Professional Sinnerz The Newest

1. Υπάρχει κάτι που αξίζει κι αξίζει πολλά
Δεν είναι ανάγκη να φερθείς φίλε μου τόσο σκληρά
Θα φύγεις σαν χαρτί στον άνεμο μαζί με φωτιά
Κοίτα να ψάξεις να το σβύσεις πλέον θα‘ναι αργά
Βάλ’ το στο χέρι σου και κλείσ’το, κράτα γερά
Διώξε τα σύννεφα απο πάνω σου και κοίτα μπροστά
Κοίτα τον άνθρωπο που σ’αγαπά σου χαμογελά
Καθρεφτίζεσαι στα μάτια μου και βλέπεις πουστιά
Μάζεψε το δάκρυ μου απ’το πάτωμα και σβύσ’ τη φωτιά
Που’χεις ανάψει, είναι δουλειά σου και το ξέρεις καλά.
Στην προηγούμενη ζωή ήσουν εμπρηστής στο επάγγελμα
Πάρε προσοχή στο σεβασμό μου, σαν να’ταν άγεμα
Αφου στο φέρνω όμορφα σαν Θεού άγγιγμα
Σ’έπιασα αδιάβαστο, κάτσε μάθε το μάθημα
Σαν καθηγητής κάτω απο τη βάση βάζω άνετα
Ανάθεμα! Δεν καταλαβαίνεις τίποτα απο αυτά
που κάθομαι και σου λέω, βυθίζομαι την ωρα εκείνη που λέω πως επιπλέω
με ρώτησες ποτέ το λόγο για τον οποίο κάθομαι επί μέρες κλαίω
είσαι κάτι τελευταίο λέω,
λέω πως λέω μαλακίες.
Καίγεται το μυαλό όταν φιλοξενώ αηδίες
Η μια πάνω από την άλλη
Η διαφορά μιας σκέψης απ’τη σκέψη σου μεγάλη
Πάλι κατέληξα να έχω όψη ακέφαλου καβαλάρη με ζάλη όμως δίχως άλογο
Λες και είπα κάτι παράλογο και μου σερβίρανε μέσα στο σπίτι μου φαί ανάλατο
Ρουφίξαν τον ιδρώτα από το σώμα μου για να μη φαίνεται πως πήρα νίκη κι είχα βγάλει
φρίκη
Όπως κι αυτοί οι στίχοι, γύρω μου τέσσερις τοίχοι,
εσύ στο ρετιρέ κι’ εγώ στην αποθήκη

2. Είχα σκουριάσει.
Δύο φορές είδα το πνεύμα μου να φεύγει- το’χα πιάσει- νόμιζα είχα χάσει
Το δέρμα μου είχε πέσει, το δέρμα μου είχε γεράσει.
Άν το άγχος ήταν χρήμα θα με λέγαν κι’ Ωνάση
Στα λόγια αυτά δώσε βάση, διότι έχω την τάση να χαρακώνω
την πράξη, η οποία δεν είναι εντάξει, με μέθοδο που θα πιάσει
και το εγώ σου θα σπάσει
Είδες την φάτσα σου τζάμι, και το τζάμι είχε σπάσει
Κομμάτια, θρύψαλα
Μπορώ να πω πως δίψασα για λίγη κατανόηση
Έχω άλλες 10 εντολές για σένα σαν τον Μωυσή
Θα σου’ μαι ευγνώμων να μου πεις τώρα πως νοιώθεις κι εσύ
Μα ξέρω νοιώθεις χάλια
Οι στίχοι αυτοί σου σφίξαν την καρδιά σαν τανάλια
Κρατάω αδαμάντινη βεντάλια
Άνετος και σου δίνω το φως
Η αξία μου ήταν ουρανός κι εγώ ήμουν ένας θεός
Υπάρχει κάτι που αξίζει κι αξίζει πολλά
Δεν είναι ανάγκη να φερθείς φίλε μου τόσο σκληρά
Θα φύγεις σαν χαρτί στον άνεμο μαζί με φωτιά
Κοίτα να ψάξεις να το σβύσεις πλέον θα‘ναι αργά
Βάλ’ το στο χέρι σου και κλείσ’το, κράτα γερά
Διώξε τα σύννεφα απο πάνω σου και κοίτα μπροστά
Κοίτα τον άνθρωπο που σ’αγαπά σου χαμογελά