2. TEMA SUFIJO (-ERA-) DESINENCIAS
Marcus non modo umidus erat, quod per imbrem
ambulaverat, sed etiam sordidus atque cruentus,
quod humī iacuerat.
3. Participio perfecto Pretérito imperfecto de esse
1. -tus, -a, -um
2. -tus, -a, -um
3. -tus, -a, -um
eram
eras
erat
1. -ti, -ae, -a
2. -ti, -ae, -a
3. -ti, -ae, -a
erāmus
erātis
erant
El participio concierta con el sujeto
Marcus a Sextō pulsātus erat.
4. Los verbos deponentes (conāri, mentīri, verēri, fatēri … ) siempre tienen
forma pasiva excepto en los participios de presente y de futuro:
conans, conatūrus mentiens, mentitūrus
Quintus surgere conātur
Marcus mentītur
Tabellarius canem veritus est.
Marcus ‘se mentītum esse’ fassus est.
Intuēre pedes meos, Syra! = aspice!
Consolāre me, Syra! Consīde hīc iuxta lectum et loquere mecum.
prep. + acust.
5. ac./abl. dat.
1.me mihi
2.te tibi
3.se sibi
Puer 'pedem sibi dolēre' ait
Marcus verō 'se bonum discipulum fuisse' dixit.
Valdē
mihi dolet
pes!
Valdē
mihi dolet
pes!
6. El perfecto de noscere: novisse tiene valor de presente.
Nescio quōmodo, sed certō scio eum aliquam feminam novisse.
adv.
Canis te novit, ignōrat illum.
Mene dormīre per tantum strepitum? = Mene dormīre putavisti?
Non fleo, etsi dolōrem gravem patior.
7. Nunc pes dexter maior est pede laevō.
Is canis lupō ferocior est!
= maior quam pes laevus
nom.
= ferocior quam lupus
Melior sum fratre meō! = melior quam frater meus
At certē pigrior est nobis! = stultior quam vos
Iam narrābo tibi omnia quae facta sunt. = continuō
ablativo
