3. FF
3
Érase unha vez
2008/09
Carlos Castro
Se mirásemos as cousas só desde o punto de
vista cuantitativo, poderiamos dicir que, no
relativo á presenza de clubs galegos na
chamada Primeira División, acababamos de
dar marcha atrás retrocedendo tres
temporadas e é que, acostumados a un
crecemento case permanente dos nosos equipos
na elite, o descenso na campaña anterior do
Friol e do Aguiño, colocaban á FGF con cinco
equipos no segundo chanzo do fútbol hispano.
Por outro lado, perdíase un referente histórico.
Se había dous anos fora o Bértola quen volvía á
categoría autonómica, desta vez sumábaselle o
Aguiño polo que, dos históricos, só o At.
Arousana, por outra banda o primeiro club da
nosa terra que ascendera á categoría estatal,
era o único que mantiña o tipo e, malia que xa
non eran aqueles tempos nos que o equipo,
primeiro de xeito sorprendente, logo moito
máis consolidado, loitaba entre os favoritos
polo lugar na fase de ascenso.
Como noutras campañas, o mellor tiña nomes
individuais e así, Vero e Joana proseguían as súas
carreiras na Superliga, neste caso no Espanyol,
equipo ao que se incorporaba Vane Hermida. Leti
permanecía no Transportes Alcaine zaragozano,
Míriam Domínguez marchaba de Oviedo para
enrolarse no L’Estartit, onde coincidía con Sarita,
no primeiro contacto da xogadora de Tui coa elite
ao nivel de clubs, pois xa estaba nas seleccións
españolas de base, e no Barcelona, que acababa de
subir logo de deixar no camiño a El Olivo, fichaba
Mari Paz para iniciar un proxecto de cor
blaugrana, que acabaría por dar o mellor equipo
da Liga española dos últimos tempos.
Con estas xogadoras, non é estraño que a
irmandiña absoluta goleara con facilidade a
Baleares no partido de Nadal.
No apartado das seleccións de base, o máis
salientable foi a creación da primeira sub’15 que
competiu no primeiro Campionato de España da
categoría.
A Liga da segunda categoría española non tivo a
mesma significación que o ano anterior para os
equipos galegos. Influíron notablemente dous
feitos: o descenso do Oviedo Moderno, un equipo
de superior nivel aos mellores galegos como El
Olivo ou o Pontevedra, e o convenio do Reocín co
Racing de Santander, preparándose para dar o
salto, pola vía deportiva ou polo chamado
“Decreto Quereda” á Superliga á que tería acceso,
sen competir, aqueles equipos que se integraran
nos masculinos pertencentes á Liga de Fútbol
Profesional.
Un galo e tres galiños que loitarían na parte alta da
táboa, e por abaixo, un Val do Ulla con estrutura
familiar ao que o inexorable paso do tempo e da
evolución, malia que pequena, do fútbol feminino,
o volvía notablemente inferior aos seus rivais que,
xunto aos estreantes Barcia e Orzán, tiñan que
procurar como fose asociar a outro equipo para
implicalo na loita pola permanencia, e repartiren
entre os catro un 25 por cento de billetes que
levaran impresos a palabra salvación.
A xornada inaugural, celebrada o 7 de setembro,
foi na liña das previsións. O Pontevedra caeu
diante do Oviedo Moderno, no que xa apuntaba
maneiras Irene del Río, autora do 2-0 que fechaba
o partido. El Olivo pasou a incógnita de Mareo
fronte un equipo sportinguista que representaba a
maior das dúbidas sobre o seu papel no torneo, o
At. Arousana varreu ao Barcia no asturiano campo
de San Sebastián (0-5) e o Orzán estreábase na
categoría con outra goleada sobre un rival directo,
o Val do Ulla. Míriam, aos 26 minutos, pasou á
historia do cadro aurinegro por ser a autora do
primeiro gol do equipo dirixido por Manu
Sánchez na categoría estatal.
Dous goles de Isabel colocaron ao Pontevedra en
posición de aspirante ao derrotar ao Reocín na
segunda data.
Na primeira fin de semana de outubro o Val do
Ulla non viaxaba a Ponte San Miguel, dándoselle
por perdido o partido contra o Reocín.
4. Na xornada 4, El Olivo ficou só na cabeza da
táboa tras derrotar, no duelo de invictos, ao
Oviedo Moderno. As viguesas gañaron con
suficiencia no Monte da Mina ás descendidas da
Superliga. Tamy no minuto 5, Ana Buceta, de
penalti, ao
cuarto de
hora, e Anita
no comezo do
segundo acto,
resolveron
sen
problemas un
partido que
tiña o valor
engadido de
derrotar ao
máximo
aspirante ao primeiro lugar.
O At. Arousana, dirixido por outro estreante,
Róger Barragáns, deixou a zona de privilexio tras
caer na Lomba contra o Amigos del Duero
xornada 5. Foi unha xornada dura
derrotas galegas, na que El Olivo perdía a
invencibilidade e o liderado nunha mala media
hora final en Ponte San Miguel. Anair empatara o
tanto de Sandra e, catro minutos despois vía como
Alba volvía a adiantar ás cántabras no 62 e Marta
sentenciaba no 82.
Máis dolorosa foi, dúas xornadas despois, a
derrota en Ávila. As Martas, Pérez e García,
dominaron o partido na primeira metade para o
Casa Social e, aínda que Anair puxo o 32 a falta
de 39 minutos, as galegas foron incapaces de
empatar.
Na xornada 8 o peor chegou no Arsenio Iglesias,
coa derrota grave do Orzán fronte ao Barcia (4
O Orzán inaugurara cun gol de Melania, pero logo
caéronlle catro antes do intermedio.
Dalgún xeito, as de Manu Sánchez compensa
sete días despois en El Seminario, derrotando ao
Casa Social cun último cuarto de hora brillante, no
que viraron o resultado cos tantos de Aldara e
Míriam, este no derradeiro instante. Deixaron os
tres últimos lugares e seguiron ascendendo ao
derrotar despois ao Gijón na Coruña.
