non hai ruido, respírase tranquilidade. Este seria un lugar perfecto para pasar uns dias descansando.

3. A IGREXA DA PARROQUIA DE ESTACAS A esta igrexa veñen os veciños de O Casal, de Magán, Vilameán, Bragaña e da Torre, a escoitar misa. Anque os de Magán teñen unha igrexa ali, debido a que o cura non podía dar misa nos dous lugares decidiuse que seria aquí onde darían misa. Esta entre o cemiterio e unha carballeira onde se celebra unha festa todos os anos o 29 de xullo. Non ten moito valor artístico. O seu campanario, como todos, está pegado á igrexa. Antigamente a sacristán tiña que subir ao campanario por unhas escaleiras de caracol nas que non se vía nada e había ata morcegos. Agora limpouse e non hai bechos.

5. UN CRUCEIRO ANTIGO Este cruceiro é o máis antigo do lugar. Fíxose entre 1800 e 1810. Está situada nunha carballeira a carón da igrexa, da que antes falamos. Aquí celébrase a misa de Ramos. Este cruceiro límpase todos os anos para o Día dos Defuntos. Ocúpanse de facelo os veciños. Está rodeado de carballos e en outono moitas veces non se ve a base de tan cheo de follas das árbores que está. Tivo que repararse unhas cuantas veces debido a que o vento o rachou xa hai bastante tempo. O muro que se percibe detrás é o da reitoral da que falaremos máis tarde, é o muro de adiante é da igrexa. Esta cheo tamén de flores que os veciños plantaron para embelecer o lugar.

6. A REITORAL Na casa reitoral vive o sacerdote da parroquia. Nesta casa dábase catequese, hoxe dáse na igrexa. O hórreo é enorme e detrás hai un pombal. O hórreo ten sete claros e é o máis grande do Concello, amosándonos o poder económico que tiña a Igrexa. Tamén destaca por estar construído en pendente. Nesta casa rodáronse varias escenas dunha pélicula onde os veciños foron extras e só tiñan que facer que choraban. Na horta teñen todo tipo de árbores froiteiras, como maceiras, pereiras, nogueiras, etc. Tamén teñen animais coidados polo sacerdote e o sacristán. Na casa ten que haber polo menos unhas vintecinco habitacións. Ten dous portais para entrar. Está situada ao sur da igrexa.

10. CARBALLEIRA DO CASAL Este e o lugar de encontro de maiores maís que de moz@s, debido a que non hai moitos e os poucos que quedan reúnense no meu ‘curruncho favorito’, unha mesa da Serreira. Aquí celebrabase o San Xoan. Os mais pequenos veñen a xogar aquí. A esquerda da fotografía, aínda que non se aprecia, está a parada do autobús onde de luns a venres o esperamos os alumnos do Casal. Os bancos non son moi antigoos, terán como moito uns cinco anos. A canastra do fondo esta rota. Os columpios puxéronse canda os bancos. O cruceiro que aparece é aínda máis recente que os bancos.

11. O MEU CURRUNCHO FAVORITO Este é o meu curruncho favorito porque é tranquilo e non está moi alto. Tamén hai arbores. A mesa e os bancos puxéronse hai pouco tempo, haberá uns catro anos. Antes sentabámonos nunhas pedras que había. Aquí reunímonos os rapaces, tanto do Casal como doutras aldeas que veñen onda nós. É un sito bastante tranquilo, para reflexionar. Ao fondo e a dereita hai casas. A esquerda, tras baixar unhas escaleiras atópase un sitio onde antes xogabamos ao fútbol, agora imos a un campo que hai detrás da carballeira. En outono as follas dos carballos invaden o chan impedindo ver o que hai debaixo das numerosas follas de carballo.

13. OUTRA CASA BONITA Esta é outra das casa que me parece bonita. Esta casa, ao contrario ca outra, foi reformada tanto por dentro coma por fóra. Nesta casa, por desgraza, xa non vive ninguén, pois a súa dona faleceu hai un ano. Na reforma puxeron o muro mais a cancela, antigamente por aí entraba o carro. Na fotografia non se ve, pero está pegada a outra casa polo lada esquerdo. Esta non ten nin lareira, nin pozo. O que ten en común coa outra é que na súa horta tamen hai un montón de árbores froiteiras.

14. UNHA CASA MENOS BONITA Esta vai ser a única casa que non me gusta, porque o resto de casas que hai no Casal gústanme todas. Elixina porque unha parte da casa que se ve na fotografía está construída con ladrillos á vista. Non se integra co resto das casas e co lugar. A fachada tamén está feita cuns poucos ladrillos e pedras. O seu dono non vive todos os días nela, só os fins de semana e nas vacacións. Nesta casa tampouco hai pozo nin lareira. Non é moi antiga.