1. Librat e shpërndara nga tarikatet sufite në
trojet shqiptare, nga shtëpia botuese
“Hakikat”
Prizren, 1429 h/2008

2. 1
Falenderimi i takon All-llahut. Atij i bëjmë hamd dhe prej tij kërkojmë ndihmë dhe falje. Kërkojmë mbrojtje nga
All-llahu prej të këqijave të vetvetës dhe të veprave tona. Kë e udhëzon All-llahu, s’ka kush e lajthit dhe kë e
largon nga rruga e vërtetë, s’ka kush e udhëzon. Dëshmoj se s’ka të adhuruar me të drejtë përveç All-llahut, i cili
është Një dhe dëshmoj se Muhammedi është Rob dhe i Dërguari i Tij.1
Thënia më e vërtetë është Thënia e All-llahut, kurse udhëzimi më i mirë është udhëzimi i Muhammedit sal-lAll-
llahu alejhi ve sel-lem. Veprat më të këqija janë ato të shpikurat, çdo shpikje është bidat dhe çdo bidat është
lajthitje, e çdo lajthitje çon në zjarr...
Dhe më pastaj...
Kohëve të fundit në trojet shqiptare është shpërndarë një literaturë e re për këtë vend. Literaturë kjo e ardhur nga
Turqia, të përkthyera në gjuhën shqipe nga shtëpia botuese e quajtur “Hakikat”. Libra të cilët janë përkthyer nga
po kjo shtëpi botuese janë:
1. Libri Namazit,
2. Besimi dhe Islami.
3. Prefimet e Agjentit Anglez,
Libra këto të shpërndara falas në tërë trojet shqiptare e veçanërisht në Prizren, ku kanë gjetur terren të
përshtatshëm për të vepruar.
Pasiqë i lexova këto libra, pashë shumë gjëra që ishin në drejtim të kundërt me medhhebin e ehli sunnetit-edhe
pse ata pretendojnë se e pasojnë njërin prej katër medhhebeve-atë të Ebu Hanifes rahmetullahi alejh, ja që e
vërteta është shumë larg prej tyre.
Vëllezër dhe motra në Islam, “Hakikat” shtëpi botuese kjo e cila po udhëheq, një fushatë të ashpër në luftimin e
pasuesve të sunnetit me anë të këtyre librave. Popullata injorante është duke u ndikuar nga dija e
zhubrosur(njollosur) dhe elokuente e cila gjendet në to.
Lusim Allahun azze ve xhel-le që ta ruaj popullatën tonë nga dyshimet që mund të sjellin këto libra në zemrat
tona, Amin.
Në vazhdim do të mundohemi t’u sjellim disa nga thëniet e tyre të cilat janë në kundërshtim të plotë me rrugën e
ehli sunnetit dhe xhematit, rrugë kjo që u ndoq nga të parët tanë të mirë-selefu salih.
Dukuri mjaft shqetësuese është ajo se këto libra janë të mbushura me hadithe të dobëta, pasi dihet se sufinjëve
nuk u intereson grada e hadithit dhe punojnë me hadithe të dobëta, e themi këtë me argument të qartë duke u
bazuar ne fjalë të njërit prej sufive, Ismail Hakki Bursevi në “tefsirin” e tij të ashtuquajtur ”Ruhul Bejan” i cili e
kishte mbushur me transmetime të shpifura edhe pse këto transmetime u vlerësuan si të shpifura-ai për vlerën e
sureve duke mos u turpëruar, tha: ”Kjo përshtatje(shpikje) nuk është kundër të Dërguarit të All-llahut,mirëpo
është përshtatur(shpikur)për ta ndihmuar sheriatin.” [Bursevi Ruhul Beyan(3/548)] , porse këta nuk e dijnë se
ata me këtë sikur thone se Allahu nuk e ka plotësuar fenë, apo pejgamberi yne nuk e ka quar ne vend
misionin e tij, nëse e thonë këtë atëher padyshim që kanë bërë kufër, pasi Allahu azze ve xhel-le ne Kur’anin
e Tij Fisnik thotë:
1
Dobi:Imam Albani rahimehullah,në parathënien e botimit të parë të ri 1421 h,të librit”Sahihut-Targib vet-Terhib”vëll.i parë fq.3-
Mektebul-Mearif,Rijad;tregon se:leximi i tri ajeteve të njohura nga suret ’Ali Imran’ ,’Nisa’ dhe ‘Ahzab’,bëhet ndonjëher,e jo
gjithmonë,qoftë nëpër hutbe apo nëpër derse të ndryshme.Lidhur me këtë shiko një libërth të posaçëm të Albanit me emër “Hutbetul-
Haxheh”,botuar nga “Mektebul-Islami”-Bejrut.

3. 2
“Sot jua përsosa fenë tuaj, e plotësova dhuntinë Time ndaj jush dhe zgjodha që Islami të jetë feja
juaj...”[el-Maide, 3]
Imam Shatibiu,të mbështeturit në hadithe të dobëta e cilëson si metodë të Risimtarëve-shpikësve në fe,ai thotë në
librin e tij”el-I’tisam”(1/229):”Prej metodologjisë së Risimtarëve është të mbështeturit në hadithe të dobëta,(prej
tyre): të mbështeturit në hadithe vahije(daife) dhe ato të shpifura mbi Pejgamberin alejhi selam,të cilët nuk i
pranojnë dijetarët e hadithit,për të punuar me to...Dhe kush e bën këtë,atëherë ai është injorant,gabues në bartjen e
dijes.Kurse nga ata të cilët mbështetemi në dije dhe fe,nuk na është transmetuar se duhet të veprojmë kështu...”2
Ka thënë Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem:”Dine se gënjeshtra ndaj meje nuk është sikur gënjeshtra
ndaj dikujt tjetër,kështu që kushdo që gënjen për mua me qëllim,le ta pregadit karrikën e tij prej zjarrit të
xhehennemit.”[Buhariu,Muslimi dhe të tjerët]
Transmetohet nga Semur se Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem ka thënë:”Ai që transmeton nga unë një
hadith,duke e ditur se është i rrejshm,atëherë ai është prej gënjeshtarëve”[Muslimi në parathënien e Sahihut të
tij;Sahihul Edhkar fq.15-17]
1.Vahdetul Vuxhudi[Panteizmi]
Pjesë e akidesë së brishtë sufite është vahdetul vuxhudi [panteizmi] thënie kjo sipas të cilës Allahu është
gjithandej [në çdo vend], fjalë kjo që dëshmon lajthitjen e tyre[deri në këtë masë]. Besim ky që bie ndesh ma
fjalët e Allahut si dhe të Dërguarit të Tij. Vahdetul Vuxhudi[panteizmi] është ndër bidatet më të rrezikshme
kufërsjellëse tek sufitë. Ata e shohin All-llahun tek të gjitha krijesat dhe veprat e Tij. Kosmosi tek ata është
pasqyrë e Emrave dhe Cilësive të Tij. Sipas sufijve vahdet-i vuxhudi paraqet trajtën më të përsosur të tevhidit.
Kjo teori është e pranishme në thëniet e sufijve të caktuar që prej ditëve të para të aktiviteteve mistike brenda
shoqërisë islame.
Në librin “Libri Namazit”3
në faqen 162:
“Të thuash se Allahu na shikon ne nga Arshi apo nga qielli, është kufër.”
Faqe 168:4
“Nëse dikush thotë, Allahu në qiell është dëshmitari im, bëhet qafir, Sepse i cakton vend Allahut, Allahu nuk ka
vend të caktuar, ai është gjithkund”
Në librin “Besimi dhe Islami”5
ne faqen 26 thuhet:
“Ai nuk ka vend dhe nuk ndodhet në një vend të caktuar”
Ndërsa, Allahu azze ve xhel-le thote: “Apo ndjeheni të sigurt se Ai i Cili është mbi qiell...” [Mulk,
16],“Rrahmani (i Gjithëmëshirshmi) u ngrit lart dhe qëndroi (ashtu siç i shkon për shtat Madhështisë së
Tij) mbi Arsh.” [Ta-Ha, 5].Dhe Ai, më i larti ka thënë: “Pastaj Ai u ngrit lart dhe qëndroi mbi Arsh (ashtu
siç i takon Madhështisë së Tij.” [Sexhde, 4].Dhe Ai, më i larti ka thënë: “Tek Ai ngjiten të gjitha fjalët e
mira dhe punët e drejta e lartësojnë atë (fjalën e drejtë).” [Fatir, 10].Dhe Ai, më i larti thotë në lidhje me
çështjen e Isait: “Unë do të marr ty dhe do të të ngre lart pranë Meje.” [Ali-Imran, 55]
Hadithet që aludojnë në qëndrimin e Allahut mbi qiej janë këto: Në Sahihun e Imam Muslimit ka ardhur nga
transmetimi i Muavije bin Hakem es-Sulemi, Allahu qoftë i kënaqur ndaj tij, i cili ka thënë:"Unë kisha një
2
Shih Hadithet e dobëta në”Rijadus Salihin” të Imam Neveviut..Zejd Haziri fq.27-28
3
Ky libër është i autorit Hasan Javash i botuar nga shtëpia botuese “Hakikat Kitabevi” Nr.2.
