κείμενο, μετάφραση, γραμματική, ασκήσεις

1. ΘΟΥΚΥΔΙΔΗ ΙΣΤΟΡΙΑ 8.52.1–8.53.1
ΑΓΝΩΣΤΟ 27
[8.52.1] Μετὰ δὲ τοῦτο Ἀλκιβιάδης μὲν Τισσαφέρνην παρεσκεύαζε καὶ
ἀνέπειθεν ὅπως φίλος ἔσται τοῖς Ἀθηναίοις, δεδιότα μὲν τοὺς
Πελοποννησίους, ὅτι πλέοσι ναυσὶ τῶν Ἀθηναίων παρῆσαν, βουλόμενον δὲ
ὅμως, εἰ δύναιτό πως, πεισθῆναι, ἄλλως τε καὶ ἐπειδὴ τὴν ἐν τῇ Κνίδῳ
διαφορὰν περὶ τῶν Θηριμένους σπονδῶν ᾔσθετο τῶν Πελοποννησίων (ἤδη
γὰρ κατὰ τοῦτον τὸν καιρὸν ἐν τῇ Ῥόδῳ ὄντων αὐτῶν ἐγεγένητο)· ἐν ᾗ τὸν τοῦ
Ἀλκιβιάδου λόγον πρότερον εἰρημένον περὶ τοῦ ἐλευθεροῦν τοὺς
Λακεδαιμονίους τὰς ἁπάσας πόλεις ἐπηλήθευσεν ὁ Λίχας, οὐ φάσκων
ἀνεκτὸν εἶναι ξυγκεῖσθαι κρατεῖν βασιλέα τῶν πόλεων ὧν ποτὲ καὶ πρότερον
ἢ αὐτὸς ἢ οἱ πατέρες ἦρχον. καὶ ὁ μὲν Ἀλκιβιάδης, ἅτε περὶ μεγάλων
ἀγωνιζόμενος, προθύμως τὸν Τισσαφέρνην θεραπεύων προσέκειτο· [8.53.1]
οἱ δὲ μετὰ τοῦ Πεισάνδρου πρέσβεις τῶν Ἀθηναίων ἀποσταλέντες ἐκ τῆς
Σάμου ἀφικόμενοι ἐς τὰς Ἀθήνας λόγους ἐποιοῦντο ἐν τῷ δήμῳ
κεφαλαιοῦντες ἐκ πολλῶν, μάλιστα δὲ ὡς ἐξείη αὐτοῖς Ἀλκιβιάδην
καταγαγοῦσι καὶ μὴ τὸν αὐτὸν τρόπον δημοκρατουμένοις βασιλέα τε
ξύμμαχον ἔχειν καὶ Πελοποννησίων περιγενέσθαι.

2. ΘΟΥΚΥΔΙΔΗ ΙΣΤΟΡΙΑ 8.52.1–8.53.1
Γραμματική (Μιχ. Οικονόμου)
 δεδιότα : μετοχή του ρήματος δέδοικα (αιτιατική ενικού αρσενικού
γένους)
Το ρ. δέδοικα ή δέδια (= φοβούμαι), (ρ. θ. ισχυρό δει- και με τροπή
του ε σεο: δοι-, αδύνατο θ. δι-). Τούτο είναι παρακείμ. του άχρηστου
ρ. δείδω και έχει σημασία ενεστώτα. Εκτός από τους κανονικούς τύπους
(δέδοικα, -κας, -κε κτλ.) έχει και ορισμένους εύχρηστους τύπους κατά τα
ρήματα σε -μι (πβ. § 347), δηλ. κλίνεται κατά τον ακόλουθο τρόπο:
Οριστική Υποτακτική Προστακτ
.
Απαρ. Μετοχή
δέ-δοι-κα
δέ-δοι-κας
δέ-δοι-κε
δε-δοί-καμεν
δε-δοί-κατε
δε-δοί-κασι(ν)
ή δέ-δι-α
δέ-δι-ας
δέ-δι-ε
δέ-δι-μεν
δέ-δι-τε
δε-δί-ασι(ν)
—
—
δε-δί-ῃ
—
—
δε-δί-ωσι(ν)
—
(δέ-δι-θι)
(δε-δί-τω)
—
—
—
δε-δoι-κέναι
ή
δε-δι-έναι
δε-δοι-κὼς
δε-δοι-κυῖα
δε-δοι-κὸς
ή δε-δι-ὼς
δε-δι-υῖα
δε-δι-ὸς
Υπερσυντέλ. (με σημασ. παρατ.) ἐ-δε-δοί-κειν, -κεις, -κει, -κεμεν, -κετε, -
κεσαν καιἐ-δέ-δι-σαν. Μέλλ. δεί-σομαι, -σει, -σεται κτλ. Αόρ. ἔ-δει-σα.
Παράγ. δεῖ-μα (= τρόμος), δέος ουδ. (= φόβος).
 τοῦ ἐλευθεροῦν : απαρέμφατο ενεστώτα ενεργητικής φωνής του
συνηρημένου ρήματος ἐλευθερόω-ῶ
κλίνεται κατά το δηλόω- ῶ

