10. Αντιμετώπιση.
Όταν γεννάνε μικρά, να
τα δίνουμε σε κάποιο
συγγενή ή φίλο.
Όταν παίρνουμε ένα
ζώο, να είμαστε
σίγουροι ότι θα το
κρατήσουμε μέχρι το
θάνατό του.
Οι δήμοι θα πρέπει να
τα μαζεύουν και να τα
βάζουν σε καταφύγια
ζώων.
Ένας άλλος τρόπος, για
να αντιμετωπίσουμε το
πρόβλημα των
αδέσποτων ζώων, είναι
η στείρωση.
11. Καταγραφή των ζώων που τελικά
κυκλοφορούν αδέσποτα στην
περιοχή του Δήμου.
Εμβολιασμός των ζώων αυτών με
τα απαραίτητα εμβόλια και
ταυτόχρονα άνοιγμα σχετικού
βιβλιαρίου Υγείας από τον
κτηνίατρο.
13. Τα ζώα αυτά είναι πολλές φορές
δεξαμενή διαφόρων μεταδοτικών
ασθενειών για τα υπόλοιπα ζώα
(λεϊσμανίαση, λευχαιμία και AIDS
της γάτας) ή και τους ανθρώπους
(λεϊσμανίαση).
14. Λόγω της κακής εμπειρίας που
πιθανόν έχουν από τους
ανθρώπους (αφού τα περισσότερα
από αυτά έχουν εγκαταλειφθεί),
είναι φοβικά με αποτέλεσμα
πολλά από αυτά να παρουσιάζουν
επιθετική συμπεριφορά.
16. Ο νόμος 4235/2014 άρθρο 46 παράγραφος ε
συγκεκριμένα αναφέρει: « Την ευθύνη για την
επίβλεψη και τη φροντίδα των επανεντασσόμενων
αδέσποτων ζώων έχουν, από κοινού, οι Δήμοι, οι
οποίοι μάλιστα μπορούν να δημιουργήσουν και
σημεία παροχής τροφής και νερού για τα ζώα
αυτά, καθώς και τα συνεργαζόμενα με αυτούς
φιλοζωικά σωματεία και ενώσεις.
Δεν απαγορεύεται η παροχή τροφής και νερού σε
αδέσποτα ζώα συντροφιάς από φιλόζωους
πολίτες, υπό την προϋπόθεση ότι τηρούνται οι
κανόνες καθαριότητας και υγιεινής».
17. Είναι υποχρέωση μας να ταΐζουμε και
να ποτίζουμε τ’ αδέσποτα.
Όποιος ταΐζει αδέσποτα δεν έχει
ευθύνη για τις αντιδράσεις των
ζώων!
35. Η Παγκόσμια Ημέρα Αδέσποτων Ζώων
καθιερώθηκε με πρωτοβουλία των ολλανδικών
φιλοζωικών οργανώσεων το 2010 για την
ευαισθητοποίηση της διεθνούς κοινότητας
σχετικά με την τύχη των 600 εκατομμυρίων
αδέσποτων ζώων που υπολογίζεται ότι
διαβιούν υπό άθλιες συνθήκες στον πλανήτη
μας.
36. Η 4η Απριλίου επιλέχθηκε ως Παγκόσμια
Ημέρα Αδεσπότων Ζώων.
37. Αγάπιος
Η συγκινητική ιστορία ενός σκύλου
Ο Αγάπιος, όταν βρέθηκε τραυματισμένος κάπου στη
Ραχιά της Βέροιας, δεν είχε ακόμα όνομα. Ήταν ένας
αδεσποτούλης από τους πολλούς, που κατέληξε να
σέρνεται παραπληγικός σε ένα υγρό, τσιμεντένιο κλουβί
του Δημοτικού Κυνοκομείου Βέροιας.
Καμιά φαρμακευτική αγωγή δεν μπορούσε να τον
βοηθήσει, καμιά προοπτική δεν υπήρχε γι αυτόν, κανένα
ελπιδοφόρο μέλλον.
Στην καλύτερη περίπτωση θα ζούσε σερνάμενος και
φυλακισμένος,
όσο θα άντεχε ο οργανισμός του από τις πληγές στα
αδύναμα πόδια του. Στη χειρότερη η ευθανασία μπορεί να
φάνταζε και ως σωτηρία.
38. Ώσπου, κάποια στιγμή, αυτό το υπέροχο βλέμμα
του, που απεγνωσμένα ζητούσε
βοήθεια, συναντήθηκε με το βλέμμα μέλους του
Συλλόγου Ζωόφιλων Ημαθίας. Από εκείνη τη στιγμή
ο χρόνος άρχισε να μετράει αντίστροφα για τον
Αγάπιο. Σε λίγες μέρες η φωτογραφία του και η
ιστορία του βρισκόταν σε όλες
τις φιλοζωικές σελίδες του ιντερνέτ, των εφημερίδων
και περιοδικών, σε Ελλάδα και εξωτερικό. Μια
φιλοζωική παγκόσμια αλυσίδα ξεδιπλώθηκε για την
σωτηρία του Αγάπιου. Τα μηνύματα συμπάθειας και
αγωνίας για την τύχη του ήταν απρόσμενα πολλά.
39. Το βασικό όμως μήνυμα ήταν ένα, να απομακρυνθεί το
γρηγορότερο δυνατόν από τον ακατάλληλο χώρο του
κυνοκομείου. Με την άμεση κινητοποίηση του
συλλόγου, ο Αγάπιος μεταφέρθηκε
στην Κτηνιατρική Σχολή Θεσσαλονίκης, η οποία πρότεινε
εγχείρηση μεγάλου οικονομικού κόστους και μικρού
αναμενόμενου αποτελέσματος.
Και σαν από θαύμα έφτασε η ευχάριστη είδηση. Ένα
από τα μεγαλύτερα φιλοζωικά σωματεία της Γερμανίας
σε συνεργασία με έναν καθηγητή
κτηνιατρικής αναλάμβαναν την πλήρη αποθεραπεία
του Αγάπιου. Σε λίγες μέρες
ο Αγάπιος ταξίδεψε στη Γερμανία.
40. Μετά από πολλαπλές πολυδάπανες
εγχειρήσεις και αμέτρητες
υδροθεραπείες το θαύμα έγινε και
ο Αγάπιος ξαναστήθηκε στα πόδια
του!
Σήμερα ζει ευτυχισμένος στη
Γερμανία με τη νέα του οικογένεια
που τον υπεραγαπά ……