Recomendados
Más contenido relacionado
Destacado
Destacado (20)
Japji Sahib.pptx
- 1. Japji Sahib
- 2. ੴ ਸਤਿ ਨਾਮੁ ਕਰਿਾ ਪੁਰਖੁ ਤਨਰਭਉ ਤਨਰਵੈਰੁ ਅਕਾਲ ਮੂਰਤਿ ਅਜੂਨੀ ਸੈਭੰ ਗੁਰ ਪਰਸਾਤਿ॥ ॥ ਜਪੁ॥ ਆਤਿ ਸਚੁ ਜੁਗਾਤਿ ਸਚੁ॥ ਹੈ ਭੀ ਸਚੁ ਨਾਨਕ ਹੋਸੀ ਭੀ ਸਚੁ॥ ੧॥
- 3. ਸੋਚੈ ਸੋਚਚ ਨ ਹੋਵਈ ਜੇ ਸੋਚੀ ਲਖ ਵਾਰ॥ ਚੁਪੈ ਚੁਪ ਨ ਹੋਵਈ ਜੇ ਲਾਇ ਰਹਾ ਚਲਵ ਤਾਰ॥ ਭੁਚਖਆ ਭੁਖ ਨ ਉਤਰੀ ਜੇ ਬੰਨਾ ਪੁਰੀਆ ਭਾਰ॥ ਸਹਸ ਚਸਆਣਪਾ ਲਖ ਹੋਚਹ ਤ ਇਕ ਨ ਚਲੈ ਨਾਚਲ॥ ਚਕਵ ਸਚਚਆਰਾ ਹੋਈਐ ਚਕਵ ਕੂੜੈ ਤੁਟੈ ਪਾਚਲ॥ ਹੁਕਚਿ ਰਜਾਈ ਚਲਣਾ ਨਾਨਕ ਚਲਚਖਆ ਨਾਚਲ॥ ੧॥
- 4. ਹੁਕਿੀ ਹੋਵਚਨ ਆਕਾਰ ਹੁਕਿੁ ਨ ਕਚਹਆ ਜਾਈ॥ ਹੁਕਿੀ ਹੋਵਚਨ ਜੀਅ ਹੁਕਚਿ ਚਿਲੈ ਵਚਿਆਈ॥ ਹੁਕਿੀ ਉਤਿੁ ਨੀਚੁ ਹੁਕਚਿ ਚਲਚਖ ਦੁਖ ਸੁਖ ਪਾਈਅਚਹ॥ ਇਕਨਾ ਹੁਕਿੀ ਬਖਸੀਸ ਇਚਕ ਹੁਕਿੀ ਸਦਾ ਭਵਾਈਅਚਹ॥ ਹੁਕਿੈ ਅੰਦਚਰ ਸਭੁ ਕੋ ਬਾਹਚਰ ਹੁਕਿ ਨ ਕੋਇ॥ ਨਾਨਕ ਹੁਕਿੈ ਜੇ ਬੁਝੈ ਤ ਹਉਿੈ ਕਹੈ ਨ ਕੋਇ॥ ੨॥
- 5. ਗਾਵੈ ਕੋ ਤਾਣੁ ਹੋਵੈ ਚਕਸੈ ਤਾਣੁ॥ ਗਾਵੈ ਕੋ ਦਾਚਤ ਜਾਣੈ ਨੀਸਾਣੁ॥ ਗਾਵੈ ਕੋ ਗੁਣ ਵਚਿਆਈਆ ਚਾਰ॥ ਗਾਵੈ ਕੋ ਚਵਚਦਆ ਚਵਖਿੁ ਵੀਚਾਰੁ॥ ਗਾਵੈ ਕੋ ਸਾਚਜ ਕਰੇ ਤਨੁ ਖੇਹ॥ ਗਾਵੈ ਕੋ ਜੀਅ ਲੈ ਚਿਚਰ ਦੇਹ॥ ਗਾਵੈ ਕੋ ਜਾਪੈ ਚਦਸੈ ਦੂਚਰ॥ ਗਾਵੈ ਕੋ ਵੇਖੈ ਹਾਦਰਾ ਹਦੂਚਰ॥ ਕਥਨਾ ਕਥੀ ਨ ਆਵੈ ਤੋਚਟ॥ ਕਚਥ ਕਚਥ ਕਥੀ ਕੋਟੀ ਕੋਚਟ ਕੋਚਟ॥ ਦੇਦਾ ਦੇ ਲੈਦੇ ਥਚਕ ਪਾਚਹ॥ ਜੁਗਾ ਜੁਗੰਤਚਰ ਖਾਹੀ ਖਾਚਹ॥ ਹੁਕਿੀ ਹੁਕਿੁ ਚਲਾਏ ਰਾਹੁ॥ ਨਾਨਕ ਚਵਗਸੈ ਵੇਪਰਵਾਹੁ॥ ੩॥
- 6. ਸਾਚਾ ਸਾਚਹਬੁ ਸਾਚੁ ਨਾਇ ਭਾਚਖਆ ਭਾਉ ਅਪਾਰੁ॥ ਆਖਚਹ ਿੰਗਚਹ ਦੇਚਹ ਦੇਚਹ ਦਾਚਤ ਕਰੇ ਦਾਤਾਰੁ॥ ਿੇਚਰ ਚਕ ਅਗੈ ਰਖੀਐ ਚਜਤੁ ਚਦਸੈ ਦਰਬਾਰੁ॥ ਿੁਹੌ ਚਕ ਬੋਲਣੁ ਬੋਲੀਐ ਚਜਤੁ ਸੁਚਣ ਧਰੇ ਚਪਆਰੁ॥ ਅੰਚਿਿਤ ਵੇਲਾ ਸਚੁ ਨਾਉ ਵਚਿਆਈ ਵੀਚਾਰੁ॥ ਕਰਿੀ ਆਵੈ ਕਪੜਾ ਨਦਰੀ ਿੋਖੁ ਦੁਆਰੁ॥ ਨਾਨਕ ਏਵੈ ਜਾਣੀਐ ਸਭੁ ਆਪੇ ਸਚਚਆਰੁ॥ ੪॥
