1. ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΕΘΙΜΑ ΣΤΗΝ
ΕΛΛΑΔΑ

2. Μειςδίεξ γημνηηκέξ, παηδηθέξ
μοζμπιαζίεξ, ανώμαηα από θμοδίκεξ
κμηθμθονηώκ, θςηηέξ, θμοδμύκεξ, ηοπενά
παηπκίδηα, αγημβαζηιηάηηθα θαναβάθηα θαη
πνηζημογεκκηάηηθα δέκηνα, μεηαμθηέζεηξ
θαη θαιηθάκηδανμη, δίκμοκ αοηέξ ηηξ εμένεξ
ημ δηθό ημοξ λεπςνηζηό πνώμα ζε όιεξ ηηξ
πενημπέξ αιιά αθόμε θαη ηηξ πημ μηθνέξ
εζηίεξ ηεξ ειιεκηθήξ επηθνάηεηαξ.

4. Όιμη πνμεημημάδμκηαη γηα ηε γέκκεζε ημο
Χνηζημύ, ηα νεβεκηόκ έπμοκ ηεκ ηημεηηθή ημοξ
εκώ μη μηθμγέκεηεξ θαη μη πανέεξ μεγαιώκμοκ
θαη μη δνόμμη θαη μη πιαηείεξ θςηίδμκηαη θαη
πιεμμονίδμοκ από θόζμμ.Κάζε πενημπή έπεη
αοηέξ ηηξ εμένεξ ηα δηθά ηεξ λεπςνηζηά έζημα.
Σηεκ Ήπεηνμ πένα από ηα θαζηενςμέκα
οπάνπμοκ θαη μενηθά έζημα πμο έπμοκ ανπίζεη
κα θζείνμκηαη με ημ πέναζμα ηςκ πνόκςκ. Αξ
δμύμε μενηθά από αοηά:

5. Όηακ γεκκήζεθε μ Χνηζηόξ θαη πήγακ, μη βμζθμί
κα πνμζθοκήζμοκ, ήηακ κύπηα ζθμηεηκή. Βνήθακ
θάπμο έκα λενό πμονκάνη θη έθμρακ ηα θιαδηά
ημο. Πήνε μ θαζέκαξ από έκα θιαδί ζημ πένη, ημο
έβαιε θωηηά θαη γέμηζε ημ ζθμηεηκό βμοκό
πανμύμεκεξ θςηηέξ θαη ηνηλίμαηα θαη θνόημοξ.

7. Από ηόηε, ιμηπόκ, ζηα πωνηά ηεξ Άνηαξ, όπμημξ
πάεη ζημ ζπίηη ημο γείημκα, γηα κα πεη ηα πνόκηα
πμιιά, θαζώξ θαη όια ηα παηδηά ηα
πακηνεμέκα, πμο ζα πάκε ζημ παηνηθό ημοξ, γηα
κα θηιήζμοκ ημ πένη ημο παηένα θαη ηεξ μάκαξ
ημοξ, κα θναημύκ έκα θιανί πμονκάνη, ή ό,ηη
άιιμ δεκηνηθό πμο θαίεη ηνίδμκηαξ. Σημ δνόμμ ημ
ακάβμοκ θαη ημ πεγαίκμοκ έηζη ακαμμέκμ ζημ
παηνηθό ημοξ ζπίηη θαη γεμίδμοκ πανμύμεκεξ
θςηηέξ θαη θνόημοξ ηα ζθμηεηκά δνμμάθηα ημο
πςνημύ.

