El documento es un monólogo interior de una persona que se mira al espejo y reflexiona sobre cómo se ha tratado cruelmente a sí mismo en el pasado, negándose amor propio y castigándose injustamente. Al mirarse en el espejo, reconoce sus cualidades positivas como ser humano y decide perdonarse a sí mismo para empezar a amarse y valorarse, dejando atrás la autocrítica despiadada y abriéndose a vivir plenamente.
<object height="240" width="432"><param></param><param></param><param></param></object><p>Create your own <a>video slideshow</a> at animoto.com.</p>
<object height="240" width="432"><param></param><param></param><param></param></object><p>Create your own <a>video slideshow</a> at animoto.com.</p>
Câu chuyện bắt đầu khi cậu bé Shindou Hikaru tình cờ đến nhà ông nội và bắt gặp 1 chiếc bàn cờ vây cổ, không ai nhìn thấy vết máu trên bàn cờ ngoài cậu. Sau đó, cậu đã gặp Fujiwara no Sai, 1 kỳ thủ cờ vây đến từ thời đại Heian, vốn là 1 người dạy cờ vây cho nhà vua, nhưng bị 1 người dạy cờ khác ganh ghét hãm hại, nên bị đuổi khỏi thành. Uất ức, Sai trầm mình xuống sông tự vẫn, nhưng do vẫn còn nặng lòng với cờ vây, Sai đã nhập vào bàn cờ để đợi 1 người có thể thấy mình, và giúp mình chơi cờ. Và, Sai đã gặp Hikaru. Nhìn thấy được tài năng của Hikaru, Sai đã hướng dẫn cậu, truyền cho cậu niềm đam mê cờ vây, giúp Hikaru trở thành 1 kỳ thủ xuất sắc...
Câu chuyện bắt đầu khi cậu bé Shindou Hikaru tình cờ đến nhà ông nội và bắt gặp 1 chiếc bàn cờ vây cổ, không ai nhìn thấy vết máu trên bàn cờ ngoài cậu. Sau đó, cậu đã gặp Fujiwara no Sai, 1 kỳ thủ cờ vây đến từ thời đại Heian, vốn là 1 người dạy cờ vây cho nhà vua, nhưng bị 1 người dạy cờ khác ganh ghét hãm hại, nên bị đuổi khỏi thành. Uất ức, Sai trầm mình xuống sông tự vẫn, nhưng do vẫn còn nặng lòng với cờ vây, Sai đã nhập vào bàn cờ để đợi 1 người có thể thấy mình, và giúp mình chơi cờ. Và, Sai đã gặp Hikaru. Nhìn thấy được tài năng của Hikaru, Sai đã hướng dẫn cậu, truyền cho cậu niềm đam mê cờ vây, giúp Hikaru trở thành 1 kỳ thủ xuất sắc...
Índigo Energía e Industria No. 16 |Tradicionalmente, las estaciones de servicio han sido vistas sólo como puntos de suministro de combustible para vehículos. Sin embargo, en la actualidad, estos espacios experimentan una transformación significativa hacia la sostenibilidad y la incorporación de tecnologías verdes.
En este ejemplar también encontrarás:
#Entrevistas
Ignacio Contreras Andrade, director del área oil and gas de Vicer
Carlos León Martín, presidente de Onexpo Puebla
Oscar Del Cueto, presidente de CPKC México.
José Luis del Corral, vp ejecutivo de STRACON y director de operaciones en Dumas.
#Opinión
Dra. Alicia Zazueta Payán, presidenta de la AMPES
Dr. Leonardo Ramos, subgerente operativo de anteproyectos hidroeléctricos de la CFE
Por Julio Zugasti, asociado senior de Hogan Lovells
Coberturas
BYD SHARK: potente, eficiente y amigable con el medio ambiente
IV Foro de Biogás fomentan el uso de Biometano
Takeda celebra 60 años de presencia en México con inauguración del ICC
AMID presenta decálogo para mejorar la salud y la economía de México
#Noticias
CFE adquiere crédito para desarrollar la primera central solar flotante de Latam
Sempra Infraestructura dona 7 mdp a la Cruz Roja Mexicana
Histórica multa de COFECE a gasolineras
Mantenimiento garantiza el óptimo funcionamiento de estaciones de servicio: Petrogas
Destacada participación de AMPES en UNITI Expo 2024
Gilbarco mostrará equipos y soluciones en los GVR Tech Days
2. Yo, que comí la cáscara por no merecer la pulpa. Yo, que le creí a la culpa me escondí tras su máscara. Yo, que abofeteé y me dije los más obscenos insultos, que me negué a darme indultos condenándome a estar triste. Yo, que suicidé mi anhelo para lograr ser querido. Yo, que me enemisté conmigo, truncando todos mis vuelos.
3. Yo, que me escupí en la cara, abusador de mí mismo. Yo, que complací al cinismo, sobornando a quien me amara. Me levanté esta mañana cansado de no quererme, de apagarme, oscurecerme (que mi luz no encandilara). Yo: exigente y despiadado con nadie como conmigo. Yo: mi más cruento enemigo, mi juez y mi sentenciado...
4. Vi en el espejo mis ojos mirándome en mi mirada, tantas veces empañada por mirarme con enojo. Me vi ante los que han sufrido amparando el desamparo. Me vi austero, pero honrado. Me vi noble. Me vi erguido. Y me di ternura. Y vi, en ese rostro cansado que me observaba extrañado, lo bello que yo fui.
5. Que soy franco, solidario. Que soy leal y confiable, y cuando envainé mi sable aposté a lo humanitario. Sin autocompasión malsana, fui piadoso ante mi pena, y levanté mi condena como el que amando se ama. Me vi venciendo al abismo sin mancha ni cicatriz. Y quise hacerme feliz honrando que soy yo mismo.
6. Y mirando mi mirada me pedí perdón llorando. Y de mirarme mirando amé a ese a quien miraba. Aprecié que, pese a todo, pese al error y al acierto, siempre elegí estar despierto, sin sumergirme en el lodo. Quiero empezar a regarme, jardinero de mí mismo, porque no es egocentrismo abrir mi esencia y mostrarme.
7. Vine a ser. Y eso decido. dispongo abrirme a la vida. Ya basta de tanta herida, siendo heridor y el herido. Por todo lo que viví, a partir de este momento cuento conmigo, pues siento que puedo confiar en mí. ERA Producciones