- 7. ਥਾਚਪਆ ਨ ਜਾਇ ਕੀਤਾ ਨ ਹੋਇ॥ ਆਪੇ ਆਚਪ ਚਨਰੰਜਨੁ ਸੋਇ॥ ਚਜਚਨ ਸੇਚਵਆ ਚਤਚਨ ਪਾਇਆ ਿਾਨੁ॥ ਨਾਨਕ ਗਾਵੀਐ ਗੁਣੀ ਚਨਧਾਨੁ॥ ਗਾਵੀਐ ਸੁਣੀਐ ਿਚਨ ਰਖੀਐ ਭਾਉ॥ ਦੁਖੁ ਪਰਹਚਰ ਸੁਖੁ ਘਚਰ ਲੈ ਜਾਇ॥ ਗੁਰਿੁਚਖ ਨਾਦੰ ਗੁਰਿੁਚਖ ਵੇਦੰ ਗੁਰਿੁਚਖ ਰਚਹਆ ਸਿਾਈ॥ ਗੁਰੁ ਈਸਰੁ ਗੁਰੁ ਗੋਰਖੁ ਬਰਿਾ ਗੁਰੁ ਪਾਰਬਤੀ ਿਾਈ॥ ਜੇ ਹਉ ਜਾਣਾ ਆਖਾ ਨਾਹੀ ਕਹਣਾ ਕਥਨੁ ਨ ਜਾਈ॥ ਗੁਰਾ ਇਕ ਦੇਚਹ ਬੁਝਾਈ॥ ਸਭਨਾ ਜੀਆ ਕਾ ਇਕੁ ਦਾਤਾ ਸੋ ਿੈ ਚਵਸਚਰ ਨ ਜਾਈ॥ ੫॥
- 8. ਤੀਰਚਥ ਨਾਵਾ ਜੇ ਚਤਸੁ ਭਾਵਾ ਚਵਣੁ ਭਾਣੇ ਚਕ ਨਾਇ ਕਰੀ॥ ਜੇਤੀ ਚਸਰਚਿ ਉਪਾਈ ਵੇਖਾ ਚਵਣੁ ਕਰਿਾ ਚਕ ਚਿਲੈ ਲਈ॥ ਿਚਤ ਚਵਚਚ ਰਤਨ ਜਵਾਹਰ ਿਾਚਣਕ ਜੇ ਇਕ ਗੁਰ ਕੀ ਚਸਖ ਸੁਣੀ॥ ਗੁਰਾ ਇਕ ਦੇਚਹ ਬੁਝਾਈ॥ ਸਭਨਾ ਜੀਆ ਕਾ ਇਕੁ ਦਾਤਾ ਸੋ ਿੈ ਚਵਸਚਰ ਨ ਜਾਈ॥ ੬॥
- 9. ਜੇ ਜੁਗ ਚਾਰੇ ਆਰਜਾ ਹੋਰ ਦਸੂਣੀ ਹੋਇ॥ ਨਵਾ ਖੰਿਾ ਚਵਚਚ ਜਾਣੀਐ ਨਾਚਲ ਚਲੈ ਸਭੁ ਕੋਇ॥ ਚੰਗਾ ਨਾਉ ਰਖਾਇ ਕੈ ਜਸੁ ਕੀਰਚਤ ਜਚਗ ਲੇਇ॥ ਜੇ ਚਤਸੁ ਨਦਚਰ ਨ ਆਵਈ ਤ ਵਾਤ ਨ ਪੁਛੈ ਕੇ॥ ਕੀਟਾ ਅੰਦਚਰ ਕੀਟੁ ਕਚਰ ਦੋਸੀ ਦੋਸੁ ਧਰੇ॥ ਨਾਨਕ ਚਨਰਗੁਚਣ ਗੁਣੁ ਕਰੇ ਗੁਣਵੰਚਤਆ ਗੁਣੁ ਦੇ॥ ਤੇਹਾ ਕੋਇ ਨ ਸੁਝਈ ਚਜ ਚਤਸੁ ਗੁਣੁ ਕੋਇ ਕਰੇ॥ ੭॥
- 10. ਸੁਚਣਐ ਚਸਧ ਪੀਰ ਸੁਚਰ ਨਾਥ॥ ਸੁਚਣਐ ਧਰਚਤ ਧਵਲ ਆਕਾਸ॥ ਸੁਚਣਐ ਦੀਪ ਲੋਅ ਪਾਤਾਲ॥ ਸੁਚਣਐ ਪੋਚਹ ਨ ਸਕੈ ਕਾਲੁ॥ ਨਾਨਕ ਭਗਤਾ ਸਦਾ ਚਵਗਾਸੁ॥ ਸੁਚਣਐ ਦੂਖ ਪਾਪ ਕਾ ਨਾਸੁ॥ ੮॥
- 11. ਸੁਚਣਐ ਈਸਰੁ ਬਰਿਾ ਇੰਦੁ॥ ਸੁਚਣਐ ਿੁਚਖ ਸਾਲਾਹਣ ਿੰਦੁ॥ ਸੁਚਣਐ ਜੋਗ ਜੁਗਚਤ ਤਚਨ ਭੇਦ॥ ਸੁਚਣਐ ਸਾਸਤ ਚਸਚਿਿਚਤ ਵੇਦ॥ ਨਾਨਕ ਭਗਤਾ ਸਦਾ ਚਵਗਾਸੁ॥ ਸੁਚਣਐ ਦੂਖ ਪਾਪ ਕਾ ਨਾਸੁ॥ ੯॥
- 12. ਸੁਚਣਐ ਸਤੁ ਸੰਤੋਖੁ ਚਗਆਨੁ॥ ਸੁਚਣਐ ਅਿਸਚਿ ਕਾ ਇਸਨਾਨੁ॥ ਸੁਚਣਐ ਪਚੜ ਪਚੜ ਪਾਵਚਹ ਿਾਨੁ॥ ਸੁਚਣਐ ਲਾਗੈ ਸਹਚਜ ਚਧਆਨੁ॥ ਨਾਨਕ ਭਗਤਾ ਸਦਾ ਚਵਗਾਸੁ॥ ਸੁਚਣਐ ਦੂਖ ਪਾਪ ਕਾ ਨਾਸੁ॥ ੧੦॥
- 13. ਸੁਚਣਐ ਸਰਾ ਗੁਣਾ ਕੇ ਗਾਹ॥ ਸੁਚਣਐ ਸੇਖ ਪੀਰ ਪਾਚਤਸਾਹ॥ ਸੁਚਣਐ ਅੰਧੇ ਪਾਵਚਹ ਰਾਹੁ॥ ਸੁਚਣਐ ਹਾਥ ਹੋਵੈ ਅਸਗਾਹੁ॥ ਨਾਨਕ ਭਗਤਾ ਸਦਾ ਚਵਗਾਸੁ॥ ਸੁਚਣਐ ਦੂਖ ਪਾਪ ਕਾ ਨਾਸੁ॥ ੧੧॥
- 14. ਿੰਨ ੇ ਕੀ ਗਚਤ ਕਹੀ ਨ ਜਾਇ॥ ਜੇ ਕੋ ਕਹੈ ਚਪਛੈ ਪਛੁਤਾਇ॥ ਕਾਗਚਦ ਕਲਿ ਨ ਚਲਖਣਹਾਰੁ॥ ਿੰਨ ੇ ਕਾ ਬਚਹ ਕਰਚਨ ਵੀਚਾਰੁ॥ ਐਸਾ ਨਾਿੁ ਚਨਰੰਜਨੁ ਹੋਇ॥ ਜੇ ਕੋ ਿੰਚਨ ਜਾਣੈ ਿਚਨ ਕੋਇ॥ ੧੨॥