4
Ibid
5
Autori i këtij libri eshte Meulana Khalid Bagdadi, Botimet e hakikat kitabevi nr.1

4. 3
robëreshë e cila më ruante kopenë e bagëtive në drejtim të Uhudit dhe Xheuanijes, kur një ditë mora vesh se ujku
kishte marrë një dele nga kopeja dhe, duke qenë se jam një nga bijtë e Ademit dhe gaboj ashtu siç gabojnë ata, e
qëllova me pëllëmbë në fytyrë. Kështu që shkova tek i Dërguari i Allahut, sal-lAllahu alejhi ue sel-lem, i cili e
mori si një çështje shumë serioze. Unë i thashë: “O i Dërguari i Allahut, a ta liroj atë?
Ai tha: “Sille tek unë.”
Ia çova atij dhe ai e pyeti: “Ku është Allahu?”
Ajo u përgjigj: “Mbi qiej.”
Ai tha: “Kush jam unë.”
Ajo tha: “Ti je i Dërguari i Allahut.”
Ai tha pastaj: “Liroje, sepse ajo është besimtare.”
E them me vete dhe habitem se po ti pyesnim sufitë me pyetjen që i parashtroi i Dërguari
ynë robëreshës se ku gjendet Allahu vallë ç’përgjigjje do të merrnim prej tyre.
Ne i pyesim vahdetul vuxhudët pse i Dërguari i Allahut nuk i tha robëreshës se ti ke rënë në kufër, ku jeni o ju të
mjerë a i shihni argumentet e qarta apo po veproni me kryeneqësi.
Ebu Hanifeja rahimehull-llah thotë: "Ai i cili thotë se nuk e di, a thua vallë Zoti im është në qiell apo në tokë, ka
bërë kufër, gjithashtu edhe ai i cili thotë se All-llahu është mbi Arsh, mirëpo nuk e di se a është Arshi në qiell apo
në tokë, ka bërë kufër (mosbesim)"6
Vazhdon Ebu Hanifeja duke thënë: “Një gruas, e cila e ka pyetur se ku është Zoti yt, të cilin e adhuron, i është
përgjigjur: "All-llahu i Madhëruar është në qiell e jo në tokë. Pas kësaj një njeri i tha: "A thua vallë nuk thotë All-
llahu xhel-leshanuhu, "Ai është me ju" (El-Hadid, 4), e i është përgjigjur: "Kjo është sikur t’i shkruash njeriut
"Unë jam me ty" mirëpo ti nuk je pranë tij"7
Ebu Jusufi8
, rahimehullah, i ka ndëshkuar disa persona me rrahje për shkak se kanë thënë se “All-llahu është në
çdo vend”. Beshar ibn Musa el-Haffaf ka thënë: “Besher ibn Velid el-Kindij erdhi tek Kadiu Ebu Jusufi, dhe i tha:
“Ti mua më ndalon që të flas, kurse Bishr el-Merisi dhe Alij el-Ahvel flasin”! Ai tha: “e çfarë thonë ata”? Ai tha:
“Thonë se “All-llahu është në çdo vend”. Ebu Jusufi pastaj tha: “Mi sjellni ata”. I kishin ndalur ata, kurse Bishri
veçse kishte ikur. E sollën Ali el-Ahvelin dhe një tjetër me të, plak. Atëherë Ebu Jusufi duke shikuar në plakun
tha: “sikur të mos kishe qenë person që nderohesh (i vjetër), do të kisha ndëshkuar me rrahje”. Pastaj ai urdhëroi
që ai (plaku) të futet në burg, dhe urdhëroi që të rrahet el-Ahveli (dhe u rrah) dhe njerëzit janë siellur rreth tij (si
nënçmim).9
Ibn AbdulBerri, rahimehullah, në “Sherhu el-Muvata” thotë: “Dijetarët e Sahabëve dhe të Tabiinëve prej të cilëve
është bartur Te’vili-Tefsiri, kanë bërë Ixhma’(unanimisht) në komentimin e Fjalës së All-llahut të Lartësuar:
“Nuk ka bisedë të fshehtë të tre vetave, veçse Ai është i katërti..”; se do të thotë: Ai qëndron mbi Arsh, kurse
Dija e Tij është e pranishme në çdo vend. Dhe askush që argumentohet me fjalën e tij nuk e ka kundërshtuar
këtë”.10
6
El-Fikhul Ebsat, fq.46.
7
El-Esmau ve Sifat, fq.239, nëpërmjet “Besimi I katër Imamëve” të Muhammed Ibn Abdurahman el-Humejis
8
Nxënësi më i afërt i Imam Ebu Hanifes rahimehullah
9
Albani në Muhtesar fq.155 thotë: “Këtë e ka përmendur Musannefi nga rivajeti i Ibn Ebu Hatim,…nga Beshar ibn Musa el-Haffaf.
Thash (Albani): E Beshari është daif me gabime të shumta”. nëpërmjet librit “Qëndrime Selefite në disa çështje metodologjike” Fq.181 -
Zejd Enver Haziri, Prishtinë, 1426/2005
10
Muhtesaru el-Uluv fq. 268 të Dhehebiut, me verifikim të Albanit, nëpërmjet librit “Qëndrime Selefite në disa çështje metodologjike”
Fq.178 - Zejd Enver Haziri, Prishtinë, 1426/2005

5. 4
2.Keqkuptimet në komentimin e emrave dhe cilësive të Allahut
Lajthitja tjetër është ajo në komentimin e emrave dhe cilësive të Allahut azze ve xhel.
Faqe 27:11
“Në ajete fjala dorë mund të ketë kuptimin energji”
Ndërsa Ebu Hanifeja e thotë të kundërtën e asaj që sufitë e thonë.
Ebu Hanifeja rahmetullahi alejh thotë: "All-llahu posedon Dorë, Fytyrë dhe Qenie, ashtu siç e ka përmendur All-
llahu në Kur’an, e atë që e ka përmendur All-llahu në Kur’an se posedon Dorë, Fytyrë dhe Qenie janë cilësi prej
cilësive të Tia, duke mos pyetur "Si", e nuk bën të thuhet se, me "dorë" është për qëllim fuqia apo begatia e Tij,
ngase me këtë mohohet një cilësi prej cilësive të All-llahut, siç kanë bërë Kaderitë dhe Mu’tezilët."12
3.Të besuarit kinse sufitë “komunikojnë me Allahun azze ve xhel-le”
Lexoni në vijim besimin e kotë të tyre kinse “eulijatë” e tyre komunikojnë me Allahun me syrin e zemrës dhe
dallimin që e bëjnë ndërmjet “eulijave” dhe “besimtarëve të rëndomtë”.
Faqe 27:13
“Eulijatë, njerëzit më të besuar të Allahut, arrijnë të komunikojnë por jo ta shohin Atë. Kjo do të thotë se nuk
është shikim apo një komunikim ballëpërballë por përpara tyre formohet “shuhud” që do të thotë se e shohin dhe
e ndjejnë me syrin e zemrës. Edhe nëse disa nga eulijatë kanë folur se e kanë parë Allahun e Madhëruar, është ajo
ndjenjë që ata e ndiejnë praninë e Tij aq afër saqë nuk mundën të gjejnë fjalë për të treguar atë distancë.”
Është çudi se tek sufitë-eulija- është për qëllim personi që i ndodhin “keramete”14
dhe se ky eulija ka nje shkallë
të veçantë tek Allahu subhanehu ve teala dhe sipas bindjes së tyre të gjithë besimtarët nuk janë evlija pasi për të
qenë eulija duhet te ndodhin gjëra të “jashtëzakonshme” sipas tyre.
Ndërsa ajetet e Allahut aludojnë të kundërtën e asaj që ata besojnë.
