1. Αναπαράσταση των κτισμάτων
του βράχου
ΑΚΡΟΠΟΛΗ-ΑΘΗΝΑ
Ο λόφος
Η Ακρόπολη Αθηνών είναι ένας βραχώδης λόφος ύψους 156 μ.
από την επιφάνεια της θάλασσας και 70 μ. περίπου από το επίπεδο
της πόλης της Αθήνας. Η κορυφή του έχει
σχήμα τραπεζοειδές μήκους 300 μ. και μέγιστου πλάτους 150 μ.
Στο βραχώδη λόφο της Ακρόπολης, που δεσπόζει στο κέντρο της
σύγχρονης Αθήνας, βρισκόταν το σπουδαιότερο και
μεγαλοπρεπέστερο ιερό της αρχαίας πόλης, αφιερωμένο, κατά
κύριο λόγο, στην προστάτιδα θεά της, την Αθηνά. Με τον ιερό αυτό χώρο σχετίζονται οι σημαντικότεροι
μύθοι της αρχαίας Αθήνας, οι μεγάλες θρησκευτικές εορτές, οι παλαιότερες λατρείες της πόλης αλλά και
ορισμένα από τα καθοριστικά για την ιστορία της γεγονότα. Τα μνημεία της Ακρόπολης, αρμονικά
συνδυασμένα με το φυσικό περιβάλλον, αποτελούν μοναδικά αριστουργήματα της αρχαίας αρχιτεκτονικής,
που εκφράζουν πρωτοποριακούς συσχετισμούς ρυθμών και τάσεων της κλασικής τέχνης και επηρέασαν την
πνευματική και καλλιτεχνική δημιουργία για πολλούς αιώνες αργότερα. Η Ακρόπολη του 5ου αι. π.Χ.
αποδίδει με τον τελειότερο τρόπο το μεγαλείο, τη δύναμη και τον πλούτο της Αθήνας στην εποχή της
μεγαλύτερης ακμής της, το ''χρυσό αιώνα'' του Περικλή.
Ο λόφος είναι απρόσιτος απ’ όλες τις πλευρές εκτός της δυτικής, όπου και βρίσκεται η οχυρή είσοδος, η
διακοσμημένη με τα λαμπρά Προπύλαια.
Προπύλαια
Τα Προπύλαια, προθάλαμος για την είσοδο στην Ακρόπολη.
Η μνημειώδης αυτή είσοδος της Ακρόπολης άρχισε να χτίζεται
το 436 π.Χ. μετά την ολοκλήρωση του Παρθενώνα, πάνω σε σχέδια
του αρχιτέκτονα Μνησικλή. Το οικοδόμημα αυτό διαιρείται σε τρία
μέρη. Στο κέντρο βρίσκεται ένα ναόσχημο μακρύ κτίσμα με ψηλό
αέτωμα και όψη δωρικού ναού. Δεξιά και αριστερά από αυτό είναι
χτισμένες από μία πτέρυγα που μοιάζουν με δωρικούς ναούς χωρίς αέτωμα, αλλά έχουν στέγη αετοειδή. Τα
Προπύλαια δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ. Το 431 άρχισε ο Πελοποννησιακός πόλεμος και οι εργασίες
σταμάτησαν. Το 429 πέθανε ο Περικλής και οι διάδοχοί του δεν έδειξαν ενδιαφέρον για τη συνέχιση του
έργου.
Ο Παρθενώνας

2. ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ- ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ
Ο Βυζαντινός Ναός της Ύπατης Σοφίας του Ένσαρκου Λόγου
του Θεού, περισσότερο γνωστή ως Αγία Σοφία ή Αγιά-Σοφιά,
(τουρκικά Ayasofya, λατινικά Sancta Sophia ή Sancta
Sapientia), γνωστός και ως Ναός της Αγίας του Θεού Σοφίας ή
απλά Η Μεγάλη Εκκλησία[1]
, ήταν από το 360 μέχρι το
1453 ορθόδοξος καθεδρικός ναός της Κωνσταντινούπολης, με
εξαίρεση την περίοδο 1204 - 1261 κατά την οποία
ήταν ρωμαιοκαθολικός ναός, ενώ μετά την άλωση της
Κωνσταντινούπολης μετατράπηκε σε τέμενος, μέχρι το 1934
και αποτελεί σήμερα μουσειακό χώρο (τουρκικά Ayasofya
Müzesi).