- 15. ਿੰਨ ੈ ਸੁਰਚਤ ਹੋਵੈ ਿਚਨ ਬੁਚਧ॥ ਿੰਨ ੈ ਸਗਲ ਭਵਣ ਕੀ ਸੁਚਧ॥ ਿੰਨ ੈ ਿੁਚਹ ਚੋਟਾ ਨਾ ਖਾਇ॥ ਿੰਨ ੈ ਜਿ ਕੈ ਸਾਚਥ ਨ ਜਾਇ॥ ਐਸਾ ਨਾਿੁ ਚਨਰੰਜਨੁ ਹੋਇ॥ ਜੇ ਕੋ ਿੰਚਨ ਜਾਣੈ ਿਚਨ ਕੋਇ॥ ੧੩॥
- 16. ਿੰਨ ੈ ਿਾਰਚਗ ਿਾਕ ਨ ਪਾਇ॥ ਿੰਨ ੈ ਪਚਤ ਚਸਉ ਪਰਗਟੁ ਜਾਇ॥ ਿੰਨ ੈ ਿਗੁ ਨ ਚਲੈ ਪੰਥੁ॥ ਿੰਨ ੈ ਧਰਿ ਸੇਤੀ ਸਨਬੰਧੁ॥ ਐਸਾ ਨਾਿੁ ਚਨਰੰਜਨੁ ਹੋਇ॥ ਜੇ ਕੋ ਿੰਚਨ ਜਾਣੈ ਿਚਨ ਕੋਇ॥ ੧੪॥
- 17. ਿੰਨ ੈ ਪਾਵਚਹ ਿੋਖੁ ਦੁਆਰੁ॥ ਿੰਨ ੈ ਪਰਵਾਰੈ ਸਾਧਾਰੁ॥ ਿੰਨ ੈ ਤਰੈ ਤਾਰੇ ਗੁਰੁ ਚਸਖ॥ ਿੰਨ ੈ ਨਾਨਕ ਭਵਚਹ ਨ ਚਭਖ॥ ਐਸਾ ਨਾਿੁ ਚਨਰੰਜਨੁ ਹੋਇ॥ ਜੇ ਕੋ ਿੰਚਨ ਜਾਣੈ ਿਚਨ ਕੋਇ॥ ੧੫॥
- 18. ਪੰਚ ਪਰਵਾਣ ਪੰਚ ਪਰਧਾਨੁ॥ ਪੰਚੇ ਪਾਵਚਹ ਦਰਗਚਹ ਿਾਨੁ॥ ਪੰਚੇ ਸੋਹਚਹ ਦਚਰ ਰਾਜਾਨੁ॥ ਪੰਚਾ ਕਾ ਗੁਰੁ ਏਕੁ ਚਧਆਨੁ॥ ਜੇ ਕੋ ਕਹੈ ਕਰੈ ਵੀਚਾਰੁ॥ ਕਰਤੇ ਕੈ ਕਰਣੈ ਨਾਹੀ ਸੁਿਾਰੁ॥ ਧੌਲੁ ਧਰਿੁ ਦਇਆ ਕਾ ਪੂਤੁ॥ ਸੰਤੋਖੁ ਥਾਚਪ ਰਚਖਆ ਚਜਚਨ ਸੂਚਤ॥ ਜੇ ਕੋ ਬੁਝੈ ਹੋਵੈ ਸਚਚਆਰੁ॥ ਧਵਲੈ ਉਪਚਰ ਕੇਤਾ ਭਾਰੁ॥ ਧਰਤੀ ਹੋਰੁ ਪਰੈ ਹੋਰੁ ਹੋਰੁ॥ ਚਤਸ ਤੇ ਭਾਰੁ ਤਲੈ ਕਵਣੁ ਜੋਰੁ॥
- 19. ਜੀਅ ਜਾਚਤ ਰੰਗਾ ਕੇ ਨਾਵ॥ ਸਭਨਾ ਚਲਚਖਆ ਵੁੜੀ ਕਲਾਿ॥ ਏਹੁ ਲੇਖਾ ਚਲਚਖ ਜਾਣੈ ਕੋਇ॥ ਲੇਖਾ ਚਲਚਖਆ ਕੇਤਾ ਹੋਇ॥ ਕੇਤਾ ਤਾਣੁ ਸੁਆਚਲਹੁ ਰੂਪੁ॥ ਕੇਤੀ ਦਾਚਤ ਜਾਣੈ ਕੌਣੁ ਕੂਤੁ॥ ਕੀਤਾ ਪਸਾਉ ਏਕੋ ਕਵਾਉ॥ ਚਤਸ ਤੇ ਹੋਏ ਲਖ ਦਰੀਆਉ॥ ਕੁਦਰਚਤ ਕਵਣ ਕਹਾ ਵੀਚਾਰੁ॥ ਵਾਚਰਆ ਨ ਜਾਵਾ ਏਕ ਵਾਰ॥ ਜੋ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਸਾਈ ਭਲੀ ਕਾਰ॥ ਤੂ ਸਦਾ ਸਲਾਿਚਤ ਚਨਰੰਕਾਰ॥ ੧੬॥
- 20. ਅਸੰਖ ਜਪ ਅਸੰਖ ਭਾਉ॥ ਅਸੰਖ ਪੂਜਾ ਅਸੰਖ ਤਪ ਤਾਉ॥ ਅਸੰਖ ਗਰੰਥ ਿੁਚਖ ਵੇਦ ਪਾਿ॥ ਅਸੰਖ ਜੋਗ ਿਚਨ ਰਹਚਹ ਉਦਾਸ॥ ਅਸੰਖ ਭਗਤ ਗੁਣ ਚਗਆਨ ਵੀਚਾਰ॥ ਅਸੰਖ ਸਤੀ ਅਸੰਖ ਦਾਤਾਰ॥ ਅਸੰਖ ਸੂਰ ਿੁਹ ਭਖ ਸਾਰ॥ ਅਸੰਖ ਿੋਚਨ ਚਲਵ ਲਾਇ ਤਾਰ॥ ਕੁਦਰਚਤ ਕਵਣ ਕਹਾ ਵੀਚਾਰੁ॥ ਵਾਚਰਆ ਨ ਜਾਵਾ ਏਕ ਵਾਰ॥ ਜੋ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਸਾਈ ਭਲੀ ਕਾਰ॥ ਤੂ ਸਦਾ ਸਲਾਿਚਤ ਚਨਰੰਕਾਰ॥ ੧੭॥
