1. Rosalía de Castro “Adios, ríos, adios, fontes” Elena Martínez

3. Romanticismo

4. Rexurdimento

5. Adios, ríos, adios, fontes

6. Métrica

8. Infancia

11. Literatura gallega

13. Adios, Virxe da Asunción,branca como un serafín:lévovos no corazón;Pedídelle a Dios por min,miñaVirxe da Asunción. Xa se oienlonxe, moilonxe,as campanas do pomar;para min, ¡ai!, coitadiño,nunca máis han de tocar. Xa se oienlonxe, máislonxe. Cada balada é un dolor;voumesoio, sin arrimo…Miñaterra, ¡adiós!, ¡adios! ¡Adiostamén, queridiña!…Adios por semprequizais!…Dígoche este adiós chorandodesde a beiriña do mar. Non me olvides queridiña,si morro de soidás… tantas légoas mar adentro…¡Miñacasiña! ¡meu lar! Deixoamigos por extraños,deixoa veiga polo mar,deixo, en fin, canto ben quero…¡Quénpudera no o deixar…! Mais son probe e, ¡mal pecado!,a miñaterran’émiña,que astralle dan de prestadoa beira por que camiñaó que naceu desdichado. Téñovos, pois, que deixar,hortiña que tanto amei,fogueiriña do meu lar,arboriños que prantei,fontiña do cabañar. Adios, adiosque me vou,herbiñas do campo santodonde meupai se enterrou,herbiñas que biquei tanto, terriña que nos criou.

15. Poesíasocio-patriótica

16. Emigración de los gallegos

17. Dolor

18. Saudace

20. Quintillas (rima consonante)

22. Antítesis

23. Exclamaciones

24. Comparación

25. Metáfora

26. Enumeración

27. Anáfora