Ανήκει στις κορυφαίες δημιουργίες της βυζαντινής ναοδομίας, πρωτοποριακού σχεδιασμού, και υπήρξε
σύμβολο της πόλης, τόσο κατά τη βυζαντινή όσο και κατά την οθωμανική περίοδο. Το παρόν κτίσμα
ανεγέρθηκε τον 6ο αιώνα, επί βασιλείας τουΙουστινιανού Α΄, από τους μηχανικούς Ανθέμιο από
τις Τράλλεις (σημ. Αϊδίνιο) και Ισίδωρο από τη Μίλητο. Στο ίδιο σημείο, επί του πρώτου λόφου της
Κωνσταντινούπολης και σε κοντινή απόσταση από το Μέγα Παλάτιον και τον Ιππόδρομο της πόλης, είχαν
χτιστεί παλαιότερα δύο ακόμα ναοί που καταστράφηκαν από πυρκαγιά.
Το οικοδόμημα ακολουθεί τον αρχιτεκτονικό ρυθμό της βασιλικής με τρούλο και συνδυάζει στοιχεία της
πρώιμης βυζαντινής ναοδομίας, σε πολύ μεγάλη κλίμακα. Αρχιτεκτονικές επιρροές της Αγίας Σοφίας
εντοπίζονται σε αρκετούς μεταγενέστερους ορθόδοξους ναούς αλλά και σε οθωμανικά τζαμιά, όπως
στο τέμενος του Σουλεϊμάν και στο Σουλταναχμέτ τζαμί[2]
. Εκτός από τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό της, η
Αγία Σοφία ξεχωρίζει επίσης για τον πλούσιο εσωτερικό διάκοσμό της, που ωστόσο υπέστη σοβαρές
καταστροφές κυρίως από τις βαρβαρότητες των Τούρκων κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής κυριαρχίας.
Ιστορία
Μετά τα εγκαίνια της Κωνσταντινούπολης το 337, η ανέγερση ενός ναού της
Αγίας Σοφίας υπήρξε τμήμα ενός ευρύτερου προγράμματος οικοδόμησης
γύρω από το Μέγα Παλάτι. Η πρώτη Αγία Σοφία εγκαινιάστηκε το 360 επί της
αυτοκρατορίας τουΚωνσταντίου Β΄ και μαζί με το ναό της Αγίας
Ειρήνης αποτελούσε τον κύριο καθεδρικό ναό της πρωτεύουσας και έδρα του
Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης. Εικάζεται ότι επρόκειτο για
ξυλόστεγη βασιλική, τρίκλιτη ή πεντάκλιτη[2]
. Καταστράφηκε από πυρκαγιά
το 404 και χτίστηκε εξαρχής τα επόμενα χρόνια. Ο νέος ναός εγκαινιάστηκε το 415 επί βασιλείας
του Θεοδοσίου Β΄ και καταστράφηκε από τους οπαδούς του πατριάρχη επειδή ο Θεοδόσιος είχε μια
διαμάχη με τον Πατριάρχη. Αν και λίγα συμπεράσματα μπορούν να εξαχθούν ως προς την αρχιτεκτονική
αξία του οικοδομήματος, οι ιστορικές πηγές μαρτυρούν πως στο εσωτερικό του φυλάσσονταν ιερά κειμήλια
μεγάλης αξίας, από χρυσό ή ασήμι. Σύμφωνα με τις πλέον πρόσφατες προσπάθειες αναπαράστασης του
ναού, υποθέτουμε πως είχε εύρος 52 μ. αποτελούμενη από ένα κεντρικό κλίτος και τέσσερις διακριτούς
διαδρόμους[3]
. Κατά τη Στάση του Νίκα το 532, υπέστη μεγάλη φθορά και το κτίσιμο του ναού που
διατηρείται ως σήμερα δρομολογήθηκε από τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό Α'.