Thote Allahu azze ve xhel-le në Kur’anin e Tij Fisnik:
“Pa dyshim, miqtë e Allahut nuk do të kenë arsye për t’u frikësuar dhe as për t’u dëshpëruar”. [Junus, 62]
Ja hodhëm një vështrim tefsirit të Ibn Kethirit në lidhje me këtë ajet dhe komentimi i këtij ajeti ishte kështu:
“I Lartësuari thotë se evlijatë e Allahut janë ata që besojnë dhe parimisht kapen pas urdhërave të Allahut, ashtu
siç Ai i ka shpjeguar. Dhe secili që i përmbahet këtyre dispozitave dhe ka frikërespekt[devotshmëri] do të jetë
eulija i Allahut....Transmetohet nga el-Bezzari nga Ibn Abbasi, radiAllahu anhu se një njeri e kishte pyetur të
Dërguarin e Allahut, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem: Kush janë eulijat e Allahut?, i Dërguari i Allahut, sal-lAllahu
alejhi ve sel-lem i përgjigjet: Janë ata të cilët kur ti sheh tek njerëzit ia përkujtojnë Allahun. “15
.Hadithin e
transmeton Bezzari me rrugë mursel nga Saidi.16
Poashtu Allahu azze ve xhel-le ne suren Tevbe besimtarët i ka quajtur evlija të njëri tjetrit:
11
“Besimi dhe Islami”- Meulana Khalid Bagdadi, Botimet e hakikat kitabevi nr.1
12
Fikhul Ekber, fq.302, Kaderinjët dhe Mu’tezilet janë dy fraksione të cilët kanë devijuar nga rruga e Kur’anit dhe Sunnetit.
13
“Besimi dhe Islami”- Meulana Khalid Bagdadi, Botimet e hakikat kitabevi nr.1
14
Edhepse i quajnë si keramete-ata nuk mund te kuptojne dot se ato jane nga mashtrimet e shejtanit që loz me njeriun. Kjo mos të
keqkuptohet se ne nuk u besojm kerameteve, porse duhet ditur kur eshte keramet dhe kur eshte mashtrim nga shejtani i mallkuar.
15
Tefsir, Ibn Kethir (Version i shkurtër sipas Muhamed Nesib Errifai), Visoki Saudijski Komitet, Kulturni centar “Kral Fahd”, Sarajevë,
2002.
16
Ibni Kesir, Çagri yayinlari,Çeviren:prof.dr.Bekir Karliga, prof.dr. Bedriddin Çetiner

6. 5
“Besimtarët dhe besimtaret janë të dashur[evlija] për njëri-tjetrin, urdhërojnë për të mirë, e ndalojnë nga
e keqja, e falin namazin dhe japin zeqatin, respektojnë All-llahun dhe të dërguarin e Tij. Të tillët do t'i
mëshirojë All-llahu. All-llahu është ngadhënjyes, i urtë.”[Tevbe, 71]
“Me të vërtetë eulija të Tij janë vetëm ata që ruhen[që janë të devotshëm], por shumica e njerëzve nuk
dinë” [Enfal, 34]
Allahu na shpjegon se kriteri për “eulija” është imani dhe takuaja dhe këto gjenden tek çdo besimtar i vërtetë.17
Për njerëzit injorantë kriteri për të qenë eulija është kryerja e mrekullive që zakonisht quhen Keramete për t’i
dalluar ato nga mrekullitë (muxhizat) e Resulit sal-lAllahu alejhi ve sel-lem.Te ata që kanë këtë besim, besimi dhe
praktikat e atij që bën “mrekullira” janë pa rëndësi. Disa që quheshin “eulija” kishin besime dhe veprime kufri e
disa të tjerë dihej se kishin braktisur ritualet fetare, kurse një pjesë tjetër ishin zhytur në shthurje dhe sjellje
vulgare.
Shejhul Islam Ibn Tejmije rahimehullah, thotë: “...nëse një njeri e kujton Allahu ditë e natë, përpiqet maksimalisht
me adhurime dhe asketizëm, por këtë gjë e bën pa ndjekur përkujtimin e Allahut-Kuranin-ai është mik i shejtanit,
edhe pse mund të fluturojë në ajër apo të ec mbi ujë. Ai që e mban në ajër është shejtani...”18
Poashtu thotë shejhul Islami: “Shumë njerëz ngatërrohen duke menduar për ndokënd se është mik i Allahut, dhe
në këtë mënyrë pranojnë çdo gjë që thotë apo vepron ai, pa pyetur nëse ato thënie dhe vepra përputhen apo jo me
Kur’anin dhe Sunnetin”19
Asgjëkundi Allahu nuk e ka bërë kusht bërjen e mrekullive për të qenë miku (ueli) i Tij. Prandaj, siç thamë edhe
më sipër të gjithë besimtarët që kanë iman dhe tak’ua janë miqtë e Allahut e Ai është miku (ueli) i tyre. Në
Kur’an thuhet: “Allahu është ueli (mbrojtësi, miku, aleati) i atyre që besuan …” (Bekare,257)
Pra, për muslimanët nuk lejohet që të quajnë disa besimtarë si eulija dhe besimtarët e tjerë të mos i quajnë kështu.
Në kundërshtim me këtë qëndrim të qartë të Islamit, një hierarki e të ashtuquajturve evlija muslimanë është bërë
karakteristikë dalluese e qarqeve sufi (tarikateve) dhe njerëzve që i pasojnë ata verbërisht.
Sipas radhës nga ata që kanë më pak meritë te ata që kanë më shumë, ata janë: Ahjaar (i zgjedhur) që numërohen
300 (persona); Abdaal (zëvendësuesit) rreth 40 (persona); 7 (persona) Abraar (të devotshëm); 4 (persona) Autaad
(pyka(t)); 3 Nukabaa (rojet); Kutb (skaji) që është konsideruar eulijaja më i madh i kohës së tij; dhe maja e listës
është Gauth (ndihmues), “eulijaja” më i madh për të cilin besohet në disa qarqe se është i aftë të marrë mbi
shpatullat e tij një pjesë të gjynafeve të besimtarëve. Sipas misticizmit “eulijatë” e tre klasave më të larta janë
prezentë në mënyrë të padukshme në Mekkë gjatë kohës së faljeve. Kur Gauthi vdes Kutbi e zëvendëson atë e
kështu me radhë “shpirti i pastër” i secilës shkallë ngrihet në gradën më të lartë.20
Ky trup mitologjik është
huazuar nga kristianizmi ashtu siç u adoptuan Tespijet nga rruazat kristiane dhe mevludi nga festimi i
krishtëlindjeve te kaurrët.
Tespihët kanë qenë (dhe janë) prej mjeteve më të përdorura për adhurim tek Budistët, pastaj Berahimët në Indi, e
pastaj është bartur edhe në krishterizëm21
tek priftërit dhe murgjit, e nga India është bartur në Azinë perëndimore.
Në librin “Musahemetu el-Hind” fq. 94, thuhet: “Numërimi i dhikrit me tespihë ëshë prej shpifjeve të (popullit) të
Indisë(hindusëve), të cilën e ka shpikur feja Berahime dhe nga aty pastaj ëshë bartur edhe në vende dhe fe
tjera”.22
17
Akide Tahavije, fq.358
18
“Dallimi mes miqve të Allahut dhe miqve të shejtanit”-Ibn Tejmije, fq.22-23,Shtëpia botuese “Nektari”, Tiranë, mars 2005
19
“Dallimi mes miqve të Allahut dhe miqve të shejtanit”-Ibn Tejmije,fq.67, Shtëpia botuese “Nektari”, Tiranë, mars 2005
20
Enciklopedia e Islamit f.629 shiko dhe Ali ibn Uthman Huxhuiri, Kash’f el-Mahxhuub f.214
21
Në “El-Mevsua el-Arabijeh el-Alemije”(23/157) thuhet: “Tespihet të cilat i përdorin katolikët, përbëhen nga pesëdhjetë kokrra të
vogla të ndara në katërr kokra të mëdha me ndarje të barabartë…”-të gjitha këto i kam marrë nga libri “E vërteta rreth: -ngritjes së
duarve...” nga Zejd Haziri, fq.69 dhe tek fusnota numer 106, Prishtinë,1426h/2005.
22
Et-Tas’hih fq.159 nëpërmjet librit “E vërteta rreth: -ngritjes së duarve...” nga Zejd Haziri, fq.70, Prishtinë,1426h/2005

7. 6
Muhammed Reshid Rida thotë: “Këto tesbih i shihnim në duart e priftërve, murgjëve dhe murgëreshave krishtere,
dhe dëgjonim se burimi i tyre ishte nga Berahimët. Kur unë vizitova Indinë në këtë vit(1912), aty pashë disa
sufistë(dervish) të berahimëve dhe të muslimanëve të cilët bartnin tespihë dhe i varnin ato në qafat e tyre. Dhe si
duket muslimanët së pari i kanë marrur nga të krishterët e jo nga Berahimët, ngase ata nuk i kanë njohur
Berahimët-siç na duket neve-vetëm se pas çlirimit të Indisë, kurse të krishterët kanë jetuar brenda vendeve islame
kur është paraqitur ai, dhe në afërsi të tij si: Shami dhe Egjipti. Andaj patjetër duhet të jetë se tespihët i kanë
marrur nga ata (krishterët), prej atyre rrobave dhe zakoneve të tyre...”23
Ndërsa sa i përket mevludit, shejh Ibn Bazi rahimehullah, thotë: “...kjo[mevludi] është nga risitë e shpikura dhe
përgjasim me të krishterët dhe çifutët në festat që kanë ata. Nga kjo duhet t'u bëhet e qartë atyre që sado pak
logjikojnë dhe kanë etje për ndjekjen e së vërtetës, se kremtimi i mevludit nuk është prej fesë Islame, por nga
risitë prej të cilave All-llahu dhe Muhammedi alejhi selam na kanë urdhëruar të largohemi. Nuk mjafton për
ndonjë i cili mendon që të pasojë shumicën e njerëzve në veprim në të gjitha aspektet, përveç Pejgamberin alejhi
selam, sepse e vërteta nuk është nëse një gjë e pason shumica, por e vërteta qartësohet me argumente të qarta nga
ligji i All-llahut, siç thotë All-llahu për të krishterët dhe çifutët:
“Ata thanë: Kurrsesi nuk ka për të hyrë askush në xhennet, përveç atij që është jehudi ose krishterë! Ato
janë fantazi të tyre! Thuaju sillni argumentet tuaja (për çka pretendoni) po që se jeni të drejtë?”
