Boletín da Parroquia San Francisco de Asís dos Tilos

1. UN MUNDO NUEVO, PROYECTO COMÚN
Durante este año, llevaremos a cabo la Campaña LV bajo el lema “Un mundo
nuevo, proyecto común”, centrada en el octavo Objetivo de Desarrollo del Milenio (ODM)
propuestos por Naciones Unidas. En él se hace hincapié en la necesidad de fomentar una
alianza mundial por el desarrollo.
Tanto la propuesta de Manos Unidas en favor de un proyecto común por un mundo
nuevo, como la iniciativa de la comunidad internacional sobre los Objetivos del Milenio,
coinciden en la necesidad de establecer relaciones que reconozcan la fraternidad universal
entre todos los pueblos del planeta.
La Doctrina Social de la Iglesia fundamenta nuestro trabajo. Recordamos las palabras de la encíclica Caritas in veritate: “el desarrollo de los pueblos depende sobre todo, de
que se reconozcan como parte de una sola familia, que colabora con verdadera comunión
y está integrada por seres que no viven simplemente uno junto a otro”.
La fraternidad debe concentrarse, de forma práctica, en iniciativas políticas, económicas y de un cambio personal que hagan efectivas mejores condiciones de vida para todos
los seres humanos.
Mirando nuestro mundo globalizado, nos damos cuenta, de que las injusticias y las
desigualdades, lejos de desaparecer se están reconfigurando y en el que conviven y se interrelacionan.
Frente a esta situación, se hace imprescindible un nuevo modelo de desarrollo humano integral y sostenible, no solo económicamente, que facilite el crecimiento personal para asumir
compromisos propios en el manejo de sus propias vidas, asi como el cuidado de la vida de
los demás y de la creación entera.
Este proceso abraca todas las dimensiones de la persona, incluyendo procesos personales
que potencian la solidaridad y la donación generosa y gratuita.
En Manos Unidas creemos que es posible un proyecto común para conseguir un mundo mas
justo. ¿En que dirección tenemos que trabajar para conseguir el mundo que queremos?
• Desterrando la lógica del "interés” y cultivando la del “don”.
• Promoviendo la cultura del cuidado del otro.
• Reconociendo la transcendencia de la persona.
• Fomentando la cultura de la familia como red básica del amor y del don.
• Anteponiendo la lógica de los derechos humanos universales a la de los derechos
particulares.
• Apoyando el consumo austero y solidario.
• Promoviendo actitudes de apertura, cooperación, dialogo y respeto.
• En definitiva va impulsando la cultura de la vida frente a la cultura de la muerte.
En Manos Unidas, desde hace más de 50 años, queremos ser generadores y acompañantes
de este proceso porque sabemos que “el desarrollo integral de la persona no puede realizarse sin el desarrollo solidario de la humanidad, mediante un mutuo y común esfuerzo” tal
como nos enseña la encíclica Populorum Progressio.
BOLETIN PARROQUIAL
Nº 171 - Febreiro 2014
PARROQUIA SAN FRANCISCO DE ASÍS DOS TILOS
¿QUE QUEDA EN NÓS DO NADAL?
Hai un mes celebrabamos o Nadal; Deus acercábase a nós en forma humana. Este
acontecemento de hai dous mil anos volviámolo revivir nas nosas familias e nas
nosas parroquias. Pasado o tempo navideño comezamos, liturxicamente falando, o
tempo ordinario. Todos os símbolos externos a nós: luces, árbores, beléns, etc, xa
non están visibles. A pregunta que debemos facernos é esta: ¿Que queda en nós do
Nadal? O perigo que existe na vivencia das celebracións dos grandes misterios da
nosa fe é que pasen pola nosa vida coa mesma velocidade coa que pasan as noticias que nos aparecen nos medios de comunicación. ¿Cal debe ser a diferenza?
Que as noticias cotiáns pódennos afectar ou non, pero a vida de Xesús e a súa mensaxe deben de incidir en todo o que pensemos, proxectemos, digamos ou fagamos.
Se non é así, estamos convertendo as celebracións cristiás en meros acontecementos consumistas reducíndoos a días de lecer cunha pequena incidencia nas celebracións familiares, nos nosos saúdos e desexos, e pouco máis.
O Nadal do Señor anunciabámolo como tempo de
esperanza; esperanza e boa nova para todos pero
especialmente para tantos desesperanzados, desencantados ou desilusionados. Unha esperanza que
para o crente xa é realidade de paz, de xustiza, de
amor, de reconciliación, de proximidade, ¿En que
medida é esta a nosa mensaxe pasado un mes do
Nadal?
Non pasemos páxina, levemos, como os Magos, a
gran noticia e a boa nova do Deus feito home a
todos, sinxela pero valentemente.
¡Xesús segue vivo e presente en cada un de nós!