Na metade da Liga, Oviedo Moderno avantaxaba
nun punto a El Olivo, o Pontevedra era terceiro,
pero a sete puntos do líder, o At. Arousana ía
noveno, con quince puntos e, en zona de descenso,
FF
4
ou só na cabeza da
rrotar, no duelo de invictos, ao
As viguesas gañaron con
suficiencia no Monte da Mina ás descendidas da
Superliga. Tamy no minuto 5, Ana Buceta, de
O At. Arousana, dirixido por outro estreante,
deixou a zona de privilexio tras
caer na Lomba contra o Amigos del Duero na
xornada 5. Foi unha xornada dura, con cinco
na que El Olivo perdía a
invencibilidade e o liderado nunha mala media
hora final en Ponte San Miguel. Anair empatara o
tanto de Sandra e, catro minutos despois vía como
r ás cántabras no 62 e Marta
Máis dolorosa foi, dúas xornadas despois, a
derrota en Ávila. As Martas, Pérez e García,
dominaron o partido na primeira metade para o
Casa Social e, aínda que Anair puxo o 32 a falta
s foron incapaces de
Na xornada 8 o peor chegou no Arsenio Iglesias,
coa derrota grave do Orzán fronte ao Barcia (4-6).
O Orzán inaugurara cun gol de Melania, pero logo
Dalgún xeito, as de Manu Sánchez compensaron
sete días despois en El Seminario, derrotando ao
Casa Social cun último cuarto de hora brillante, no
que viraron o resultado cos tantos de Aldara e
Míriam, este no derradeiro instante. Deixaron os
tres últimos lugares e seguiron ascendendo ao
Na metade da Liga, Oviedo Moderno avantaxaba
nun punto a El Olivo, o Pontevedra era terceiro,
o At. Arousana ía
noveno, con quince puntos e, en zona de descenso,
Orzán con doce, a un da salvación que
Mareo, e o Val do Ulla con cero.
Unha das grandes sorpresas da temporada foi o
triunfo orzanista en Vigo. Un “dobrete” de Míriam
virou o gol inicial de Loreto.
minutos.
A Liga foi perdendo interesa na parte alta. O
Pontevedra miraba cara arriba pero desde a
primeiras xornadas sen opcións, e o At. Arousana
navegaba pola zona media con moita tranquilidade
en todo o ano. Por abaixo, o Val do Ulla xogaba o
seu derradeiro encontro na xornada 22, recibindo
unha goleada máis, desta fronte ao Pontevedra.
Despois xa non iría a Mareo
descualificado. Coas de Arnois descendidas,
tamén o Barcia logo de caer nesas mesma data en
Oviedo (16-0) a última
Mareo ou o Orzán. Ao final de penúltima xornada
a vantaxe da salvación tíñaa o Mareo, cu
máis que o cadro galego
abeiro dos seus seareiros. As sportinguistas
recibían ao Casa Social e o Orzán fechaba cun
derbi contra o Pontevedra. Foi un domingo
nefasto. Mentres que de Asturias chegaban boas
novas, pois o conxunto d
na Coruña, os piques no campo descentraron ás
coruñesas, motivaron ás granate e, en media hora,
Andrea Carid, Isabel e Rut puñan ao Orzán na
Liga Autonómica. No último cuarto de hora do
primeiro tempo e o primeiro do segundo, Míria
pasou de heroína a vilá. Puxo o 2
52, errou un penalti e no 55 outro. Pouco despois
Natalia fixo o 2-4 e, cara ao remate, a propia
atacante viguesa, o 2-
malia perder 1-3 na casa, celebraba a
permanencia. No individual, Maite, a guardarredes
do Pontevedra, foi a menos batida do grupo.
Orzán con doce, a un da salvación que marcaba o
e o Val do Ulla con cero.
Unha das grandes sorpresas da temporada foi o
triunfo orzanista en Vigo. Un “dobrete” de Míriam
virou o gol inicial de Loreto. Foi o comezo da fin
na loita pola
fase de
ascenso para
o conxunto
de José
Estévez, que
logo caería
en Oviedo
por 2-0 nun
partido
sentenciado
nos
primeiros 36
A Liga foi perdendo interesa na parte alta. O
Pontevedra miraba cara arriba pero desde as
primeiras xornadas sen opcións, e o At. Arousana
navegaba pola zona media con moita tranquilidade
en todo o ano. Por abaixo, o Val do Ulla xogaba o
encontro na xornada 22, recibindo
, desta fronte ao Pontevedra.
non iría a Mareo, sendo
alificado. Coas de Arnois descendidas, e
tamén o Barcia logo de caer nesas mesma data en
última praza tiñan que eludila o
Mareo ou o Orzán. Ao final de penúltima xornada
a vantaxe da salvación tíñaa o Mareo, cun punto
máis que o cadro galego. Os dous xogaban ao
abeiro dos seus seareiros. As sportinguistas
recibían ao Casa Social e o Orzán fechaba cun
derbi contra o Pontevedra. Foi un domingo
nefasto. Mentres que de Asturias chegaban boas
pois o conxunto de Ávila gañaba ao Mareo,
na Coruña, os piques no campo descentraron ás
coruñesas, motivaron ás granate e, en media hora,
Andrea Carid, Isabel e Rut puñan ao Orzán na
Liga Autonómica. No último cuarto de hora do
primeiro tempo e o primeiro do segundo, Míriam
pasou de heroína a vilá. Puxo o 2-3 no 48 pero, no
52, errou un penalti e no 55 outro. Pouco despois
4 e, cara ao remate, a propia
5. No entanto, o Mareo,
3 na casa, celebraba a
dual, Maite, a guardarredes
do Pontevedra, foi a menos batida do grupo.
6. FF
6
Galiza nas
orixes do futfem
venezolano
Manu Julián
Hai unhas semanas, o xornalista venezolano,
Eliézer Pérez, asinaba un artigo para o xornal
Líder, do seu país, sobre as orixes do fútbol
feminino venezolano. O artigo tiña unha
transcendencia inevitable para o futfem galego
ao sinalar que o primeiro partido na historia
do país de América do Sur tivo un arrecendo
moi ibérico. O mesmo foi xogado polo
Deportivo Galicia e o Deportivo Portugués.
Estamos a piques de cumprir o cincuentenario
daquilo.
De non ser polo xornalista venezolano, a da orixe do
fútbol en Venezuela podería ser unha desas tantas
historias de galegos da emigración perdidas no tempo.
A historia da emigración galega a Caracas viña de
antigo, o suficiente como para consolidar un amplo
grupo de orixinarios que, como tamén fixeran noutros
lugares da xeografía de América Latina, crearon os
seus Centros ou Irmandades. Na capital venezolana
chegou a haber tres. Aproveitando a data simbólica do
12 de outubro, neste caso de 1960, os dirixentes das
mesmas tiveron unha visión moito máis global e así
fóronse a xuntar na sede do Club Casablanca, en
Maripérez, para fundar a Hermandad Gallega de
Caracas. Hoxe, a irmandade presume de ser a principal
realización colectiva da Galiza exterior. Os obxectivos
da nova asociación eran obvios. Tal e como falaban os
seus estatutos, a irmandade era unha organización sen
fins de lucro creada para fomentar a cultura, os
costumes e o espírito de Galiza.