"Ne qoftë se u bindesh shumicës (mohuesve që janë) në tokë, ata do të të largojnë nga rruga e All-llahut.”
(En’am: 116)”24
Tani të ndalemi pak rreth shikimit të Allahut në këtë botë-ka raste që kemi dëgjuar dhe lexuar se disa nga sufitë
thonë se e kanë parë Allahun e Madhëruar-mirëpo realiteti është krejt ndryshe. Nuk ka dyshim se shumë sufistë
që thonë se e kanë parë Allahun kanë parë diçka. Ata shpesh përshkruajnë vegime spektakulare prej drite dhe
ndoshta edhe qenie jashtokësore. Fakti që shumë sufistë shpesh pasi shikojnë gjëra të tilla lënë praktikat bazë të
Islamit tregon qartë se me çfarë ata janë ngatërruar, pra kanë parë një vegim që është prej shejtanit dhe nuk është
hyjnor. Ata që deklarojnë se kanë parë Allahun shpesh thonë se ata nuk kanë më nevojë të falen dhe të argjërojnë
rregullisht siç bëjnë muslimanët e zakonshëm, sepse janë ngritur shpirtërisht mbi nivelin e masave, bile këta
mbështeten tek ajeti 99 i sures Hixhr duke e keqkomentuar:
ْ ُْ ‫َا‬‫و‬ َ ‫َﺏ‬‫ر‬ َ َ َِ‫ﺕ‬َْ ُ َِْ‫”ا‬
Thotë i Lartësuari: “...Dhe adhuroje Zotin tënd derisa të të vijë vdekja”. Buhariu thotë: “Salimi ka thënë:
‘Fjala el-jekin është për qëllim vdekja’. Kështu kanë thënë Muxhahidi, El-Hasani, Katade dhe të tjerët...Ky ajet
na tregon se ibadeti, adhurimi si namazi dhe të ngjajshme jane detyrime për çdo njeri që është i shëndosh
mendërisht ta kryej namazin..Me këtë na tregohet se gabimet heretike të disa[njerëzve]se kinse fjala ‘jekin’ do të
thotë njohje, dhe disa prej tyre që e kanë arritur këtë njohje, mendojnë se kanë përfunduar detyrimet për të, ndërsa
kjo është pabesim, humbje dhe injorancë.25 26
Abdul Kadir Xhilani (1077-1116), sipas të cilit quhet dhe sekti sufi Kadiri, përshkruan një ndodhi që i ndodhi një
herë. Kjo ndodhi përmban një shpjegim se çfarë është ai vegim që shikojnë ata që thonë se kanë parë Allahun dhe
për arsyen që i bën ata të lënë praktikat bazë të Islamit, pas asaj që shohin. “Një ditë - tha ai - unë isha zhytur
23
Ahkamu el-Mebani fq.91, nëpërmjet librit “E vërteta rreth: -ngritjes së duarve...” nga Zejd Haziri, fq.71, Prishtinë,1426h/2005
24
Shkoqitur nga broshura "Kujdes nga Risitë!" të Shejh Abdul-Aziz bin Baz
25
Tefsir, Ibn Kethir (Version i shkurtër sipas Muhamed Nesib Errifai), Visoki Saudijski Komitet, Kulturni centar “Kral Fahd”, Sarajevë,
2002.
26
Këta janë pasues të panteizmit që është kulmi i thelbit të shkencës së tesavufit[misticizmit-sufizmit]. Grada e fundit e esencës[hakika]
tek ata është shkalla e arritjes[vusul], dhe kur të arrihet kjo shkallë besojnë se e kanë arritur të vërtetën[hakika]!!!.Ky është besimi i tyre
se Krijuesi në realitet është krijesë, pamarparasysh sa ka dhe çfarë forme ka, e gjitha është një, dhe ajo është Allahu!!! Dhe nëse robi
shpallet krijues, kë duhet adhuruar? A ta adhuroj veten e vet? Në këtë rast bien detyrimet, kërkojmë mbrojtje nga Allahu prej mosbesimit
dhe humbjes, kurthave të shejtanit dhe përfundimit të ligë.[Burimi: Nga referenca e Tefsir, Ibn Kethir (Version i shkurtër sipas
Muhamed Nesib Errifai), Visoki Saudijski Komitet, Kulturni centar “Kral Fahd”, Sarajevë, 2002.]

8. 7
thellë në adhurim kur papritur pashë para meje një fron të madh me një dritë që shkëlqente me shkëlqim vezullues
dhe që e rrethonte atë. Pastaj një zë shurdhues goditi veshët e mi: “O Abdul Kadir, unë jam Zoti yt! Për ty e kam
bërë të ligjshme atë që e kam bërë të ndaluar për të tjerët.” Abdul Kadir pyeti: “A je ti Allahu përveç të cilit nuk
ka Zot?” Kur nuk mori përgjigje ai tha: “Largohu o armik i Allahut.” Dhe me këtë drita u zhduk dhe errësira e
mbuloi atë. Zëri pastaj tha: “O Abdul Kadir ti fitove mbi strategjinë time për shkak të dijes dhe kuptimit tënd për
fenë. Unë i kam drejtuar në rrugë të shtrembur mbi 70 adhurues “shenjtorë” me ngjarje të tilla.” Pastaj njerëzit e
pyetën Abdul Kadirin se si e kuptoi se ai ishte shejtani. Ai u përgjigj: “Unë e kuptova se ishte shejtani nga thënia
e tij se Allahu kishte bërë të ligjshme për mua atë që të tjerëve ua kishte ndaluar, sepse unë e dija se ligji hyjnor
që iu shpall resulit sal-lAllahu alejhi ve sel-lem. nuk mund të ndryshohet ose pezullohet. Gjithashtu e kuptova
kush ishte ai kur shejtani tha se ishte Zoti im, por ishte i pa aftë të konfirmonte se ai ishte Allahu i cili nuk ka
shok.”27
Aishja, gruaja e resulit sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, u pyet nga një Tabiin i quajtur Mesruk se a e kishte parë
resuli sal-lAllahu alejhi ve sel-lem. Allahun, ajo u përgjigj: “Flokët e mi janë akoma të ngritur përpjet për shkak
të asaj që më pyete. Kushdo që thotë se Muhamedi pa Zotin e tij ka gënjyer!” 28
Kur Ebu Dherr e pyeti resulin sal-
lAllahu alejhi ve sel-lem se a e pa ai Allahun, Resuli sal-lAllahu alejhi ve sel-lem u përgjigj: “Atje kishte vetëm
dritë, si mund t’a shihja unë Atë.” 29
4.Të besuarit se mos pështatja në një nga katër imamët është dalje nga rruga e drejtë
Faqe 3030
:
“Ai që nuk përshtatet me njërën nga katër imamë, është në rrezik të madh. Domethënë ka lëshuar rrugën e drejtë”
Thënia se “ka lëshuar rrugën e drejtë” është një perceptim bindshëm i gabuar pasi islami nuk eshte kufizuar vetem
tek këta katër imam, porse ka pasur edhe dijetar të tjerë që u merret fjala, andaj kufizimi tek vetëm këta katër
dijetar dhe argumentimi me një dijetar tjetër jashta këtyre dijetarëve të thuhet se është devijim kjo është një gabim
trashanik që s’do koment.
