2. ESTRATEXIAS DOS PARTIDOS
DOMINANTES
• Converxencia distintiva (catch-
all)
• Mobilización da competencia
(experiencia de goberno)
• Evitar issues que lles
perxudiquen electoralmente.
ESTRATEXIAS DOS PARTIDOS
DESAFIANTES:
• Retórica anti-establishment
• Issue entrepreneurship
(ignorados polos partidos
dominantes)
4. O ENFOQUE IDEACIONAL: O
POPULISMO COMO IDEOLOXÍA
“definimos el populismo como una
ideología delgada, que considera a la
sociedad dividida básicamente en dos
campos homogéneos y antagónicos, el
pueblo puro frente a la élite corrupta, y
que sostiene que la política debe ser la
expresión de la voluntad general (…) del
pueblo”.
5. IDEOLOXÍA DELGADA
Non é una cosmovisión exhaustiva sobre
cómo é/debería ser o mundo.
Por iso adoita acompañarse de ideoloxías
grosas que si ofrecen esa cosmovisión e
xeneran subtipos de populismo.
8. TRES DIMENSIÓNS DO MARCO IDEOLÓXICO DA DEREITA RADICAL
(MUDDE, 2007)
• Nativismo: as persoas non nativas ameazan a
homoxeneidade/benestar dos nativos (ex. Chauvinismo de
benestar)
• Autoritarismo: crenza nunha sociedade ordenada e no castigo
severo do desafío a esa orde.
• Populismo: división entre o pobo puro e a élite corrupta, dando
preferencia política ao sentido común do primeiro (vontade xeral)
10. O POPULISMO COMO RETÓRICA: O NIVEL DE POPULISMO NO DISCURSO (Olivas e
Rama, 2020)
1. Antagonismo: representación maniquea y antagónica de los actores políticos y
sociales (nosotros contra ellos) y llamadas a cambios radicales en el sistema.
2. Moralidad: establecimiento de una jerarquía moral entre los actores,
descalificaciones y ataques ad hominem para deslegitimar al adversario político.
3. Sociedad: descripción idealizada y anti-pluralista del pueblo, énfasis en la
homogeneidad dentro del grupo y en la diferencia con el otro.
4. Soberanía: ausencia de límites para la voluntad popular y preferencia por
herramientas de democracia directa como referendos o movilizaciones masivas.
5. Liderazgo: el líder da voz al pueblo y encarna sus intereses. Su relación con ese
pueblo no tiene por qué estar mediada por partidos, parlamentos u otras
instituciones.
11. ÉLITES Antagonismo (nós vs eles)
Moralidade (élites corruptas)
POBO Sociedade (homoxénea)
Soberanía (vontade popular)
Liderado (representación da vontade
popular)
12.
13.
14. PP VOX
• Mobilización da competencia
• Converxencia distintiva
• Descalificación do discurso anti-
establishment
• Antagonismo: representación
maniquea e antagónica dos actores
políticos e sociais (nós contra eles).
• Moralidad: establecemento dunha
xerarquía moral entre os actores,
descalificacións e ataques ad
hominem para deslexitimar ao
adversario político.
• Sociedade: descripción idealizada e
anti-pluralista do pobo, énfase na
homoxeneidade dentro do grupo e
na diferencia co outro.