Ás veces parece que o deporte vaia por diante da
sociedade. O que podería parecer é que a Hermandad
Gallega fose o fundamento para a creación dun club de
fútbol que viviría a súa época dourada entre os anos
sesenta e setenta, o Deportivo Galicia F.C. O
preámbulo, simplemente serve para constatar unha
idea que circulaba polas mentes dos galegos
caraqueños desde había tempo e que foi plasmada case
un mes antes, o 19 de setembro, coa fundación do
equipo de fútbol que sería representativo de todos eles.
Co paso do tempo, antes que a entidade futbolística
mudase para Maracai, no estado de Aragua, e trocara o
nome polo de Galicia de Aragua, logrou catro títulos
da Primeira División (1964, 1969, 1970 e 1974) e
cinco da Copa (1966, 1967, 1969, 1979 e 1989 e
1991), o que lle supón ser o rei da competición, en
solitario até 2013 e, compartido co Caracas F.C. desde
ese ano.
Cando no 1966 se formula a idea de crear un torneo
local con equipos femininos no país de América do
Sur, o D. Galicia xa está na boca de todos os
afeccionados. En calquera caso, ese torneo non vai ser
exactamente a primeira competición futbolística
xogada por mulleres en Venezuela. Naquela época,
realmente unha década antes, Caracas era sede dun
gran torneo amigable masculino que se deu chamar
Pequeña Copa del Mundo, ou Mundialito de Clubs.
Entre 1952 e 1957, R. Madrid dúas veces, Los
Millonarios, Corinthians, São Paulo e Barcelona
repartiron as seis edicións. Aquel xermolo non
esmoreceu e a competición tentou relanzarse no 1963
co chamado Trofeo Ciudad de Caracas. Entre medias,
no 1959, na capital venezolana organizouse unha
competición moito máis curiosa tendo en conta a falta
de estruturación do fútbol feminino por parte da FIFA
e das federacións estatais. Foi o tamén chamado
Campeonato Mundial de Fútbol Feminino no que
participaron dúas seleccións europeas, Inglaterra e
Portugal, e dous equipos costarriqueños, o América e o
Independiente, ambos de San Xosé. Gañaron as
inglesas, segundas foron as ticas do América, terceiras
as lusas e cuartas as rapazas do Independiente.
8. FF
8
universitarias, secretarias e amas de casa. Pérez sinala
no seu relato que naquel partido non houbo o
recoñecemento dun título, non houbo nin un trofeo
conmemorativo, pero o que si se provocou foi un
interese polo fútbol feminino na cidade. A Federación
Venezolana de Fútbol non quixo atender aquela
inusitada expectación, mesmo que o partido deu lugar
a un segundo pouco despois no que as galegas aínda
estiveron mellor, derrotando ao D. Portugués por 2-0
cun dobre de Charito González.
E o futfem comezou a crecer creándose máis equipos.
Outros de orixe portugués, como os donos da rede de
supermercados Central Madeirense, fundaron o seu
propio club que levaba o nome da empresa. Noutra
parte de Caracas, nos municipios de Chacao e Sucre,
naceu o Internacional F.C., o Español F.C. fundouse na
Avenida Victoria e o canle Venevisión montou un
equipo denominado Tigritas.
Durante ese ano organizáronse varios partidos entre
estes conxuntos que foron xogados en recintos como o
propio Olímpico de la Universidad Central de
Venezuela, na actualidade recoñecido, como todos os
espazos dentro do recinto, como Patrimonio da
Humanidade, o Nacional de El Paraíso, no da
Hermandad Gallega de Maripérez, no Sebucán de Los
dos Caminos e no da Escuela Industrial.
As consecuencias de todo iso deron pé á formación da
oficiosa selección nacional de Venezuela, convocada
para disputar un partido contra Colombia. Realmente,
o de selección foi un xeito de falar no que se refire a
Venezuela porque aquelas futbolistas que representan
os alicerces do fútbol venezolano deberon ollar
pasmadas como algo que fixeran co seu propio esforzo
acabou perverténdose cunha espuria selección formada
por cantantes, actrices e modelos da radio e televisión
do país. Como o que serían en España aqueles partidos
de actrices contra folclóricas. O resultado, malia que
foi o de menos, rematou con vitoria colombiana por 2-
1.
En calquera caso, o fútbol feminino venezolano
desapareceu até renacer no ano 1991 cando unha
selección do país participou na primeira Copa
América, entón chamada pola CONMEBOL,
Campionato Sudamericano. O mesmo foi celebrado en
Maringá (Brasil), servía como todos os posteriores
como clasificatorio para a Copa do Mundo que se
celebrou en China, e a vinotinto perdeu os seus dous
encontros da liguilla contra Brasil (6-0) e contra Chile
(1-0).
Nesa relación Galiza-Venezuela, curiosamente, deuse
unha situación inversa, cando menos parcialmente.
Como en Caracas, non foi no primeiro de existencia de
fútbol feminino en Galiza, pero si nos seguintes. Así,
dúas futbolistas nacidas en Caracas, como a popular
Lis Franco, que xogou na primeira selección galega da
historia, a que loitou no Manuel Rivera de Ferrol
contra Castela o 30 de agosto de 1975, e tamén na
primeira selección española, a que perdeu contra
Portugal no Tecla da Guarda, o 5 de febreiro de 1983,
e a centrocampista Lucía Abreu Soto, ambas
xogadoras do Karbo. Tanto Lis como Lucía formaron
parte da selección galega que gañou a Guipúscoa o I
Campeonato de España de Selecciones Territoriales
celebrado no campo do F.C. Barcelona.
Cidade Deportiva da UCV, onde naceu o futfem venezolano.
Bibliografía:
Informes:
consejoderechoshumanos.gob.ve: La represión
estudiantil durante el puntofijismo. Años 60-70-
80-90.
Artigos:
CALVO, R: “El fútbol femenino enel primer
plano”, La Nación, 16/03/2014.
PÉREZ, E.: “Fútbol femenino criollo gritó gol desde
1966”. Líder, 16/03/2014.
