4. -1-
Andar de andares
la dulce travesía
por tus lunas
geografía remota
que en la aurora
vierte su luz de niña
adormecida.
4
5. -1-
Andare per le andate
dolce traversia
fra le tue lune
geografia remota
che nell’aurora
verte la sua luce di bambina
addormentata.
5
6. -1-
Ir polas idas
doce travesía
entre as túas lúas
xeografía remota
que na alborada
verte a súa luz de cativa
adormecida
6
7. -2-
A tus brazos o el mar o la luz, amor mío,
aurora que llega con tu hora,
voy con tu nombre y conmigo los besos
bandada del canto en las campanas.
En la voz que nace cuando callo
te traigo lo que soy,
oleaje de la noche calma que derrama
su secreta maravilla en la arena.
Los días son nuestra casa, mujer, rosa
celeste,
alrededor se extienden las palabras
como un niño constelado.
7
8. -2-
Alle tue braccia o mare o luce, amore mio,
aurora che arriva con la tua ora,
vado col tuo nome e con me i baci
stormo di canto nelle campane.
Nella voce che nasce quando zittisco
Ti porto quello che sono,
ondate della notte calma che verte
la sua segreta meraviglia nella sabbia.
I giorni sono la nostra casa, donna mia, rosa
Celeste,
attorno si estendono le parole
come un bambino costellato.
8
9. -2-
Aos teus brazos, oh mar, oh luz, meu amor
aurora que chega coa túa hora,
vou co teu nome e cos meus beixos
bandada de cantigas nos sinos
Na voz que xorde cando calo
heitche levar o que son,
ondas na noite calma que verte
a súa secreta marabilla na area
Os días son a nosa casa, miña muller, rosa
Celeste,
ao redor espállanse as verbas
coma un meniño estrelado
9
10. -3-
La noche silba su urgencia de oleaje
y te amo.
Desde esta ventana
sobre la montaña
la ciudad parece un retazo de vía láctea.
Entre el remolino de las horas
la antigua barca recoge sus velas
y fondea
misteriosa
en el recodo de la medianoche.
10
11. -3-
La notte soffia la sua urgenza ad ondate
E ti amo.
Da questa finestra
Sulla montagna
La città pare un pezzo di via lattea.
Nel mulinello delle ore
L’antica barca raccoglie le sue vele
E approda
Misteriosa
Nell’angolo della mezzanotte.
11
12. -3-
A noite asobía ás ondas a súa urxencia
e ámote
desde esta xanela
na montaña
a cidade semella un anaco da Vía Láctea
No muiñelo das horas
a antiga barca reprega as súas velas
e envereda
misteriosa
polo recanto da media noite
12
13. -4-
Entonces la casa
y el sol
como un gato en la alfombra.
Renombro el mundo
distancia
es la ternura de mis hijos
América se llama
la rosa encendida.
Aquí el amor
dicta su hora inexorable
mientras tanto
siempre.
No sé qué hacer
con tantas palabras.
Callo.
Y Te miro.
13
14. -4-
Allora la casa
e il sole
come un gatto nel tappeto.
Rinomino il mondo
distanza
è la tenerezza dei miei figli
America si chiama
la rosa accesa.
Qui l’amore
detta la sua ora inesorabile
intanto
sempre.
Non so che fare
di tante parole.
Zittisco.
E ti guardo.
14
15. -4-
Daquela a casa
e mais o sol
coma un gato na alcatifa.
Renomeo o mundo
distancia
évos a tenrura de meus fillos
Chámase América
a rosa encesa.
Aquí o amor
bota a súa hora inexorábel
entrementres
sempre.
Non sei o que facer
con tanta palabra.
Calo.
Óllote.
15