Bu çalışmada yüksek dozlarda pegvisomant monoterapisinin tip 2 diyabetin eşlik ettiği akromegali hastalarında IGF-1 düzeylerinin normale getirilmesinde diğer tedavilere göre daha başarılı olduğuna dair bulgular işlenmektedir. Sunumu yapanın notu: Araştırma Pfizer şirketinin üreticisi olduğu pegvisomant'a yönelik bir çalışma ve zaten Pfizer'in desteklediği ACROSTUDY'nin Alman Kohortu'nda yapılmış. Bu yüzden sonuçlara çok itibar etmediğimi belirtmeliyim. Kısacası şirket kendi ürününe araştırma ile pazar yaratmaya çalışmış diye düşünüyorum.

1. Int Dr Semih KÜÇÜKCANKURTARAN
Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi
Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıkları Bilim Dalı
LİTERATÜR SUNUMU
Temmuz 2014

2. Sunum Planı
• Giriş
• Materyal ve Metod
• Bulgular
• Tartışma

3. GİRİŞ

4. Epidemiyoloji
Akromegali, hipofiz bezinde büyüme hormonu
salgılayan adenomun neden olduğu nadir
görülen bir hastalıktır.
• İnsidansı milyonda 3 veya 4 olarak bilinir.
• Prevalansı ise milyonda 40 ile 70 arasında
seyreder.

5. Morbidite ve Mortalite
• Akromegali, büyüme hormon aşırı
sekresyonunun oluşturduğu metabolik etkiler
ve hipofiz adenomunun oluşturduğu direkt
kitle etkisi ile morbidite ve mortalitede artış ile
seyreder.
• Akromegalik hastalarda kardiyovasküler
hastalıklar, solunum hastalıkları ve kansere
bağlı olarak mortalitenin 2-4 kat kadar arttığı
bilinmektedir.

6. Mortalitenin Önlenmesi
Büyüme hormon düzeylerinin tedavi ile 2.5
μg/L’den düşük ve IGF-1 değerlerinin de normal
değerlere indirilmesi sonucunda akromegalide
artmış mortalite oranlarının, normal
populasyonun mortalite oranlarına kadar
azaldığı gösterilmiştir.

7. Komorbid Durumlar
• Kardiyovasküler Hastalıklar
• Maligniteler
• Tip 2 Diyabet
• Hipertansiyon
• Uyku Apnesi
• Artropatiler
• Maligniteler

8. Tedavi
• Cerrahi
• Radyoterapi
• Medikal
– Somatostatin Analogları (octreotid, lanreotid)
– GH Reseptör Antagonisti (pegvisomant)
– Kombine Tedavi

9. MATERYAL VE METOT
• ACROSTUDY Alman Kohortu
• 147 diyabetik ve 367 diyabetik olmayan toplam 514
hastadan, 121 diyabetik ve 288 diyabetik olmayan
hastanın tedavileri incelenmiştir.
• 359 hasta tek başına pegvisomant tedavisi, 155 hasta
da pegvisomant ve somatostatin analogları ile tedavi
görmüştür.
• Hastalar ilk 2 yıl 6 ayda bir, sonraki yıllarda yılda 1 kez
kontrol edilmiştir. Bu kontrollerde akromegali
durumları ve HbA1c düzeyleri incelenmiştir.
• HbA1c düzeyi %6,9’dan yüksek olan ve anti diyabetik
tedavi gören hastalar diyabetik kabul edilmiştir.

10. BULGULAR

17. TARTIŞMA

18. • ACROSTUDY Alman Kohortu’ndaki diyabetik
hastaların (n=85) ortalama HbA1c değerleri
pegvisomant tedavisi verilmesi ile düşmüştür
(%7,0±1,0).
• HbA1c değeri %6,6±1,0 olan hastalarda
metabolik durumdaki gelişme daha az
belirgindir.
• Pegvisomant tedavisinden sonra hiçbir
hastada intensif antidiyabetik tedavi
gereksinimi olmamıştır.

19. • Pegvisomant monoterapi şeklinde
uygulandığında HbA1c düzeyleri üzerinde
olumlu etki göstermektedir. Somatostatin
analogları ile uygulanan kombine tedavinin
HbA1c düzeyleri üzerine olumlu bir etkisi
olmamıştır.
• Araştırma sonuçları somatostatin analoglarının
karbonhidrat metabolizması üzerine olumsuz
etkilerini gösteren araştırmalarla uyumludur.

20. • Diyabetik akromegalili hastalar yüksek dozda
pegvisomant aldıklarında yeterli düzeyde tedavi
görebilmektedirler.
• Kandaki insülin düzeyleri pegvisomant tedavisinin
başarısını belirlemektedir (ekzojen insülin alan
hastalar en yüksek doz pegvisomant aldılar).
• Araştırma bulguları karaciğerdeki GH reseptör
ekspresyonunu intraportal insülin düzeylerinin
belirlediğini düşündüren son çalışmaları
desteklemektedir.

21. Adem’in Yaratılışı, Michelangelo