3. మరియు ప్రజలకు 'హజ్జ యాత్రను గురించి ప్రకటంచు: వారు పాదాచారులుగా
మరియు ప్రతి బలహీనమైన ఒంటె (సవారీ) మీద, విశాల (దూర) పార ంతాల
నుండి మరియు కనుమల నుండి నీ వైప్ుకు వస్ాా రు. (హజ్ - 27)
4. ఆలసయం అమృత్ం విషం
ప్రవకా ముహమమద (స) ఇలా
అన్ాారు: ”వీలైనంత్ త్వరగా
హజ్ చేసుక ండి. ఎవరికి
ఎప్ుుడు ఏ ఆటంకం
ఏరుడుత్ ందో ఎవరికీ
తెలియదు. తాను హజ్ చేయాలి
అని అనుకున్ే వయకిా దాని క సం
త ందరప్డాలి. ఆలసయం చేస్తా
అత్ను వాయధి బారినయిన్ా
ప్డవచుు లేదా త్న
వాహన్ానిా అయిన్ా పో గొటటు
క వచుు. లేదా ఇంకా ఏదయిన్ా
ఆటంకం ఏరుడవచుు.”
(ఇబనామాజహ్ )
ఉమర (ర) ఇలా
అన్ేవారు: ఎవరయితే
హజ్ చేయడానికి శకిా
స్ామరాయ ాలు ఉండి
కూడా హజ్ చేయరో
వారిపై ”జిజ్యా”
విధించాలని న్ాకు
అనిపిసుా ంది.
నిశుయంగా వారు
విశావ సులు కారు.
(అల మునాఖా)
5. హజ్ విశిషఠ త్లో ఒక హదీస్
అబుు లాా హ్ బిన ఉమర(ర) కథనం: దెైవ ప్రవకా(స) ఇలా అన్ాారు:
”ఎప్ుుడెైతే మీరు హజ్ క సం బయలుదేరుతారో మీ సవారీ యొకక ప్రతి
అడుగుకీ ఒక ప్ుణ్యం వార య బడుత్ ంది. ఒక పాప్ం క్షమంచ బడుత్ ంది.
అరఫాలో విడిది చేస్ినప్ుుడు అలాా హ్ త లి ఆకాశంపై దిగి వచిు దెైవ
దూత్ల ఎదుట గరవంతో ఇలా అంటాడు: చూడండి వీరు న్ా దాసులు, దూర
ప్రయాణ్ం నుంచి చిందర వందర స్ియతిలో దుముమ ధూళితో న్ా దగగరకు
వచాురు. న్ా కారుణ్ాయనిా ఆశిసుా న్ాారు. న్ా శిక్ష నుంచి పయప్డు
త్ న్ాారు. (కాని ననుా వారు చూడలేదు) ఒకవేళ ననుా వారు చూస్తా వారి
ప్రిస్ియతి ఏమట! ఒకవేళ వారిపైన ఇసుక కంకరా సమానం, లేదా ప్రప్ంచం
యొకక రోజుల సమానం లేదా వరషం యొకక చినుకుల సమానం
పాపాలున్ాా అలాా హ్ వాటని కడిగి వేస్తస్ాా డు. జమరాతకు కంకరాళళు
కొటటుటప్ుుడు దాని ప్రతిఫలం అలాా హ్ వారి కొరకు స్ామగిి చేస్ాా డు. త్ల
వంటటర కలు తీస్తటప్ుుడు ప్రతి వంటటర కకు బదులు ఒక ప్ుణ్యం ప్రస్ాదిస్ాా డు.
మరియు త్వాఫ చేస్త టప్ుుడు వారు పాపాల నుంచి ఏ విధంగా ప్విత్రం
అయిపో తారంటట త్లిా గరభంలో నుంచి ఎటటవంట పాప్ం లేకుండా ప్ుటున
వానిలా ప్విత్ర లైపో తారు”. (త్బార నీ)
16. గమనిక
పై వాటలో ఏ ఒకకటెైన్ా పాటంచని
ఎడల ప్రిహ్రరంగా మకాక
ప్టుణ్ంలోన్ే ఓ జంత్ వును
ఖురాాని ఇచిు దానిని పతదవారిలో
ప్ంచి పటాు లి. ఆ మాంస్ానిా త్ను
మాత్రం పుజించకూడదు.