- 21. ਅਸੰਖ ਿੂਰਖ ਅੰਧ ਘੋਰ॥ ਅਸੰਖ ਚੋਰ ਹਰਾਿਖੋਰ॥ ਅਸੰਖ ਅਿਰ ਕਚਰ ਜਾਚਹ ਜੋਰ॥ ਅਸੰਖ ਗਲਵਢ ਹਚਤਆ ਕਿਾਚਹ॥ ਅਸੰਖ ਪਾਪੀ ਪਾਪੁ ਕਚਰ ਜਾਚਹ॥ ਅਸੰਖ ਕੂਚੜਆਰ ਕੂੜੇ ਚਿਰਾਚਹ॥ ਅਸੰਖ ਿਲੇਛ ਿਲੁ ਭਚਖ ਖਾਚਹ॥ ਅਸੰਖ ਚਨ ੰ ਦਕ ਚਸਚਰ ਕਰਚਹ ਭਾਰੁ॥ ਨਾਨਕੁ ਨੀਚੁ ਕਹੈ ਵੀਚਾਰੁ॥ ਵਾਚਰਆ ਨ ਜਾਵਾ ਏਕ ਵਾਰ॥ ਜੋ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਸਾਈ ਭਲੀ ਕਾਰ॥ ਤੂ ਸਦਾ ਸਲਾਿਚਤ ਚਨਰੰਕਾਰ॥ ੧੮॥
- 22. ਅਸੰਖ ਨਾਵ ਅਸੰਖ ਥਾਵ॥ ਅਗੰਿ ਅਗੰਿ ਅਸੰਖ ਲੋਅ॥ ਅਸੰਖ ਕਹਚਹ ਚਸਚਰ ਭਾਰੁ ਹੋਇ॥ ਅਖਰੀ ਨਾਿੁ ਅਖਰੀ ਸਾਲਾਹ॥ ਅਖਰੀ ਚਗਆਨੁ ਗੀਤ ਗੁਣ ਗਾਹ॥ ਅਖਰੀ ਚਲਖਣੁ ਬੋਲਣੁ ਬਾਚਣ॥ ਅਖਰਾ ਚਸਚਰ ਸੰਜੋਗੁ ਵਖਾਚਣ॥ ਚਜਚਨ ਏਚਹ ਚਲਖੇ ਚਤਸੁ ਚਸਚਰ ਨਾਚਹ॥ ਚਜਵ ਿੁਰਿਾਏ ਚਤਵ ਚਤਵ ਪਾਚਹ॥ ਜੇਤਾ ਕੀਤਾ ਤੇਤਾ ਨਾਉ॥ ਚਵਣੁ ਨਾਵੈ ਨਾਹੀ ਕੋ ਥਾਉ॥ ਕੁਦਰਚਤ ਕਵਣ ਕਹਾ ਵੀਚਾਰੁ॥ ਵਾਚਰਆ ਨ ਜਾਵਾ ਏਕ ਵਾਰ॥ ਜੋ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਸਾਈ ਭਲੀ ਕਾਰ॥ ਤੂ ਸਦਾ ਸਲਾਿਚਤ ਚਨਰੰਕਾਰ॥ ੧੯॥
- 23. ਭਰੀਐ ਹਥੁ ਪੈਰੁ ਤਨੁ ਦੇਹ॥ ਪਾਣੀ ਧੋਤੈ ਉਤਰਸੁ ਖੇਹ॥ ਿੂਤ ਪਲੀਤੀ ਕਪੜੁ ਹੋਇ॥ ਦੇ ਸਾਬੂਣੁ ਲਈਐ ਓਹੁ ਧੋਇ॥ ਭਰੀਐ ਿਚਤ ਪਾਪਾ ਕੈ ਸੰਚਗ॥ ਓਹੁ ਧੋਪੈ ਨਾਵੈ ਕੈ ਰੰਚਗ॥ ਪੁੰਨੀ ਪਾਪੀ ਆਖਣੁ ਨਾਚਹ॥ ਕਚਰ ਕਚਰ ਕਰਣਾ ਚਲਚਖ ਲੈ ਜਾਹੁ॥ ਆਪੇ ਬੀਚਜ ਆਪੇ ਹੀ ਖਾਹੁ॥ ਨਾਨਕ ਹੁਕਿੀ ਆਵਹੁ ਜਾਹੁ॥ ੨੦॥
- 24. ਤੀਰਥੁ ਤਪੁ ਦਇਆ ਦਤੁ ਦਾਨੁ॥ ਜੇ ਕੋ ਪਾਵੈ ਚਤਲ ਕਾ ਿਾਨੁ॥ ਸੁਚਣਆ ਿੰਚਨਆ ਿਚਨ ਕੀਤਾ ਭਾਉ॥ ਅੰਤਰਗਚਤ ਤੀਰਚਥ ਿਚਲ ਨਾਉ॥ ਸਚਭ ਗੁਣ ਤੇਰੇ ਿੈ ਨਾਹੀ ਕੋਇ॥ ਚਵਣੁ ਗੁਣ ਕੀਤੇ ਭਗਚਤ ਨ ਹੋਇ॥ ਸੁਅਸਚਤ ਆਚਥ ਬਾਣੀ ਬਰਿਾਉ॥ ਸਚਤ ਸੁਹਾਣੁ ਸਦਾ ਿਚਨ ਚਾਉ॥ ਕਵਣੁ ਸੁ ਵੇਲਾ ਵਖਤੁ ਕਵਣੁ ਕਵਣ ਚਥਚਤ ਕਵਣੁ ਵਾਰੁ॥ ਕਵਚਣ ਚਸ ਰੁਤੀ ਿਾਹੁ ਕਵਣੁ ਚਜਤੁ ਹੋਆ ਆਕਾਰੁ॥
- 25. ਵੇਲ ਨ ਪਾਈਆ ਪੰਿਤੀ ਚਜ ਹੋਵੈ ਲੇਖੁ ਪੁਰਾਣੁ॥ ਵਖਤੁ ਨ ਪਾਇਓ ਕਾਦੀਆ ਚਜ ਚਲਖਚਨ ਲੇਖੁ ਕੁਰਾਣੁ॥ ਚਥਚਤ ਵਾਰੁ ਨਾ ਜੋਗੀ ਜਾਣੈ ਰੁਚਤ ਿਾਹੁ ਨਾ ਕੋਈ॥ ਜਾ ਕਰਤਾ ਚਸਰਿੀ ਕਉ ਸਾਜੇ ਆਪੇ ਜਾਣੈ ਸੋਈ॥ ਚਕਵ ਕਚਰ ਆਖਾ ਚਕਵ ਸਾਲਾਹੀ ਚਕਉ ਵਰਨੀ ਚਕਵ ਜਾਣਾ॥ ਨਾਨਕ ਆਖਚਣ ਸਭੁ ਕੋ ਆਖੈ ਇਕ ਦੂ ਇਕੁ ਚਸਆਣਾ॥ ਵਿਾ ਸਾਚਹਬੁ ਵਿੀ ਨਾਈ ਕੀਤਾ ਜਾ ਕਾ ਹੋਵੈ॥ ਨਾਨਕ ਜੇ ਕੋ ਆਪੌ ਜਾਣੈ ਅਗੈ ਗਇਆ ਨ ਸੋਹੈ॥ ੨੧॥