Kur është pyetur shejh Albani rahimehullah në lidhje me medhhebet, ka thënë: “Duhet ta dijë çdo musliman se
medhhebet nuk janë prej fesë, por këta janë formuar vonë. Themeluesit e këtyre medhhebeve si Ebu Hanifeja,
Malik, Shafiu dhe Hanbeli, këta nuk e thirrnin popullin duke u thënë: Na pasoni neve në çdo gjë, por thërrisnin
duke u thënë: Ne kështu kemi marrë vesh nga Kur’ani dhe Sunneti. Nëse e kemi marrë vesh mirë, atëher ecni me
ne; nëse një dijetar tjetër ka marë vesh më mirë, atëher na lini neve dhe pasojeni atë dijetar. Muslimani e ka
obligim ta dijë çfarë ka thënë Allahu dhe çfarë ka thënë Profeti, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, dhe sduhet të kapet
pas një imami dhe ti lere dijetert tjere, por ai duhet te thote: Me cilin dijetar eshte hakku, une eci me ate...Duhet të
dijmë se Islami ska pasur vetëm nje dijetar apo kater dijetar, por me mijëra dijetar.31
Ndërsa Muhammed Sulltan el-Measumi el-Huxhendij në librin e tij “A është muslimani i obliguar që të ndjek
një medhheb të caktuar prej katër medhhebeve?”, thotë: “Sa i përket medh’hebeve, ato janë mendime të
dijetarëve, kuptimet e tyre për disa çështje dhe ixhtihadet e tyre. Por All-llahu i Lartësuar dhe i Dërguari i Tij askë
nga ndjekësitë e këtyre mendimeve, ixhtihadeve dhe kuptimeve nuk i ka obliguar me to, sepse në to ka të qëlluar
dhe anasjelltas, kurse nuk ka të vërtetë të përkryer veçse ajo që është bartur saktësishtë nga i Dërguari i All-llahut
[sal-lAlahu alejhi ve sel-lem]. Dhe në shumicën e rasteve imamët janë kthyer nga disa qëndrime që kishin pasur
më herët, pasiqë u është bërë e qartë e vërteta në qëndrimet tjera.”32
27
Ibn Tejmie, Et-Teuasul uel-Uasilah f.28
28
Sahih Muslim eng-trans v.1 f.111 n.337-338.
29
Sahih Muslim eng-trans v.1 f.113 n.341.
30
“Libri Namazit” i autorit Hasan Javash i botuar nga shtëpia botuese “Hakikat Kitabevi” Nr.2.
31
“Fetva nga shejh Albani rahimehullah”, Boton: Shtepia botuese Hajtja, Tetor 2005, Tiranë, Fq.94
32
Shih: “A është muslimani i obliguar që të ndjek një medhheb të caktuar prej katër medhhebeve?”, të autorit Muhammed Sulltan el-
Measumi el-Huxhendij, fq:75, përgatitur nga Zejd Haziri, Botimi i parë, Amman-Jordani, 1428h/2007

9. 8
5.Kush thotë se kijasi i Ebu Hanifes nuk është i drejtë sipas këtyre ka bërë kufër
Faqe 16333
:
“Të thuash që kiasi[gjykimi, dispozita] i Imam Adham Ebu Hanife nuk është i drejtë, është kufër.”
La havle ve la kuvvete il-la bilah, në ixhtihad ,kijas si dhe mendime të dijetarëve ekziston mundësia që të
gabohet, pasi që të gjithë robërit e Allahut teala mund të gabojnë, ashtu siç ka thënë i Dërguari ynë sal-lAllahu
alejhi ve sel-lem ne nje hadith:
”Të gjithë bijtë e Ademit [alejhis selam] gabojnë, dhe më të mirët nga ata që gabojnë janë ata që pendohen."34
Unë nuk e kuptoj dot se për çfarë kufri kanë për qëllim këta, nëse në një çështje të caktuar kijasi i Ebu Hanifes ka
qenë i gabuar dhe është marrë kijasi i një dijetari tjetër-atëher për çfarë kufri bëhet fjalë këtu. Mu kjo është
fanatizmi medhhebor dhe shenjtërimi i imamëve, duke ia atribuar pagabueshmërin imamëve.35
Lexone se çka thotë vetë Ebu Hanifeja rahmetullahi alejh:
“Mjerë për ty, o Jakub! Mos shkruaj çdo gjë që dëgjon prej meje, se ndodh që të përvetësoj një mendim sot e t’a
hedh poshtë të nesërmen, ose ta mbaj një mendim nesër e t’a hedh poshtë pasnesër”36
33
“Libri Namazit” i autorit Hasan Javash i botuar nga shtëpia botuese “Hakikat Kitabevi” Nr.2.
34
Kjo është pjesë e një hadithi hasen që është transmetuar nga et-Tirmidhi [nr.2501], Ibn Maxheh [nr.4251], ed-Darimi [2/303], dhe
Ahmed [3/198] nga Enes Ibn Malik [radiallahu anhu]; është vërtetuar nga shejh Muhamed Nasirud-Din el-Albani në Sahihul-Xhami
[nr.4515]
35
Medhhebistët kanë shkuar edhe më larg duke shpifur hadithe të rrejshme vetëm për ta ndihmuar medhhebin e tyre, p.sh disa fanatikë
Hanefi për imam Shafiun rahimehullah kanë thënë: Na ka rrëfyer Ahmed ibn Abdilah nga Abdullah ibën Mi’adani nga Enesi, e ky nga
Pejgamebri sal-lAllahu alejhi ve sel-lem se ka thënë: “Në ummetin tim do të jetë një burrë i quajtur Muhammed ibën Idris[Shafiu], i cili
është i dëmshëm për ummetin tim më shumë se Iblisi. Kurse do të jetë një burrë tjetër i quajtur Ebu Hanife, ai do të jetë pishtari i
ummetit tim”.Shiko:”Lisanul Mizan” të Ibën Haxherit(5/7-8) dhe Tedribu Ravi të Sujutiut(1/277/278), dhe “Tenzihu Sheriah” të Ibën
Irrak(2/30) dhe “Tarihu Bagdad”(5/309) të Hatib Bagdatit dhe transmeton nga Ebu Abdullah el-Hakim se Muhammed ibnu Seid el-
Buriki ishte akuzuar si trillues.[Këto thënie i kam bartur nga fusnotat e librit “A është muslimani i obliguar që të ndjek një medhheb të
caktuar prej katër medhhebeve?” të autorit Muhammed Sulltan el-Measumi el-Huxhendij të përgatitur nga Zejd Haziri, Botimi i parë,
Amman-Jordani, 1428h/2007.]
36
Ka thënë shejh Albani tek Libri i tij “Forma e Namazit”:Kjo ishte ngase Imami[fjala është për Ebu Hanifen] shpesh i bazonte
pikëpamjet e veta në Kijas (Analogji), pas së cilës do t’i shfaqej një analogji më e fortë, ose ndonjë hadith i të Dërguarit [sal-lall-llahu
alejhi ve sel-lem] do t’i mbërrinte atij, kështu që ai do ta pranonte atë dhe do ta hidhte poshtë mendimin e dhënë më parë. Fjalët e
Sha’ranit në “El-Mizan” (1/62) janë përmbledhur kështu: “Është bindje jona, si dhe e çdo hulumtuesi për Imam Ebu Hanifen
[rahimehullah], se sikur të kishte jetuar ai deri në regjistrimin e Sheriatit dhe në udhëtimet e Ruajtësve të Hadithit nëpër qytete dhe skaje
të ndryshme me qëllim të përmbledhjes dhe të përvetësimit të tij, ai do ta kishte pranuar atë dhe do t’i kishte shpërfillur analogjitë e bëra
më parë. Sasia e Kijasit në medhhebin e tij do të kishte qenë e pakët, sikur në medhhebet e tjera, por pasi që argumentet e Sheriatit qenë
shpërndarë nga Trashëgimtarët dhe pasardhësit e tyre dhe nuk qenë përmbledhur gjatë jetës së tij, qe e pashmangshme që të këtë shumë
kijas në medhhebin e tij, në krahasim më të imamëve të tjerë. Dijetarët e mëvonshëm ndërmorën udhëtime për të gjetur dhe për të
përmbledhur hadithe në qytete të ndryshme dhe i shënuan ato; kështu, disa hadithe të Sheriatit shpjegojnë të tjerat. Kjo është pra arsyeja
për sasinë e madhe të kijasit në këtë medhheb, derisa në medhhebet e tjera është më e paktë.”
