4. „ქვეყანამ იცის, რას ფიქრობდა
ნაპოლეონი ვატერლოოს წინ და
ვატერლოოს შემდეგ. ქვეყანამ იცის
ასევე, რას ფიქრობდა ერეკლე მეფე
კრწანისთან დამარცხების შემდეგ,
მაგრამ არავინ არ იცის რა ფიქრობს
პატარა ადამიანი“
6. „თვალები ქალაქის ციფერბლატს მისჩერებოდნენ. ელოდნენ ათასების თვალები: როდის
დაჰკრავდა თორმეტჯერ. შეინძრა უშველებელი საათის ისარი, თითქოს სული ჩაიდგაო,
თორმეტჯერ დარეკა. დამფრთხალი მოქალაქენი საშინელი ამბების მოლოდინში
იყვნენ........ აიყარნენ მცხოვრებნი, ნაყარ ფუტკარსავით, აზუზუნდნენ, აბორგდნენ,
აზვავდნენ.... აღარ იცოდნენ, სად შეენახათ პატიოსანი თვლები, ნოხები, ფაიფურის
ჭურჭლები და საგანძური. ვისაც გული საგულეს ჰქონდა, ვისაც დასაკარგავი არაფერი
გააჩნდა, მოედანზე იდგა რაღაც საოცარისა და არნახულის მოლოდინში... ქუჩაში
სინათლემ იკლო. საბუღრაოდ გამოსულ მოზვრებივით ღმუოდნენ მაფრაშებით,
სკივრებით დატვირთული ავტომობილები. ცეცხლოვან თვალებს უბრიალებდნენ
ერთიმეორეს, ჩაბღაოდნენ ყურში ბნელ ღამეს და გარბოდნენ. გარბოდნენ ბარგით
დატვირთული ჟოკეიანი, ბლუზიანი მოქალაქეები, მიჰქროდნენ ეტლები, ზუზუნებდა
მოედანზე მდგარი ბრბო, გასცქეროდა ქალაქის გამგეობის აივნებს, ყაყანებდა, როგორც
პილატეს მომლოდინე ებრაელობა დიდ პარასკევს. ფუნიკულიორის სადგურის
ლიფლიფებიც ჩაქრა. მამადავითი გაშავდა, გაიზარდა, ჰარპურნაკრავი გველეშაპივით
გაიბერა და გვერდით მოუწვა დაბნელებულ ქალაქს.“
7. როგორ ფიქრობთ, აღნიშნულ ვითარებაში როგორ მოქმედებს
ერთ-ერთი მეკურტნე? რას ფიქრობს, რას აკეთებს?
მეკურტნე
9. შუა დარბაზში უწესრიგოდ ეყარნენ გახსნილი ზანდუკები, მაფრაშები,
ხელჩემოდნები.
თმაგაწეწილი ნამტირალევი ქალები ფეხმორთხმული უსხდნენ ვაშკარანებს.
„ჩემი ცხენი?“ - ჭირვეულობდა შავგვრემანი ბიჭუნა, ცრემლები ნიკაპთან
ესკვნებოდა
მაჩვივით დაჩოჩავდა გაშლილ ზანდუკებს შორის, აუჩქარებლად
გულმოდგინედ შველოდა ჩალაგებაში. მის გარდა ყველა შფოთავდა, ყველას
ხელი უთრთოდა, მუხლი ეკვეთებოდა.
ეხარბებოდა გულის სიღრმეში ამ საცოდავი მეკურტნის უებარი
სიდარბაისლე. არზმანებული სიმდიდრე გადადიოდა ამ წუთში იოსების ხელში.
სახლის პატრონს ერთხელაც არ შეუნიშნავს, რომ მეკურტნეს რომელიმე
ნივთისათვის თვალი გაეყოლებინა, შურისგან არეული, სჩანდა უცნობი იყო და
მისთვის ყოველივე თვალბოროტება.
10. „ქსენიევის ქუჩის კუთხიდან შავებით მოსილი, ორ ჯოხზე
დაყრდნობილი, უსინათლო დედაკაცი მოდიოდა, გულამომჯდარი
სლუკუნებდა. უმწეოდ უშტერებდა ელექტროთი გაჩაღებულ ქუჩას
მარღია თეთრ თვალებს. ..გამქურდეს, მიშველეთ,, - ბუტბუტებდა
სასოწარკვეთილი, მაგრამ ვის ეცალა გასაკითხად.... იჯდა და
სტიროდა ჩუმად, ადგილის დედას მიაგავდა საქართველოისას,
საკუთარი შვილების მიერ გაძარცულსა და ყელგამოჭრილს
(ნათელა მაღლაკელიძე, თამარ ღონღაძე, ქართული ენა და
ლიტერატურა, 8, მოსწავლის წიგნი, გამომცემლობა“
12. „შვიდი ეკლესიის ზარი რეკავს“
შვიდი ეკლესია და ზარების რეკვა, ეს არის
წინასწარმეტყველება, გამოცხადებიდან, ეს არის
აპოკალიფსური ჟამი.
13. დასკვნა
ნაწარმოებში ნაჩვენებია დიდი
იოსების „აღზევება“ და დაცემა.
კონსტანტინე გამსახურდიამ
ადამიანისა და ქალაქის ფონზე
მთელი სამყაროს სულიერი
დაღუპვის სცენა წარმოგვიდგინა.
ეს არის დიდი იოსების ტრაგედია
და მისი ტრაგედიიდან დანახული
მთელი სამყაროს ტრაგედია.
დაიღუპა ძველი და ახალ სცენაზე
ახალი ადამიანები, ახალი ეპოქა და
ახალი ღირებულებები გამოდიან.
რას მოიტანს ეს ახალი
ღირებულებები, მწერლის აზრით,
საეჭვოა.