- 26. ਪਾਤਾਲਾ ਪਾਤਾਲ ਲਖ ਆਗਾਸਾ ਆਗਾਸ॥ ਓੜਕ ਓੜਕ ਭਾਚਲ ਥਕੇ ਵੇਦ ਕਹਚਨ ਇਕ ਵਾਤ॥ ਸਹਸ ਅਿਾਰਹ ਕਹਚਨ ਕਤੇਬਾ ਅਸੁਲੂ ਇਕੁ ਧਾਤੁ॥ ਲੇਖਾ ਹੋਇ ਤ ਚਲਖੀਐ ਲੇਖੈ ਹੋਇ ਚਵਣਾਸੁ॥ ਨਾਨਕ ਵਿਾ ਆਖੀਐ ਆਪੇ ਜਾਣੈ ਆਪੁ॥ ੨੨॥
- 27. ਸਾਲਾਹੀ ਸਾਲਾਚਹ ਏਤੀ ਸੁਰਚਤ ਨ ਪਾਈਆ॥ ਨਦੀਆ ਅਤੈ ਵਾਹ ਪਵਚਹ ਸਿੁੰਚਦ ਨ ਜਾਣੀਅਚਹ॥ ਸਿੁੰਦ ਸਾਹ ਸੁਲਤਾਨ ਚਗਰਹਾ ਸੇਤੀ ਿਾਲੁ ਧਨੁ॥ ਕੀੜੀ ਤੁਚਲ ਨ ਹੋਵਨੀ ਜੇ ਚਤਸੁ ਿਨਹੁ ਨ ਵੀਸਰਚਹ॥ ੨੩॥
- 28. ਅੰਤੁ ਨ ਚਸਿਤੀ ਕਹਚਣ ਨ ਅੰਤੁ॥ ਅੰਤੁ ਨ ਕਰਣੈ ਦੇਚਣ ਨ ਅੰਤੁ॥ ਅੰਤੁ ਨ ਵੇਖਚਣ ਸੁਣਚਣ ਨ ਅੰਤੁ॥ ਅੰਤੁ ਨ ਜਾਪੈ ਚਕਆ ਿਚਨ ਿੰਤੁ॥ ਅੰਤੁ ਨ ਜਾਪੈ ਕੀਤਾ ਆਕਾਰੁ॥ ਅੰਤੁ ਨ ਜਾਪੈ ਪਾਰਾਵਾਰੁ॥ ਅੰਤ ਕਾਰਚਣ ਕੇਤੇ ਚਬਲਲਾਚਹ॥ ਤਾ ਕੇ ਅੰਤ ਨ ਪਾਏ ਜਾਚਹ॥
- 29. ਏਹੁ ਅੰਤੁ ਨ ਜਾਣੈ ਕੋਇ॥ ਬਹੁਤਾ ਕਹੀਐ ਬਹੁਤਾ ਹੋਇ॥ ਵਿਾ ਸਾਚਹਬੁ ਊਚਾ ਥਾਉ॥ ਊਚੇ ਉਪਚਰ ਊਚਾ ਨਾਉ॥ ਏਵਿੁ ਊਚਾ ਹੋਵੈ ਕੋਇ॥ ਚਤਸੁ ਊਚੇ ਕਉ ਜਾਣੈ ਸੋਇ॥ ਜੇਵਿੁ ਆਚਪ ਜਾਣੈ ਆਚਪ ਆਚਪ॥ ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਕਰਿੀ ਦਾਚਤ॥ ੨੪॥
- 30. ਬਹੁਤਾ ਕਰਿੁ ਚਲਚਖਆ ਨਾ ਜਾਇ॥ ਵਿਾ ਦਾਤਾ ਚਤਲੁ ਨ ਤਿਾਇ॥ ਕੇਤੇ ਿੰਗਚਹ ਜੋਧ ਅਪਾਰ॥ ਕੇਚਤਆ ਗਣਤ ਨਹੀ ਵੀਚਾਰੁ॥ ਕੇਤੇ ਖਚਪ ਤੁਟਚਹ ਵੇਕਾਰ॥ ਕੇਤੇ ਲੈ ਲੈ ਿੁਕਰੁ ਪਾਚਹ॥ ਕੇਤੇ ਿੂਰਖ ਖਾਹੀ ਖਾਚਹ॥ ਕੇਚਤਆ ਦੂਖ ਭੂਖ ਸਦ ਿਾਰ॥ ਏਚਹ ਚਭ ਦਾਚਤ ਤੇਰੀ ਦਾਤਾਰ॥
- 31. ਬੰਚਦ ਖਲਾਸੀ ਭਾਣੈ ਹੋਇ॥ ਹੋਰੁ ਆਚਖ ਨ ਸਕੈ ਕੋਇ॥ ਜੇ ਕੋ ਖਾਇਕੁ ਆਖਚਣ ਪਾਇ॥ ਓਹੁ ਜਾਣੈ ਜੇਤੀਆ ਿੁਚਹ ਖਾਇ॥ ਆਪੇ ਜਾਣੈ ਆਪੇ ਦੇਇ॥ ਆਖਚਹ ਚਸ ਚਭ ਕੇਈ ਕੇਇ॥ ਚਜਸ ਨ ੋ ਬਖਸੇ ਚਸਿਚਤ ਸਾਲਾਹ॥ ਨਾਨਕ ਪਾਚਤਸਾਹੀ ਪਾਚਤਸਾਹੁ॥ ੨੫॥
- 32. ਅਿੁਲ ਗੁਣ ਅਿੁਲ ਵਾਪਾਰ॥ ਅਿੁਲ ਵਾਪਾਰੀਏ ਅਿੁਲ ਭੰਿਾਰ॥ ਅਿੁਲ ਆਵਚਹ ਅਿੁਲ ਲੈ ਜਾਚਹ॥ ਅਿੁਲ ਭਾਇ ਅਿੁਲਾ ਸਿਾਚਹ॥ ਅਿੁਲੁ ਧਰਿੁ ਅਿੁਲੁ ਦੀਬਾਣੁ॥ ਅਿੁਲੁ ਤੁਲੁ ਅਿੁਲੁ ਪਰਵਾਣੁ॥ ਅਿੁਲੁ ਬਖਸੀਸ ਅਿੁਲੁ ਨੀਸਾਣੁ॥