Ebul-Hasenat Al-Laknevi ka cituar fjalët e tij në tërësi në “En-Nafi’ El-Kebir” (f.135), duke e shqyrtuar dhe duke u zgjeruar më shumë
rreth kësaj në fusnotat e tij, prandaj kush dëshiron të konsulltohet le ta bëjë aty.Pasi kjo është arsyeja pse Ebu Hanifja nganjëherë pa
qëllim ka kundërshtuar hadithin autentik - dhe kjo është plotësisht arsye e pranueshme, sepse All-llahu nuk e ngarkon askë përtej
mundësive të tij - nuk është e lejuar ta fyejmë për këtë, siç kanë vepruar disa injorantë. Në të vërtetë është e obligueshme që ta
respektojmë, sepse ai është njëri nga imamët e muslimanëve, nëpërmjet të të cilëve ky Din është ruajtur dhe na është dorëzuar neve, me
të gjitha degët e tij; po ashtu, sepse ai është i shpërblyer në cilindo rast: gaboftë apo jo. Dhe as që u është e lejuar ithtarëve të tij të
vazhdojnë ndjekjen e deklaratave të tij që kundërshtojnë hadithet autentike, ngase ato deklarata përfundimisht nuk i përkasin medhhebit
të tij, siç tregon thënia e mësipërme. Sepse këto janë dy ekstreme dhe e vërteta qëndron në mes. “Zoti ynë! Falna ne dhe vëllezërit tanë
që besuan para nesh; dhe mos lë në zemrat tona urrejtje kundër atyre që besuan. Zoti ynë! Ti, me të vërtetë, je plot mirësi,
Mëshirues.” (El-Hashr, 59: 10)

10. 9
6.Akuzimi me kufër i atyre që besojnë se Ademi alejhi selam ishte nebij dhe jo resul
Faqe 16537
:
“Të thuash u kam besuar pejgamberëve, ama nuk e di nëse është pejgamber38
Ademi alejhi selam, është kufër”
Çfarë injorance e vërtetë...Dihet se ka pasur kundërshtime ndërmjet dijetarëve në lidhje me këtë gjë se a thua ka
qenë resuli39
i parë Ademi apo Nuhu alejhi selam. Megjithatë, kanë rënë dakort dijetarët se i Dërguari i parë është
Nuhu alejhi selam. Allahu subhanehu ve teala ka thënë:“Ne të kemi shpallur ty, njëlloj siç i kemi shpallur
Nuhut dhe profetëve pas tij” [en-Nisa, 163] , “Por, edhe përpara tyre[kishin qenë disa njerëz që] i kishin
mohuar[shenjat]:populli i Nuhut dhe grupe të tjerë[të së keqes] pas tij” [Gafir, 5]
Ndërsa Ibn Abbasi radiAllahu anhu ka thënë: “Midis Ademit dhe Nuhut kanë qenë dhjetë shekuj. Në këta dhjetë
shekuj është ndjekur sheriati i caktuar nga Allahu, por më pas njerëzit iu shmangën. Atëherë, Allahu dërgoi
profetët përgëzues dhe paralajmërues.[el-Bekare, 213]40
7.Tevesuli[afrimi] jo i ligjshëm
Faqe 18141
:
“Për hatër të evlijave bëhet lutje për to”
Faqe 11442
:
“...ai duke bërë tevekkul[mbështetje] tek Allahu xhel-leshanuhu dhe tevessul në shpirtin e shenjët të Muhammedit
sal-lAllahu alejhi ve sel-lem dhe robërve të sinqertë filloi hizmetin e tij”
Edhe kjo është një prej gabimeve më të rënda në akide që ata[sufitë] e posedojnë si besim të tyre, kur dihet fare
mirë se të gjithë të Dërguarit, Allahu i dërgoi në teuhidin uluhije-që ta adhurojnë Allahun, Një të Vetmin e të
pashoq, ndërsa këta sufi e kanë bërë të ligjshsëm tevesulin[afrimin]43
e ndaluar në tarikatin e tyre.
Thotë Allahu azze ve xhel-le në Kur’anin e Tij Fisnik:
“Ata pos All-llahut adhurojnë çdo gjë që nuk bën as dobi, e thonë: "Këta janë ndërmjetësuesit tanë te All-
llahu!".”(Junus,18)
Shejh Muhammed Xhemil Zejno në librin e tij “Tevesul” thote se tevesuli ndahet ne dy lloje:
1.Tevesuli i Ligjshëm dhe
2.Tevesuli i ndaluar.
37
“Libri Namazit” i autorit Hasan Javash i botuar nga shtëpia botuese “Hakikat Kitabevi” Nr.2.
38
Këtu qëllimi i sufive është për resul e jo nebij.
39
Shejh Albani në shpjegimin e librit të Imam Tahaviut “Akideja e Tahaviut”, thotë: “Dije se çdo resul (i dërguar) është nebij(profet),
por jo çdo nebij është resul. Dijetarët kanë dhënë vlerësime të ndryshme në lidhje me dallimin ndërmjet resulit dhe nebijit, vlerësime të
cilat i gjen në tefsirin e Alusit (5/449), por ndoshta vlerësimi më afër të vërtetës për dallimin ndërmjet tyre është ai që thotë se resul
konsiderohet ai që u dërgua me sheriat të ri, ndërsa nebij është ai që u dërgua për të miratuar sheriatin që ekzistonte para tij. Kjo
natyrshmëri nënkupton se profeti ishte i urdhëruar t’ua komunikonte njerëzve atë sheriat, sepse siç dihet përderisa dijetarët janë të
urdhëruar me këtë, atëher siç kuptohet qartë kjo detyrë për profetët është edhe më parësore”[Akideja Tahavije-e Imam Tahaviut me
komente dhe shënime nga shejh Muhammed Nasiruddin Albani, faqe: 15, Boton:Shtëpia Botuese ‘Es-Sebil’, 2008.
40
“222 pyetje përgjigjje për besimin”-Hafidh ibn Ahmed el-Hakemi, Prishtinë, 2001, Fq.62.
41
“Libri Namazit” i autorit Hasan Javash i botuar nga shtëpia botuese “Hakikat Kitabevi” Nr.2.
42
“Iman i Islam” në gjuhën boshnjake nga autori Mevlana Halid-i Bagdadi, të botuar nga shtëpia botuese “Hakikat”- Fatih-
ISTANBUL,Temmuz-2006
43
Të tillët shpesh i shohim nëpër tyrbet dhe varret e njerezve që ata thone se jane prej evlijave të bëjnë tevesul-afrim të ndaluar. Ky lloj
tevesuli që këta sufi-dervish e praktikojnë është i ndaluar me islam dhe është larg rruges se ehli sunnetit dhe xhematit. Pasi tevesuli me
njerez te vdekur nuk është i ligjshëm

11. 10
Tevesuli i ligjshëm:
a) Tevesuli me imanin
b) Tevesuli me teuhidin
c) Tevesuli me emrat e Allahut te Lartemadheruar,
d) Tevesuli me cilësitë e Allahu,
e) Tevesuli me veprat e mira,
f) Tevesuli me lutjen e robërve të mirë kur ata janë gjallë
Tevesuli i ndaluar:
a) Tevesuli me të vdekur,
b) Tevesuli me hatrin e[pozitën] e të Dërguarit të Allahut, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem,
c) Tevesuli me hakun e të Dërguarit të Allahut sal-lAllahu alejhi ve sel-lem dhe eulijave,
d) Kërkimi i lutjes nga i Dërguari i Allahut, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, pas vdekjes së tij.
Ja edhe vet fjalët e “imamit të tyre”(Ebu Hanifes) të cilët pretendojnë se e pasojnë këtë imam, ndërsa
imami të cilin ata pretendojnë se e pasojnë bie në kundërshtim me ta, pasi Ebu Hanifeja kishte ndjekur
rrugën e të parëve tanë-selefu salih, ndërsa këta ndjekën rrugën e halefëve të cilët kundërshtuan rrugën e
selefit.
Thotë Ebu Hanifeja rahimehullah: "Është e urrejtur që ndokush të lutet me këto fjalë dhe të ngjashmet me to: Të
lutem (o, All-llah) për hirë të filanit ose për hirë të të dërguarve, ose për hirë të Ka’bes apo Mesh’ari-l Haramit
(vend në Mekke)".44
8.Etiketimi i pasuesve të sunnetit me fjalën “Vehabi”
Në librin “Iman i islam”45
autori i këtij libri i sulmon pasuesit e së vërtetës duke i etiketuar si vehabi, njerëz
pamedhheb e shpifje të tjera.
Thotë autori në faqen 104:
“E theksojmë se në librat e dijetarëve të ehli sunnetit nuk ekziston asgjë që thirret si selefizëm apo medhheb i
selefit. Këtë emërtim të mëvonshmit nga Vehabitë dhe jomedhhebistët e shpikën”
Armiqët e islamit daven e pasuesve të sunnetit e kanë quajtur si vehabizëm-apo na quajtën si agjentë anglez-
përkundrazi anglezët ishin të parët të cilët e etiketuan daven e Abdulvehabit me “Vehabizëm”- për shkak se kjo
thirrje mbërriti koloninë më të çmueshme nën kontrollin britanik, Indinë. Shumë dijetarë në Indi e përqafuan dhe
e përkrahën thirrjen e Imam ibn Abdul-Uehab. Gjatë asaj kohe, Britania, po ashtu, po kultivonte sektin Kadijani
për të zëvendësuar idealet islamike të rrymës qendrore.46
Ndërsa fjala e tyre se nuk ekziston ne librat e dijetarëve “selefizëm”-kjo është si pasoj e dijes së cekët të tyre.