Webs:
venezuelasite.com: La Hermandad Gallega –
Caracas, Venezuela
www.federacionvenezolanadefutbol.org
13. FF
13
Lesións do bíceps
femoral en futbolistas:
Contextualización e
protocolo (1ª parte)
Adrián González Conde
(Estudante CAFYD, Preparador físico
Sardoma C.F. Feminino)
Verónica Giráldez Costas
(Estudante CAFYD, Adestradora Poio
fútbol sala)
O seguinte traballo pretende emular unha readaptación
físico-deportiva ou reeducación funcional deportiva
dunha lesión do bíceps femoral sendo conscientes que
ao que damos máis valor nesta sección é sempre á
prevención primaria. O motivo polo que eliximos o
bíceps femoral e non outro, é por datos empíricos e
científicos que nos revelan que esta lesión é a que máis
se produce a nivel muscular no fútbol en xeral durante
a temporada. Na seguinte táboa podemos observar o
número e porcentaxe relativo de todas as lesións
comunicadas do estudo UEFA no período das
temporadas 2007-2012.
Táboa 1 (Modificada de estudio UEFA)
Na primeira parte do traballo realizarase unha análise
anatómica do paquete isquiosural así como de aspectos
biomecánicos e cinéticos máis relevantes para poder
afondar e entender a suxestión que se fai nel. Cremos
que é necesario, para poder abordar unha lesión, un
coñecemento moi profundo a nivel fisiolóxico,
anatómico, biomecánico e incluso psicolóxico, un
coñecemento integral da deportista e da lesión.
Pretendemos dar apoio e consolidar aínda máis o papel
e funcións dunha figura moi nova no mundo do fútbol
e máis no fútbol feminino como é a do readaptador
físico ou readaptador funcional deportivo. Este papel é
fundamental na recuperación do lesionado e se
complementa co do fisioterapeuta e o medico, todos,
imprescindibles na recuperación da deportista.
Como xa falamos en traballos anteriores, algo
importante a ter en conta son os factores hormonais
que dan lugar á menarquia tardía, a menarquia
hipoestroxénica- hipotalámica, as alteracións
ovulatorias (por baixo nivel de estróxenos que
ocasiona osteopenia e aumento da reabsorción ósea) e
os niveis de testosterona baixos son factores
predispositivos a unha lesión ósea e tamén a unha
lesión muscular.
Burkket (1970), en Best, (1996) atopou que en
xogadoras de fútbol con lesións dos músculos
isquiotibiais tiñan desequilibrios de forza, sendo a
forza de aqueles menor do 60%. Tamén, atopou que as
lesións ocorrían nos últimos momentos das prácticas
ou partidos de fútbol, sendo o inapropiado quecemento
e a fatiga as principais causas de lesión (Doman, 1971,
en Best, 1996).
Á hora de definir e entender un músculo hai que ter en
conta a súa situación, características e funcións. En
moitas ocasións os nomes destes nos aportan certa
información sobre eles acerca dos seus puntos de
orixe, inserción, etcétera. Os nomes dos músculos
aparecen máis lóxicos, e polo tanto máis fáciles de
aprender, cando se coñecen as razóns da súa
denominación (Thibodeau &Patton, 2003 ).
O grupo dos músculos isquiosurais atravesan dúas
articulacións (músculos biarticulares), a do cadril e a
do xeonllo, polo tanto terán unhas características
especiais diferentes aos músculos monoarticulares. A
primeira articulación que atravesan é a do cadril. Esta é
unha articulación multiaxial (movementos en tres ou
máis eixos) respecto ás funcións que este grupo
muscular desempeña principalmente (kapandji, 1998)
Centrándonos xa no músculo do que trata este traballo
é importante salientar tres cousas moi importantes á
hora da recuperación, a acción que desempeña, sendo
flexor de xeonllo á vez que executa unha mínima
rotación externa, pola porción longa é extensor da coxa
sobre a pelvis. A inervación sendo a porción longa
inervada por dúas vías da porción tibial do nervio
ciático, baixan da S1 á S3. A porción corta é inervada
por vías que nacen máis arriba, no nervio ciático.
Fibras provenientes de L5, S1 e S2. E a arquitectura
muscular: Definíndose como a disposición das fibras
musculares dentro do músculo relativa ao eixo de
Tipo de lesión Número Porcentaxe
1.Músculos isquiosurais
(isquiotibiais)
396 14
2. Músculos adutores 260 9
3.Escordaduras/roturas
ligamento nocello
203 7
4. Músculo cuadríceps 160 6
5.Escordaduras/roturas
ligamento xeonllo
153 5
6. Músculo tríceps sural 124 4
7. Lumbalxia 100 4
8. Tendinopatía aquilea 82 3
9. Contusión muscular 82 3
10. Pé 74 3
14. FF
14
xeración da forza (Lieber &
Frieden, 2001). Destes
mesmos autores e outros
(Fukunaga, Ichinos, Ito,
Kawakami, & Fukashiro,
1997) podemos extraer que as
principales variables da
arquitectura muscular son: o
grosor muscular, o ángulo de
penación e a área de sección
transversal (CSA e PCSA) que
vén inducida pola lonxitude da
fibra muscular (Fukunaga et
al., 1992). Dúas variables
determinantes como a PCSA
(proporcional á forza máxima)
e a lonxitude da fibra
(proporcional ao máximo
recorrido muscular) poden
servirnos para falar do deseño
muscular de diversos grupos
musculares.
Segundo os mesmos autores e
polo comentado anteriormente
parece ser que a arquitectura
muscular repercute nas
propiedades mecánicas do
músculo, proporcionando aos
isquiosurais unha gran
capacidade para xerar velocidade, xa que a lonxitude
das fibras musculares correlacionan coa velocidade de
acurtamento (Fukunaga, et al., 1992).
Á hora de falar dos movementos combinados
comezaremos describindo a dinámica da marcha e
como esta musculatura actúa de diferentes formas
atendendo á fase na que se atope dentro dun ciclo
completo da marcha.
Viel (2002) fai referencia a dúas fases durante o ciclo:
a fase de apoio e a fase oscilatoria.
• A fase de apoio: Tamén denominada fase de
carga, o membro inferior vese sometido a
forzas de compresión porque todo o peso
descansa sobre un só pé. Os músculos tenden a
unha actividade bastante pronunciada. Aos
músculos activos durante esta fase se
denominan músculos de apoio. As accións
musculares se reparten entre o amortecemento
de impactos, o freado viscoelástico de
estabilización, a aceleración de segmentos e a
protección do esqueleto óseo mediante
contraccións estabilizadoras.