17. హజ్ మూడు విధాలు
• 1) తమత్తు : అనగా హజ్ నెలల్లో మీఖాత్
నుండి ఉమ్రా కోసుం ఇహ్రా మ్ బూనంుం. ఉమ్రా పూర్తి
చేసిన పిదప ఇహ్రా ుంన విరముంచడుం. తరువాత
మళ్ళీ జుల్హిజ్జా 8వ తేదీన మక్కా నుండే హజ్
కోసుం ఇహ్రా ుం బూనంుం.
• సుంకలపుం: ”అల్లో హుమమ లబ్బ ైక్ బిల్ ఉమా తి
ముతమతిు అన్ ఇలల్ హజ్ా ్”. హ్రజీ ఉమ్రా -హజ్ల
మధ్య క్కలుంల్ల ఇహ్రా మ్ వస్త్ు ాన్ని తీసేసి ల్లభుం
పుందుతాడు. కనక ఈ విధానాన్ని హజ్జా తమత్తు
అుంటారు. ఇల్ల చేసే వయక్తి న్న ముతమ్ు అుంటారు.
19. ఒక అపో హ కొందరి వాయపారాలు అన్ాయయం
అకిమాలపై ఆధారప్డి
ఉంటాయి. వీరు త్మ దగగర
ప్నిచేస్త కారిమకుల హకుకలిా
స్ావహ్ర చేసుా ంటారు. లేక వారి
శిమకి త్గగ ప్రతిఫలం ఇవవరు.
వారు త్మ పాపాలకు
ప్రిహ్రరంగా అకిమ ప్దధత్ లోా
కూడ బనటున (బాా క మనీని)
సంప్దను సకిమమైనదిగా (వైట
మనీగా) చేసుక వడానికి ఎకుకవ
హజ్లు చేసూా ఉంటారు. ఇలా
చెయయడం వలా త్మ పాపాలు
క్షమంచబడతా యనీ, హరామ
సంప్ద హలాల అవుత్ ందని
షైతాన వీరిని పరమకు
గురిచేశాడు. ఇది మనసు చేస్త
మాయ త్ప్ు మరేమీ కాదు.
ఇలా చేస్త హజ్ అలాా హ్కు
అవసరం లేదు.
20. హజ్జ సూూరిా
మనిషి మానస్ిక, న్ైతిక, ఆధాయతిమక
వికాస్ానికి అమల స్ాధనం హజ్జ.
హజ్జ మహ్రరాధన దావరా మనిషి త్న
విశావస్ానిా (అఖీదాను), త్న
ఆరాధనలను (ఇబాదాతను), త్న
ప్రవకానను (అఖ్ాా కను) మరుగు
ప్రుుకుంటాడు. హజ్జ గురించి మన
ప్ండిత్ లు చెపిున మాట: ”హజ్జకి
ముందు చెడోో డిగా ఉనా వయకిా హజ్జ
త్రావత్ మంచోడిగా మారతాడు.
హజ్జకి ముందు మంచోడిగా ఉనా
వయకిా హజ్జ త్రావత్ ఉత్ాముడిగా
మారతాడు. హజ్జకి ముందు
ఉత్ాముడిగా ఉనా వయకిా హజ్జ త్రావత్
ఉత్ామోత్ామునిగా రమపాంత్రం
చెందుతాడు”. హజ్జ దావరా న్ైతికంగా,
ఆధాయతిమకంగా, అఖీదా ప్రంగా కిింది
స్ాయ యి వయకిా నుండి పై స్ాయ యి వయకిా
వరకూ వచిు తీరాలిిన మారుు ఇది.
21. హజ్జ సూూరిా
దీన్ేా మనం ఇస్ాా ం స్ాయ యి, ఈమాన స్ాయ యి,
ఇహ్రిన స్ాయ యిగా కూడా చెపప ుచుు. ”వారు త్మ
ప్రయోజన్ాలు పపందానికి రావాలి”. (అలహజ్జ:28)
అనా అలాా హ్ ఆదేశంలో ఇది కనీస ప్రయోజనం
అని గిహించాలి. ఇక హజ్ విశిషఠ త్ గురించి
తెలియజేసూా ప్రవకా (స) ఇఆల అన్ాారు:
”ఎవరయితే ఈ గృహ్రనిా ఉదేధశించి హజ్జ చేస్ాా రో,
హజ్జ మధయ ఎలాంట అసపయ కారాయలకు, అశ్లాల
కారాయలకు పాుడకుండా ఉంటారో వారు – అదే
రోజున త్లిా కడుప్ున జనిమంచిన ప్స్ికందుని వలే
(పాప్ రహిత్ లయి) తిరిగి వస్ాా రు”. (బుఖారీ,
ముస్ిాం)
వేరోక సందరభంలో ఆయన చెపిున మాట –
”హజ్జ మరియు ఉమాా లు త్రచూ చేసూా
ఉండండి. నిశుయంగా అవి – పతదరికానిా,
పాపానిా ప్రక్షాళిస్ాా యి. ఎలాగయితే ఇనుముకి
ప్టున త్ ప్ుును నిప్ుు వదలగొడుత్ ందో”.