8. ΘΕΣΣΑΛΙΑ
Τμ ηάηζμα ηεξ βνύζεξ
Οη θμπέιεξ, ηα πανάμαηα ηςκ Χνηζημογέκκςκ, αιιμύ ηεκ
παναμμκή ηεξ Πνςημπνμκηάξ, πεγαίκμοκ ζηεκ πημ
θμκηηκή βνύζε "γηα κα θιέρμοκ ημ άθνακημ κενό"
(άθνακημ, δειαδή αμίιεημ, γηαηί δε βγάδμοκ ιέλε ζ’ όιε ηε
δηαδνμμή). Αιείθμοκ ηηξ βνύζεξ ημο πςνημύ με βμύηονμ θαη
μέιη, με ηεκ εοπή όπςξ ηνέπεη ημ κενό κα ηνέπεη θαη ε πνμθμπή
ζημ ζπίηη ημκ θαηκμύνγημ πνόκμ θαη γιοθηά κα είκαη θαη ε δςή
ημοξ. Γηα κα έπμοκ θαιή ζμδεηά, όηακ θηάκμοκ εθεί, ηεκ
"ηαΐδμοκ", με δηάθμνεξ ιηπμοδηέξ, όπςξ
βμύηονμ, ρςμί, ηονί, όζπνηα ή θιαδί ειηάξ. Όπμηα ζα πήγαηκε
πνώηε ζηε βνύζε, αοηή ζα ήηακ θαη ε πημ ηοπενή μιόθιενμ ημ
πνόκμ. Έπεηηα νίπκμοκ ζηε ζηάμκα έκα βαηόθοιιμ θαη ηνία
παιίθηα, "θιέβμοκ κενό" θαη γονίδμοκ ζηα ζπίηηα ημοξ πάιη
αμίιεηεξ μέπνη κα πημύκε όιμη από ημ άθνακημ κενό. Με ημ ίδημ
κενό νακηίδμοκ θαη ηηξ ηέζζενηξ γωκίεξ ημο ζπηηημύ, εκώ
ζθμνπμύκ ζημ ζπίηη θαη ηα ηνία παιίθηα.

9. Τμ Πάκηνεμα ηεξ θωηηάξ
Τεκ παναμμκή ηςκ Χνηζημογέκκςκ ζε πμιιά μένε ηεξ Γιιάδαξ
"πακηνεύμοκ", ηε θςηηά. Παίνκμοκ έκα λύιμ με ζειοθό όκμμα
θαη έκα με ανζεκηθό όκμμα, ζοκήζςξ από αγθαζςηά δέκηνα. Τα
αγθαζςηά δέκηνα, θαηά ηε ιασθή ακηίιερε, απμμαθνύκμοκ ηα
δαημμκηθά όκηα, όπςξ ημοξ θαιηθάκηδανμοξ. Σηε
Θεζζαιία, επηζηνέθμκηαξ από ηεκ εθθιεζία ζημ ζπίηη, ηα θμνίηζηα
βάδμοκ παναδίπια ζημ ακαμμέκμ ηδάθη θιςκάνηα θέδνμο πμο ηα
λεδηαιέγμοκ, εκώ ηα αγόνηα ημπμζεημύκ θιαδηά από αγνημθεναζηά.
Τα μηθνά αοηά θιάδηά δέκηνςκ ακηηπνμζωπεύμοκ ηηξ πνμζωπηθέξ
ημοξ επηζομίεξ γηα ηεκ πναγμαημπμίεζε μηαξ όμμνθεξ δςήξ.
Φνμκηίδμοκ μάιηζηα ηα θιαδηά αοηά κα είκαη ιογενά θαη
παναθμιμοζμύκ με εκδηαθένμκ πμημ θιςκάνη ζα θαεί
πνώημ, θαζώξ ιέκε πςξ αοηό είκαη θαιό ζεμάδη γηα ημ θμνίηζη ή
ημ αγόνη, ακηίζημηπα, θαη ζογθεθνημέκα πςξ ζα είκαη αοηό πμο ζα
πακηνεοηεί πνώημ.

11. Ακόμθ και ςτα Γιάννενα το ίδιο κάνουν. Μόνο που
εκεί δεν κρατοφν ολόκλθρο το κλαρί το πουρνάρι
αναμμζνο ςτο χζρι τουσ – είναι μεγάλθ πολιτεία τα
Γιάννενα – αλλά κρατοφν ςτθ χοφφτα τουσ μια χεριά
δαφνόφυλλα και πουρναρόφυλλα, που τα πετοφν
ςτο τζάκι, μόλισ μποφνε και καλθμερίηουν. Κι όταν τα
φφλλα τα ξερά πιάςουν φωτιά κι αρχίςουν να τρίηουν
και να πετάνε
ςπίκεσ, εφχονται: «Αρνιά, κατςίκια, νύφεσ και
γαμπρούσ!» Αυτι είναι θ καλφτερθ ευχι για κάκε
νοικοκφρθ. Να προκόβουν τα κοπάδια του, να
πλθκαίνει θ φαμελιά του, να μεγαλώνουν τα κορίτςια
και τα παλικάρια του, να του φζρνουν ςτο ςπίτι
νφφεσ και γαμπροφσ, να του δώςουν εγγόνια που δε