- 33. ਅਿੁਲੁ ਕਰਿੁ ਅਿੁਲੁ ਿੁਰਿਾਣੁ॥ ਅਿੁਲੋ ਅਿੁਲੁ ਆਚਖਆ ਨ ਜਾਇ॥ ਆਚਖ ਆਚਖ ਰਹੇ ਚਲਵ ਲਾਇ॥ ਆਖਚਹ ਵੇਦ ਪਾਿ ਪੁਰਾਣ॥ ਆਖਚਹ ਪੜੇ ਕਰਚਹ ਵਚਖਆਣ॥ ਆਖਚਹ ਬਰਿੇ ਆਖਚਹ ਇੰਦ॥ ਆਖਚਹ ਗੋਪੀ ਤੈ ਗੋਚਵੰਦ॥
- 34. ਆਖਚਹ ਈਸਰ ਆਖਚਹ ਚਸਧ॥ ਆਖਚਹ ਕੇਤੇ ਕੀਤੇ ਬੁਧ॥ ਆਖਚਹ ਦਾਨਵ ਆਖਚਹ ਦੇਵ॥ ਆਖਚਹ ਸੁਚਰ ਨਰ ਿੁਚਨ ਜਨ ਸੇਵ॥ ਕੇਤੇ ਆਖਚਹ ਆਖਚਣ ਪਾਚਹ॥ ਕੇਤੇ ਕਚਹ ਕਚਹ ਉਚਿ ਉਚਿ ਜਾਚਹ॥
- 35. ਏਤੇ ਕੀਤੇ ਹੋਚਰ ਕਰੇਚਹ॥ ਤਾ ਆਚਖ ਨ ਸਕਚਹ ਕੇਈ ਕੇਇ॥ ਜੇਵਿੁ ਭਾਵੈ ਤੇਵਿੁ ਹੋਇ॥ ਨਾਨਕ ਜਾਣੈ ਸਾਚਾ ਸੋਇ॥ ਜੇ ਕੋ ਆਖੈ ਬੋਲੁਚਵਗਾੜੁ॥ ਤਾ ਚਲਖੀਐ ਚਸਚਰ ਗਾਵਾਰਾ ਗਾਵਾਰੁ॥ ੨੬॥
- 36. ਸੋ ਦਰੁ ਕੇਹਾ ਸੋ ਘਰੁ ਕੇਹਾ ਚਜਤੁ ਬਚਹ ਸਰਬ ਸਿਾਲੇ॥ ਵਾਜੇ ਨਾਦ ਅਨ ੇ ਕ ਅਸੰਖਾ ਕੇਤੇ ਵਾਵਣਹਾਰੇ॥ ਕੇਤੇ ਰਾਗ ਪਰੀ ਚਸਉ ਕਹੀਅਚਨ ਕੇਤੇ ਗਾਵਣਹਾਰੇ॥ ਗਾਵਚਹ ਤੁਹਨ ੋ ਪਉਣੁ ਪਾਣੀ ਬੈਸੰਤਰੁ ਗਾਵੈ ਰਾਜਾ ਧਰਿੁ ਦੁਆਰੇ॥ ਗਾਵਚਹ ਚਚਤੁ ਗੁਪਤੁ ਚਲਚਖ ਜਾਣਚਹ ਚਲਚਖ ਚਲਚਖ ਧਰਿੁ ਵੀਚਾਰੇ॥
- 37. ਗਾਵਚਹ ਈਸਰੁ ਬਰਿਾ ਦੇਵੀ ਸੋਹਚਨ ਸਦਾ ਸਵਾਰੇ॥ ਗਾਵਚਹ ਇੰਦ ਇਦਾਸਚਣ ਬੈਿ ੇ ਦੇਵਚਤਆ ਦਚਰ ਨਾਲੇ॥ ਗਾਵਚਹ ਚਸਧ ਸਿਾਧੀ ਅੰਦਚਰ ਗਾਵਚਨ ਸਾਧ ਚਵਚਾਰੇ॥ ਗਾਵਚਨ ਜਤੀ ਸਤੀ ਸੰਤੋਖੀ ਗਾਵਚਹ ਵੀਰ ਕਰਾਰੇ॥
- 38. ਗਾਵਚਨ ਪੰਚਿਤ ਪੜਚਨ ਰਖੀਸਰ ਜੁਗੁ ਜੁਗੁ ਵੇਦਾ ਨਾਲੇ॥ ਗਾਵਚਹ ਿੋਹਣੀਆ ਿਨੁ ਿੋਹਚਨ ਸੁਰਗਾ ਿਛ ਪਇਆਲੇ॥ ਗਾਵਚਨ ਰਤਨ ਉਪਾਏ ਤੇਰੇ ਅਿਸਚਿ ਤੀਰਥ ਨਾਲੇ॥ ਗਾਵਚਹ ਜੋਧ ਿਹਾਬਲ ਸੂਰਾ ਗਾਵਚਹ ਖਾਣੀ ਚਾਰੇ॥ ਗਾਵਚਹ ਖੰਿ ਿੰਿਲ ਵਰਭੰਿਾ ਕਚਰ ਕਚਰ ਰਖੇ ਧਾਰੇ ॥
- 39. ਸੇਈ ਤੁਧੁਨ ੋ ਗਾਵਚਹ ਜੋ ਤੁਧੁ ਭਾਵਚਨ ਰਤੇ ਤੇਰੇ ਭਗਤ ਰਸਾਲੇ॥ ਹੋਚਰ ਕੇਤੇ ਗਾਵਚਨ ਸੇ ਿੈ ਚਚਚਤ ਨ ਆਵਚਨ ਨਾਨਕੁ ਚਕਆ ਵੀਚਾਰੇ॥ ਸੋਈ ਸੋਈ ਸਦਾ ਸਚੁ ਸਾਚਹਬੁ ਸਾਚਾ ਸਾਚੀ ਨਾਈ॥ ਹੈ ਭੀ ਹੋਸੀ ਜਾਇ ਨ ਜਾਸੀ ਰਚਨਾ ਚਜਚਨ ਰਚਾਈ॥ ਰੰਗੀ ਰੰਗੀ ਭਾਤੀ ਕਚਰ ਕਚਰ ਚਜਨਸੀ ਿਾਇਆ ਚਜਚਨ ਉਪਾਈ॥
- 40. ਕਚਰ ਕਚਰ ਵੇਖੈ ਕੀਤਾ ਆਪਣਾ ਚਜਵ ਚਤਸ ਦੀ ਵਚਿਆਈ॥ ਜੋ ਚਤਸੁ ਭਾਵੈ ਸੋਈ ਕਰਸੀ ਹੁਕਿੁ ਨ ਕਰਣਾ ਜਾਈ॥ ਸੋ ਪਾਚਤਸਾਹੁ ਸਾਹਾ ਪਾਚਤਸਾਚਹਬੁ ਨਾਨਕ ਰਹਣੁ ਰਜਾਈ॥ ੨੭॥ ਿੁੰਦਾ ਸੰਤੋਖੁ ਸਰਿੁ ਪਤੁ ਝੋਲੀ ਚਧਆਨ ਕੀ ਕਰਚਹ ਚਬਭੂਚਤ॥ ਚਖੰਥਾ ਕਾਲੁ ਕੁਆਰੀ ਕਾਇਆ ਜੁਗਚਤ ਿੰਿਾ ਪਰਤੀਚਤ॥ ਆਈ ਪੰਥੀ ਸਗਲ ਜਿਾਤੀ ਿਚਨ ਜੀਤੈ ਜਗੁ ਜੀਤੁ॥