Muslimi në hyrjen e Sahihut të tij fq.16, transmeton nga Muhammed ibnAbdullahu se ka thënë: e kam dëgjuar Ali
ibn Shekikun se ka thënë: e kam dëgjuar Abdullah ibn Mubarekun duke thënë në prani të shumë njerëzvë: “Lëreni
hadithin e Amër Ibn Thabitit, sepse ai i shante Selefitë”.47
44
Sherh Akideti-t Tahavijeh, fq.234, Sherh Fikhi-l Ekber, fq.198
45
Ky libër-“Iman i Islam” është përkthyet në gjuhën boshnjake nga shtëpia botuese “Hakikat” me autor Mevlana Halid-i Bagdadi,
Fq.104, Fatih-ISTANBUL,Temmuz-2006
46
Dr. Muhamed ibn Sa'd esh-Shuwei'ir, Tes'hih khata tarikhi heul'el-uehabije/Korrigjim i gabimit historik rreth Uehabive [Rijad, Darul-
Habib 2000 e.s.], f.55.
47
El-Xhemaat el-Islamije fq.419, nëpërmjet librit “Qëndrime Selefite në disa çështje metodologjike” Fq.16 - Zejd Enver Haziri,
Prishtinë, 1426/2005

12. 11
Dhehebiu në “Sijer” (13/380) thotë: “Ajo çka është e nevojshme për Havidhin (ai i cili din më shumë se 100 mijë
hadithe) është, që të jetë i devotshëm, i zgjuar, të njeh mirë gramatikën dhe gjuhën, të jetë i shkathet dhe i gjallë,
dhe të jetë Selefi..”.48
Dhe ka thënë – kur ka folur për historikun e Ebu Tahir es-Selefij - (21/6): “Dhe kuptimi i
(fjalës) ‘Selefij’ është nxjerrur nga (fjala) es-Selefi, me dy (vokale) ‘fet-ha’, e ai (selefiu) është, ai i cili ndjek
drejtimin e Selefit”. Kurse kur flet për historikun e Imam Darekutniut në “Sijer” poashtu (16/456) thotë: “Ky
burrë, kurrë nuk është futur ne apologjetikë e as në polemikë (të kotë); e as nuk është zhytur në to, por ka qenë
Selefi”.49
Shejh Ibnu Uthejmin - Allahu e mëshiroftë- në komentimin e librit “el-Akidetul-Vasitijeh“ thotë: “Ehlu-Suneti
janë ata që e pasojnë selefin në çështje të akides, prandaj edhe i fundit deri në ditën e kijametit, nëse është në
rrugën e të Dërguarit dhe sahabeve të tij, ai është SELEFI“.50
Kur shejh Albani - Allahu e mëshiroftë - e kundërshtoi Aid el-Karnin, i cili po e refuzonte këtë emërtim (selefi), i
tha: “Nuk ka dyshim se nëse ky refuzim (nga ndokush) bëhet me qëllim, atëherë ai person duhet të distncohet nga
Islami i pastër, në të cilin ishin në të, të Parët tanë të Mirë (Selefu Salih) dhe në krye të tyre Pejgamberi sal-lAll-
llahu alejhi ve sel-lem; siç aludon në këtë hadithi mutevatir i cili gjendet në Sahihajn (të Buhariut dhe Muslimit)
dhe tek të tjerët, “Njerëzit më të mirë janë shoqëruesit e mij, pastaj ata të cilët pasojnë shoqëruesit e mij, pastaj ata
të cilët pasojnë pasuesit e shoqëruesve të mij”. Kështuqë nuk i lejohet muslimanit të distancohet nga të atribuarit
tek selefu salih, gjersa, sikur të distancohej nga ndonjë përkatësi tjetër, askush prej dijetarëve nuk do ta kishte
gjykuar me kufër apo mëkat...
Kurse ai i cili referohet tek selefu salih, ai në të vërtetë referohet tek el-‘Ismetu-mbrojtja nga gabimet në mënyrë
të përgjithshme; e Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem veçse e ka cekur se, prej shenjave të Grupit të
Shpëtuar është se, ai ndjek atë që në të ka qenë Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem dhe shokët e tij. Kështu
që, ai i cili ndjek rrugën e tyre, padyshim që është i udhëzuar nga Zoti i tij...
Dhe nuk ka dyshim se emërtimi i qartë, i hapur dhe dallues është, që të themi: Unë jam Musliman (që punoj) me
Kur’an dhe Sunnet sipas menhexhit të të Parëve Tanë të Mirë, e tërë këtë e themi shkurtimisht: “Unë jam
Selefi”.[mbaroi fjala e shejh Albanit].51
Pra, e kuptuam se të emërtuarit me këtë fjalë është gjë legjitime dhe nuk është turp assesi, e as nuk duhet të
refuzohet ky emërtim, përndryshe kjo do të ishte distancim nga Islami i pastër.
Faqe 105:
“Fjala Selef është për sahabet dhe tabiinët.Atyre poashtu u thuhet selefu salihin. Dijetarët e ehli sunnetit të cilët i
pasuan këta quhen halef”
Shejkh Salih Alu Shejkh ka thënë:Muslimanët janë të ndarë në dy grupe: Selefi dhe Khalefi. Sa i përket
Selefive, ata janë pasues të Selefus-Salih (tri gjeneratat e para të Muslimanëve dhe kush e pason rrugën e tyre),
ndërsa sa i përket Khalefive, ata janë pasues të mendimeve të Khalefit, ata janë prej grupacioneve, sepse kush nuk
është i kënaqur me rrugën e Selefu-Salih (të parëve tanë të mirë) në dije dhe vepra apo në kuptime dhe fik`h
atëherë, ai është khalefi dhe është prej pasuesve të epshit.
52
48
Tahlisu el-Ibad fq.132, nëpërmjet librit “Qëndrime Selefite në disa çështje metodologjike” Fq.17 - Zejd Enver Haziri, Prishtinë,
1426/2005
49
Po aty
50
Sherhul-Akidetil-Vasitijeh (1/54).
51
Marrë nga revista “el-Esaletu“ nr. 9, f.90, më datën 15 Shaban, 1416 , nëpërmjet librit “Qëndrime Selefite në disa çështje
metodologjike” Fq.16 - Zejd Enver Haziri, Prishtinë, 1426/2005
52
Hadhihi Mefahimuna, Kapitulli mbi të atribuarit Selefi.

13. 12
Shejhu, Allahu e ruajtë na tregon se ata të cilët e kundërshtuan rrugën e selefu salih u quajtën halef dhe këta janë
nga pasuesit e bidatit, ndërsa ne jemi të obliguar që ti pasojmë rrugën e të parëve tanë selefu salih.
Faqe 106:
“Dijetarët e ehli sunnetit të cilët janë nga halefët[pasuesit e selefi salih], në librat e tyre që deri më sot janë
shkruar dhe që ende vazhdojnë të shkruhen, e kanë ruajtur besimin e ehli sunnetit, në të cilën kanë qenë medhhebi
i selefu salih dhe na kanë informuar që Ibn Tejmija, Shevkani dhe të ngjajshmit kanë devijuar nga rruga e selefi
salih dhe që muslimanët i dërgojnë në shkatërrim dhe xhehennem”
Në faqen 104 autori thote: “nuk ekziston asgjë që thirret si selefizëm apo medhheb i selefit” ndërsa në faqen 106
thotë: “e kanë ruajtur besimin e ehli sunnetit, në të cilën kanë qenë medhhebi i selefu salih”- çfarë kontradite nga
fjalët e tyre, në të parën thotë se nuk ka diçka si medhheb i selefit ndërsa në të dytën thotë të kundërtën e saj.
Ndërsa fjalët e tyre kundrejt shejhul islam Ibn Tejmijes dhe Imam Shevkanit gjoja se këta i dërguan
njerëzit në shkatërrim dhe devijuan nga rruga e selefu salih janë të kota dhe te pabaza. Prej urtësisë së
ehli sunneti vel xhemaah është se kur dëshiron dikë ta kritikosh duhet t’ia marrësh fjalët dhe mendimet
nga librat e tyre dhe t’i kundërshtosh me argumente nga Kur’ani dhe Sunneti-ndërsa këta as që mund ta
bëjnë këtë.
Shejhul islam Ibn Tejmije – rahimehullah – ka thënë: "Nuk bën të kritikohet ai i cili identifikohet me rrugën e
Selefit, i cili mbahet për të dhe i referohet asaj. Më saktë, është obligim që kjo të pranohet prej tij sipas pajtimit
unanim (ittifak) ngase rruga e Selefit s'është tjetër veçse e Vërteta (Hakk)." 53
Thotë shejhul-Islam Ibnu Tejmijeh - Allahu e mëshiroftë: “Nuk është turp që dikush të shfaq medh’hebin selefi,54
të thirret në te dhe të krenohet me të, bile është obligim që një gjë e tillë të pranohet, sepse medhhebi i selefit nuk
është gjë tjetër veçse e vërteta“.55
Poashtu, kur Ibnu Tejmijeh – Allahu e mëshiroftë - flet kundër bidatçinjëve, thotë: “Sa më larg medhhebit të
selefit që janë, aq më të njohur me bidat do të jenë, prandaj shenja e bidatçinjëve është largimi nga medhhebi i
selefit“.56
Shejhul islam Ibn Tejmija ishte nga të parët që ringjallën pasimin e të parëve tanë të mirë pasi ummeti ishte
mbushur me pseudodijetar sufi57
në kohën e tij të cilët e kundërshtuan rrugën e selefu salih.