(నస్ాయిీ)
పార రయన, ఆరాధన ఏదయిన్ా అందులో రండు
షరత్ లు లేనిదే అది స్వవకరించ బడదు.
1) ఇఖ్ాా స్ – కేవలం అలాా హ్ ప్రసనాత్ క సం
చెయాయలి. 2) ఇతిాబా: మనం చేస్త ఆ ఆరాధన,
పార రయన ప్రవకా (స) వారి సునాతకు అనుగుణ్ంగా
ఉండాలి.
22. ఆశ మరియు పయం త్ప్ునిసరి:
”ఇంకా ఇవవవలస్ిన దానిా ఇసూా కూడా, త్మ ప్రపువు వదుకు మరలి పో వలస్ి ఉందన్ే భావనతో వారి
హృదయాలు వణ్ుకుత్ూ ఉంటాయి”. (అలమోమనూన: 60)
ఈ ఆయత్ అవత్రించినప్ుుడు విశావసుల మాత్ హజరత ఆయిషా (రఈఅ) గారు ప్రవకా (స) వారిని ఇలా
ప్రశిాంచారు: ”యా రసూలలాా హ్! ”ఇవవ వలస్ిన దానిా ఇసూా కూడా …పయ ప్డే వారు” అని ఈ
ఆయత్ లో పతరొకన బడిన వయకిా ఎవరు? వయభిచారా? తార గుబో తా? అని. అందుకు ప్రవకా (స) – ”కాదు ఓ
స్ిదీుఖ కూత్ రా! అత్ను ఉప్వాస్ాలూ ఉంటాడు. నమాజు కూడా చేస్ాా డు. దాన ధరామలు కూడా చేస్ాా డు.
కానీ (త్న వలా జరిగిన ఏ త్పిుదం వలానయిన్ా) త్న సతాకరాయలు స్వవకారయోగయం కాకుండా
పో తాయిేమోననా పయం అత్నికి ఉంటటంది” అని వివరణ్ ఇచాురు. (ముసాద అహమద)
ఇమామ హసన బస్వర(రహమ) ఇలా అన్ాారు: ”విశావస్ి ఉప్కారం చేస్ి కూడా పయప్డుత్ూ ఉంటాడు. కప్ట
అప్కారం చేస్ి కూడా నిశిశంచత్గా ఉంటాడు”.
సవయంగా ప్రవకాల పితామహులయిన హజరత ఇబార హీమ (అ) కాబా గృహ గోడలను నిరిమసూా చేస్ిన పార రయన:
”ఇబార హీమ (అ), ఇస్ామయిీల (అ) – ఇదురమ (కాబహ్) గృహ ప్ున్ాదులను, గోడలను లేప్ుత్ూ ఇలా
పార రియంచేవారు: రబాన్ా త్కబాల మన్ాా ఇన్ాాక అంత్స్ సమీవుల అలీమ – ”మా ప్రపూ! మా స్తవను
స్వవకరించు”. (అల బఖరహ్: 127)
ఉహైబ బిన అల వరధ అను సజజనుడు ఈ ఆయత్ చదివిన పిమమట బో రున విలపిసూా ఇలా అన్ాాడు: ”ఓ
రహ్రమన మత్ర డా! నువువ కరుణ్ామయుని గృహ గోడలను ఎత్ా త్ూ కూడా ఎకకడ అది నీ నుండి స్వవక
రించ బడదేమోనని పయ ప్డుత్ న్ాావా?”. (ఇబుా అబీ హ్రతిమ)
ప్రవకాల పితామహులయిన, ముత్ాఖీనల (దెైవభితి ప్రుల) ఇమామ అయిన, మువహిి దీనల (ఏక
దెైవారాధకుల) న్ాయకుడయిన హజరత ఇబార హీమ (అ) వంట మహ్రత్ మడికే కరమ స్వవకరణ్ సంబంధించిన
పయం ఉంటట, మన లాంట మామూలు స్ాయ యి వయకుా లోా అది ఏ స్ాయ యిలో ఉండాలో బరరీజు వేసుక వాలి!