- 41. ਆਦੇਸੁ ਚਤਸੈ ਆਦੇਸੁ॥ ਆਚਦ ਅਨੀਲੁ ਅਨਾਚਦ ਅਨਾਹਚਤ ਜੁਗੁ ਜੁਗੁ ਏਕੋ ਵੇਸੁ॥ ੨੮॥ ਭੁਗਚਤ ਚਗਆਨੁ ਦਇਆ ਭੰਿਾਰਚਣ ਘਚਟ ਘਚਟ ਵਾਜਚਹ ਨਾਦ॥ ਆਚਪ ਨਾਥੁ ਨਾਥੀ ਸਭ ਜਾ ਕੀ ਚਰਚਧ ਚਸਚਧ ਅਵਰਾ ਸਾਦ॥ ਸੰਜੋਗੁ ਚਵਜੋਗੁ ਦੁਇ ਕਾਰ ਚਲਾਵਚਹ ਲੇਖੇ ਆਵਚਹ ਭਾਗ॥ ਆਦੇਸੁ ਚਤਸੈ ਆਦੇਸੁ॥ ਆਚਦ ਅਨੀਲੁ ਅਨਾਚਦ ਅਨਾਹਚਤ ਜੁਗੁ ਜੁਗੁ ਏਕੋ ਵੇਸੁ॥ ੨੯॥
- 42. ਏਕਾ ਿਾਈ ਜੁਗਚਤ ਚਵਆਈ ਚਤਚਨ ਚੇਲੇ ਪਰਵਾਣੁ॥ ਇਕੁ ਸੰਸਾਰੀ ਇਕੁ ਭੰਿਾਰੀ ਇਕੁ ਲਾਏ ਦੀਬਾਣੁ॥ ਚਜਵ ਚਤਸੁ ਭਾਵੈ ਚਤਵੈ ਚਲਾਵੈ ਚਜਵ ਹੋਵੈ ਿੁਰਿਾਣੁ॥ ਓਹੁ ਵੇਖੈ ਓਨਾ ਨਦਚਰ ਨ ਆਵੈ ਬਹੁਤਾ ਏਹੁ ਚਵਿਾਣੁ॥ ਆਦੇਸੁ ਚਤਸੈ ਆਦੇਸੁ॥ ਆਚਦ ਅਨੀਲੁ ਅਨਾਚਦ ਅਨਾਹਚਤ ਜੁਗੁ ਜੁਗੁ ਏਕੋ ਵੇਸੁ॥ ੩੦॥
- 43. ਆਸਣੁ ਲੋਇ ਲੋਇ ਭੰਿਾਰ॥ ਜੋ ਚਕਛੁ ਪਾਇਆ ਸੁ ਏਕਾ ਵਾਰ॥ ਕਚਰ ਕਚਰ ਵੇਖੈ ਚਸਰਜਣਹਾਰੁ॥ ਨਾਨਕ ਸਚੇ ਕੀ ਸਾਚੀ ਕਾਰ॥ ਆਦੇਸੁ ਚਤਸੈ ਆਦੇਸੁ॥ ਆਚਦ ਅਨੀਲੁ ਅਨਾਚਦ ਅਨਾਹਚਤ ਜੁਗੁ ਜੁਗੁ ਏਕੋ ਵੇਸੁ॥ ੩੧॥
- 44. ਇਕ ਦੂ ਜੀਭੌ ਲਖ ਹੋਚਹ ਲਖ ਹੋਵਚਹ ਲਖ ਵੀਸ॥ ਲਖੁ ਲਖੁ ਗੇੜਾ ਆਖੀਅਚਹ ਏਕੁ ਨਾਿੁ ਜਗਦੀਸ॥ ਏਤੁ ਰਾਚਹ ਪਚਤ ਪਵੜੀਆ ਚੜੀਐ ਹੋਇ ਇਕੀਸ॥ ਸੁਚਣ ਗਲਾ ਆਕਾਸ ਕੀ ਕੀਟਾ ਆਈ ਰੀਸ॥ ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਪਾਈਐ ਕੂੜੀ ਕੂੜੈ ਿੀਸ॥ ੩੨॥
- 45. ਆਖਚਣ ਜੋਰੁ ਚੁਪੈ ਨਹ ਜੋਰੁ॥ ਜੋਰੁ ਨ ਿੰਗਚਣ ਦੇਚਣ ਨ ਜੋਰੁ॥ ਜੋਰੁ ਨ ਜੀਵਚਣ ਿਰਚਣ ਨਹ ਜੋਰੁ॥ ਜੋਰੁ ਨ ਰਾਚਜ ਿਾਚਲ ਿਚਨ ਸੋਰੁ॥ ਜੋਰੁ ਨ ਸੁਰਤੀ ਚਗਆਚਨ ਵੀਚਾਚਰ॥ ਜੋਰੁ ਨ ਜੁਗਤੀ ਛੁਟੈ ਸੰਸਾਰੁ॥ ਚਜਸੁ ਹਚਥ ਜੋਰੁ ਕਚਰ ਵੇਖੈ ਸੋਇ॥ ਨਾਨਕ ਉਤਿੁ ਨੀਚੁ ਨ ਕੋਇ॥ ੩੩॥
- 46. ਰਾਤੀ ਰੁਤੀ ਚਥਤੀ ਵਾਰ॥ ਪਵਣ ਪਾਣੀ ਅਗਨੀ ਪਾਤਾਲ॥ ਚਤਸੁ ਚਵਚਚ ਧਰਤੀ ਥਾਚਪ ਰਖੀ ਧਰਿ ਸਾਲ॥ ਚਤਸੁ ਚਵਚਚ ਜੀਅ ਜੁਗਚਤ ਕੇ ਰੰਗ॥ ਚਤਨ ਕੇ ਨਾਿ ਅਨ ੇ ਕ ਅਨ ੰ ਤ॥ ਕਰਿੀ ਕਰਿੀ ਹੋਇ ਵੀਚਾਰੁ॥ ਸਚਾ ਆਚਪ ਸਚਾ ਦਰਬਾਰੁ॥ ਚਤਥੈ ਸੋਹਚਨ ਪੰਚ ਪਰਵਾਣੁ॥ ਨਦਰੀ ਕਰਚਿ ਪਵੈ ਨੀਸਾਣੁ॥ ਕਚ ਪਕਾਈ ਓਥੈ ਪਾਇ॥ ਨਾਨਕ ਗਇਆ ਜਾਪੈ ਜਾਇ॥ ੩੪॥
