2. Son textos nos cales o emisor expón as súas ideas ou
opinións para demostrar a veracidade dunha tese que
defende como certa ou para rebater a que ten como
falsa. Inténtase convencer ou persuadir ao
interlocutor.
3. A.- Segundo o ámbito da comunicación:
Coloquiais: comunicacións familiares e con amigos,
por ex. cando intentamos convencer un amigo para que
saia.
Formais: actos máis portocolarios, como cando un
avogado realiza a defensa dun cliente.
B.- Segundo a canle utilizada:
Orais: debates, mesas redondas, publicidade da radio e
TV
Escritos: editorial dun xornal ou folleto publicitario.
4. A estrutura máis frecuente:
Introdución + Tese + Argumentos + Conclusión
Introdución: Preséntase o tema intentando unha recepción
favorable no interlocutor.
Tese: Idea fundamental que se quere defender ou rebater.
Argumentos: Razoamentos que se empregan para
convencer o receptor de que a tese é certa.
Conclusión: Reafirma a tese da que se parte.
5. 1. Argumentos lóxico-racionais: son os siloxismos
Argumentos por analoxía: Conparando dúas situacións, seres
ou cousas diferentes.
Razoamentos por causa: Establécese unha conexión causal
entre dous feitos que fundamentan e a tese.
Razoamento sintomático: os indicios ou sinais son os que nos
din se existe un fenómeno.
Argumentos de feito: Os que se basean en datos estatísticos.
Razoamento por exemplos: a partir de varios casos similares,
constrúese unha tese común, que se aplica a un novo caso do
mesmo tipo.
6. 2. Argumentos subxectivos: menos exactos e dependentes da opinión
xeral.
Argumentos de autoridade: citando o testemuño dunha persoa
con prestixio.
Argumentos emotivo-afectivo: apelan aos sentimentos dos
receptores provocando unha reacción de simpatía ou
rexeitamento.
Arguemtos legais: os baseados nas leis.
Argumentos persoais: Apélase á confianza que inspira o emisor.
O “Fetichismo de masas”: a maioría ten a razón e elixe o
correcto.
Argumentos ad hominen: Rexéitase a opinión allea atacando á
persoa que a mantén, sen entrar no tema da disputa.
7. As ideas aparecen ordenadas e claras.
Preguntas retóricas para atraer a atención do receptor.
Abundan os conetores causais, consecutivos, condicionais, etc.
que permiten unir argumentos e tese.
Oracións subordinadas que fan depender unhas ideas doutras.
Complexidade sintáctica.
Apoio dos argumentos con exemplos, citas, enumeracións, etc.
Uso de fórmulas que implican ao interlocutor, como o emprego da
1ª e 2ª persoa de plural no canto do singular.
Uso de verbos con significado neutro: ter, ser, crer, etc.
Moitas expresións impersoais e obxectivas en terceira persoa.
O tempo máis usual é o presente, xa que a argumentación ten un
aspecto de verdade por enriba do tempo.
Proliferación de metáforas, antíteses, sinonimia, paralelismos que
facilitan a comprensión.
Acada grande importancia o significado connotativo das palabras.
8. De seguido poderedes ver un exemplo de texto
argumentativo oral no cal se explica cal é a
situación económica actual no mundo, en
palabras de Miguel Ángel Revill, para o programa
La Sexta Noche.