• Fase de oscilación: Permite o movemento
cara adiante do pé que se despegou do chan, o
membro inferior está libre e se comporta como
un dobre péndulo. A lonxitude do membro
inferior se reduce para permitir o avance do
pé. O traballo muscular da oscilación consiste
no freado coa acción dos isquiotibiais, ben nun
axuste da rixidez activa en anticipación á
necesidade de asegurar o amortecemento dun
impacto ou na prevención dunha inestabilidade
potencial coa acción dos cuadríceps.
Analizando a acción da musculatura isquiotibial nun
movemento máis específico do fútbol, e máis
concretamente durante o sprint, os estudos de Thelen
en atletas, revelan que durante o sprint, a unidade
músculo-tendinosa sufre un alongamento, atopou que o
tendón do músculo bíceps femoral se somete a un
alongamento entre un 45-90% do ciclo da marcha a
sprint, con lonxitudes máximas na fase de vo antes do
contacto co pé.
En relación aos movementos específicos da disciplina
deportiva, imos describir brevemente como a
musculatura isquiosural actúa nas accións específicas
do futbolista. No fútbol, como noutros deportes, a
carreira con cambios de ritmo direccionais, freadas,
saltos, etc. teñen unha importancia e a musculatura
isquiosural está implicada dunha maneira ou outra en
todos eles.
Na seguinte táboa (Táboa 3) mostraramos as diferentes
lesións musculares onde se poden observar as súas
15. FF
15
diferentes manifestacións e diferenzas, así como
distintos criterios de valoración para diagnosticar a
lesión. Detallaremos os criterios diagnósticos das
lesións musculares agudas, sendo a determinación
clave na recuperación da mesma.
Táboa 3 (Criterios diagnósticos das lesións musculares agudas.
Tomado e modificado de Ballesteros, 2002).
En definitiva, o que tratamos con este traballo é
contextualizar, na medida do posible, a lesión en si e
salientar a importancia dun readaptador físico ou
readaptador funcional deportivo para a recuperación
desta. É unha labor fundamental debido á esixencia da
actividade física e a perseveranza do deportista por
aumentar o seu rendemento que, en muchas ocasiones,
supón un incremento na incidencia lesional,
provocando desta maneira a necesidade de establecer
programas coordinados por un equipo de traballo
interdisciplinar de acordo ás necesidades individuais
de cada deportista.
Tipo de lesión Inspección Palpación Mobilización Probas
musculares
RMN Ecografía
Contusión Tumefacción
de todo o
músculo
Dolor difuso Mobilización
pasiva
dolorosa
Contraccións
contra resistencia
dificultosas
Edema ou
hematoma
Normal ou
hematoma
Contractura Fascículo
muscular
indurado e
doloroso
Sensibilidade
muscular
Alongamento
e contracción
muscular
dolorosa
Alongamento e
contracción contra
resistencia
dolorosas
Normal Normal
Distensión Non
tumefacción
non esquimose
Dor localizada Dor Alongamento e
contracción contra
resistencia
dolorosa
Edema ou
hematoma
Pequena zona de
hipoecoxénica,
intramuscular
condensada.
Desgarro Tumefacción
ou mosca
Punto doloroso
moi focalizado
Dolorosa Dolorosa Edema,
hematoma,
solución de
continuidade
Imaxe en badal de
campá
Rotura
Muscular
Deformidade
muscular
Solución de
continuidade
Moi dolorosa Moi dolorosa Edema,
hematoma,
solución de
continuidade
Hematoma
voluminoso con
solución de
continuidade
16. FF
16
Carolina, o
estilete do líder
Case dous goles por partido, once en seis, é o
rexistro de Carolina González (Vigo, 31/12/1991), a
dianteira de El Olivo, no seu mellor arranque de
campaña. Ademais, polo menos nas últimas oito
temporadas, representa o mellor rexistro dunha
xogadora galega na Segunda División, por riba dos
nove da orzanista Míriam, que compartía a cabeza
da táboa de mellores realizadoras coa dianteira do
Amigos del Duero, Garzón, ambas con nove dianas.
Neste tempo, só dúas grandes especialistas como
Rocío (trece tantos no Reocín da 2009/10) e Eva
(doce no Ponferrada da 2012/13), superaban esa
cifra. Logo de varios anos perforando as defensas
co seu veloz movemento diagonal desde a dereita ao
centro, en El Olivo atopou un novo espazo no que
atopou a chave mestra para rebentar todos os
cadeados das portas rivais. Quen viñera ao mundo
de última, nun día de Fin de Ano, é agora a
primeira marcando os goles dun equipo, El Olivo,
no que renace unha vez máis esperanza de ascenso.
Comecemos polo teu primeiro día de vida. Naces nun
fin de ano de 1991. Cres que se esperaras un día máis
terías máis oportunidades? (Pola lexislación,
Carolina sería do 1992 para estar en convocatorias
de seleccións, ou xogar como a maior do seu ano en
lugar de ser a menor).
Pois a verdade, en ningún momento pensei neste tema,
pero agora que o dis, o ser a pequena da categoría fai
que podías aprender das maiores.
Os teus comezos son no fútbol sala.
Comecei xogando a fútbol sala no equipo do barrio, o
Breogán Limpiezas Chama. Neses comezos, cando era
infantil, e tamén en idade cadete, fun convocada
primeiro coa selección de Vigo e, con posterioridade,
algunha coa selección galega.
Quen te leva a El Olivo?
Pancho, o técnico do Breogán Fútbol Sala. Era moi
amigo de Enrique Cons, que daquela adestraba ao
equipo infantil de fútbol sala de El Olivo. A través
desa relación que tiñan facilitouse a miña cesión para
xogar os torneos do verán. Pasou varias veces e, ao
final dun verán, o adestrador falou comigo para que
dera o paso. Deste xeito é que fun xogar a El Olivo de
fútbol sala.
Quen é a persoa máis te inflúe no fútbol?
As persoas do meu arredor porque me apoian sempre
en todo. En especial os meus pais, que fan todo o
posible para estar en cada un dos meus partidos.
Na túa casa debe vivirse o fútbol dun xeito diferente.
Tes un irmán árbitro. Discutides sobre xogadas e as
regras do xogo?
Ademais do meu irmán, meu pai tamén foi árbitro.
Nalgunha ocasión discutimos algunha xogada pero eles
miran o fútbol dunha maneira distinta. En relación ao
meu irmán si, nalgunha ocasión me asubiou, pero
dentro do campo cada un ten claro o seu papel.
O teu irmán chegou a exercer como o teu
representante. Como o valoras nesa función?
