1. Quattrocento

2. Italia, berce do
renacemento
-Presenza de restos da civilización romana.
- Desenvolvemento de cidades-estado de carácter
comercial: Xénova, Venecia, Florencia, Milán.
-Aparición dun grupo social emerxente: comerciantes
e artesáns ricos. Sociedade materialista interesada na
obxectividade das cousas, interésalle máis o mundo
concreto da natureza e o ser humano.
-Revitalización da importancia política do papado
romano, despois do saqueo de Roma polas tropas de
Carlos V (1527)
- Mecenado de nobres, burgueses adiñeirados e os
gobernantes (principes, papa, etc…). Importantes
mecenas foron: Federico de Montefeltro en Urbino,
familia Médici en Florencia, os Sforza en Milán.
-O artista deixa de ser considerado un mero artesán,
para adquirir prestixio e recoñecemento

3. Antecedentes medievais do
renacemento
Proceso que se forxa nos séculos centrais da idade

Media.
 No século XIV (trecento) destacan homes como
Bocaccio, Petrarca, nas letras ou Giotto na pintura
que emprenden o camiño da revalorización da figura
humana.
 Na propia igrexa a figura de San Francisco de Asís,
que entende a natureza como unha manifestación
de deus, axuda a unha visión máis humana no
ámbito da crenzas.

4. A cosmovisión renacentista
Humanidades
Valores
espirituais
Virtudes
cívicas
Mundo clásico
Arte a medida
do ser humano
Aspectos
formais Beleza:
harmonía e
proporción

5. Brunelleschi
Alberti

6. FELIPE BRUNELLESCHI
1377-1446

8. Cúpula Catedral de Florencia,
1423-1446

9. Cúpula Catedral de Florencia,
1423-1446
Brunelleschi gañou esta vez a Ghiberti no concurso (1418) para a

construción desta cúpula da catedral gótica de Florencia.
Cúpula de perfil apuntado sobre un tambor octogonal e oito panos.

Composta por dous casquetes, un externo e outro interno separadas

entre si por un espazo oco que alixeira o peso da cúpula sobre o
tambor.
Ambas paredes trábanse por medio de listóns de madeira e ladrillos

engarzados (espina pezze). Constrúe así a cúpula por medio de aneis
concentricos, que van autososténdoa mentres se eleva.
No exterior cada pano do tambor ten o óculo e pranchas de mármore

coloreadas que reforza o eco clásico.
Os oito plementos da cúpula separados por outros tantos nervios

realizados en mármore con buracos para os mechinales que quedaron
como residuos dos sucesivos aneis de construción.
Como remate da cúpula constrúese unha lanterna que permite a

iluminación cenital do cruceiro.

10. Cúpula de Catedral de Florencia

11. Cúpula da Catedral de Florencia

12. Arquitectura cuattrocento
Elementos estilísticos e
tipoloxías
Arco de medio punto

Alternancia de arco e lintel

Cubertas: bóveda de canón, de arestas, alintelada con casetóns

Columnas e pilastras segundo as ordes clásicas (preferencia polo

orde composta)
Unidade espacial fundamentada nos efectos que proporciona

unha calculada e matemática harmonía e os espazos diafanos.
Rexeitase a busca da altura do gótico
Planta lonxitudinal semellante á basilical da época cristiá

primitiva ou de cruz latina, presenza de cúpula no cruceiro
O muro recupera a súa función tectónica aínda que recuberto

vistosamente na súa decoración.
Na arquitectura civil: o palacio urbano e a vila rural como novas

tipoloxías
Liberdade ornamental : grutescos, putti, girnaldas, cintas,

medallóns, etc…

13. Igrexa de San Lourenzo

14. Igrexa de San Lourenzo
Modulo
Financiada pola familia dos Médicis que
conseguiron que a igrexa ficara so para
Racional: xeometrismo e estudada
a súa familia, nun principio as outras
proporción. Concepción espacial
familias ricas pretendían ter cadansúa
diáfana e unitaria

15. Igrexa do Santo Espírito (1430-
1440)

16. Capela Pazzi (1430-1440)

20. Hospital dos Inocentes

22. Hospital de los Inocentes

23. Pazo Pitti (1450)

24. LEÓN BATISTA ALBERTI
1404-1472

25. Sta. Maria Novella

26. Sta Maria Novella

29. San Andrés de Mantua, 1460

33. Os palazzi do quattrocento
Desenvolvemento do urbanismo. A praza como

espazo que articula a cidade. Os palacios están
abertos á cidade e integrados no urbanismo urbano.
Son o símbolo do novo tipo de sociedade, a residencia

da nova clase (comerciantes e banqueiros ) que
pretende substituír as vellas casas nobiliares.
Os palacios urbanos pretenden impoñerse máis polo

seu prestixio intelectual que pola ostentación do fasto
e da forza (propia dos antigos castelos medievais).

35. Pazo Rucellai

36. Ghiberti
Donatello

37. LORENZO GHIBERTI
(1378-1455)

38. Brunelleschi,
sacrificio de Isaac, 1401
Composición centrífuga
Divide a escena en dous niveis, o principal
na parte superior. O centro da composición
é a cabeza de Isaac.
Triángulo de forzas contrapostas entre o
pai o fillo e o anxo.
O sacrificio descríbese como un drama.
Expresa forza e rotundidade das accións,
na que o esencial é o movemento.