Ndërsa libri “Prefimet e agjentit anglez”58
është i mbushur me gënjeshtra dhe shpifje ndaj dijetarit të njohur
Muhammed AbdulVehab, dhe logjika e shëndosh do ta kuptojë librin në fjalë se është një gënjeshtër e sajuar nga
armiqët e teuhidit qoftë nga vetë kafirët anglez apo nga munafikët që gjenden në mesin e muslimanëve.
Në asnjë vend të këtij libri nuk është treguar burimi i fjalëve të Muhammed Abdulvehabit se ku ai e ka
kundërshtuar selefin dhe rrugën e tyre, ndërsa ne do t’ua tregojmë faqet dhe burimet nga librat e tyre se në çfarë
drejtimi ishin-dhe a ishin në drejtimin të cilët kishin qenë selefi.
53
Mexhmu el-Fetaua 4:149.
54
Nuk bëhet fjalë për medhhebin në jurisprudencë, por fjala medhheb këtu përfshin gjithë atë në çka ka qenë selefi yne i mirë.
55
Mexhmu’ul-Fetava (4/149).
56
Mexhmu’ul-Fetava (4/155).
57
Po e them pseudodijetar pasi në shumë çështje ata shejhat sufistë e kundershtuan rrugen e selefit, duke shpikur ibadete qe jane ne
kundershtim me fene e Allahut azze ve xhel-le. Nga ibadetet e tyre që shpiken ishin dhikret qe i benin me ze të lartë dhe disa të tjerë
vetëm me zemër, pastaj ishte rabëta[nje ibadet i sufive], e kishin ligjeruar tevesulin e ndaluar-duke kerkuar ndihme nga te vdekurit dhe
gjera te tjera te ndaluara.
58
Nga autori M.Siddik Gumus të botuar nga shtepia botuese Hakikat, vepra No:3.

14. 13
Faqe 76:
“Pasi vizitova varrin e Imam Rabbanit dhe të evlijave të tjerë “Kadesill-llahu sirruh””
Këtu shihet qartë se zemrat e tyre janë të lidhura me varret e “njerëzve të mirë” dhe dihet fare mirë se Imam
Rabbani ka qenë prej sufive të mëdhenjë i cili e ka shkruajtur librin “Mektubat” dhe siç dihet librat e tyre thuhet
se janë frymëzim nga Allahu subhanuhu ve teala.
Faqe 85:
“Armiqët e fesë gjithashtu janë munduar të prishin teqet dhe rrugën e tasavufit[sufizmit], janë munduar të zhdukin
sinqeritetin, që është pjesa e tretë e islamit.”
Në këto teqe bëhen bidate dhe shirkijate, dhe janë të stërmbushura me fotografi të shejhëve të tyre, duke i
madhëruar ata, e dihet fare mirë gjykimi islam rreth vendosjes së fotografive në mur, nga bidatet që ata sufitë e
bëjnë është edhe dhikri, varësisht nga drejtimi i tyre në tarikat-ndryshon edhe dhikri.
9.Lavdërimi i sufizmit dhe sufive[dervishëve]
Faqe 86:
“Shumica e njerëzve të mëdhenjë të tasavufit kanë qenë dijetarë të mëdhenjë dhe muxhthehid. Sepse tasavuf do të
thotë të ecësh në rrugën dhe në gjurmët e Muhammedit “alejhi selam” pra çdo fjalë dhe vepër e tyre ka qenë në
përputhje të plotë me Islamin”
Përkundrazi sufitë[dervishët] bazë të akides së tyre e kanë shirkun, pasi e lejojnë afrimin tek Allahu me
ndërmjetësues[me anë të të vdekurve], pastaj ibadeti i përligjur i tyre RABËTA59
, dhe dhikret e tyre që
nuk kanë bazë në islamin e pastër.
Janë parë disa njerëz në Basra (Irak) që, kur e dëgjonin Kur’an, e humbnin vetëdijen dhe binin të vdekur në tokë,
nga frika e All-llahut, azze ve xhel-le. E gjithë kjo ka qenë praktike e tyre dhe asgjë më shumë.
Disa As-habë dhe Tabi'inë i kanë kritikuar këto vepra te tyre dhe i kanë konsideruar prej risive në fe (bidateve), si
Esma bint Ebi Bekr, Abdullah bin az-Zubejr dhe Muhammed bin Sirini (radijAllahu anhum).60
Argument tjetër kundër gënjeshtarëve Sufi është se transmetohet prej Imâm et-Tannîsi (rahimahullah) i cili e pyeti
Shejhul-Islâm Imâm Dâr-il-Hixhrah Malik bin Enes (rahimahullah) për disa njerëz nga Nasijîbînët61
, të cilët, pas
ngrënies, këndonin poezi dhe vallëzonin. Imami, i befasuar, e pyeti:”Mos janë të çmendur?”
Ai u përgjigj:“Jo”.
Maliku prapë e pyeti:“Mos janë fëmijë të vegjël”.
“Jo. Janë të rritur dhe njerëz inteligjentë" – ia ktheu ai.
Pastaj Imam Maliku (rahimehullah) tha:"Kurrë nga muslimanët nuk kam dëgjuar diçka të ngjashme në lidhje me
këtë”.62
59
Afrimin tek Allahu nëpërmjet shejhut e të tyre[disa e bëjnë me fotografi e disa jo].
60
Imâm Ibn Tejmijje, “Maxhmûl-Fatâwa” (11:6).
61
Qytet ndërmjet Mosulit në Irak dhe Sirisë, nëpër të cilin kalonin karvanët
62
Tartîb-ul-Madârik wa Taqrîb-ul-Masâlik od al-Kadhî Ijadh (rahimahullah).

15. 14
Imam Malik bin Enesi i ka takuar gjeneratave të para [Selefu-Salih], ka jetuar në Medinë dhe, megjithatë, ai nuk i
ka njohur Sufitë.
10.Dhikri i shpikur
Faqe 86:
“Dhikër, do të thotë të përmendësh Allahun. Kjo gjë bëhet me zemër. Kur bën dhikër zemra pastrohet. Pra del nga
zemra dashuria për botën dhe krijesat dhe futet në zemër dashuria për Allahun.”
Këtë dhikr që e praktikojnë me zemër nuk ka bazë në Kur’an e as në Sunnet. Prej Abdullah ibn Bisra’s radiAll-
llahu anhu transmetohet se një njeri i tha:”O i Dërguari i All-llahut dispozitat e Islamit për mua janë të shumta.Më
trego diçka që do të mbahen për te! Thotë:Le të jetë e lagur gjuha e jote nga dhikri” .»63
Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem thotë:”Secili prej jush le ta ketë zemrën e falemnderuar,gjuhën që bën
dhikër dhe gruaja besimtare e cila të ndihmon në fitimin e Ahiretit”[ Ibn Maxhe 1861, Et-Tirmidhi 3094, Ahmed
5/278].
Sufitë fjalën e All-llahut: ”mos e ngrit zërin”, e kanë interpretuar gabimisht, tefsiri i këtij ajeti sipas Taberiut:
”Lutja All-llahut të bëhet me gjuhë në qetësi duke mos e ngritur zërin”. Prej këtij ajeti nuk kuptohet(siç thonë
ata),heshtja e gjuhës dhe bërja e dhikrit me zemër.Ajeti na tregon që dhikri të bëhet në mënyrë të qetë.
Kjo do të ishte e tëra në lidhje me këtë shtëpi botuese, që njeriu me logjikë të shëndosh duhet ta kuptoj se këta
janë në një rrugë shumë të largët nga besimi i ehlu sunnetit dhe xhematit.
Lusim Allahun teala që të na jep dituri të hajrit dhe të mos na ndaj nga rruga e Tij e drejtë deri në dorëzimin e
shpirtit tonë, Krijuesit-Allahut teala.Amin
Përgatiti: Ebu Unejs
Redaktura fetare: Zejd Haziri
Kontrollimi gjuhësor: Altin Sezallari
Dhul-Kade 1429h/ Nëntor 2008
Prizren/Kosovë
63
Hadithi është hasen; Et-Tirmidhi, 3372; Ahmed, 4/188; Ibn Hibbani thotë se është sahih, 2317; E!-Hakim, 1/495; Edh-Dhehebiu është
i pajtuar sahih; Ibn Maxhe, 3838