Representante non sería a palabra exacta, simplemente
é a persoa coa que falo de fútbol e quen considero que
me pode aconsellar mellor nas decisións importantes.
No 2007, cando aínda estás xogando a fútbol sala vas
a adestrar dous días co equipo de fútbol de El Olivo a
probar o fútbol e, sen embargo, ao pouco marchas a
Pontevedra. Por que non quedas en Vigo?
Fun a adestrar porque daquela o técnico chamarame
para probar. Por aquel entón, nunca tiña xogado a
fútbol. Gustoume e quixen seguir nel. Para
evolucionar, xogar e aprender todo o que necesitaba
para facelo, pensei que El Olivo non era a mellor
opción. Había moi boas xogadoras coas que eu non
podía competir e necesitaba minutos para aprender. Foi
un tempo no que estaba xogando a fútbol sala no
Mosteiro, polo que esas circunstancias me levaron a
17. FF
17
interpretar que a miña mellor opción para crecer estaba
no Pontevedra C.F.
En Pontevedra estás catro temporadas con xente que
xa non está no fútbol feminino. Vamos recuperalos
para a memoria. Como era Juan Carlos Corrales?
Foi o primeiro adestrador que tiven no fútbol e teño un
bo recordo del, tanto dentro do campo como fóra, xa
que hoxe en día sigo tendo contacto con el e sempre
que pode venme a ver.
No teu terceiro ano comezas coa confianza de Kata
García, pero cando este é destituído, perdes a
titularidade con Lino Sanmartín. Que pasou?
Cada adestrador ten o seu esquema de xogo. Cando se
produciu a substitución no banco esforceime ao
máximo para intentar que contara
comigo.
No último estás con xogadoras
como Natalia, que estivera no
L’Estartit, ou Andrea Carid, e
gañas a confianza de Estévez.
Foi un dos teus grandes
momentos como futbolista saber
que podías competir ao nivel de
dúas futbolistas importantes?
Para min pelexar contra elas non
foi unha competición, pois na
realidade elas xogaban nunha
posición distinta da miña.
Estévez marcha en decembro do
2010, ti en febreiro do 2011 e o
Pontevedra desaparece ao final
de temporada. Como un gran
equipo pode desintegrarse dese
xeito? Que pasou?
Eramos un gran equipo, con
grandes xogadoras, pero
problemas coa directiva fixeron que o grupo
desaparecese.
O fútbol feminino ten o seu futuro dentro do
masculino ou hai que apostar por equipos femininos
independentes?
Depende na cidade na que vivas, depende dos
concellos e das empresas que se involucren. Por sorte
ou mágoa, o fútbol feminino ten unha gran
dependencia económica. Penso que en Galicia podería
haber un gran equipo galego en Primeira División pero
ningún ten os recursos suficientes para poder facer esa
selección. A pena é que, por mor do diñeiro, non se
poden xuntar todas as xogadoras nun equipo.
Tras marchar do Pontevedra vives un dos veráns
máis intensos, coa posibilidade de volver a El Olivo
na Primeira División. Por que non fichas polo equipo
vigués?
Nunca cheguei a valorar esta opción, porque en ningún
momento me chamaron.
Alguén nos falou que, en contraposición ao que dis,
podería ter sido o momento máis frustrante da túa
carreira deportiva?
Non, non foi o momento máis frustrante, porque
realmente non esperaba que me chamaran. O único no
que pensaba era que tiña que seguir formándome
noutros clubs para logo dar o salto a un equipo con
opcións de ascender.
En todo caso, esperas até a
derradeira semana da
pretemporada para volver con
Estévez, agora ao Erizana. É
Estévez o técnico que confiou
máis en ti?
Estevez, aparte de ser unha moi
boa persoa, foi un gran técnico
para min. A verdade só teño
palabras de agradecemento porque
grazas a el empecei a coller a
confianza que necesitaba.
Pensas que tes un lugar na
Primeira División?
Hai que ir pouco a pouco e
traballar ao cento por cento. Se un
día chegase a oportunidade terei
que aproveitala ao máximo.
En dous anos en Baiona
alcanzades os mellores resultados
na historia do club. Como era ese
equipo? Que pasou para que
fixerades un quinto e un sexto posto?
Tiñamos un bo grupo, unha gran piña, adestrabamos
con moita intensidade, os partidos preparábanse
minuciosamente. Foi un traballo duro, lévome un moi
bo recordo desa época de compañeiras, corpo técnico e
afeccionados.
Charli García lévate a El Olivo. Volver ao equipo
para xogar a fútbol era un obxectivo persoal?
Volvín a El Olivo porque un dos meus obxectivos era
xogar nun dos equipos de primeiro nivel da categoría e
ter a opción de xogar unha fase de ascenso.
E consigues ese obxectivo de xogar fase de ascenso.
Por que non se ascende? Chega mal o equipo a este
momento da temporada?
18. FF
18
Concretamente, de momento, foron dúas fases de
ascenso. A primeira, contra o Granadilla, tivémolo moi
complicado. O conxunto canario estaba moi reforzado
e foi un gran rival. Tivémolo moi difícil. Na segunda
demos un paso máis. Xogamos unha primeira
eliminatoria contra o Femarguín e superamos a este
equipo. Despois, na definitiva, tocounos o Oiartzun. O
equipo vasco tiña moitas futbolistas experimentadas,
foron máis fortes ca nós.
Levas xogando contra o conxunto vigués desde que
comezaches nisto e agora estás no equipo. Cal foi o
mellor El Olivo da historia?
Dende o meu punto de vista todos os equipos que tivo
El Olivo foron bos, non podería dicir ningún en
especial.
E a mellor xogadora que pasou polo
equipo?
Das que xogaron comigo, non podería
salientar unha soa. Por exemplo, Lombi, que
agora xoga no Espanyol, na Primeira
División, foi unha gran xogadora da que
aprendín moito. E a outra é Sara Tui, unha
gran amiga que agora esta no Granadilla,
tamén na Primeira División. De Sara, como
digo, aprendín moito pero, sobre todo, a non
tirar a toalla nunca e a loitar ata o final.
As túas principais características son
velocidade e potencia de disparo. Como se
melloran esas calidades no fútbol?
Con esforzo e dedicación. O adestrador
fainos exercicios para que cada unha mellore
as súas calidades.
No lado negativo están os teus centros.
Concordas con isto?
Cando era xogadora de banda,
precipitábame moito porque tiña moito
medo a errar. Por iso, ás veces, os meus
centros non me saían moi ben.
Nestes anos mudan a túa posición ofensiva.