2. A PALABRA DE DEUS E
COMPROMISO NO
MUNDO (I)
1. Servir a Xesús nos seus “humildes irmáns” (VD 99).
Todo o que facemos ou deixamos de
facer a un só deles, facémosllo ou
deixamos de facerllo a El: “Tiven
fame e déstesme para comer, tiven
sede e déstesme de beber, fun forasteiro e hospedástesme, estiven espido e vestístesme, enfermo e visitástesme, no cárcere e viñestes verme”.
2. Anuncio da Palabra de Deus,
reconciliación e paz entre os pobos
(VD 102).
“No contexto actual é necesario máis
que nunca redescubrir a Palabra de
Deus como fonte de reconciliación e
paz porque nela Deus reconcilia así
todas as súas cousas (cf. 2Cor 5,1820; Ef 1,10): Cristo é a nosa paz (cf.
Ef 2,14), que derruba os muros de
división”.
Fieis á obra de reconciliación consumada por Deus en Xesucristo, crucificado e resucitado, os católicos e
todos os homes de boa vontade, han
comprometerse a dar exemplo de
reconciliación para construír unha
sociedade xusta e pacífica.
3. A Palabra de Deus é a caridade
efectiva (VD 103).”É necesario prestar máis atención á relación que hai
entre a escoita amorosa da Palabra de
Deus e o servizo desinteresado aos
irmáns; todos os crentes han de comprender a necesidade de converter en
xestos de amor a palabra escoitada,
porque só así se volve crible o anuncio do Evanxeo, malia as fraxilidades
humanas que marcan as persoas”..
4. Anuncio da Palabra de Deus e a
mocidade (VD 104).
“Na idade da mocidade xorden de
modo irrefreable e sincero preguntas
sobre o sentido da propia vida e sobre
que dirección dar á propia existencia”.
“A estes interrogantes, só Deus pode
dar unha resposta verdadeira. Esta
atención ao mundo xuvenil implica a
valentía dun anuncio claro. Temos
que axudar á mocidade a que adquira
confianza e familiaridade coa
Sagrada Escritura, para que sexa
como un compás que indica a vía a
seguir, para iso necesitan testemuñas
e mestres que camiñen con eles e os
leven a amar e a comunicar á súa vez
o Evanxeo converténdose eles mesmos en anunciadores”.
PARROQUIA VIVA
VODAS DE PRATA
Día 2.- Presentación do Señor.
Bendición das Candeas, ás 10 e ás 12.
3.- Grupo de reflexión e traballo sobre
a EVANGELII GAUDIUM, ás 20:30
7.- Cea da fame, ás 20:30.
9.- Xornada de Mans Unidas. Colecta.
12.- Reunión de catequistas, ás 20:30.
20.- Reunión de pais e nais dos
nenos/as de 2º de Primeira Comuñón
nun local da Asociación Recreativa e
Cultural, ás 20:30 h.
Día 26.- Reunión do grupo de Cáritas,
ás 20:30 h.
Como xa se anunciaba no boletín do
mes pasado, xa podemos confirmar
dúas actividades para este curso:
Visita, o quince de febreiro, ás 5 da
tarde, ao convento de S. Francisco de
Santiago e ao museo de Terra Santa
no mesmo cenobio. Hai que anotarse
previamente na parroquia porque hai
un número de asistentes concreto.
Peregrinación a Asís, pasando por
Roma, na última semana de Agosto,
con voo directo dende Santiago. Máis
información na parroquia. O número
de peregrinos é limitado.
ACONTECEMENTOS
Defuncións:
Isabel Rodríguez, veciña dos Tilos
(02-01-2014).
Daniel Sanjurjo Ramos, veciño do
Outeiro (26-01-2014).
CÁRITAS
Ser voluntario ou voluntaria en Cáritas
implica realizar un servizo desinteresado, libre, gratuíto e responsable, en
beneficio da comunidade e de acordo
cos obxectivos e principios que nos
propoñemos.
As persoas son o centro do noso labor,
sobre todo aquelas que viven en situación de pobreza e exclusión social.
O voluntario é unha das principais
riquezas de Cáritas.
Grazas a máis de 64.000 persoas voluntarias que participan nas 68 Cáritas
Diocesanas podemos levar esperanza
ás persoas máis vulnerables da nosa
sociedade, con esforzo, enerxía e xenerosidade.
SÍNODO DIOCESANO
Como xa é sabido, o Sr. Arcebispo, o
12 de Outubro do 2012, convocou a
toda a igrexa diocesana, polo tanto a
cada un de nós, a participar nun sínodo. O sínodo ven a ser unha chamada
a tódolos membros da diocese a reflexionar sobre o presente e o futuro da
igrexa diocesana. Ó longo desde ano
e medio, dende a súa convocatoria,
fóronse perfilando os temas a tratar
nesta consulta diocesana e que se
resumen nestes cinco campos:
- Vivencia e transmisión da fe.
- Celebración da fe.
- A comuñón cristiá.
- Igrexa e sociedade.
- Revisión das estruturas pastorais da
diocese.
A partir destes campos tócanos traballar nas parroquias, polo que se nos
convida a formar grupos parroquiais
de traballo.