23. ‘లబాయిక అలాా హుమమ’ నిత్యం అవావలి:
”అలాా హ్ ప్రసనాత్ క సం హజ్జ మరియు ఉమాా లు ప్ూరిా చేయాలి” (అల బఖరహ్: 196) అనా అలాా హ్
ఆహ్రవనిా అంగీకరించి విశవ వాయప్ాంగా నినస్ించే విశావసులు ప్రతి ఏడాది లక్షల సంకయలో కాబహ్ గృహం
వైప్ునకు త్రలి వళళత్ న్ాారు. నిరీీత్ సయలానకి (మీఖాతకు) చేరుకున్ాాక అందరమ అనిాంటని విసరిజంచి
కేవలం రండు దుప్ుటటా కప్ుుకొని చెపతు మాట, చేస్త నిన్ాదం – ‘లబాయిక అలాా హుమమ లబాయిక’ –
హ్రజరయాయను ఓ అలాా హ్ న్ేను హ్రజరయాయను. ఒక హ్రజీ ఇదే నిన్ాదానిా ఒక రుకా నుండి మరో రుకాకి
మారుత్ూ, ఒక సయలం నుండి మరో సయలానికి మారుత్ూ, ఒక స్ియతి నుండి మరో స్ియతికి మారుత్ూ, ఒక
మషఅర నుండి మరో మషఅరకి మారుత్ూ నినదిసూా న్ే ఉంటాడు.
ఎంత్ వినయం, ఎంత్ అణ్కువ, ఎంత్ పకిాప్రప్త్ాత్, ఎంత్ త్నమయం, ఎమత్ తాదాత్మాం! మరి ఇదే
విధమయినటట వంట విధేయత్ అలాా హ్ అనయ ఆదేశాల విషయంలో, అనిా వేళలోా నూ ఉండాలి. హజ్
గురించి ఆదేశించిన అలాా హ్యిే, ఐదు ప్ూటల నమాజు, రమజాను ఉప్వాస్ాలు, జకాత, త్లిాదండుర
స్తవ,అన్ాథల ఆదరణ్, విత్ంత్ వు పో షణ్, దేశ, పార ంత్, కుటటంబ రక్షణ్ గురించి కూడా ఆదేశించాడు. హజ్జ
సందరభంగా ఒక హ్రజీ ఎలాగయితే ఇహ్రామ నిషతధితాల నుండి దూరంగా ఉంటాడో, అలాగే జీవితాంత్ం
అలాా హ్ నిషతధించిన, షిరక, వయభిచారం, హత్య, మాదక దరవాయల స్తవనం, అబదుం, మోసం, దోరహం నుండి
కూడా దూరంగా ఉండాలి. అప్ుుడే మనం ప్ూరీ స్ాయ యి ముస్ిాంలము అవుతాము. అలాా హ్ ఇలా
ఆదేశిసుా న్ాాడు: ”ఓ విశావసులారా! ఇస్ాా ంలో ప్ూరిాగా ప్రవేశించండి”. (అల బఖరహ్: 108)
ఇమామ ముజాహిద (రహమ) ఈ ఆయత్ గురించి ఇలా వాయఖాయనించారు: ”అంటట, విధులనిాంనీ
నిరవరిాంచండి. మంచికి సంబం ధించిన అనిాంటనీ అమలు ప్రుండి”.
ఇదే బావారాయ నిా తెలియజేస్త ప్రవకా (స) వారి ఓ ప్రవచనం ఉంది. చివరి హజ్జ సందరభంగా ఆయన చేస్ిన
ఉప్దేశం ఇది: ”ప్రజలారా! మీ ప్రపువుకు పయ ప్డండి. మీ (పై విధిగావించ బడిన) అయిదు ప్ూటల
నమాజును చదవండి. మీ (పై విధిగావించ బడిన రమజాను) మాసప్ు ఉప్వాస్ాలిా పాటంచండి. మీ
స్ప ముమ నుండి జకాత్ ను చెలిాంచండి. మీకు ఏదేని ఆదేశం అందితే శిరస్ా వహించండి. (ఇలా గనక మీరు
చేస్తా) మీ ప్రపువు సవరగ వన్ాలలో ప్రవేశిస్ాా రు సుమండి”. (తిరిమజీ)
24. త్వకుకల అసలు అరయం:
ఇబుాల ఖయియమ (రహమ) ఇలా అన్ాారు: అలాా హ్ను నముమకున్ే విషయంలో మనం ప్రజలిా మూడు శరిణ్ులుగా
విపజించ వచుు. రండు అతివాదాలయితే ఒకట మత్వాదం, మధేయ మారగం. 1) త్వకుకలని కాపాడుక వాలనా ఉదేుశయంతో
కారకాలను వదులుకున్ే వారు. 2) కారకాలను కాపాడుక వాలనా ఉదేుశయంతో త్వకుకలను వదులుకున్ే వారు.3)
కారకాలను అన్ేవషిసూా న్ే అలాా హ్ మీద త్వకుకలను సయిత్ం కాపాడుకున్ేవారు. మరింత్ విప్ులంగా అరయమవావలంటట,
హజరత అబుు లాా హ్ బిన అబాాస్ (ర) గారి ఉలేా ఖన్ానిా తెలుక వాలిిందే!