3. ΘΟΥΚΥΔΙΔΗ ΙΣΤΟΡΙΑ 8.52.1–8.53.1
 ξυγκεῖσθαι : απαρέμφατο ενεστώτα (με σημασία παρακειμένου) του ρ.
κεῖμαι
Το ρ. κεῖμαι (= κείτομαι, είμαι τοποθετημένος), (ρ. θ. κει-). Ενεστώτας με
σημασία παρακειμένου του ρ. τίθεμαι (βλ. § 346, β):
Οριστική Υποτακτική Ευκτική Προστακτ. Απαρ. Μετοχή
κεῖ-μαι
κεῖ-σαι
κεῖ-ται
κεί-μεθα
κ.τ.λ.
—
—
κέ-ηται
—
κέ-ησθε
κέ-ωνται
—
—
κέ-οιτο
—
—
κέ-οιντο
—
κεῖ-σο
κεί-σθω
—
κεῖ-σθε
κ.τ.λ.
κεῖ-σθαι κεί-μενος
κει-μένη
κεί-μενον
Παρατ. (με σημασία υπερσυντ.) ἐ-κεί-μην, ἔ-κει-σο, ἔ-κει-το κτλ.
Μέλλ. κεί-σομαι, κεί-σῃ, κεί-σεται κτλ.
Παράγ. κειμήλιον, κοίτη (απ' όπου κοιτίς, κοιτὼν κτλ.).
Ασκήσεις
Να συμπληρώσετε τον πίνακα με τον τύπο που ζητείται.
ἀνέπειθεν, β’ εν. ορ. & προστ. Μ.Φ.
ἔσται, να κλιθεί η ευκτική του ίδιου χρόνου
πλέοσι, να γραφούν οι πλάγιες πτώσεις
δύναιτο, γ’ πληθ. ορ. παθ. αορ.
ᾔσθετο, εγκλιτική αντικατάσταση
ἐλευθεροῦν, να κλιθεί η ορ. παρατατικού

4. ΘΟΥΚΥΔΙΔΗ ΙΣΤΟΡΙΑ 8.52.1–8.53.1
προσέκειτο, εγκλιτική αντικατάσταση
ἀποσταλέντες, χρονική αντικατάσταση
ἀφικόμενοι, β’ πληθ. ορ. & ευκτ. πρκ.
ἐξείη, εγκλιτική αντικατάσταση
καταγαγοῦσι, χρονική αντικατάσταση
περιγενέσθαι, να κλιθεί η προστ. αορ. β’
Μτφρ. Ε. Λαμπρίδη. 1962. Θουκυδίδου Ιστορία. Πρόλογος, μετάφραση,
σχόλια. Εισαγωγή: Ι.Θ. Κακριδής. Ι–IV. Αθήνα: Γκοβόστης.
[8.52.1] Ύστερ' απ' αυτά εξακολούθησε ο Αλκιβιάδης να προετοιμάζει και να
δασκαλεύει τον Τισσαφέρνη, με ποιον τρόπο να μεταγυρίσει τη φιλία του
προς τους Αθηναίους· ο Τισσαφέρνης είχε αρχίσει να φοβάται κι αυτούς τους
Λακεδαιμονίους, γιατί βρίσκονταν στα λημέρια του με περισσότερα καράβια
παρά οι Αθηναίοι, και ήθελε ν' ακολουθήσει τις ορμήνειες του Αλκιβιάδη, αν
μπορούσε με κάποιον τρόπο να πειστεί με ισχυρά επιχειρήματα τόσο γι'
άλλους λόγους όσο και γιατί είχε μάθει τη διένεξη στην Κνίδο ανάμεσα στους
Πελοποννησίους ως για τις σπονδές του Θηριμένη (γιατί είχε ξεσπάσει στο
κεφάλι του την εποχή που βρίσκονταν οι Λακεδαιμόνιοι στη Ρόδο)· εκεί ο
Λίχας είχε επικυρώσει με τις δηλώσεις του όσα του είχε πει προτήτερα ο
Αλκιβιάδης, πως πολιτική των Λακεδαιμονίων ήταν να ελευθερώσουν όλες
τις Ελληνικές πολιτείες χωρίς εξαίρεση, λέγοντας πως ήταν αβάσταχτο να
υπάρχουνε συνθήκες που έδιναν στο βασιλιά της Περσίας την επικυριαρχία
σε όσες πολιτείες εξουσίασε ποτέ ή αυτός ο ίδιος ή οι πρόγονοί του. Και

5. ΘΟΥΚΥΔΙΔΗ ΙΣΤΟΡΙΑ 8.52.1–8.53.1
τώρα βέβαια ο Αλκιβιάδης, που τα έπαιζε όλα για όλα κολάκευε κι ορμήνευε
τον Τισσαφέρνη με ζήλο πολύ κ' επιμονή.
[8.53.1] Οι πρέσβεις τώρα που είχανε στείλει από τη Σάμο οι Αθηναίοι με
αρχηγό τον Πείσανδρο, όταν έφτασαν στην Αθήνα, μίλησαν μπροστά στην
σύναξη του λαού, συγκεφαλαιώνοντας πολλά επιχειρήματα και τονίζοντας
πως είχαν τώρα οι Αθηναίοι τη δυνατότητα, αν ξανάφερναν πίσω τον
Αλκιβιάδη και δεν κρατούσαν το ίδιο δημοκρατικό πολίτευμα, να κερδίσουν
τη συμμαχία του Πέρση βασιλιά, και να νικήσουν τους Πελοποννησίους.
http://www.greek-
language.gr/greekLang/ancient_greek/tools/corpora/anthology/content.html
?m=1&t=226