Αρχιτέκτονες του ναού ήταν οι γεωμέτρες Ανθέμιος από τις Τράλλεις και ο Ισίδωρος από τη Μίλητο. Η
κατασκευή του ολοκληρώθηκε σε μικρό χρονικό διάστημα και τα εγκαίνιά του τελέστηκαν στις 27
Δεκεμβρίου του 537. Τότε, σύμφωνα με το θρύλο, ο Ιουστινιανός αναφώνησε «Δόξα τω Θεώ τω
Η Αγία Σοφία από ψηλά
Το εσωτερικό του ναού

3. καταξιώσαντί με τοιούτον έργον επιτελέσαι. Νενίκηκά σε, Σολομών!»[4]
, θέλοντας έτσι να εκφράσει το
θαυμασμό του για το μνημείο το οποίο ήταν πιο θαυμαστό από τον Ναό του Σολομώντα στα Ιεροσόλυμα.
ΟΙ ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ
Οι πυραμίδες της Γκίζας είναι το αρχαιότερο σωζόμενο μνημείο από τα
επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου και είναι οι πιο διάσημεςπυραμίδες του
κόσμου. Βρίσκονται στην Αίγυπτο. Η κατασκευή χρονολογείται στο 2580
π.Χ. και βρίσκεται στη Νεκρόπολη της Γκίζας. Το σύμπλεγμα
πιθανολογείται ότι χρησιμοποιήθηκε για τον ενταφιασμό Φαραώ και κατασκευάστηκε από την τέταρτη
δυναστεία των Αιγυπτίων.
Οι Μεγάλες Πυραμίδες
Στην αρχαία Νεκρόπολη της Γκίζας ανήκουν: η Πυραμίδα του Χέοπα, γνωστή και ως "η Μεγάλη
Πυραμίδα", η λίγο μικρότερη Πυραμίδα του Χεφρήνου και η σχετικά μετρίου μεγέθους Πυραμίδα του
Μυκερίνου. Ανήκουν και οι τρεις στην Τέταρτη δυναστεία. Όλες μαζί σχημάτιζαν ένα απέραντο
συγκρότημα από μικρότερες πυραμίδες (των βασιλισσών), νεκρικούς
ναούς, Μαστάμπες και τάφους αξιωματούχων. Στη Νεκρόπολη ανήκει
και η περίφημη Μεγάλη Σφίγγα.
Πυραμίδα του Χέοπα
Η μεγαλύτερη και πιο διάσημη είναι η πυραμίδα του Χέοπα (ή Χούφου) ενώ οι άλλες δύο είναι μικρότερες
και βρίσκονται κάποια μέτρα μακρύτερα από την πυραμίδα του Χέοπα.
Έχει ύψος 146,60 μ. και τέλεια τετράγωνη βάση με πλευρά 230,35 μ. προκαλεί δε εντύπωση στους
σύγχρονους ερευνητές για τα δεδομένα της εποχής της κατασκευής
της. Έχει όγκο 2.521.000 κυβικά μέτρα, καλύπτει επιφάνεια
54.000 τετραγωνικών μέτρων και το υπολογιζόμενο βάρος της
φθάνει τους 6,5 εκατομμύρια τόνους. Συμπεριλαμβάνονταν
στα Επτά Θαύματα του κόσμου. Για την αποπεράτωσή της
χρειάστηκαν 30 χρόνια δουλειάς από 100.000 εργάτες-δούλους,
πολλοί από τους οποίους πέθαναν κατά τη διάρκεια κατασκευής
Ετοιμάστε βαλίτσες….φεύγουμε
!!!!!!!!!!!!!
Η Σφίγγα

4. της. Το μνημείο σήμερα συγκινεί τους επισκέπτες της Αιγύπτου για το μεγαλείο του και την τεχνική του και
προβληματίζει τους σύγχρονους ειδικούς για το πώς μπόρεσαν να λύσουν τα τόσα προβλήματα μηχανικής
και στατικής οι αρχαίοι συνάδελφοί τους. Εξωτερικά, η πυραμίδα του Χέοπα είναι επιστρωμένη με πλάκες
από γρανίτη. Το εσωτερικό ήταν λαβύρινθος από διαδρόμους και δωματιάκια, που εμπόδιζαν την εύκολη
διείσδυση στον κύριο χώρο, όπου βρισκόταν η σαρκοφάγος του Φαραώ. Ο χώρος αυτός είχε ύψος 5 μ.,
πλάτος 5,34 μ. και μήκος 10,33 μ. Η λάρνακα, μέσα στην οποία βρισκόταν ημούμια του Φαραώ, ήταν από
ροζ γρανίτη.