.

1. Diario dun golfiño Climántica 2016
1 María Víña López – 3º ESO IES Rosalía de Castro, Santiago de Compostela
· DIARIO DUN GOLFIÑO
Hoxe non é un día coma outro calquera, hoxe comeza a viaxe máis
longa que farei nunca…
Marcho coa miña nai da nosa casa, non porque queiramos, senón
porque este xa non é lugar para vivir.
Nos últimos meses a cantidade de lixo aumentou ata o límite... Vín
como os meus amigos morrían por inxerir plásticos que confundían
con comida. Vín como xogando co meu pai, vai e asfixiase tras inxerir
redes de pesca, e agora marcho buscando outro lugar menos
contaminado…
· Día 1
Eu creo que non se dan de conta pero os humanos producen tanto
ruido cos seus motores de embarcacións, sónares e plantas

2. Diario dun golfiño Climántica 2016
2 María Víña López – 3º ESO IES Rosalía de Castro, Santiago de Compostela
petrolíferas que custa alimentarme, porque co ruido non podo emitir
as ondas da ecolocalización e morro coa fame!
Ás veces perdo o rumbo e non son capaz de orientarme e como
mamá nada tan rápido cústame seguila e polo ruído énos moi difícil
comunicármonos. As persoas non se dan de conta que se o ruído
que hai baixo o mar pasara nas súas ciudades non poderían nin
escoitarse.
· Día 2
Non sei onde vai a miña nai, hoxe pola maña atopámonos cunhas
montañas enormes de lixo e plásticos, vin como quedou atrapada alí
pero pasou un barco e co gran ruído do motor desorienteime e
perdina por completo.
· Día 3
Hoxe coñecín a Calth, un balea franca, ela está na mesma situación
ca min, perdeu a súa familia e vai na súa busca, daquela iremos

3. Diario dun golfiño Climántica 2016
3 María Víña López – 3º ESO IES Rosalía de Castro, Santiago de Compostela
xuntas. Contoume que a súa especie está en perigo de extinción, xa
que son menos de cincocentas debido a que inxíren os plásticos que
se botan ao mar…
· Día 4
Hoxe ímos achegarnos á terra na busca das nosas familias…
· Día 5
Vína, vín como os humáns empurraban á miña nai, empurrábana
cara ao mar, con intención de salvarlle a vida cando foron eles quen
a mataron. Tiran as súas sobras á nosa casa, mátannos co seu ruido
e a súa solución e empurrarnos…

4. Diario dun golfiño Climántica 2016
4 María Víña López – 3º ESO IES Rosalía de Castro, Santiago de Compostela
· Derradeiro día
Estes son os meus últimos pensamentos, ao lado da miña amiga
Calth, tras marchar despois de ver á miña nai morta, quedamos
atrapadas nas desfeitas mariñas.
Non podemos pedir axuda porque coa contaminación acústica non
somos quen de comunicámonos…o meu derradeiro pensamento vai
adicado aos humáns, eses que se alimentan das especies mariñas
pero non se dan de conta de que nos están matando pouco a pouco
con toda a contaminación, ata que un día xa non quede un peixe do
que se poidan alimentar, daquela, que farán?.
Tomar unha pílula cunha concentración que saiba a peixe!!!