Manuel Curros Enríquez fue un poeta popular gallego que vivió entre 1851 y 1908. Escribió poemas, leyendas tradicionales y textos que identificaban la cultura gallega. En 1880 publicó su colección de poemas "Aires da miña terra" con temática costumbrista, al igual que las "Follas novas" de Rosalía de Castro. En 1888 publicó la obra "O divino sainete" que analizaba aspectos críticos e ideológicos de la época.
Google le dedica este martes un homenaje en forma de 'doodle' a la gran autora de las letras gallegas, Rosalía de Castro, que nació en Santiago de Compostela tal día como hoy, un 24 de febrero, pero de 1837.
La poetisa y novelista escribió tanto en gallego como en castellano y se la considerada en la actualidad como una escritora indispensable en el panorama literario del siglo XIX.
Sus 'Cantares Gallegos' (1863) son la primera gran obra de la literatura gallega contemporánea. Junto a Gustavo Adolfo Bécquer, De Castro es considerada como la precursora de la poesía española moderna.
Entre sus otras también destacan 'Follas novas' (1880) y 'En las orillas del Sar' (1884).
Google le dedica este martes un homenaje en forma de 'doodle' a la gran autora de las letras gallegas, Rosalía de Castro, que nació en Santiago de Compostela tal día como hoy, un 24 de febrero, pero de 1837.
La poetisa y novelista escribió tanto en gallego como en castellano y se la considerada en la actualidad como una escritora indispensable en el panorama literario del siglo XIX.
Sus 'Cantares Gallegos' (1863) son la primera gran obra de la literatura gallega contemporánea. Junto a Gustavo Adolfo Bécquer, De Castro es considerada como la precursora de la poesía española moderna.
Entre sus otras también destacan 'Follas novas' (1880) y 'En las orillas del Sar' (1884).
Presentación sobre Leopoldo Alas Clarín, con una pequeña biografía, su obra más importante y otras obras tanto periodisticas como algunos cuentos o ensayos.
Presentación sobre Leopoldo Alas Clarín, con una pequeña biografía, su obra más importante y otras obras tanto periodisticas como algunos cuentos o ensayos.
Fonética e fonoloxía son dúas disciplinas que se ocupan do estudo dos sons desde perpectivas distintas pero
complementarias.
Situada nos eidos da física e a fisioloxía, a fonética é a disciplina que se encarga do estudo dos sons (e as súas
combinacións) como material acústico que constitúe a substancia da expresión da linguaxe humana; describe os
seus compoñentes acústicos: ton, intensidade, cantidade ou duración e timbre, e ocúpase ademais dos mecanismos
de produción (articulación) e percepción dos sons: fonación, órganos que interveñen no proceso e as características
das ondas sonoras.
Dous son os tipos de sons dos que se ocupa a fonética:
1.- Os sons da fala ou realizacións concretas dun individuo ó longo da súa vida, teoricamente infinitas e
condicionadas pola idade, o sexo, as peculariedades do seu aparello fonador,…
2.- Os sons da norma, realizacións concretas condicionadas polo contexto fonético e comúns a todos os falantes
dun idioma. Reciben o nome de variantes combinatorias ou alófonos.
VALORES DE “SE”
En galego hai dúas formas homónimas de “se” que cómpre distinguir, como conxunción e como pronome persoal.
a) Como conxunción (nexo de subordinada)
Se collen o tren das doce chegarán a Vigo ás tres.
Este rapaz sempre fai como se non oíse.
Pregúntalle se vai ir á voda de Xurxo.
Non lle fagas caso se che di que vaias con el.
b) Como pronome persoal. Neste caso distinguimos:
1. Valor reflexivo.
Indicando a coincidencia entre o axente e o paciente da acción (REFLEXIVIDADE) , isto é, o suxeito realiza unha acción que recae sobre si mesmo. Admite o reforzo a si mesmo e alterna coas distintas persoas: me, te,se, nos vos.
Ex. (El) queimouse (a si mesmo) e tivo que ir ao médico.
Manolo peitéase con coidado.
Vístese de vagar.
Lavouse en media hora.
OLLO!! En galego é incorrecto o uso das formas reflexivas na función de CI cando na oración xa aparece un CD expreso.
Ex. Lavou os dentes (non, lavouse os dentes)
Peiteou os cabelos (non, peiteouse os cabelos)
2. Valor recíproco.
Indica a dous ou máis suxeitos executando e recibindo alternativamente a acción verbal. Neste caso pode desempeñar a función de CD ou CI.
Ex. Anxo e Antía quérense moito.
CD
Aloumiñábanse con tenrura.
CD
Aínda se seguían escribindo cartas de amor. CI
3. Valor pronominal.
O se acompaña a verbos que necesitan do pronome para manter o seu significado. Non teñen función nin de CD nin de CI, forman parte inseparable do verbo. Varía coa persoa verbal (lémbrome, lémbraste, lémbrase…) .
Verbos deste tipo son:
a) Verbos de emoción ou sentimento (verbos seudorreflexivos). Neste casos o verbo soe ir acompañado do Suplemento.
Ex. Sempre se queixa do mesmo.
Arrepentiuse do que dixo.
Lembrouse da súa infancia.
b) Tamén son construcións pronominais determinados verbos transitivos que se converten en intransitivos mediante o pronome se.
Ex. Botou auga / Botouse de cabeza.
Moveu varios quilos / Mouveuse de sitio.
Lanzou a pedra moi lonxe / Lanzouse ao baleiro.
OLLO!! En galego os verbos intransitivos de movemento non admiten a marca pronominal Ex. Marchou moi lonxe.
Caeu dunha árbore.
Veu de Madrid.
4. Valor impersoal.
Neste caso o se tampouco ten función sintáctica. Se é a marca de impersoalidade.
Son construcións que carecen de suxeito (pero se lle quitamos o se aparece tan suxeito).
Só se emprega co verbo en 3º persoa de sg. Non admite o plural.
Non varían coa persoa verbal.
Ex: Auxiliouse aos feridos
Estase ben aquí
Admírase ao heroe
En España lese pouco
Maltrátase ao contribuínte
![Manuel Curros Enríquez ,[object Object],[object Object],[object Object]]()