Estás máis cómoda xogando de punta?
É unha posición nova para min, onde tiven
que aprender moitísimas cousas, pero estou
mais cómoda e iso fai que goce máis e que
me saia todo mellor, aínda que, insisto, me queda
moitísimo por aprender.
Xa xogabas aí na pasada temporada, pero este ano
estás mostrando un poder goleador descoñecido.
Estás no teu mellor comezo de Liga?
A temporada pasada só xoguei a segunda volta da
Liga. Esa experiencia penso que foi a que levou a
David, o adestrador, a pensar que nesta posición
aportaría moito máis ao equipo.
Todo o mundo ten claro que xogaredes a cuarta fase
de ascenso consecutiva.
Si, é unha opinión da que se fala, pero a Liga é moi
longa e aínda quedan moitos partidos que xogar. Hai
que ir pouquiño a pouco para que chegue a gran
recompensa.
Xoguemos a imaxinar. Primeiro, que xogades a fase.
Que darías polo ascenso a Primeira División?
Non podería mollarme a dicir que daría polo ascenso
porque é algo que aínda temos que traballar para
conseguilo, pero podo dicir que é un dos meus soños.
E unha vez na máxima categoría, a que equipo che
gustaría máis facerlle un gol?
Non teño unha preferencia, o mellor sería facérllelos a
todos os rivais. Por riba diso, o que realmente me
gustaría sería xogar contra cada un deles.
23. Galega
exterior
(outu
O mes comezou con tres galegas fóra de
competición, recuperándose aínda dos seus
problemas físicos, nomeadamente Ana Buceta,
Vero e Patri, e rematou co mesmo número de
xogadoras indispostas, que non as mesmas, porque
cando padeciamos a caída de Sarita, con molestias
nun dos seus pés, a estrea de Patri co At. Madrid B
compensaba a baixa da tudense.
Outubro foi moi completo para Mari Paz
a xira chinesa de España volveu ao
internacional para vestir as cores vermellas no
triunfo de España en Finlandia, o seu principal
rival para conseguir a clasificación para a
Eurocopa. Tamén o foi para Sheila,
último encontro, o más transcendente do mes,
contra o Rankweil, foi substituída por primeira vez
desde que marchara a Austria. A galega sufriu un
forte golpe no ombreiro. Anair comeza a coller o
ritmo da competición porque Polidano
máis partidos seguidos completos, mentre
Natalia, en Badaxoz, alterna titularidades con
suplencias. A viguesa está integrándose plenamente
co cadro estremeño e incluso está dirixindo un dos
equipos de base do club.
ANA BUCETA (Levante U.D.)
Foto: Levante U.D.
Continúa lesionada.
ANAIR (R.C.D. Espanyol) Foto: R.C.D. Espanyol
04/10, Espanyol
0): Titular. Foi substituída por
Cotado no minuto 79.
Participou na presión intensa
que permitiu ás espanyolistas
dominar o partido. Logo de ser
substituída o Oiartzun recortou
ficando o partido cun final
incerto.
11/10, At. Madrid
0). Xogou os 90 minutos. No
FF
23
Galegas no
exterior
ubro)
O mes comezou con tres galegas fóra de
competición, recuperándose aínda dos seus
problemas físicos, nomeadamente Ana Buceta,
Vero e Patri, e rematou co mesmo número de
indispostas, que non as mesmas, porque
Sarita, con molestias
, a estrea de Patri co At. Madrid B
foi moi completo para Mari Paz, que tras
a xira chinesa de España volveu ao fútbol
internacional para vestir as cores vermellas no
triunfo de España en Finlandia, o seu principal
rival para conseguir a clasificación para a
malia que no
último encontro, o más transcendente do mes,
il, foi substituída por primeira vez
desde que marchara a Austria. A galega sufriu un
o ombreiro. Anair comeza a coller o
e Polidano xa lle dá
máis partidos seguidos completos, mentres que
titularidades con
suplencias. A viguesa está integrándose plenamente
co cadro estremeño e incluso está dirixindo un dos
Foto: R.C.D. Espanyol
spanyol-Oiartzun (2-
Titular. Foi substituída por
Cotado no minuto 79.
Participou na presión intensa
que permitiu ás espanyolistas
dominar o partido. Logo de ser
substituída o Oiartzun recortou
ficando o partido cun final
11/10, At. Madrid-Espanyol (3-
0). Xogou os 90 minutos. No
segundo tempo, xunto ao seu equipo, estivo máis
activa pero non gozou de ocasións de gol.
18/10.
Espanyol-Oviedo Moderno (4
todo o partido e fixo o primeiro gol da t
o 2-0, cando ían 21 minutos
porta defendida por Ane. Antes, Anair asistira a Elba
para que inaugurara o marcador. A galega tamén ollou
o seu primeiro cartón nesta Liga.
31/10. Granadilla-Espanyol (2
primeira vitoria perica lonxe da Dani Jarque. Virou o
partido ao facer o 1-2 cando rematou con forza un
centro de Laura. Faltaban tres minutos para o
descanso. Co resultado definitivo, foi substituída por
Aroa aos 88 minutos.
MARI PAZ (Valencia C.F.)
04/10, Barcelona-Valencia (2
Entra por Willy no minuto 53. O seu
equipo acababa de recibir o 2
súa presenza axudou a que o
Valencia chegara máis e o partido se
abrise.
11/10, Valencia-R. Sociedad (1
Xoga os 90 minutos e fai
momentáneo cunha cabezada á escuadra na terceira
ocasión da que dispuña.
18/10, Transportes Alcaine
partido completo, no tempo e na eficacia. Puido facer o
0-2 para as valencianas antes do descanso. A historia
demorou até o 67, cando aproveitou un rexeite para
bater, coa cabeza, a Patricia Larque e sentenciar o
choque.
27/10. Finlandia-España (1
minutos reemprazando a Jenny. O partido estaba 1
puxo nome á última acción ofensiva do encontro cun
disparo a porta.
NATALIA (Santa Teresa C.D.)
Vázquez Díaz-Blanco
04/10, Santa Teresa-
Sociedad (1-3): Substitúe a
Amanda Bodión aos 59
minutos. Entrou nunha fase
do partido no que o seu
equipo xogaba repregado
baixo o dominio txuri
urdin.
11/10, Oiartzun-Santa
Teresa (3-2): Substitúe a
Estefa aos 86 minutos. Participou nun final totalmente
segundo tempo, xunto ao seu equipo, estivo máis
activa pero non gozou de ocasións de gol.