- 47. ਧਰਿ ਖੰਿ ਕਾ ਏਹੋ ਧਰਿੁ॥ ਚਗਆਨ ਖੰਿ ਕਾ ਆਖਹੁ ਕਰਿੁ॥ ਕੇਤੇ ਪਵਣ ਪਾਣੀ ਵੈਸੰਤਰ ਕੇਤੇ ਕਾਨ ਿਹੇਸ॥ ਕੇਤੇ ਬਰਿੇ ਘਾੜਚਤ ਘੜੀਅਚਹ ਰੂਪ ਰੰਗ ਕੇ ਵੇਸ॥ ਕੇਤੀਆ ਕਰਿ ਭੂਿੀ ਿੇਰ ਕੇਤੇ ਕੇਤੇ ਧੂ ਉਪਦੇਸ॥ ਕੇਤੇ ਇੰਦ ਚੰਦ ਸੂਰ ਕੇਤੇ ਕੇਤੇ ਿੰਿਲ ਦੇਸ॥ ਕੇਤੇ ਚਸਧ ਬੁਧ ਨਾਥ ਕੇਤੇ ਕੇਤੇ ਦੇਵੀ ਵੇਸ॥ ਕੇਤੇ ਦੇਵ ਦਾਨਵ ਿੁਚਨ ਕੇਤੇ ਕੇਤੇ ਰਤਨ ਸਿੁੰਦ॥ ਕੇਤੀਆ ਖਾਣੀ ਕੇਤੀਆ ਬਾਣੀ ਕੇਤੇ ਪਾਤ ਨਚਰੰਦ॥ ਕੇਤੀਆ ਸੁਰਤੀ ਸੇਵਕ ਕੇਤੇ ਨਾਨਕ ਅੰਤੁ ਨ ਅੰਤੁ॥ ੩੫॥
- 48. ਚਗਆਨ ਖੰਿ ਿਚਹ ਚਗਆਨੁ ਪਰਚੰਿੁ॥ ਚਤਥੈ ਨਾਦ ਚਬਨ ੋ ਦ ਕੋਿ ਅਨ ੰ ਦੁ॥ ਸਰਿ ਖੰਿ ਕੀ ਬਾਣੀ ਰੂਪੁ॥ ਚਤਥੈ ਘਾੜਚਤ ਘੜੀਐ ਬਹੁਤੁ ਅਨੂਪੁ॥ ਤਾ ਕੀਆ ਗਲਾ ਕਥੀਆ ਨਾ ਜਾਚਹ॥ ਜੇ ਕੋ ਕਹੈ ਚਪਛੈ ਪਛੁਤਾਇ॥ ਚਤਥੈ ਘੜੀਐ ਸੁਰਚਤ ਿਚਤ ਿਚਨ ਬੁਚਧ॥ ਚਤਥੈ ਘੜੀਐ ਸੁਰਾ ਚਸਧਾ ਕੀ ਸੁਚਧ॥ ੩੬॥
- 49. ਕਰਿ ਖੰਿ ਕੀ ਬਾਣੀ ਜੋਰੁ॥ ਚਤਥੈ ਹੋਰੁ ਨ ਕੋਈ ਹੋਰੁ॥ ਚਤਥੈ ਜੋਧ ਿਹਾਬਲ ਸੂਰ॥ ਚਤਨ ਿਚਹ ਰਾਿੁ ਰਚਹਆ ਭਰਪੂਰ॥ ਚਤਥੈ ਸੀਤੋ ਸੀਤਾ ਿਚਹਿਾ ਿਾਚਹ॥ ਤਾ ਕੇ ਰੂਪ ਨ ਕਥਨ ੇ ਜਾਚਹ॥ ਨਾ ਓਚਹ ਿਰਚਹ ਨ ਿਾਗੇ ਜਾਚਹ॥ ਚਜਨ ਕੈ ਰਾਿੁ ਵਸੈ ਿਨ ਿਾਚਹ॥ ਚਤਥੈ ਭਗਤ ਵਸਚਹ ਕੇ ਲੋਅ॥ ਕਰਚਹ ਅਨ ੰ ਦੁ ਸਚਾ ਿਚਨ ਸੋਇ॥
- 50. ਸਚ ਖੰਚਿ ਵਸੈ ਚਨਰੰਕਾਰੁ॥ ਕਚਰ ਕਚਰ ਵੇਖੈ ਨਦਚਰ ਚਨਹਾਲ॥ ਚਤਥੈ ਖੰਿ ਿੰਿਲ ਵਰਭੰਿ॥ ਜੇ ਕੋ ਕਥੈ ਤ ਅੰਤ ਨ ਅੰਤ॥ ਚਤਥੈ ਲੋਅ ਲੋਅ ਆਕਾਰ॥ ਚਜਵ ਚਜਵ ਹੁਕਿੁ ਚਤਵੈ ਚਤਵ ਕਾਰ॥ ਵੇਖੈ ਚਵਗਸੈ ਕਚਰ ਵੀਚਾਰੁ॥ ਨਾਨਕ ਕਥਨਾ ਕਰੜਾ ਸਾਰੁ॥ ੩੭॥
- 51. ਜਤੁ ਪਾਹਾਰਾ ਧੀਰਜੁ ਸੁਚਨਆਰੁ॥ ਅਹਰਚਣ ਿਚਤ ਵੇਦੁ ਹਥੀਆਰੁ॥ ਭਉ ਖਲਾ ਅਗਚਨ ਤਪ ਤਾਉ॥ ਭਾਂਿਾ ਭਾਉ ਅੰਚਿਿਤੁ ਚਤਤੁ ਢਾਚਲ॥ ਘੜੀਐ ਸਬਦੁ ਸਚੀ ਟਕਸਾਲ॥ ਚਜਨ ਕਉ ਨਦਚਰ ਕਰਿੁ ਚਤਨ ਕਾਰ॥ ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਨਦਚਰ ਚਨਹਾਲ॥ ੩੮॥
- 52. ਸਲੋਕੁ॥ ਪਵਣੁ ਗੁਰੂ ਪਾਣੀ ਚਪਤਾ ਿਾਤਾ ਧਰਚਤ ਿਹਤੁ॥ ਚਦਵਸੁ ਰਾਚਤ ਦੁਇ ਦਾਈ ਦਾਇਆ ਖੇਲੈ ਸਗਲ ਜਗਤੁ॥ ਚੰਚਗਆਈਆ ਬੁਚਰਆਈਆ ਵਾਚੈ ਧਰਿੁ ਹਦੂਚਰ॥ ਕਰਿੀ ਆਪੋ ਆਪਣੀ ਕੇ ਨ ੇ ੜੈ ਕੇ ਦੂਚਰ॥ ਚਜਨੀ ਨਾਿੁ ਚਧਆਇਆ ਗਏ ਿਸਕਚਤ ਘਾਚਲ॥ ਨਾਨਕ ਤੇ ਿੁਖ ਉਜਲੇ ਕੇਤੀ ਛੁਟੀ ਨਾਚਲ॥ ੧॥