1. «Δεν με νοιάηει»
Δεν με νοιάηει αν δεν μου γράφεισ, κι’ αν τα δϊρα που ςου χάριςα δεν τα’ χεισ
Δεν με νοιάηει αν δεν κυμάςαι, και ςτο κρεβάτι ςου με άλλον κοιμάςαι
Δεν με νοιάηει αν κρατιζςαι και με τον φίλο ςου καλφτερα γαμιζςαι
Δεν με νοιάηει ειλικρινά, ‘γιναν όλα ςκόνθ, κρφψαλα
Θςουν τα πάντα απ’ τον Ιεό μζχρι τον Σατανά, μια δφναμθ που κάνει τθν ψυχι να πετά
Κατοικοφςεσ ςτθν καρδιά που για ςζνα χτυπά, ςαν αυτόχειρασ ςτο κάνατο ςε αναηθτά
Ζοφςα ζνα όνειρο που δεν πίςτευα ότι κα πραγματοποιθκεί ποτζ, να όμωσ που ζγινε
Πιρα δφναμθ από αυτό, με ζκανε πιο ικανό, δεν πίςτευα ποτζ πωσ κα ‘φευγεσ και κα ζμενε
αυτό. Λζω:
ιςουν τα πάντα απ’ τον παράδειςο ςτθν κόλαςθ, τα χείλθ ςου ςτα χείλθ μου μωρό ιταν
απόλαυςθ.
Μα εςφ αλλοφ, αλλοφ κι’ εγϊ παρζα με τον διάολο ςτθν Κόλαςθ. Δεν ζχω να ςου δϊςω
αυτά που κεσ εςφ.
Η νφχτα φτάνει, και κάνει τα πάντα να με τρελάνει, νθφάλιο δεν μ’ αφινει , φωτιά ανάβει
και ςβινει. Αναρωτιζμαι για εκείνθ, θ πόρτα ανοίγει ι κλείνει? Εφχομαι ςτθ ηωι τθσ μόνθ
για πάντα να μείνει!
Δεν με νοιάηει αν δεν μου γράφεισ, κι’ αν τα δϊρα που ςου χάριςα δεν τα’ χεισ
Δεν με νοιάηει αν δεν κυμάςαι, και ςτο κρεβάτι ςου με άλλον κοιμάςαι
Δεν με νοιάηει αν κρατιζςαι και με τον φίλο ςου καλφτερα γαμιζςαι
Δεν με νοιάηει ειλικρινά, ‘γιναν όλα ςκόνθ, κρφψαλα
Θςουν όμορφθ, γλυκιά, είχεσ μπει ςτθν καρδιά. Ποτζ δεν ςκζφτθκα να φφγω από εςζνα
μακριά . Επίςθσ, δεν μου πζραςε ποτζ μωρό απ’ το μυαλό να ςε πικράνω, γενικϊσ να ςου
κάνω κάποιο κακό. Βλζπεισ δεν το’ χω μζςα μου, ξζρεισ, δεν είμαι τζτοιοσ τφποσ. Κι’ αυτό
ςίγουρα φαίνεται ςτο αμαρτωλό μου φφοσ. Ίςωσ να μθν ζφτανε θ αφρα. Φεφγεισ? Γειά ςου!
Αντίο! Δεν κα τα βάψω μαφρα!
Το ‘παιηεσ πάντα ακϊα, μου φζρκθκεσ χειρότερα απ’ τα ηϊα που κατοικοφν ςτθ ηοφγκλα.
Ψεφτικια και απακισ ςαν κοφκλα ςε βιτρίνα, μου ζπρθξεσ τουσ όρχεισ μόνο ςτον πρϊτο
μινα!
Στθν πρϊτθ εβδομάδα, ςτο διάςτθμα μιασ μζρα ζπρεπε να βγάλω τθν αποςτολι ςφαίρασ.
Μζχρι που μίλθςε ο αζρασ. Ναι, λοιπόν πεντάμορφθ, εγϊ ζγινα τζρασ.
Δεν με νοιάηει, δεν με νοιάηει κακόλου αν θ κατάςταςθ αυτι ζχει πάει κατά διαόλου!
Δεν με νοιάηει, δεν με νοιάηει κακόλου αν θ κατάςταςθ αυτι ζχει πάει κατά διαόλου! (Χ2)
Δεν με νοιάηει αν δεν μου γράφεισ, κι’ αν τα δϊρα που ςου χάριςα δεν τα’ χεισ
Δεν με νοιάηει αν δεν κυμάςαι, και ςτο κρεβάτι ςου με άλλον κοιμάςαι
Δεν με νοιάηει αν κρατιζςαι και με τον φίλο ςου καλφτερα γαμιζςαι
Δεν με νοιάηει ειλικρινά, ‘γιναν όλα ςκόνθ, κρφψαλα