Oviedo Moderno (4-0). A da Guarda xogou
todo o partido e fixo o primeiro gol da temporada. Foi
cando ían 21 minutos, tras un control e disparo á
porta defendida por Ane. Antes, Anair asistira a Elba
para que inaugurara o marcador. A galega tamén ollou
o seu primeiro cartón nesta Liga.
Espanyol (2-3). Partícipe activa da
lonxe da Dani Jarque. Virou o
2 cando rematou con forza un
centro de Laura. Faltaban tres minutos para o
descanso. Co resultado definitivo, foi substituída por
a C.F.) Foto RFEF
alencia (2-0):
Entra por Willy no minuto 53. O seu
equipo acababa de recibir o 2-0. A
súa presenza axudou a que o
Valencia chegara máis e o partido se
R. Sociedad (1-2):
Xoga os 90 minutos e fai o empate
momentáneo cunha cabezada á escuadra na terceira
18/10, Transportes Alcaine-Valencia (0-2). Outro
partido completo, no tempo e na eficacia. Puido facer o
2 para as valencianas antes do descanso. A historia
7, cando aproveitou un rexeite para
bater, coa cabeza, a Patricia Larque e sentenciar o
España (1-2). Xoga os últimos cinco
minutos reemprazando a Jenny. O partido estaba 1-2 e
puxo nome á última acción ofensiva do encontro cun
NATALIA (Santa Teresa C.D.) Foto Miguel Ángel
-R.
Substitúe a
Amanda Bodión aos 59
minutos. Entrou nunha fase
do partido no que o seu
equipo xogaba repregado
txuri-
Santa
2): Substitúe a
Estefa aos 86 minutos. Participou nun final totalmente
24. enlouquecido no que o seu equipo perdía por 2
empatou e, na prolongación, acabou recibindo o gol da
derrota.
18/10, Santa Teresa-At. Madrid (0-1): A viguesa
volveu á titularidade. Aguantou 76 minutos de xogo
até ser substituída por Carmen. Gozou da primeira
ocasión do partido, pero Lola Gallardo intuíu o seu
disparo, sacándoo co pé, no minuto sete. Antes de
deixar o partido estivo a piques de empatar pero non
chegou a un remate na boca do gol. Foi a atacante máis
activa do seu equipo na primeira metade.
PATRI (C. At. Madrid B) Foto: C. At. Madrid
18/10, At. Madrid B
Moratalaz (3-1). Patri regresa
aos campos logo da súa lesión
no dedo medio do pé dereito.
Substituíu a Cárol no minuto
60 de partido xogando os seus
primeiros trinta minutos
oficiais da campaña. Chegou a
participar en accións combinadas de ataque.
SARITA (U.D. At. Granadilla) Foto:
Hernández Mendoza
05/10, Sp. Huelva-Granadilla (0-2):
Debe retirarse aos 23 minutos polas
molestias ocasionadas por unha
fascite plantar. Foi reemprazada por
Paloma Lázaro. O resto do mes
pasa por un período de repouso.
SHEILA (FFC Vorderland – AUT)
Vorderland
05/10, Bergheim
(2-1): O Vorderland sufre a
primeira derrota en Liga contra
outro invicto. Sheila actúa todo
o partido de lateral dereita.
11/10, Vorderland
(7-3): O conxunto de Sheila
reaccionou a tempo logo dun
mal primeiro tempo n
perdía por 1-2. Ao final acabou
goleando coa galega xogando,
máis unha vez, os 90 minutos.
18/10, Geretsberg
(1-4). A galega, e as súas
FF
24
enlouquecido no que o seu equipo perdía por 2-1,
empatou e, na prolongación, acabou recibindo o gol da
1): A viguesa
volveu á titularidade. Aguantou 76 minutos de xogo
até ser substituída por Carmen. Gozou da primeira
pero Lola Gallardo intuíu o seu
disparo, sacándoo co pé, no minuto sete. Antes de
de empatar pero non
chegou a un remate na boca do gol. Foi a atacante máis
activa do seu equipo na primeira metade.
Foto: C. At. Madrid
18/10, At. Madrid B-O.
1). Patri regresa
aos campos logo da súa lesión
medio do pé dereito.
Substituíu a Cárol no minuto
60 de partido xogando os seus
primeiros trinta minutos
oficiais da campaña. Chegou a
participar en accións combinadas de ataque.
Foto: Richard Dani
AUT) Foto: FFC
05/10, Bergheim-Vorderland
1): O Vorderland sufre a
primeira derrota en Liga contra
outro invicto. Sheila actúa todo
o partido de lateral dereita.
11/10, Vorderland-Wacker B
3): O conxunto de Sheila
reaccionou a tempo logo dun
mal primeiro tempo no que
2. Ao final acabou
goleando coa galega xogando,
máis unha vez, os 90 minutos.
18/10, Geretsberg-Vorderland
4). A galega, e as súas
compañeiras, impóñense con claridade no feudo dun
equipo da zona media. Como nos partidos anteriores,
Bernhard Summer colocou a Sheila atrás, mandando
no carril dereito, tendo unha actitude tan sobranceira
como o resto do equipo sobre
minutos.
25/10, Vorderland-Rankweil (0
primeiro tempo lesionada logo de recibir un go
ombreiro. No descanso debeu ser substituída por Laura
Petrić. O Vorderland perdeu contra o seu gran inimigo
perto do final, co equipo moi diminuído fisicamente.
VERO (FC Bayern - DEU) Foto: FC Bayern
Lesionada nos isquiotibiais
de recuperación. Os seus problemas físicos
impedíronlle defender ao equipo na Copa de Europa,
competición na que non poderá participar por mor da
sorpresa da eliminación do cadro bávaro fronte ao
Twente holandés.
compañeiras, impóñense con claridade no feudo dun
equipo da zona media. Como nos partidos anteriores,
ernhard Summer colocou a Sheila atrás, mandando
no carril dereito, tendo unha actitude tan sobranceira
como o resto do equipo sobre o Geretsberg. 90
Rankweil (0-1). Xogou a metade do
primeiro tempo lesionada logo de recibir un golpe no
ombreiro. No descanso debeu ser substituída por Laura
. O Vorderland perdeu contra o seu gran inimigo
perto do final, co equipo moi diminuído fisicamente.
DEU) Foto: FC Bayern
nos isquiotibiais. Continúa co seu proceso
de recuperación. Os seus problemas físicos
impedíronlle defender ao equipo na Copa de Europa,
competición na que non poderá participar por mor da
sorpresa da eliminación do cadro bávaro fronte ao