”యమన దేశానికి చెందిన కొందరు హ్రజీలు ప్రయాణ్ స్ామగిిని అసలు తోడు తీసుకున్ే వారు కారు. పైగా ”మేము అలాా హ్
యిెడల స్ిసలయిన త్వకుకల గల వారం” అన్ే వారు. వారు మకాక వచాుక అకకడ వీరితో వారితో అడుగుత్ ండే వారు.
అప్ుుడు అలాా హ్ ఈ ఆయత్ ను అవత్రింప్ జేశాడు: ”(హజ్జ ప్రయాణ్ానికి బయలు దేరనప్ుుడు) ప్రయాణ్ స్ామగిి
(ఖరుు)ని వంట తీసుకళుండి. అయితే అనిాంటకంటట అత్ యత్ామ స్ామగిి త్ఖావ (దెైవభీతి అని బాగా తెలుసుక ండి)”.
(అల బఖరహ్: 197)
ముఆవియహ్ బిన ఖరిహ్ ఉలేా ఖనం – హజరత ఉమర (ర) గారు కొందరు యమన వాసుల (విచిత్ర వాలకం)ను చూస్ి –
”ఎవరు మీరు?” అని ప్రశిాంచారు. అందుకు వారు – ”మేము అలాా హ్ యిెడల (ముత్వకికలూన) స్ిసలయిన త్వకుకల
గల వారం” అన్ాారు. అది వినా ఆయన (ర) – ”ఎంత్ మాత్రం కాదు. మీరు ప్రజల మీద ఆధార ప్డేవారు –
ముత్ాకిలూన” అని చెప్ుడమే కాక, త్వకుకల సరయిన అరాయ నిా కూడా తెలియజేశారు: ”ముత్వకికల ఎవరంటట విత్ా ను
పూమలో న్ాట ఆ త్రావత్ అలాా హ్ మీద పరోస్ా ఉంచే వాడు”.
ఇమామ అహమద బిన హంబల (రహమ) గారిని – ‘ఇంటలా ఓ చోట కూరుుని త్న ఉపాధి త్న దగగరకు వసుా ంది’ అని
వాదించే వయకిాని గురించి అడగడం జరిగింది. అందుకాయన – ”అత్ను సరయిన జాా నం లేని వాడు. ఏమట ప్రవకా (స)
వారి ఈ మాట అత్ని చెవిన ప్డ లేదా? ”నిశుయంగా న్ా జీవన్ోపాధి న్ా బాణ్ం కిింద ఉంచ బడింది”. అయన ఓ ప్క్షి
గురించి చెపిున మాట అత్ను విన లేదా? ”అది ఉదయాన్ేా ఖాళి కడప్ుతో బయలుదేరత్ ంది. స్ాయతార నికి కడుప్ు
నింప్ుకొని గూటకి తిరిగి వసుా ంది”. (తిరిమజీ). గూటలో కూరుుని న్ా ఉపాధి న్ా వదుకు వసుా ందిలే అని ఒక మామూలు
ప్క్షి ఆలోచించనప్ుుడు సృషిు శరిషు డయిన మానవుడు ఇలా ఆలోచించడం ఎంత్ విడూో రం!
త్వకుకల మరియు కారకాల విషయంలో ప్ండిత్ ల మాట ఏమటంటట, ఎవరయితే కేవలం కారకాలను నముమకుంటారో
వారు షిరకకు పాలుడినటటా . ఎవరయితే కారకాలే ఉండకూడదంటారో వారు పిచోుళళు. కారకాలను అంగీకరించి వాటని
అన్ేవషించని వారు ధరమంలో లేని కారాయనిా ఒడిగడుత్ న్ాారు. కారకాలను అన్ేాషిసూా అలాా హ్ను నముాకున్ే వారు-
వీరే విశావసులు”.