39. Sacrificio de Isaac de
Ghiberti, 1401, segundas
portas do baptisterio de
Florencia.
Máis natural na representación, menos rupturista
que Brunelleschi, máis lírico e próximo aos modelos
clásicos.
Esquece detalle superficiais propios da tradición
tardo-góticas.
Representa o sacrificio cunha interpretación
alegórica: a renuncia aos afectos persoais a prol da
obediencia a un imperativo superior. Recorda o
sacrificio de Efixenia, símbolo clásico da morte
dunha inocente salvada in extremis.
O canon e o desnudo evocan tamén a formulación
clásica (panos de Abraham)
Composición centrípeta, que permite harmonizar na
súa unidade dúas escenas, a principal e a
secundarias do s criados a pe do monte
Os ritmos curvos facilitan a conexión entre ambas
escenas.

40. Sacrificio de Isaac,
Brunelleschi/Ghiberti (1401)
Brunelleschi Ghiberti

42. Terceiras portas do baptisterio de
Florencia. Ghiberti (1425-1452)

44. Portas do Baptisterio de Florenicia,
(terceiras portas)
(1438-1440)
Salomón e a raiña de Saba

45. DONATELLO
1386-466

46. San Xurxo, mármore (1415-1417),
Florencia

47. David, bronce, 1430,

Florencia
Exaltación da beleza
Sensualidade, lirismo erótico e
ambiguedade adolescente
que contrasta coa determinación
do rostro de gran profundade psicolóxica.
Probablemente a obra
Máis clasicista de Donatello

48. Condottiero Erasmo de Narni “Gattamelata) 1447-1453),
Padua

49. Banquete de Herodes, 1426, ,
fonte baptisterio de Siena

50. Magdalena penitente (1454-1455)

51. Masaccio

52. - Preocupación pola representación visual da natureza.
- Atopa na antiguidade a inspiración, pero aporta novas solucións.
-A representación do espazo a través das leis da perspectiva, primeiro
de maneira torpe, pero que logo consolídase na perspectiva
xeométrica ou lineal .
- Importa moito a percepción dos volumes (Piero de la Franceca ou
Masaccio), outros pintores fíanse da liña para abordar a
representación dos seres (Fra Angelico, Boticelli )
- Idealización figurativa (naturalismo idealizado).
- Harmonía nas composicións (pechadas e triangulares)
- Luz diáfana e repartida homoxeanemente (cenital).
- Cores harmoniosos, sin estridencias, buscando a
complementariedade cromática.
- Temas relixiosos e alegóricos
- Técnicas variadas: fresco, temple, óleo sobre táboa e lenzo.

53. A perspectiva lineal na pintura
Entrega das chaves a San Cidade Ideal de Di Giorgio.
Pedro, Perugino, 1481 1475

54. MASACCIO
(1401-1428)

55. A Trinidade, Sta. Maria
Novella, Florencia, 1427

56. Expulsión do Paraíso, 1427,
capela Brancaci, Florencia

57. Tributo da moeda,
1427,capela Brancaci
Solemnidade e forza expresiva

 Preocupación dos volumes
 Asimilación de valores cristianos e cívicos

60. San Pedro curando a un enfermo,
1427, capela Sta. Maria a Novella.

61. BEATO ANGELICO
(1400-1455)

62. A anunciación, 1430-1435,
Museo do Prado

63. A anunciación, 1437, Museo San Marco
Florencia

64. Noli me tangere, 1437, Museo
San Marco Florencia

65. PIERO DELLA FRANCESCA
(1420-1492)

66. A flagelación de Cristo, temple
sobre táboa, 1455,

68. O soño de Constantino, 1455, fresco,
Igrexa de Sta. Maria de Arezzo

69. Virxe co neno e Santos, (1472-
1474)

70. Díptico dos duques de Urbino,
1470, G. Uffizi, Florencia

71. SANDRO BOTICELLI
(1447-1510)

72. A pintura de Boticelli
Representa a idealización platónica que

caracteríza ao círculo neoplátonico que rodea
á familia Médici (Ficino, Pico della Mirandola).
 Corrente estetizante e mística (é un místico da
beleza).
 Pintura delicada, sensual, baseada na línea e
nos ritmos moi fluídos
 Luces diáfana e cores con tonalidades
cristalinas.

73. Madonna de Magnifica, 1483,
Galeria dos Uffizi, Florencia

76. A primavera, óleo sobre táboa,
1480-81, Galeria Uffizi, Florencia

77. O nacemento de Venus, 1 485, óleo
sobre lenzo, Galeria dos Uffizi Florencia

78. Pranto pola morte de Cristo,
1490, Pinacoteca de Munich

79. A calumnia, 1494, Galeria dos
Uffizi, Florencia

80. ANDREA MANTEGNA
(1431-1506)

81. Cristo xacente, 1490

82. Mantegna. Cámara dos esposos (detalle). 1473 – 1474.
Pazo Ducal, Padua.

83. Morte de María, 1460-1474, óleo sobre
lenzo, Museo do Prado